ŚFiNiA

Dyskurs

Spróbuję zatem "z innej beczki":

"Who ranks the Highest?
One who has no desire at all,
not even for enlightenment
One who has no attachments
One who is free of doubt
One who has gone beyond that
which you can understand -
Kto jest najwyższy?
Kto nie pragnie wogóle,
nawet oświecenia
Ten, kto nie ma przywiązania
Ten, kto nie ma wątpliwości
Kto przekroczył to
czego nie możesz zrozumieć." - The Highest, verses 410 & 411

Święta Ścieżka

W środku wszystkich wyobrażeń nie ma punktu odniesienia
Umysł jest spokojny kąpiąc się we własnej ciszy
Nie bojąc się umierać dla bólu Samsary
Bezwarunkowo wolny na oceanie życia
Z odwagą jako kompasem
Aby odrzucić cewkę ludzkiej kondycji
Bez konieczności fizycznego umierania
Kończąc cierpienie z powodu uchwał
W szeroko otwartym stanie umysłu
W sakramencie małżeństwa z sercem
Z potomkiem relaksu
W głębinach paradoksu i niejednoznaczności
To kurs dla niewielu podróżników
Przepływając przez fale myślenia
Ze sterem samodyscypliny
By odkrywac bezstronny stan istnienia
Gdzie samotność i niepokój
Pragnienie i nerwowość,
Są bez znaczenia
Gdzie jest bezwarunkowa wolność
Od dyskursywnych myśli
Gdzie samotność jest zadowoleniem
I gdzie chwila obecna jest subtelna jak piórko
W tym stanie niepewności co do wszystkiego
Wszechistnienie ujawnia się
Przezroczyste i nie do uchwycenia dla naszych zmysłów
By pozwolić nam poczuć się współczuciem
I z humorem dziecka
Wejść w świętą ścieżkę
Nieograniczonej przestrzeni naszego serca
Copyright ABW, MBA, 9/8/2017 - Wszelkie prawa zastrzezone!

Jak "wspólny mianownik" podkreślonych tekstów nie pomoże, to pozostaną mi "slaczki" z I klasy szkoły podstawowej

Ale zostawię wskazówki czyli clues -> "domem "ja fałszywego" jest umysl konceptualny/rozum, "domem" Ja Prawdziwego" jest serce we współpracy że "wszystkim" (termin roboczy)

Piotr Rokubungi

Pamiętajcie jednak- szczególnie Dyskurs- że "Gefaerlich ist, wer Schmerzen kennt, vom Feuer, dass den Geist verbrennt..." ;-P

Michał Dyszyński

Dyskurs

Dyskurs

Piotr Rokubungi

Dyskurs

To (za)podawaj trafne, bo niemiecki u mnie to 4 lata nauki w Liceum Ekonomicznym w latach 1975-1979 i z niuansami kiepsko

Piotr Rokubungi

Banjankri

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Banjankri

Pisałem wcześniej, że Dyskurs ma największą wiedzę religijną właśnie dlatego, że zna stany świadomości nieznane innym forumowiczom. Nie jest wyczynem cytować biblię, a umieć wyciągnąć z jej treści istotę problemu i przekształcić ją w doznanie. Problem w tym, że ta istota jest intelektualne nietykalna. Można tylko pisać o niej wiersze. Tłumaczenie tego komuś kto nie doznał, jest podobne do tłumaczenia człowiekowi, który od urodzenia zamknięty był w piwnicy, jak smakuje świerze powietrze. Pisałem ci już wcześniej Michale, żebyś kopał, a może znajdziesz. I nie jest to coś w stylu zrozumienia teorii wszytkiego, a raczej zapach świerzości, bezpośrednie doznanie życia.
Coś w naszym rozwoju poszło nie tak i doznaliśmy pewnego krzywienia. Coś wypadło ze swojego miejsca i generuje nieprzyjemny szum w formie stresu. Teraz, jedynym celem filozofowania, które będzie miało jakąkolwiek wartość, jest zrozumienie co wypadło, dlaczego i jak to przywrócić. Jeżeli ktoś nie wie nawet, że coś jest nie tak (bo nigdy nie doznał tego jak być może), jego mędrkowanie jest układaniem domków z kart. Oświecenie, jak cię pierdolnie, to nie będziesz wiedział jak i skąd, a jego smaku nie będzie się dało porównać z niczym innym. Ktoś kto tego dozna, zrobi wszystko żeby mieć tego jak najwięcej, i żeby inni mieli. Dla mnie osobiście, świadomość oświecenia jest czymś wspaniałym. Jestem z natury realistą (nawet pesymistą), dla którego życie to szarym tunelu troski, wybrukowany problemami, w którym piękne sa tylko chwile. A tu taka niespodzianka. Takie cudo

. Oczywiście powiesz, że to naciąganie, ściema itp. Owszem, nie jest łatwo, to jest najtrudniejszy problem jaki znam. Cholernie ulotny, subtelny. Wymagający precyzji, skupienia, ale i odwagi. Rezultat jest jednak, bez dwóch zdań, wyższą formą egzystencji, najszlachetniejszym ze wszystkich celów jakie człowiek może osiągnąć. I najprzyjemniejszym.

