ŚFiNiA

konrado5

Zastanawiam się nad możliwością poznania przez człowieka rzeczywistości absolutnej. Wydaje się to niemożliwe z tego powodu, że umysł człowieka jest wytworem tej rzeczywistości. Jeżeli założę słuszność materializmu to wszystko wynika z określonej budowy mózgu, który może sprawiać, że to co człowiek doznaje i to o czym myśli nie ma nic wspólnego z rzeczywistością absolutną . Przyszło mi do głowy pewne pytanie: jak to możliwe, że człowiekowi przychodzi do głowy myśl o tym, że istnieje taka rzeczywistość? Czyżby to oznaczało, że poznanie człowieka dotyczy chociaż częściowo rzeczywistości absolutnej?

Genkaku

To co człowiek doznaje i o czym myśli ma bardziej związek ze zmysłami jakimi się posługuje. Kora mózgowa jest bardzo elastyczna, bez problemu dostosowuje się do różnych warunków. Natomiast wiedzę o świecie człowiek zdobywa poprzez zmysły, które niejako w swój sposób interpretują rzeczywistość, a nie podają jej takiej jaka jest ona naprawdę.
Budowa mózgu może ograniczać poznanie rzeczywistości absolutnej w tym względzie, gdyż przykładowo można założyć, iż rzeczywistość jest skonstruowana na 10 wymiarach przestrzennych. Bądź też rzeczywistość działa na pewnych, nieznanych prawach kwantowych. Zrozumienie obu przypadków może być zbyt trudnym problemem dla ludzkiego umysłu, z przyczyn takiej a nie innej konstrukcji mózgu.

konrado5

Genkaku

Nieznając rzeczywistości absolutnej nie ma możliwości sprawdzenia co jest z nią zgodne, a co nie.
Dlatego właśnie nie ma sensu pisać rzeczy typu "pojawienie się w umyśle myśli o rzeczywistości absolutnej może sugerować, iż ludzkie poznanie dotyczy rzeczywistości absolutnej", gdyż to są tylko domysły, zgadywanki, "gdybanie", i nic z tego nie wynika.

wujzboj

Dokladnie.

MOZE sie zdarzyc, ze twoje opinie sa zgodne z rzeczywistoscia absolutna. Moze sie zdarzyc, ze twoja metodologia poznawania swiata prowadzi cie do wnioskow coraz bardziej zgodnych z rzeczywistoscia absolutna. Ale nie ma zadnego sposobu by ustalic, ze to wlasnie sie zdarzylo.

konrado5

A jak to możliwe, że człowiekowi przyszło na myśl istnienie rzeczywistości absolutnej?

Genkaku

Jest to tak samo możliwe jak przyjście człowiekowi myśli o Bogu, o życiu po życiu, o jutrzejszym dniu, o mleku w sklepie, o każdej innej sprawie.
Ludzi umysł jest dociekliwy, jest ciekawy świata. Dlatego zadaje sobie szereg przeróżnych pytań i stara się na nie odpowiedzieć.
Tak po prostu.

idiota

konrado5

Genkaku

konrado5

Genkaku

konrado5

idiota

ze łba.

wujzboj

konrado5

Kohelet · Dołączył: 19 Lip 2006 Posty: 25 Przeczytał: 0 tematów

Byty istnieją niezależnie od naszego poznania i tworzenia. Poznajemy te byty, a nie tylko wlasne mysli i wytwory.

Genkaku

Kohelet · Dołączył: 19 Lip 2006 Posty: 25 Przeczytał: 0 tematów

Genkaku

Wobec tego napisz jak

wujzboj

Ja tez nie widze zwiazku...

Co do krasnoludka i rzeczywistosci absolutnej: podobnie jak krasnoludek jest nierealistycznym polaczeniem roznych doznan w bajkowa calosc, tak pomysl rzeczywistosci absolutnej moze byc polaczeniem doswiadczen "obiektywnosci" (ja mowie, ze tu lezy kamien, i cala wies potwierdza, ze kamien tu lezy) w bajkowa calosc.

konrado5

Problem tu jest następujący. Człowiekowi przychodzi do głowy pojęcie "rzeczywistości absolutnej". Skoro człowiek ma takie pojęcie, to oznacza to, że jednak jego poznanie ma coś wspólnego z rzeczywistością absolutną, bo przyjście do głowy takiego pojęcia można by porównać do sytuacji, gdy komputer nagle dojdzie do wniosku, że ktoś go zbudował. Człowiek jest wytworem czegoś, co jest rzeczywistością absolutną.

wujzboj

Radosław

Otóż nie, ponieważ program który pytałby czym są szczyty, nie pytałby wcale o istnienie jako istnienie, lecz o wyznaczniki tego co interpretuje jako szczyt, czyli kryteria ilościowe bądź jakościowe. Czyli o wszystko to, co jest wtórne względem istnienia. Niezależnie od tego czy stawiałby te pytania w wyniku problemów czy czystej nudy. Owo poczucie wtórności zarówno ja jak i tego co jest interpretowane jako istnienie oznacza odkrycie i faktyczne dotarcie do transcendencji.

wujzboj

Tyle, że ja wyjaśniłem, o co ten program musi się pytać i co z tego wynika. Jeśli się odniesiesz do tego, co napisałem, wtedy będzie wiadomo, co znaczy twoje "otóż nie". Twoje początkowe zdania mówią mniej więcej to, co ja powiedziałem, zaś ostatnie zdanie jest wnioskiem wziętym z powietrza.

Na razie nie wiem, o co ci chodzi. Poza tym, że wyrażasz jakiś protest i że mówisz o jakimś bliżej nieokreślonym znaczeniu słowa "istnienie".