ŚFiNiA

wujzboj

Bez tego założenia myślenie co prawda nie ma sensu, ale to jeszcze nie znaczy, że jest ono prawdziwe (zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy)...

Przyjmując jednak to podstawowe założenie (bo rzeczywiście, niby cóż innego można zrobić) i kierując się nim konsekwentnie, nie musimy już zakładać istnienia innych osób. A ściślej: założenie istnienia innych osób staje się hipotezą, którą można udowodnić albo obalić. To samo dotyczy twierdzenia o stanie świadomości innych osób. Stwierdzamy, że inne osoby istnieją, oraz że osoby traktowane przez nas jako "będące na jawie", są rzeczywiście w stanie jawy takim samym, jak nasz.

Akt wiary jest niezbędny tylko do przyjęcia tego jedynego podstawowego założenia. Potem już każdy akt wiary jest w gruncie rzeczy posunięciem uzasadnionym. Wiara znaczy tu tylko "brak empirycznego dowodu". Dowód (prawdziwości lub fałszywości) na poziomie subiektywnym jest natomiast osiągalny (chyba, że sam akt wiary dotyczy czegoś nieistotnego w praktyce).

konrado5

Doszedłem do wniosku, że najrozsądniej jest zdefiniować istnienie jako "możliwość obserwacji". W takiej definicji nie ma problemów z Matrixem, bo obiekty wygenerowane przez matrix nie są "możliwościami obserwacji", tylko są obiektami wygenerowanymi przez komputer. To znaczy tak naprawdę możliwy do zaobserwowania jest komputer. Możliwość obserwacji zapewnia hipotetyczny (nieokreślony) obiekt zwany materią.

wujzboj

Obiekty wygenerowane przez komputer jak najbardziej mogą być zaobserwowane... A jeśli jesteś programem, to komputera w ogóle nie możesz zaobserwować, jest dla ciebie całkowicie "przezroczysty".

konrado5

9741

konrado5

Wyedytowany post znajduje się niżej:

wujzboj

konrado5

wujzboj

konrado5

wujzboj

Jeśli program matrixa jest obserwatorem, to dla programu ma sens wszystko, co w matrixie się dzieje; nie ma natomiast dla niego sensu nic, co dzieje się poza matrixem. Jeśli operator nie jest programem matrixa ale może do matrixa wejść, to dla niego ma sens wszystko, co dzieje się poza matrixem i w matrixie. Będąc poza matrixem, zaobserwuje impulsy elektryczne (podobnie jak Konrado obserwujący aktywność mojego mózgu). Będąc w matrixie, zaobserwuje fruwające słonie (podobnie jak Konrado obserwujący swoje sny). Natomiast jeśli operator nie jest programem matrixa i nie może wejść do matrixa, to ma dla niego sens tylko to, co się dzieje poza matrixem.

Zauważ teraz, że jesteś KIMŚ, a nie wszystkim możliwym na raz. I dlatego nie możesz wiedzieć - niezależnie od przenikliwości twoich obserwacji - czy jesteś programem, czy obserwatorem.

konrado5

wujzboj

Problem (albo nie problem, lecz własność) polega na tym, że według twojej definicji istnienie jest czymś innym dla programu, a czymś innym - dla programisty.

konrado5

wujzboj

A skąd wiesz, że program nie jest istotą świadomą?

konrado5

wujzboj

Czekaj, jaki jest związek pomiędzy tym, że coś jest świadome i tym, że tego czegoś nie da się wygenerować? Z pierwszego trudno wywnioskować drugie. Trzeba by to założyć.

I co znaczy u ciebie w tym momencie (tj. wobec możliwości, że program jest świadomy) wyrażenie "ktoś w matrixie"?

konrado5

wujzboj

Nie rozumiem. Czym istotnym różni się para ciało-świadomość od pary program-świadomość?

konrado5

wujzboj

No i? Przecież skoro tak, to programy w matrixie są (a raczej: mogą być) pełnoprawnymi ludźmi: ze świadomością i ciałem...

konrado5

wujzboj

Skoro mogą być, to po prostu uczyniłeś założenie (!), że nie są. I o tym właśnie jest mowa: że uczyniłeś ZAŁOŻENIE. Zakładać można wiele różnych ontologii. Ale dowcip polega na tym, że są one założone, a nie wyprowadzone z obserwacji.

konrado5