ŚFiNiA

Kruchy04

Czy jakakolwiek isota mogłaby mieć 100% pewnosci i jednocześnie się nie mylić w kwestii tego, że to ona jest twórcą wszystkiego (czasu, przestrzeni, wszechświata, praw nim rządzących, itd.), jest wszechmocna oraz że nie ma nic ponad nią? No bo wyobraźmy sobie taką istotę. Stworzyła ona wszechświata z jego nieskończoną historią, może stworzyć nieskończoną przeszłość jak i przyszłość, może stworzyć nieskończoną liczbę wymiarów przestrzennych, i zrobić ze swoim tworem wszystko. Może unicestwić swój wszechświat i stworzyć nieskończoną liczbę następnych. Czy to znaczy, że już nic innego nie może istnieć? Przecież operujemy na nieskończonościach, a w takim przypadku zawsze coś można dodać. Pomyślmy o całej takiej rzeczywistości włącznie z jej stwórcą jako jednym punkcie. Teraz możemy sobie wyobrazić kolejne takie punkty z zupełnie innymi stwórcami, którzy nie mają możliwości kontaktu ze sobą, ani nawet pojęcia o istnieniu tych innych istot. Idąc dalej możemy sobie wyobrazić ponad tymi wszystkimi punktami jakiegoś stwórcę lub jakiś wyższy proces, który jest za to odpowiedzialny...

Dlatego wydaje mi się dziwne, by np. hipotetyczny stwórca naszego wszechświata mógłby być absolutnie pewny i się nie mylić, że to on jest tą ostateczną przyczyną wszystkiego. Jeszcze dziwniejsze wydaje mi się, że tak potężna i inteligentna istota mogłaby się nie zastanawiać nad problemem typu "dlaczego właściwie tak jest, że to Ja jestem Bogiem i że w ogóle istnieję?"

Co o tym myślicie? :think:

mat

Dokladnie, nawet hipotetyczny Bog nie moze miec pewnosci, ze nie jest mozgiem w sloiku, ktoremu tylko wydaje sie ze jest eksplanansem.

fedor

mat

fedor

Semele

Adeptus

Bodajże w buddyzmie pojawia się taka koncepcja w postaci "Mahabrahmy" która ma być odpowienikiem "Boga przed duże B". Otóż założenie jest takie, że istnieje klasa istot jeszcze wyższych niż bogowie, którzy istnieją w jakichś nadzaświatach, na tak wysokim poziomie, że w ogóle nie mają kontaktu z "naszą" rzeczywistością. Ale nawet oni są śmiertelni, choć żyją niewyobrażalnie długo i podlegają kręgowi reinkarnacji. No i pewnego dnia jeden z tych nadbogów umarł i się zreinkarnował w naszym świecie. Ponieważ był pierwszą istotą, która pojawiła się na tym świecie, nie pamiętał swojego poprzedniego wcielenia, ale jednak zachował z niego wiele ze swojej potęgi, sam uwierzył w to, że jest wszechmocnym i odwiecznym Stwórcą tego świata (i że nie ma innych światów). Ale nawet jego po miliardach lat czeka ponowna śmierć i wcielenie.
Nie to, żebym w to wierzył, ale koncepcja jest.

fedor

mat

fedor