ŚFiNiA

wujzboj

Niewątpliwie.

Natomiast fakt, że jedyną publiczną treścią wyrażeń w języku publicznym są relacje zachodzące pomiędzy pojęciami (znakami, symbolami) w nim występującymi, bezpośrednio wiąże się z możliwością używania tego języka w nauce. Potrzebne jest tu jedynie doprecyzowanie definicji.

Z drugiej strony, fakt że w języku prywatnym (nawet, gdy używa tych samych znaków i tych samych symboli) istotną treść stanowią subiektywne doznania związane z kontekstem sytuacyjnym, w których dane znaki i symbole zwykły się pojawiać, jest odpowiedzialny za różnorodność światopoglądów, gdyż implikuje subiektywność kryteriów wartościowania modeli światopoglądowych: subiektywny odbiór różnych sytuacji prowadzi do przypisania różnych subiektywnych treści wyrażeniom brzmiącym identyczne w języku publicznym, co skutkuje różnymi ocenami prawdziwości rozumowań posiadających identyczny publiczny zapis. Te rozumowania są bowiem zupełnie inne, jeśli zostaną przetłumaczone na poziom, który stanowi o ich istocie: na poziom języka prywatnego, na poziom subiektywnego zrozumienia. Czyli jedynego zrozumienia, jakie jest osiągalne.

Gregorio

jezyk prywtany i publiczny u Wittgensteina moim zdaniem ma szersze implikacje, ktore nie uprawomocniają bardziej stanowisk subiektywistycznych(tak jak ujmuje to Jarek-wuj

). Wystarczy odwolac sie do prostego przykladu z zastosowaniem gier jezykowych Wittgensteina. Gdy kartezjusz uzywal slowa ,,wiem", tak naprawde zawarl juz w nim gotowe formulki zwiazane z nadaniem temu slowu cech uzytkowych potrzebnych do zwiazania wiedzy z czyms subiektywnym(zastsowal tu kryterium maksymalnego powatpiewania, ktore to slowo[watpic] rowniez jest swego rodzaju grą jezykową). Dokladnie rzecz ujmujac, u Kartezjusza prowadzenie gry ze slowem ,,wiem", to wtedy gdy nie watpi sie, ze p. Jakze inaczej jest np. u Moore'a, ktory wzgledem subiektywisty prowadzi prymitywną forme uprawiania wiedzy, wiązac slowo ,,wiem" z tym co jest dla Moore'a zwiazane z silnym przekonaniem, ze p istnieje. Na tym przykladzie Moore wyabstrahowuje ze slowa ,,wiem", wszelkie subiektywistyczne implikacje(co dla idealisty epistemologicznego jest nie do pomyslenia, bo inaczej zwiazal sie ze slowem ,,wiem"), w ten sposob uprawomocniajac swoj obiektywizm. Dlatego to pierwotne pojecia zawsze stanowią problem w calym fizloficznym dyskursie!

Teraz pojawia sie problem, czy zgodnie z zasadami analizy logicznej, mozemy wykazac, ze ,,prymitywny" obiektywizm Moore'a jest falszywy ze wzgledu na brak koherentnosci. W praktyce dostrzegamy, ze w filozofii analitycznej nieustannie toczą sie spory wokol tych samych problemow i pomimo jasnych regul logiki, nie moze dojsc do konsensusu nawet w czysto analitycznym dyskursie. Owy brak konsensusu ma glebsze podloze i nie uczciwym jest stwierdzenie, ze bierze sie on z niewlasciwie przeprowadzonego rozumowania jednej ze stron. A wiec skad sie bierze owy brak konsensusu? Z ratunkiem przychodzi wlasnie Wiitgenstein ze swoimi grami jezykowymi. Po prostu spory, ktore toczą sie np. pomiedzy obiektywistami a subiektywistami to nic innego jak prowadzenie roznych gier jezykowych. Ci panowie po prostu rozmawiają w innych jezykach, a kazdy z nich stosuje pojecia zgodnie z jego swiatopogladowymi zamiarami. Tak na dobra sprawe, zanim ktoras ze stron zacznie uzasadnianie swojego pogladu, juz na wstepie jest ukierunkowana - bardziej lub mniej swiadomie - wzgledem jakiegos przekonania p.

wujzboj

Michał Dyszyński

Gregorio

Gregorio

wujzboj