ŚFiNiA

Andy72

Nie, ja zgadzam się z Rzeczywistością, nie buntując się.
Na kamień padają fotony, te idą do oczu, potem w mózgu sygnały.
Owszem w atomach są dziury, ale atom jest znacznie mniejszy od długości fali świetlnej,

Jan Lewandowski

Andy72

Dlaczego twierdzisz że nie mam dostępu do Rzeczywistości? może Ty nie masz.
Może nie mam dostępu do Ostatecznej Rzeczywistości jaką jest Bóg, ale mam dostęp do świata.

Jan Lewandowski

Michał Dyszyński

Jan Lewandowski

Michał Dyszyński

Realizm jest naiwny - on "pada" pod naporem wiedzy.
Co chwila dowiadujemy się, że "tam w środku" wszystko jest bardziej złożone, inne, niż to widać na zewnątrz. Materia jest czymś innym, niż to co się da zobaczyć, czy dotknąć, inni ludzie też są nieskończenie bardziej skomplikowani w stosunku do tego, co my jesteśmy w stanie o nich się dowiedzieć, czy wyobrazić. Nie wiesz czym jest najmniejsza rzecz, którą weźmiesz w rękę, dowolny człowiek, którego niby dobrze znasz. Nawet sam o sobie wiesz bardzo niewiele w stosunku do tego, co Cię tworzy.
Wszystko to co doznajemy, to tylko wierzchołek góry lodowej. Ale nie zwykłej góry, tylko góry dodatkowo obciążonej, tak że wystaje nie 1/10 całej objętości, ale może jakaś 1/100000 - wystaje ciut, ciut.
NIC w istocie nie jest dokładnie tym, co się bezpośrednio jawi. Nic! My sami siebie nie znamy, odkrywamy się wciąż - poprzez coraz to nowe odniesienia do świata. Więc nie ma takiego punktu, po osiągnięciu którego będziemy mogli powiedzieć "to jest całość", a więc "to jest realne - skończone". Ten świat jest ciągłym STAWANIEM SIĘ, albo wyłanianiem się z niebytu. Koncepcja realności zakłada gdzieś w swoim zamyśle istnienie jakiegoś uchwytnego punktu - stanu, który "jest najbardziej" jest statyczny, w pełni opisywalny.
Można by pewnie uznać jakiś taki realizm nie naiwny, ale on musiałby jakoś uwzględnić dualność świata - to kwantowe przelewanie się prawdopodobieństwa z wyłanianiem jako kolapsy funkcji falowych. Czy prawdopodobieństwo jest "realną" wielkością? A przecież - jak głosi fizyka kwantowa - materia prawie cały czas swojego istnienia przebywa w postaci chmury prawdopodobieństwa, tylko od czasu do czasu, wyłaniając się - na ułamek sekundy - do stanu "tu jestem", albo "taki jestem" (ale już często nie razem "tu i taki jestem", bo tego zabrania reguła nieoznaczoności).
Nie znamy niczego, co miałoby być nośnikiem realności. Świat to wyłanianie się bytów na chwilkę - w postaci pomiarów, malutkich błysków istnienia i zapadnięcie w ocean możliwości, szans, a nie twardego bytowania.

Andy72

Piotr Rokubungi

Andy72, matołku, nie pisz tyle, bo się ośmieszasz.

Michał Dyszyński

Andy72

Zakładasz że skoro oszustwo Matrixa jest doskonałe, to Matrix od Prawdy się nie różni.
A różni się, bo jeśli wierzysz w Matrix i idziesz z jednego pokoju do drugiego, musisz wierzyć że w rzeczywistości się nie poruszasz tylko mózg siedzi w słoju i dostaje wrażenia.
Dalej - różni się, bo każde ziarnko piasku na Księżycu ma swoje położenie i swoją historię położenia a nie jest ważne tylko to co ludzie widzą.

Michał Dyszyński

Andy72

Nie dostajesz od Boga żadnych doznań. Doznania są skutkiem zmysłów, które odbierają realny świat
Czy na tym forum wszyscy wyznają Wuizm?

Michał Dyszyński

Andy72

A jaki byś chciał dowód? matematyczny? w życiu wystarczy moralna pewność. Dlatego mogę zakładać że jutro wstanie Słońce, można nie obawiać się że ktoś zatruje nasze jedzenie, gdy nie mamy podstaw, a żona w kuchni to nie jest podstawiony robot.
Natomiast Ty bez dowodu mówisz: "Doznania, To dostaję od Boga na pewno i to jest niezaprzeczalne."

Michał Dyszyński

Andy72

A ja czuję realność świata. Gdy przechodzę z jednego pokoju do drugiego, widzę że się przemieszczam a nie jestem mózgiem w słoju.

Michał Dyszyński

Andy72

Ja żyję w realnym świecie a nie jestem mózgiem czy "duchem" z podłączonym strumieniem doznań bezpośrednio od Boga.
Czyli Twoje zaufanie do Boga, opiera się że będzie nadal doskonale emulował rzeczywisty świat?
Realizm - to podejście milionów zwykłych ludzi, nie ogłupionych przez filozofię.

Michał Dyszyński

Andy72

Normalny człowiek będzie uważał że otaczający go ludzie posiadają świadomość. Filozof może stwierdzić że wie tylko o swojej świadomości a zakładanie świadomości innych jest nadmiarowe, więc inni to pewnie roboty, które doskonale go oszukują. Może więc bezkarnie je torturować bo i tak nie czują.

Michał Dyszyński

Andy72

Bo wierzysz w istnienie innych istot. Solipsysta nie wierzy.
Ja przedstawiłem konsekwencję podejścia Kartezjusza, który nic nie wie poza swoim istnieniem i eliminuje byty "nadmiarowe".

Michał Dyszyński