ŚFiNiA

konrado5

Wuj Zbój: ominąłeś moją odpowiedź w tym wątku.

Barah/konto usunięte

wujzboj

konrado5

Wuj Zbój: Zauważ, że ominąłeś moją odpowiedź w tym wątku.

wujzboj

Przepraszam, Konrado, jakoś zawsze mi się w tym wątku ukrywasz za Barahem

.

Barah/konto usunięte

konrado5

wujzboj

konrado5

wujzboj

konrado5

wujzboj

malaavi

wuju:
Człowiek niekoniecznie myśli zdaniami. O czymkolwiek, ale bardziej jeszcze, gdy go boli. Myślenie o słowach to nawyk tworzenia komunikatów, jeśli w ogóle ktoś ten nawyk ma. Proponuję swojego sposobu myślenia nie rzutować na całość wszechświata, brak podstaw. Formułowanie zdania, gdy boli, jest niepotrzebne, formułowanie okrzyku jest niepotrzebne. Boli, już.
Myślenie obrazami jest o wiele bardziej precyzyjne. Popatrz na "Straż nocną" znanego pana, patrząc - myśl o detalu i o słownym opisie detalu. Dopiero próba słownego przekazania obrazu staje na przeszkodzie precyzyjnej komunikacji.

Formułowanie zdań weszło nam w krew, formułować obrazów się tak gładko nie da, więc rozwinęła się nauka oceny zdań. I tak mówimy o zdaniach, badamy zdania, niektórzy z budowy języka dowodzą istnienia Boga. Gruba przesada. Język jest niedoskonały, a logika istnieje, bo jest popularny. Nie zaś - jest dokładny, bo mamy logikę.

Gdy boli i ból jawi się w całości bezpośrednio, raczej nikomu nie przychodzi do głowy, by treściowo dla precyzji zubożyć komunikat i pomyśleć słowo "ból". Ale chętnie poznam osobę, której przychodzi - zwłaszcza taką, której to zubaża treść bólu.

Zatem krótko - doznania nie są stwierdzeniami. Doznania są treścią informacji daną bezpośrednio. Kot nie jest stwierdzeniem (a jeśli jest, wszystko jest stwierdzeniem), jest kotem. Analogicznie ból nie stwierdza, on jest. Jest w fakcie, że jest odczuwany. Tak jak zrozumienie jest w fakcie, że ktoś rozumie, strach w fakcie, że się ktoś boi. Nie ma kogo informować ani po co sobie stwierdzać.
Na zupełnie innej płaszczyźnie doznanie podlega interpretacji, bo gdy boli powinno się uciec, tabletkę wziąć albo rękę zdjąć z garnka. W celu reakcji się sprowadza bezpośrednie doświadczenie do interpretacji, wciąż być może bezsłownej, ale już raczej skategoryzowanej. Można jeszcze zwerbalizować i wtedy komunikacja jest bardziej precyzyjna od grymasów i krzyków. Przy tym skuteczność wynika także ze zwyczaju. Osoby, które znają się dobrze i odczytują swoje krzyki i gesty tak często, jak często ja odczytuję słowa, nie będą się mylić.