ŚFiNiA

rafal3006

Malaavi zachowuje się jak słoń w składzie porcelany, my, ludzie uczciwi i przyzwoici, musimy mu utrzeć nosa, znaczy trąbę.

Kubuś

malaavi

Hello

Hello

rafal3006

rafal3006

malaavi

Rafale, a wystarczyłoby, żebyś się w szkole uczył. Z drugiej strony możemy dać Dyszyńskiemu szansę napisać, czy jesteś oszołomem czy nie, może Dyszyński na przykład akceptuje AK.

A te teksty o deprawacji pięciolatków też jakby zerżnięte z pewnego środowiska, innego tym razem. Autystyczny, prawda?

rafal3006

Fragment książki: "Błędy nauki":
Gdy w 1807 roku matematyk Jean-Baptiste Joseph de Fourier wystąpił przed Paryską Akademią Nauk z wykładem na temat przewodnictwa cieplnego w obwodzie zamkniętym i wyjaśnił, że każdą funkcję okresową można przedstawić w postaci nieskończonej sumy prostych funkcji okresowych (sinus, cosinus), wstał Joseph-Louis de Lagrange, jeden z najwybitniejszych matematyków tamtej epoki, i bez ogródek odrzucił tę teorię. A ponieważ przeciwko Fourierowi wystąpili także inni słynni uczeni, np. Pierre-Simon de Laplace, Jean-Baptiste Biot, Denis Poisson i Leonhard Euler, musiało minąć sporo czasu, zanim uznano doniosłość jego odkrycia. Obecnie nie można sobie wyobrazić matematyki i fizyki bez analizy Fouriera.

To będzie kiedyś w każdej encyklopedii:
... gdy w roku 2014 Kubuś napisał "Algebrę Kubusia" matematyczny świat Ziemian się zawalił ...

P.S.
Michał jest wolnym człowiekiem w obszarze filozofii, Kubuś jest wolnym człowiekiem w obszarze logiki matematycznej.
Mnie filozofia zupełnie nie interesuje ...

malaavi

Czy to przez tę książkę pomyślałeś, że każdy, kogo matematycy nie uznają, ma rację?
Na jednego nieodkrytego w porę geniusza przypadają setki tysięcy ludzi, którzy oferują tylko bełkot i którzy po prostu się nie douczyli. ;)
Przeczytałem, co tam było w AK, zauważyłem niejednoznaczności prowadzące do sprzeczności, wytknąłem sprzeczności, zbyłeś to milczeniem.

Nie zauważono też w porę osiągnięć E. Galois, ale nim również nie jesteś, jak Fourierem.
A. Cauchy, choć uznany, spotykał się także z oporem, gdy formułował niektóre genialne wyniki, potem Cauchy ignorował młodych zdolnych matematyków, bo sam nie zawsze ich rozumiał, czasem lekceważył nie czytając co pisali, a czasem po prostu nie chciał konkurencji.
Gauss, nie on jeden zresztą, nie wszystkie wyniki publikował, bo sądził, że się nie spotka ze zrozumieniem.
Wyniki Cantora odnośnie teorii mnogości uznano początkowo za bezsensowne.
Nie jesteś Cantorem, Cauchym, Gaussem.

Jesteś Rafał. Któremu się uwidziało. ;)
Ty sobie nie radzisz ze znakiem =.
Nie rozumiesz, że nie stworzysz nigdy matematyki, jeśli to, co piszesz, będzie wieloznaczne i raz będzie tak, innym razem inaczej. Znak = jest wieloznaczny, czyli bez sensu.
Znak * jest wieloznaczny (nie jest działaniem), czyli bez sensu.
Wszystko, co można uratować z AK po WIELU ZMIANACH da w efekcie podstawy teorii mnogości, czyli liceum. W najlepszym razie można uznać, że z błędami i nieczytelnie zapisałeś początki wiedzy licealnej. Najwyraźniej jednak twoja symbolika nawet ciebie myli, że nie umiesz jej porównać z wiedzą dostępną licealistom.

No i licealiści wiedzą, co to =, nie stosują w kilku znaczeniach naraz. ;)

rafal3006

rafal3006

malaavi

Teoria mnogości prowadzi do przepięknych wyników. Moc teorii nie wynika z woli autora, jego miłości do genialnego lub poronionego dzieła. Moc teorii mierzy się zastosowaniem, wynikami, które uzyskano na jej gruncie. Teoria mnogości jest osiągnięciem znacznym, podobnie jak na przykład analiza Fouriera.