Pisze o tym tylko dlatego, że widzę ile czasu poświęcasz pokrewnej tematyce. Nie chcę cię do niczego przekonywać, bo wiara do niczego mi nie jest potrzebna. To co może mnie zbliżyć do celu, to wgląd kolejnej osoby, która będzie miała intelekt na tyle wygimnastykowany, że będzie potrafiła dobrze uchwycić to co nieuchwytne i wprowadzić postęp. Jak narazie, wasze dyskusje kojarzą mi się z przerzucaniem piasku z kupki na kupkę, i przekonywaniem innych do swoich metod. Tu trzeba zostawić piaskownicę i kopać w głąb, aż do samego jądra. To jest wielki problem, którego rozwiązanie jest wielkim wyzwaniem.

Banjankri

Piotr Rokubungi

Banjankri

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Banjankri

Oprócz jadu, to jeszcze głupotą i niedojrzałością pałasz.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

W sumie zrobił się z tej dyskusji o uczuciach i weryfikacji wątek na tyle pasujący do tematu, że spróbuję jeszcze w innej formie przekazać o co mi chodzi. Forma będzie dobrana do celu przekazu - teraz mniej dyskursywna, płynąca w uczucia, trochę poetycka, ale jednocześnie i zaprzeczająca.

Dwa istnienia ja
Trwanie w strumieniu
w czasie, który jest, ale nie ma początku, ani końca
rzeczy płyną i trwają - bez pytań
wątpliwość nie zakłóca istnienia będąc tu i teraz
i w istnieniu, gdy wpatrzony w ich pojawianie się
twarzą zwrócony do nich - zespalam się z tym co dociera
a jaką twarzą?...
- nie pytam - może tą, której teraz nie widzę, a może tą sprzed mojego narodzenia
tą samą twarzą
gdy czas trwa w ciągłości, chwile są latami, a początek robi się tożsamy z końcem
bez tych granic, które nie zaistniały, bo nikt ich nie postawił
jest trwanie - tożsame z tym, który czuje, nie pyta
aby tylko być...
tak w całości, w pełni
bo gdy rozróżnienia się nie wytworzyły, to wszystko jest pełnią
a pełnia jest wszystkim
to co jest - to jest - tak jest, jakie jest w działaniu, w przenikaniu
moje - nie moje -razem, w łączności i w całości...

Trwanie w pytaniach
Czym są rzeczy?..
Ale... - Kto pyta?
Ten kto pyta - ten jest, odrywając instancję pytającego od tego co zewnętrzne
gdybym nie pytał, nie podważał, nie wątpił, nie stawiał granic
to byłbym tylko tym, co i tak już jest - taki nierozróżnialny
to bym nie objawił się światu
nie wyrażał nic, nawet samemu sobie
myślę, więc jestem
jestem, więc muszę myśleć
muszę pytać, bo każdym pytaniem powołuję mój punkt widzenia, moje ja
każdą wątpliwością ustawiam świat, nadając mu kształt zgodnie z wolą myśli
dlatego jestem - bo mam wolę, bo odróżniam, oderwany od reszty
stawiam granice, bo je stworzyłem mocą mojego bytu
mam prawo je stworzyć, budując tak prawdę słowa penetrującego rzeczy moim pytaniem i ustawioną granicą
Kim jestem?
Tym czującym, tym pytającym, tym który ma kontrolę.

Michał Dyszyński Warszawa, 11.9.2017

Banjankri

To pierwsze ja znasz z doświadczenia, czy poprzez wiedzę drugiego?

Michał Dyszyński

Dyskurs

ja ... ja ... ja ... inni ... inni ... inni ... lustra ... lustra ... lustra ... ego
Zrozumieć jak pracuje umysł i odczuć własną świętość nie wywola niczego o czym piszesz jako Ty lub inni o Tobie

"As night follows day,
so life reaches its end.
A human life simply stops -
Po nocy następuje dzień,
więc życie sięga końca.
Życie ludzkie po prostu się skończy." - Samyutta Nikaya

Tutaj jest pomniczek ego czyli przykład jak łatwo zredukować życie do kreski (tej kreski, której tak usilnie szukasz) pomiędzy dwoma datami

[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

Dyskurs