ŚFiNiA

Ks.Marek

Dużo za dużo razy, jako katecheta, jako ojciec duchowny słyszałem z ust dzieci, iz rodzice bez ogrodek mówili im, że są dziećmi z tak zwanej "wpadki". Dla mnie to rzecz wywołująca przerażenie. Co więcej, śmiem przypuszczać, że take własnie "nagie prawdy" przyczyniaja sie do wyzwalania wszelkich buntów w życiu młodego, nastoletniego w chwili obecnej pokolenia.

Zapraszam do dyskusji.
Pozdrawiam i błogosławię!

Zbanowany Uczy

To naprawdę straszne. Z pewnością nie pozostaje to bez echa w psychice dziecka. Znałem dziewczynę, której mama mówiła nie tylko to, ale wręcz że wolałaby, żeby nigdy się nie urodziła. O. Verlinde uważa to za rodzaj przekleństwa powodującego głęboką ranę w duszy i skutkującego czasem problemami, które rozwiązać można tylko we współpracy z egzorcystą.
Dziewczyna, o której wspomniałem, pochodziła z tzw. rodziny patologicznej. Ojciec nałogowy pijak nie mieszkał z mamą, mama miała konkubena. Dziewczyna raz zemdlała z głodu. Miała wielkie szczęście, bo zamiast buntować się w rozpaczy chodziła do kościoła i tam zainteresował się nią całkiem obcy, dobry człowiek. Wsparł finansowo tak, by mogła ukończyć liceum (nie miała na książki) i znalazł ośrodek prowadzony przez siostry zakonne, gdzie zamieszkała. Teraz studiuje (pracuje?).

Znałem też inną dziewczynę z podobnej rodziny patologicznej - przeszła przez piekło Domu Dziecka, regularne awantury i wizyty policji w domu itp. Mam nawet jej zdjęcie w sukience do I komunii (przystąpiła do niej nie bez trudności, w wieku starszym, nie z innymi dziećmi) Ta niestety nie miała szczęścia. Brak pracy wyrzucił ją poza Polskę. Wiem, że pracuje w klubie nocnym i ma konkubena (zresztą po rozwodzie).

juki · Dołączył: 08 Gru 2005 Posty: 186 Przeczytał: 0 tematów

A co ten temat ma wspólnego z filozofią?

Ester

Do czego zmierzacie?

Ks.Marek

Etyka, również rodziny, to chyba jest filozofia, co?

juki · Dołączył: 08 Gru 2005 Posty: 186 Przeczytał: 0 tematów

Z tego wychodzi, że wszystko jest filozofią

Ks.Marek

levis

Myślę, że należy rozróżnić dwie rzeczy. To jak dziecko odbierze wiadomość, że jest z tzw."wpadki" zależy przecież od tego, jaki stosunek do owej wpadki mieli rodzice. Jeżeli podeszli do tego odpowiedzialnie i z miłością to nie było to źródłem żadnego urazu psychicznego, znam niejeden taki przypadek. Jeśli natomiast łączy się to z odrzuceniem dziecka, jest to istotnie bestialskie traktowanie. Jedno jest pewne-należy dziecku powiedzieć w odpowiednim wieku, jeżeli nie było planowane, ponieważ może samo się tego domyślić porównując daty swych urodzin i ślubu rodziców.

shiroi_kumo · Dołączył: 22 Lut 2006 Posty: 11 Przeczytał: 0 tematów

Tak to faktycznie przerazajace. Za bledy rodzicow, ich niedojrzalosc, brak odpowiedzialnosci placa pozniej dzieci. Moze sprawa wygladala by troche inaczej, gdyby mlodzi ludzie pamietali o zabezpieczaniu sie. Niestety niektore srodowiska, prowadzac "wojne" z antykoncepcja i nawolujac do nie uzywania srodkow antykoncepcyjnych, posrednio doprowadzaja do takich przykrych sytuacji.

shiroi_kumo · Dołączył: 22 Lut 2006 Posty: 11 Przeczytał: 0 tematów

levis

Problemem nie jest dostęp do środków antykoncepcyjnych ale stosunek do dziecka. Jeśli traktuje się je jak intruza to może się zdarzyć pęknięta prezerwatywa lub inny wypadek losowy który zablokuje działanie środka antykoncepcyjnego i wtedy dochodzi do aborcji. Jeśli dziecko, nawet nieplanowane traktuje się jak owoc miłości, nie dojdzie do takiej sytuacji.
Poza tym, Ci, którzy słuchają Kościoła w sprawie antykoncepcji są ostatnimi ludźmi na świecie, którzy zdecydwaliby się na aborcję.

levis

shiroi_kumo · Dołączył: 22 Lut 2006 Posty: 11 Przeczytał: 0 tematów

shiroi_kumo · Dołączył: 22 Lut 2006 Posty: 11 Przeczytał: 0 tematów

Ks.Marek

Ks.Marek

levis

Pan Gąsienica

Znam jeden przykład potwierdzający tezę Ks. Marka (zbuntowana nastolatka, która słyszała, to co słyszała).