Natomiast na gruncie AK trzeba znać ilość nóg psa wcześniej, żeby podać ją później. A gdy się wszystko wie, można to nieczytelnie zapisać. AK nie może dać wyniku, bo wszelkie wyniki muszą być znane przed zastosowaniem AK.

Fajny link do rozmowy laików o zbiorach mi dałeś. ;)
Zbioru się nie definiuje, bo matematycy trudniejsze definiują prostszym, a ignoranci odwrotnie (-> większość tutejszych forumowiczów, poza nielicznymi, którzy się z tej większości tylko nabijają).

W AK sprzeczności są. Zauważyło to ile już osób? Ja widziałem, jak zauważało to około 10. Ty musiałeś widzieć, jak zauważały to setki. Potem im wklejałeś bełkot, który miał ich przekonać, że sprzeczności nie ma, a oni pukali się w czoło i nigdy nie uznali tego, co mówiłeś, za sensowne, prawda?

To jak, pokazujemy dzieło na twojej uczelni? Chciałbym widzieć, którego z nas wyśmieją.

rafal3006

malaavi

Aleś śmiecisz tym bełkotem.

Michał Dyszyński, słyszałem, uważa, że mam cię za oszołoma bo jestem komunistą. Michał Dyszyński lubi AK, prawda?

rafal3006

Pomyliłeś adresy, zapytaj prof. Bralczyka kto tu jest idiotą.

malaavi

Przy okazji.
A jak tam rozważania o znaku =? Napisałeś? Idę sprawdzić.

rafal3006

Oczywiście że napisałem:
http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia,12/pytania-dla-kubusia,7143-75.html#209422
Sprawdzaj sobie

malaavi

Sprawdziłem.

Dałeś mi popalić, nie ma co.

Przekonałeś kolejnego człowieka, że jesteś na tym forum botem. ;)

Michał Dyszyński

rafal3006

malaavi

Jest taki typ ludzi, którzy doświadczając piękna doszukują się piękna niewidocznego. Gdy chcą prawdy, to nie jest dla nich prawdą to wszystko, co ciągle mają przed oczami, w domu, w lodówce, ale prawdą musi być coś niewidocznego pod spodem. Jak coś śmierdzi, to nie zapomniany ziemniak pokryty pleśnią, odór musi być metafizyczny gdzieś ukryty. Mam pewne podejrzenia, że tak robią ludzie o słabych zdolnościach obserwacyjnych, bo piękno, brzydkie zapachy, mądrość i takie tam można zaobserwować w świecie. Ba, nawet do tajemnic nie potrzeba postulować zupełnie niejasnych bytów, wystarczy niewiedza. Może to też jakiś problem z akceptacją świata. Ten jest beznadziejny to musi być następny? Nie widać by stwórca się starał, to może jakaś w tym tajemnica? Wszędzie zło, to pewnie w tym sens? Za każdym razem nic tylko postulować, że prawda jest tam właśnie, gdzie nie możemy dotrzeć. Jak nie możemy, to nie dotrzemy. A jak możemy, to lepiej dotrzeć niż zgadywać. Nic prostszego nad taki konkret, a jednak metafizyków od siedmiu boleści się namnożyło. Same niewidoczne prawdy, bo prawdy widoczne już za trywialne, wszystkowiedzący metafizycy.

"Rzeczywistość wspólna jest sumą projekcji składających się na nią umysłów"

Czemu suma ma być wspólna? Może wspólna czyli niczyja? Ot w matematyce się sumuje, to czemu nie walnąć sum w dziedzinach, gdzie takie sumy będą bytami nieokreślonymi, wszak albo doświadczam wszystkiego, co doświadczają inni ludzie, albo nie. Jeśli nie, to suma ma w sobie to, czego nie doświadczam, nie doświadczam więc takiej sumy. Jest ona z definicji swojej niedostępna. Ot taki byt, o którym gadać można, ale którego się nie doświadczy, na temat którego się nic nie wywnioskuje (założyć, niech X będzie absolutnie nieznane, a potem wnioskować o X, ręce opadają).

