ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Pozwolę sobie po swojemu podsumować zagadnienie, które zostało poruszone. Bo w moim przekonaniu rozwiązanie dylematów z falsyfikowalnością staje się relatywnie proste, gdy uświadomimy sobie ż:
1. są tezy z konstrukcji niefalsyfikowalne - np. definicje
2. tezy odnoszące się do tego, co ma jakąś relację względem użytych pojęć dobrze byłoby, aby były falsyfikowalne, bo w tym przypadku oznaczać to będzie, iż związek pojęcie - rzeczywistość daje się diagnozować rozdzielając wyraziście domenę prawda vs fałsz. Jednak...
3. to, że falsyfikowalność jest pożądana, absolutnie nie oznacza jednak, że bez niej rozumowanie traci sens. Po prostu jest i tak, i tak - pewne zagadnienia mają możliwość ich sfalsyfikowania, a inne nie. I rozwój logiki matematycznej to potwierdza, bo taż to logika matematyczna m.in. służy do określania KIEDY falsyfikowalność się pojawi, a kiedy je mieć nie będziemy.
4. Ogólnie, aby myśleć, aby operować na tej przestrzeni poglądów i mniemań, próbujących jakoś odwzorować doznania, odczucia, wrażenia tak z zewnątrz, jak i wewnątrz obserwatora, który miałby poglądy i mniemania formułować, POTRZEBNE SĄ OPERACJE RÓŻNEGO TYPU, czyli zarówno te falsyfikowalne (które w ogóle mają szansę pojawić się dopiero wtedy, gdy opis zagadnienia okrzepnie, wyklaruje się na tyle, że wyłonione zostanie CO właściwie chcemy myślą wyrazić), jak i te - z różnych z resztą powodów - niefalsyfikowalne. Sam fakt, że coś do sfalsyfikowania mielibyśmy mieć, jasno pokazuje, że MUSI ISTNIEĆ ETAP ROZUMOWANIA PRZED FALSYFIKACJĄ - wszak teza do sfalsyfikowania skądś się przecież wzięła! Ktoś ją - na jakiejś zasadzie - przygotował! Jeśliby rozumowanie bez falsyfikacji było jakoś zabronione i niesłuszne, to nawet nie moglibyśmy się za falsyfikację zabrać, bo każde zabranie się za falsyfikację (czyli działanie gdy jeszcze falsyfikacji nie ma) musiałoby być uznane za błędne, wadliwe. Czyli nie uznając etapu bez falsyfikacji nie możemy mieć - poprawnie rozumowo - samej falsyfikacji!
5. Dlatego zagadnienie falsyfikacji w poprawnym ujęciu należałoby według mnie uznać za JEDEN Z MOŻLIWYCH KIERUNKÓW KONSTRUOWANIA ŚWIATA MYŚLI. Jest to kierunek cenny, porządkujący myślenie w sposób dający umysłowi niewątpliwe korzyści, ale po prostu nie jedyny możliwy. Sam fakt, że falsyfikacji nie mamy nie świadczy jeszcze o nieprawidłowości rozumowania, czy błędności tezy. Być może falsyfikacja się pojawi później, gdy teza lepiej wyłoni swój sens dla obserwatora, być może jednak owa teza samodzielnie okaże się z natury działająca tylko w obszarze przedfalsyfikacyjnym, i aby falsyfikację do niej dołączyć, trzeba będzie samą tezę uzupełnić o dodatkowe aspekty.

Dla tych, którzy tego co wyżej napisałem nie bardzo potrafią sobie ułożyć, wyobrazić, proponuję proste ćwiczenie z wyobraźnią - pomyśleć trochę nad definicjami, czy nad tworzeniem się (choćby bardzo prostej) teorii. Definicje są umowami, są też arbitralne. Nie ma dla nich żadnej metody falsyfikacji, bo one nie odnoszą się jeszcze do niczego, co byłoby wystarczająco określone, aby się do tego odwołać. A bez definicji nie sposób jest stworzyć tezy, która w ogóle mogłaby do falsyfikacji kandydować. Czyli MUSI WYSTĄPIĆ NA JAKIMŚ ETAPIE ROZUMOWANIA działanie na tym, co nie ma falsyfikacji.
Skoro elementy niefalsyfikowalne w rozumowaniu być muszą, to nie ma co na ten fakt grymasić, nie ma co tworzyć sztucznej (a mylnej) zasady, iż bez falsyfikacji "nie razbieriosz".

Irbisol

fedor

Irbisol

fedor

Michał Dyszyński

Irbisol

Katolikus

Michał Dyszyński