ŚFiNiA

Kruchy04

Czy postrzeganie jest presupozcyją i co ateista musi założyć?

Wielu teistów twierdzi, że fakt iz postrzegamy jest presupozycją, w dodatku presupozcyją tego samego rzędu co presuponowanie boga.
Postrzeganie jednak ani nie jest presupozycją, ani w związku tym nie jest ani trochę podobne do presuponowania boga.

Postrzeganie to pewne zjawisko jakiego doświadczamy, nie wiemy czym jest, ale napewno wiemy, że postrzegamy, że coś postrzegamy.
Nie możemy przestać tego robić, jest to konieczne.
Przyszło nam więc żyć w świecie naszych postrzegań.
Nieistotne z naszej perspektywy i nieweryfikowalne czy nasze postrzegania prezentują nam jakąś rzeczywistość obiektywną, czy jest to tylko nasza subiektywna iluzja, a może jeszcze co innego.
Fakt jest taki, że postrzegamy i musimy żyć na zasadach postrzeganej rzeczywistości.

Co więc w takim razie musi założyć ateista?
Według mnie nic nie musi, choć wiele może.

A czy bóg jest konieczny, czy możemy przestać w niego wierzyć i normalnie funkcjonować? Jak najbardziej.
Dlaczego więc teiści próbują nam wmówić, że ateista MUSI coś założyć?
Nie wiem, ale mam pewną hipotezę, pewne założenie ;)
Mianowicie teiści chcą nas sprowadzić do swojego poziomu, ponieważ nie chcą czuć się irracjonalnie, bo oni MUSZĄ coś zakładać, muszą zakładać istnienie boga, a ateista uczciwie, bez dodawania niekoniecznych bytów bierze tylko to co postrzega.

Michał Dyszyński

fedor

Azael

odnośnie tematu kruchego.

Tu bardziej chodzi o to, że są po prostu rzeczy, których nie da się udowodnić, a jednak działamy czy rozumujemy w oparciu o nie, a w kazdym rozumowaniu mamy jakiś niedowodliwy punkt startowy (tzw. trylemat Munchausena). Teiści robią wtedy takie "AHA, a więc wierzysz w coś, czego nie potrafisz udowodnić!". Niekiedy też w ten sposób chcą uprawnić swoje założenie o istnieniu Boga, lub załozenia z których to istnienie wyprowadzają.

Ale po pierwsze co to znaczy, że coś "zakładamy"? Czy jeżeli jesteś głodny i zjesz bułkę, to znaczy że przyjąłeś masę założeń, np. że bułka nie jest iluzją, albo że zjedzenie bułki zadziała, bo zadziałało w przeszłości? Na pewno nie musisz przyjmować ich świadomie myśląc sobie "a więc teraz zakładam to i tamto, i dopiero z tego wynika, że zjedzenie bułki ma sens". Podobnie jak rzeka nie musi świadomie zakładać istnienia grawitacji żeby płynąć w dół koryta, a drzewo nie musi zakładać istnienia Słońca, aby przeprowadzać fotosyntezę. I tak samo jako dziecko, czy pewnie większość ludzi w ogóle, nigdy w zyciu się nad tym nie zastanawiało , a jakoś żyją i używają rozumu. Tak więc te "założenia" równie dobrze mogą być po prostu sposobem naszego działania czy rozumowania, który jest w nas "zaprogramowany". Może być tak, że działamy w określony sposób, rozumujemy też w określony sposób, i dopiero wtórnie jedynie stwierdzamy zasady, w oparciu o które działamy. Nasz rozum może być takim jakby programem, który dostaje pewne dane, przetwarza je w określony sposób (który moze być nieświadomy dla nas), i wypluwa wynik. Ten sposób przetwarzania to właśnie mogą być nasze "bazowe założenia". Czy więc zasługują na miano założeń? Czy można powiedzieć, że w nie "wierzymy"? Czy rzeka wierzy w grawitację, płynąc w dół koryta? Nie wiem, to pewnie kwestia jak zdefiniujemy załozenia czy wiarę i w jakim kontekście je rozpatrujemy.

Po drugie - nawet jeśli przyjmuję jakieś załozenie, to nie znaczy od razu, że w nie wierzę. Mogę miec inne powody do przyjęcia założenia niż uznawanie je za prawdziwe. Mogę np. przyjąć załozenie o istnieniu Boga, tylko po to żeby podyskutować na ten temat z teistą dla rozrywki intelektualnej. Należy odróżnić od siebie uzasadnienie (wykazanie prawdziwości) załozenia, od uzasadnienia (powodu dla) przyjęcia załozenia. Jeżeli ktoś twierdzi, że muszę przyjąć jakieś załozenia, aby działać czy rozumować, to już daje mi świetne uzasadnienie ich przyjęcia, nawet jeżeli nie uważam ich za prawdziwe. Mam potrzebę działania i używania rozumu, więc jeżeli koniecznie muszę coś założyć aby móc to robić, to zrobię to, jednak nie muszę od razu wierzyć w prawdziwość tych założeń.

Po trzecie - czy mamy jakiś wybór? Jeżeli ktoś twierdzi, że coś jest konieczne, to co to w ogóle za zarzut, że ktoś to robi? Nigdy nie widziałem na oczy kogoś, kto zarzucając komuś kierowanie się zmysłami samemu je odrzucał. Chociaż słyszalem historię o pewnym starożytnym sceptyku, który chciał rzucić się na pożarcie lwom, bo przecież równie dobrze mogą być złudzeniem.

Po czwarte - oczywiście nawet jeżeli jednak przyjmujemy pewne załozenia bez dowodu, to niekoniecznie oznacza od razu, że mozemy przyjąć wszystko co nam się podoba bez dowodu, ale to już inna dyskusja.

Michał Dyszyński

fedor

Dyskurs

Azael

Kruchy04

fedor

Semele

Azael

mat

Azael

Przypominam o moim pytaniu : )