"Nieważne, którą szkołę rozwoju wybierzesz, jeśli jest ona względem Ciebie szczera to prędzej czy później postawi Cię twarzą w twarz z Twoją własną indywidualnością"

Albo nie postawi. A jeszcze po czym poznać szkołę rozwoju? Że ma "rozwój" w nazwie, jak pewne katoinstytucje mają "uniwersytet"? Otóż "szkoła rozwoju" to pojęcie, które podobnie można zdefiniować, ale gdy przyjdzie co do czego, to nie badaniem sprawdzimy, czy X jest szkołą rozwoju czy nie, a oprzemy się na wierze. Jeśli guru nas zakręci, to uwierzymy, jeśli nie zdoła - nie uwierzymy. Szkół reklamowanych przez "rozwój" jest dużo, ot moda taka i marketing - wyjaśnienie banalne i ekonomiczne, w duchu Ockhama, ale nie, lepiej nie wiedząc, co to szkoła rozwoju, nie umiejąc poznać, czy jest szczera czy nie, wierzyć, że w nieokreślonym czasie, czyli być może nigdy, zrobi ta szkoła coś poetyckiego. Człowiek rozsądny nie orientuje się we własnej indywidualności, najwyraźniej, póki sekta mu nie wmówi, że się w niej rozwija i że teraz się gapi w lustrze na siebie. Klasa.

To są króciutkie myśli urielowe. Ilość podobnych poetycznych naciągnięć, przemytów nieracjonalnego sensu, niejasnych poetyzmów i nieuzasadnionych wartościowań u pana Dyszyńskiego mnie przytłoczyła i oszczędzę sobie analizy, bo i tak pan Dyszyński nie przeczyta.

Michał Dyszyński

malaavi

Jeśli ludzie plotą na tematy metafizyczne rzeczy sprzeczne i nie dochodzą nigdy do porozumienia (to jest, w obrębie jednej sekty powtarzają te same frazesy, ale między sektami nie ma nawet podobnego języka), to dysponuję, doszukując się, najlepszym możliwym w ogóle w badaniach poglądów ludzi uzasadnieniem, że oni się doszukują bezpodstawnie. Ich doświadczeń nikt niezależnie nie był w stanie powtórzyć, postulowanych bytów nie stwierdzono.
Ot, tysiące ośrodków badawczych, z których każdy sobie wymyśla cząsteczkę, każdy inną, a żaden w żadnym doświadczeniu nigdy nie doszedł do tego, że drugi choćby może mieć rację.

Próbuj więc mi wmówić doszukiwanie się.

Jest to jednak metoda "skoro czyjeś zdanie nie jest stuprocentowo pewne, to gdy ja plotę od rzeczy, to racji mamy tyle samo", lubisz to robić w metafizyce/filozofii. Niestety sam tej metody nie stosujesz w fizyce, chyba że masz pracę przez znajomości albo kogoś szantażujesz.

Istnieją dowody najmocniejsze i istnieją najsłabsze. Teiści nie mają nawet najsłabszych, osoba twierdząca, że się doszukują, ma te najmocniejsze z możliwych.

Koncepcje na temat nieznanego ludzie z konieczności przyjmują przez psychikę. Tak teiści jak ateiści. Bo nie ma żadnych danych. Promieni N Blondlot nie widział. Chciał je widzieć. Nie miał "jakiegoś potwierdzenia", przesłanek, nic nie miał poza wolą swoją, by odkryć i by Francja.

Czy promieni N nie ma? Może są, niewykryte? Oczywiście. Tylko po cóż gadać o tym, PÓKI są nie tylko niewykryte, ale i nie ma uzasadnienia ich postulowanie?
A w temacie bogów tysiące ludzi zajmują się postulowaniem promieni N, M, K, L, U, W,...., a miliardy ludzi zajmują się wiarą w autorytet szefa, który wszak nie może się mylić, i próbują, o jakże próbują, także promienie N dostrzegać. Nikt nigdy nic, ale gdy ktoś przyjedzie weryfikować, że tu nigdy nic, to jest ten gorszy i z problemami psychicznymi.
Ale każdy Blondlot broni swych promieni, nie? Dlatego choćbyś był zdolny w fizyce, gadam do ściany?

Skądinąd, pochwalę się, na własną rękę demaskowałem medium tak samo jak Robert Wood, gdy medium wyłapało ducha naukowca, poleciłem zadać mu pytania naukowe.

----

Czy z perspektywy ignorancji Wooda trudno było ocenić niezrozumiałe czynności Blondlota?
A może po prostu gdy ktoś uważa, że nie masz racji, to jest ignorantem, przez to nie musisz odnosić się merytorycznie, bo wszak po co, skoro rozmówca po prostu nie zrozumiał?
Ilość podobnych manipulacji i ciągłego ataku ad personam zaskakuje mnie u fizyka. No ale gadka o bogu każdemu widać mózg trzepie.
Religia nie jest z nauką sprzeczna. Nauka zajmuje się tym, co wiemy, a religia opisuje to, czego nie wiemy, dzięki religii nie wiemy tego dalej.

Sugerujesz następnie, że ja ZAKŁADAM, że gdy robi się coś mi nieznanego, to robi się głupio.
I kolejny raz ta sama manipulacja. A gdzie stwierdzenie, że przemyślałem? Że analizuję? Że porównuję różne wypowiedzi o bogach?
Nadto, gdy KRETYN TEISTA widzi osobę która klepie w tablet, a potem przylatuje samolot, to KRETYN TEISTA uważa, że bogowie, te sprawy, bo religia oznacza właśnie niemożność zrozumienia, jest zgadywanką w niewiedzy. Zresztą Twoja religia jest i na tle innych religii po prostu beznadziejnie żałosna, ale to temat na inną rozmowę. Są religie mniej złe, a są złe bardziej.
KRETYNA TEISTĘ sprawdzimy czekając, aż sobie w deseczkę z drewna postuka i popatrzymy, czy samoloty lądują, prawda? I to właśnie zrobiłem. Dałem teistom lata na ich eksperymenty, a nic nie ląduje. Chyba że uznajesz, że KRETYN TEISTA ma na deseczce niewidzialne obrazy, które dotyka wysyłając nieuchwytne komunikaty do niewidzialnego boga, a bóg samoloty zsyła - niewidzialne, a w nich dary i nagrody - nieuchwytne.

To ostatnie zagranie teistów - gdy nie ma w efekcie nic, to założyć, że jest niewidzialne. Gdy wszelki bóg na wszelkie wołania nie odpowie, to widać ma lepsze zajęcia albo daje wolność (późno się zorientował, że powinien, dokładnie wtedy, gdy zaistniały naukowe metody weryfikacji, Twój bóg jest zatem jak Uri Geller, który zawsze ma powody by w warunkach kontrolowanych mocy nie stosować).

Głupie jest trwanie w błędzie. To nie jest moje założenie, to jest taki wniosek ludzkości po tysiącleciach badań naukowych. Pomylić się - rzecz ludzka, trwać w błędzie - głupota. A teiści są Blondlotem, który po pierwszej, drugiej, piętnastej wizycie Wooda wraca do swoich promieni. Jest to godna podziwu miłość i zaangażowanie, szkoda jednak, że się marnuje. Można było komuś pomóc, a zamiast tego raduje się dla przykładu drewniane krucyfiksy (aż dziw, że się wszystkie nie uśmiechają dzięki tylu ludziom robiącym im dobrze), a nie raduje się żywych ludzi, których istnienia nie trzeba ustalać karkołomnymi dowodami ontologicznymi.

Jako sektę zalicza się bardzo łatwo. Idziesz, słuchasz czy mówią co wiedzą czy czego nie wiedzą, już wiesz.

Katoinstytucje skreśliłem po gruntownym zbadaniu sprawy. Katolicka Rzecz Lubelska i Rzecz Kardynała Stefana Wyszyńskiego tylko ostatnio pozwoliły się gruntownie poznać jako instytucje, w których idee oparte na woli przesłaniają wyniki badań naukowych. Uniwersytetami są z nazwy.

Droga rozwoju to świetna metafora. Ale już odpowiedziałem kontrmetaforą, że zgubieni ludzie w lesie też zawsze idą "do przodu". Jest przefajnie sobie przypisywać jakiś rozwój (ale NIE LĄDUJĄ!), innym zacofanie, mówić o drodze i otwartości i nowych doznaniach (ale NIE LĄDUJĄ!), być przekonanym, że skoro się w tym lesie błądzi od lat, to się musiało daleko zajść. Nie, nie lądują.

Widzisz, w nauce zajść daleko, to dodać coś istotnego do nauki. Nie tylko dodać, bo chyba się orientujesz, jak się pracami bezwartościowymi zalewa naukę. Nie chodzi o ilość dodanego. Chodzi o istotność wpływu dodanego na naukę. O płodność teorii. O możliwości wyjaśniające, jakie daje model czy interpretacja. O wnioski. O powiązania. O zgodność z faktami mierzoną nie tylko weryfikacją, ale i próbami falsyfikacji.

W momencie gdy człowiek nie mierzy takimi osiągnięciami, czy daleko zaszedł, ale CZASEM jaki poświęcił, to ja się śmieję nie przez założenia, komunizm czy inne moje wady psychiczne, ale śmieję się, bo mam uzasadnienie. Najstarszy fizyk świata niech będzie uznany za najlepszego! Kubuś za eksperta od psich nóg i związku podzielności przez 8 z podzielnością przez 2. Bo choć OSIEM lat co najmniej zmarnował na teorię bezwartościową, bezpłodną, na dywagacje które w najlepszym razie staną się kiedyś dzisiejszą wiedzą licealną, jeśli Kubuś poprawi błędy, to osiągnięcia są żadne.
Metafory, którymi umysł teisty (kretyna) się karmi są szkodliwe, bo mylą. Metafora może dać nowe spostrzeżenia albo pomóc wyjaśniać, ale może też motać. Człowiek, który za bardzo uwierzy w pewne metaforyczne aspekty, staje się, notabene, Kubusiem, który interpretuje zabawnie to, jak z Prosiaczkiem idą po własnych śladach. W kółko.

I tak właśnie pomyłka w użyciu metafory drogi skutkuje pomyłką, że skoro idzie się długo, to zaszło się daleko. Chodzi się w kółko choćby dlatego, że od błędu do błędu, a to oznacza, że się ciągle jest w tym samym miejscu. Zwiększa się za to pewność siebie, którą masz nie mniejszą niż ja, o Dyszyński, który sam sobie dał prawo oceniać, którzy rozmówcy są PSYCHICZNIE godni w ogóle z nim dyskutować.

Ja, powtórzę, jestem arogantem jawnie. A Ty nawet siebie okłamujesz, że możesz arogantem nie być. Różnica o kłamstwo to już duża różnica.

Teraz sraka.
W zasadzie nie nazywałem potoku bełkotu sraką dotychczas, dopiero od jakiegoś tygodnia, ale lubimy tu metafory, czyli będę mówić sraka. Taki ptak.
Sraką jest:
"nawet niedoskonałe humanistyczne modele językowe jakoś poszerzają horyzonty myślowe. Po drugie - kreatywny umysł jest w stanie z dziedzin humanistycznych wyciągnąć całkiem ciekawe i wartościowe wnioski. W szczególności dotyczące poznania człowieka jako takiego, poznania samego siebie"

Konkret proszę. Jakie modele, jak poszerzają, jakie ciekawe, jakie wartościowe, jakie wnioski, jakie dotyczące poznania, jakie dotyczące człowieka.

Uriela spytałem, jak chce łączyć dziedziny w swoim temacie "łączenie dziedzin wiedzy". Przyznam, sądziłem, że poleci mowa trawa, czyli będzie mówił i mówił o łączeniu, postępie, osiągnięciach, ale nie poda żadnego wyobrażalnego sposobu ROBIENIA TEGO.

On zamiast stosować mowę trawę wkopiował teksty ze swojej strony, te o narodzie polskim wybranym i o Saelu, który się na Polaków uwziął ze strachu.

Nie lubię mowy trawy. Na przykład przez opłakane skutki działań polityków, których w szczęśliwszych czasach by ścięto, ale w dzisiejszych - daje się im gadać i gadać i gadać.
Nie lubię zatem i mowy trawy w gadce o postępie. Jeśli coś nam daje takie niesamowite możliwości, jak AK na przykład daje, to nie bawmy się nogami psa, ja stawiam ciekawy problem, a wszyscy geniusze od lat szlifujący boskie narzędzia poznania, kamienie filozoficzne i w ogóle Harry Potter, niech geniusze rozwiązują! Niech którykolwiek opowie mi konkretem, jakie to stopnie poznania osiągnął, niech mi pokaże jak teraz z wyżyn intelektu widzi doskonale rozwiązania problemów, nad którymi ja się biedzę.
A nie biedzę się nad teoryjkami o bogu, niech więc rozwiązania nie będą dalszą sraką powstałą z mieszaniny niejasnych pojęć. Problem. Dam setki problemów matematycznych, w tym połowę takich, których rozwiązania znam. I chcę zobaczyć, jak półbogowie myśli, oświeceni, geniusze, nie mówią "eeee, yyyy, ale matematyka to ułuda a prawdziwy problem dotyczy tego, czego nie sprawdzisz", ale jak lekką ręką, popijając ziółka, rozwiązują w mig odwieczne problemy.

Ale realne problemy.

Jest oszustwem, o tym już pisałem, udawać istnienie problemu, by udawać jego rozwiązanie. Wiedza nie polega na mnożeniu treści. W szczególności matematyka polega na szukaniu minimalnych zestawów założeń, na gruncie których tezy będą prawdziwe, nie zaś na mnożeniu założeń w nieskończoność, by na ich gruncie udowodnić prawie nic.
Jest oszustwem zakładać istnienie boga, stworzenie świata, celowość, świadomość natury, miłość boga, plan zbawienia, tożsamość z Jezusem etc etc (jeszcze kilogramy takich niesprawdzalnych mocnych tez), a potem udawać, że się na gruncie takich założeń udowadnia, w jaki sposób wino stałą się krwią (gdy sposoby są nazwane różnymi nazwami, które sugerują, że mają co nazywać, co jednak wątpliwe).
99% założeń, 1% wątpliwych wniosków. To wieloletnia wiedza? Ptaszek SRAKA.

Dla ustalenia co w człowieku jest nabyte, najlepsze będą wielokulturowe badania dzieci genetycznie mieszanych. Czyli badamy w różnych kulturach dzieci, których kultury nie korelują z genami, by wykluczyć części kultury bazujące na tym, co wrodzone.
Różnice w nabywaniu pojęć, wiedzy, różnice światopoglądu, idei, spojrzenia na świat, to będzie nabyte.
Przy tym nie będzie można tak samo określić, co jest wrodzone, bo populacji ziemskich jest skończona ilość.

Oszustwem, że tak będę kontynuować temat, jest powstrzymanie się od badań, które mogą dać wnioski, a tworzenie mowy trawy by opowiadać, że szuka się odpowiedzi.
Wyobrażasz sobie, że mając problem fizyczny, wyłączasz matematykę i wyłączasz aparaturę, żeby czasem nie mieć twardych danych, a ograniczasz się do interpretacji i pozanaukowych modeli, które niejednokrotnie już były mylące?

Nie lekceważę nauk nieścisłych i "humanistyki". Czytam i z nauk humanistycznych i z beletrystyki więcej niż 96% społeczeństwa, jak mówią badania BN. Ale nie każdy bełkot zaliczę do nauk.
Lekceważę dopiero teorie bez kryteriów. Nie ma kryterium odrzucenia błędu, jest tylko tworzenie coraz to nowych fraz. Żadnej nie odrzucamy, wszystko przyjmujemy, wszystko jest czyimś stanowiskiem, wszystkie stanowiska są równorzędne. Ot, ptak sraka.
Poezja może coś przekazać. Ok. A może ukryć. Nie ok. Ma zatem moc wyjaśniającą, gdy wiedzący przekazuje adeptowi, ale ma też zaciemniającą, gdy oszukany, nawet w dobrej wierze, zaraża oszukaniem.
Bo brak kryteriów oceny sprawia, że liczy się chwytliwość. Liczy się marketing, wrażenia, przypadki. Teoria nie zostaje przyjęta dla jej zalet, zostaje przyjęta przypadkiem (Dawkins, mem, rozprzestrzenianie memów). Robak myślowy.

Inna rzecz, o której wspomnę tylko, to głupia (no cóż) poprawność polityczna.
Dziennikarze mają to czasem, gdy nie mogąc określić, kto ma rację, albo chcąc udawać, że nie faworyzują nikogo, uznają, że przepytywani ludzie mają stanowiska. I tak fizyk kwantowy na temat fizyki kwantowej ma "stanowisko", a równorzędne stanowisko na fizykę kwantową ma Zbych zwany we wsi z racji możliwości intelektualnych Kołkiem.
Świetnie się błyszczy otwartością, gdy się nie odrzuca bełkotu. Tak, porozmawiajmy sobie o czymś, o czym nic nie wiemy. Zróbmy konferencję, nie słuchajmy się nawzajem, ale szanujmy swoje poglądy i rozmawiajmy uprzejmie.
Feynman (znasz, prawda?) też pewną humanistyczną konferencję relacjonuje. Razem z niechęcią humanistów, by w ogóle zacząć od jakichś wspólnych ustaleń.

Powtórzę to, co pisałem już jakiemuś oszołomowi. Teoria z KRYTERIUM ODRZUCENIA, jak nauka, pozwala dzielić tezy na nieprawdziwe, prawdziwe, niepewne. Trzy worki. Oczywiście, nauka jest dynamiczna i musi co jakiś czas wracać i jednak przekładać, ale przekładanie wynika z coraz dokładniejszych ustaleń, nie zaś - o stale zerowej dokładności.
Teorie bez kryterium odrzucenia tez, mogą tylko mnożyć tezy.
I kto jest otwarty? Która teoria daje więcej wiedzy? Nauka, nie ta z okolic teologii, ale ta z okolic fizyki, daje właśnie wiedzę na temat rozróżnienia, co akceptujemy a co nie.
Teorie bezkrytyczne dają więcej zadrukowanego papieru, ale nie pozwalają na żadne rozróżnienia, żadne zastosowanie.
Naukowiec jest zamknięty W RAMACH, ale astrolog jest zamknięty W BRAKU RAM. Naukowiec na ramach się bowiem wspiera, a astrolog nie ma się na czym wspierać.
Lubisz metafory. Lem stworzył ładną o człowieku w próżni. Człowiek bez ram jest bezsilny, może majtać w próżni kończynami, ale trudno o lepszy przykład bezradności. To właśnie są astrologie i teologie, dziedziny bezkrytyczne.

Czy poważnie bardziej ograniczony jest człowiek, któremu ramy uniemożliwiają popełnienie błędu, niż ten, któremu brak ram daje pełną wolność błądzenia? Czy naprawdę ta możliwość (a w sumie i pewność) błądzenia jest jakością? Czy naprawdę sądzisz, że warto zastąpić to, co ma kryteria poprawności, błądzeniem losowym?

Gdybym był na bezrybiu i chciał ryby, poszedłbym tam, gdzie są ryby.

Przepraszam, Feynman jest moim idolem jeśli chodzi o wymaganie konkretu, mówienie o czymś. Nie zostałbym na bezrybiu.
Jest dla mnie strasznie dziwne, że ktoś zamiast zająć się tym, co może wiedzieć, zajmuje się tym, czego nie może, a potem pisze, że to wina rzeczywistości, że w tym miejscu jest bezrybie.

Do dyspozycji jest dziś więcej problemów, zagadnień, pytań, niż kiedykolwiek. I to nie tych bez odpowiedzi, które są od zawsze, ale pytań, na które odpowiedź można dać, tylko po badaniach.
Jest wiele pytań o kwestie społeczne, na które bez sensu jest odpowiadać obracając w głowie slogany, a które się powinno rozwiązać szeroko zakrojonymi badaniami korelacji i wyciąganiem wniosków z korelacji, (ostrożnym wyciąganiem wniosków), nie zaś postulowaniem wniosków w zaciszu umysłu, bez żadnych badań.

Jeśli da się wykazać, że na gruncie pewnych założeń nie ma odpowiedzi na pewne pytania, to należy przestać szukać odpowiedzi. Hipoteza Continuum? Brak odpowiedzi i nie będzie jej. Zatem zajmijmy się INNYMI sprawami.
Inne sprawy wciąż mogą dotyczyć HC. Możemy pytać o dalsze wnioski gdy dołączymy ją do aksjomatów, możemy pytać o najprostszą w wyrażeniu tezę równoważną, o nowe aksjomaty konieczne dla HC lub sprzeczne z HC, ale zaprzestajemy dowodzenie HC na gruncie teorii mnogości, bo to marnowanie czasu.
Postulat Euklidesa o równoległych? Euklides wiedział lub wyczuł, że potrzebny. Potem przez wieki szukano dowodu dla postulatu jako tezy. Dobrze. Ale po dowodzie, że się go nie znajdzie, już się szukać nie powinno, a wciąż ktoś publikował próby.
Między miesiącem temu a dwoma miesiącami proponowano mi kolejne rozwiązanie kwadratury koła, w którym proponujący stwierdzał, że PI będzie pewną kombinacją liczb algebraicznych, całkowitych i pierwiastków drugiego stopnia z całkowitych. No niestety nie będzie. Bo gdy już pięknie udowodniono, jakiej odpowiedzi na pewno się nie udzieli zasadnie, to nie należy jej udzielać bezzasadnie. ;)
Funktorów dwuargumentowych logiki dwuwartościowej jest tyle ile ciągów czteroelementowych z elementów zbioru dwuelementowego. 2^4=16.
Nie ma innych funktorów, czyli nie będzie innych dwuargumentowych spójników, które ze zdań składowych dadzą informację o zdaniu złożonym, a także które dadzą się badać, byśmy mieli pojęcie tautologii, rozumowania niezawodnego, byśmy stworzyli reguły wnioskowania użyteczne w nauce. Ale Kubuś od ośmiu lat nie raczył nauczyć się tego, co przeciętny student przyswaja na pierwszych zajęciach. Można sobie wszystkie 16 funktorów narysować i nie ma siedemnastego. Dlatego gdy stosuje swoje symbole, nie daje możliwości oceny prawdziwości zdań innej niż przez wiedzę pozalogiczną, wymaga wiedzy materialnej by weryfikować tezy AK.

To przykłady tego, jak ludzie szukali dalej, gdy inni, bystrzejsi, stworzyli dowód, że znaleźć się nie da. Jeśli się odpowiedzi na pytania metafizyczne nie da udzielić (co czasem wykazać łatwo i nie trzeba angażować ani komunizmu, ani własnych domniemań), to należy od razu zmienić pytanie. Myśleć o czymś innym. Bo jest oczywiste, że wszystko, co można osiągnąć, to te próby kwadratury koła, których NIE TRZEBA sprawdzać, by wiedzieć że są błędne, ale które sobie z ciekawości sprawdzam, bo mnie interesuje, jakie błędy zechciał popełniać autor.

I tak jeśli założymy, że X nie możemy poznać, to już nie wnioskujemy o X. Bo będzie bełkot. Wszelkie przekraczanie granic poznania to marketingowe kłamstwo. Albo możemy poznać, to poznawajmy, albo nie możemy, czyli nie poznamy. To jest język konkretów. A że nasz nowy środek na odchudzanie pozwoli państwu poznać niepoznawalne - to jest bełkot.
Czy bóg jest w umyśle człowieka, czy człowiek w bogu lub umyśle boga, czy człowiek w świecie, czy świat w umyśle człowieka, czy świat w umyśle boga obok człowieka, czy świat w bogu w umyśle człowieka, to są wszystko pytania bezwartościowe, bo nie ma na nie odpowiedzi, a przy tym one właściwie nic nie znaczą. "Być w" jest analogią pewną, która jednakże się odnosi do świata rzeczywistego. Uznajemy, że koń może być w stajni a robak może być w koniu, że myśl może być z mózgu a wyobrażenie konia w myśli. Gdy tylko rezygnujemy z realizmu i stwierdzamy, że to nie wyobrażenie konia, ale koń jest w naszym umyśle, a poza poznaniem nic nie ma, to skasowaliśmy sobie całą tę podstawę, która nam umożliwiała mówienie, że coś jest w. Teraz mamy własny umysł i jego interpretacje, nawet nie wiemy czy interpretacje bodźców czy interpretacje niczego. Koniec wnioskowań. Bo wszelkie pojęcia nie są metajęzykiem opisu świata, ale są fragmentem świata, pojęcie jest tak samo w umyśle jak jest tam koń i stajnia i robak, żadne nie stanowi narzędzia opisu innego. To jest po prostu samobójstwo dla teorii. Można sobie przy tym założeniu żyć i jeść wyobrażone truskawki, ale wszelka gadka jest już bajkopisarstwem, bo pojęcia znaczyły tak długo, jak długo opisywały zdarzenia w świecie i związki w świecie. Teraz już nie znaczą.

Hello

Michał Dyszyński