"Powiedzialbys swemu dziecku, ze jest niechciane?"

Oczywiście, że NIE.

Ogólnie trzeba bardzo uważać, co się dzieciom mówi. Dziecko to nie komputer, nie sformatujemy twardego dysku po tym, jak coś namieszamy. I to często w sprawach wydawałoby się niewinnych, nie tak drastycznych jak ta, której dotyczy ten temat.

ptr

Ks.Marek

Uważam, że nieważne jest, co będzie przyczyna "objawienia" dziecku, iż pojawiły sie pewne "turbulencje" z jego byciem na tym świecie. Dla ciekawości powiem o pewej Angelice. Po jej narodzinach Matka, wiedząc że urodziła dziewczynkę - nie chciała o tym informować mężą, bo ten chciał syna. Zatem z pomocą pospieszyła jej siostra, mówiąc by zostawiła córkę w szpitalu. Na szczęscie do tego nie doszło. Ale mąż odszedł. Matka Angeliki opowiedziała jej o jednym i drugim fakcie. Dziś dziewczyna - całkiem słusznie poniekąd - ma wstręt do małżeństwa, jako wspólnoty życia dwojga ludzi.

Pan Gąsienica

levis

Uporządkujmy terminy. Wpadką oznaczmy sytuację, gdy para spodziewa się dziecka mimo iż tego nie planowała z różnych względów. Tak się potocznie rozumie ten termin.

To, że żyje się w środowisku krystalicznie katolickim nie oznacza, że przyjmuje się jego zasady. Skostniała moralność to taka która przdkłada kodeks moralny stworzony poza jednostką nad sumienie jednostki.

Tak na marginesie : Istotnie, gdyby to co kiedyś było moralne (w każdym przypadku) byłoby moralne teraz, to musielibśmy tą samą miarą oceniać np. poligamię izraelitów co poligamię obecnie. Moralność warunkują do pewnego stopnia czynniki społeczne.

ptr · Wysłany: Śro 20:30, 01 Mar 2006 Temat postu:

Marku ta Twoja opowieść o Angelice... Gdy kończyłem liceum tak na oko połowa dziewczyn w mojej klasie była przeciwko instytucji małżeństwa. Łatwo się domyślić, że nie miały one wszystkie historii Angeliki. Widzisz istnieje wiele czynników, które nakładają się na decyzje człowieka. Na opinie Angeliki (rozumiem, że ma dziś więcej niż 15 lat) również ma wpływ wiele czynników, również te, które generalnie w czambuł krytykują konserwatyzm moralny. Bo Angelika miała wiele przeżyć w ciągu swego życia i z wieloma ideami się spotkała. Jej decyzje nie są prostą konsekwencją jednego wydarzenia. Myślę, że gdyby żyła w świecie, który akurat by nie odchodził tak powszechnie od tradycyjnych wartości, to i jej stanowisko mogłoby być inne. Co myślisz o mojej opinii, że na decyzje człowieka wpływa wiele czynników?

Stwierdziłeś, że moja wypowiedź "para żyjąca w środowisku krystalicznie katolickim rozpoczyna współżycie przed ślubem" zawiera sprzeczność. Historycznie kościół katolicki jest antytezą dla zupełnej swobody seksualnej. Jedną z jego ról w społeczeństwie była próba stabilizacji niekontrolowanych instynktów, nie tylko seksualnych. Albo innymi słowami chrześcijaństwo dobrze wie, że ludzie są grzeszni. Dlatego też nie ma nic zaskakującego, że ludzie żyjąć w środowisku składającego się z samych katolików również grzeszą, gdyż człowiek jest słaby i często upada. Co myślisz o mojej opinii, że przyjęcie katolicyzmu nie implikuje świętości?

Zadałeś mi pytanie co rozumiem pod terminem "skostniała moralność". Określenie "skostniało moralność" oczywiście nie jest pojęciem ścisłym. To tylko obrazowa próba wyrażenia pewnego problemu. Gdy pisałem o "skotniałej moralności" miałem przed oczami wyobraźni społeczność, która:
- odnosi się do konserwatyzmu
- której członkowie stale patrzą trwożliwie na swych sąsiadów i myślą "co oni o mnie myślą?"
- której członkowie skrycie bardziej cenią sobie "poważanie" ze strony społeczności w imię owego "poważania" są konserwatystami, ponieważ takiej postawie się schlebia.
Młody chłopak i dziewczyna, którzy się poznali, a wyrośli pośród takich ludzi, mogą zupełnie szczerze przeżywać swoją młodzieńczą miłość. Są autentycznie szczęśliwi sobą. Społeczność w której żyją mało jest wesoła i szczęśliwa. W chwili uniesienia moze się zdarzyć, że zrobią dziecko.
Potrafisz sobie wyobrazić co oni czują? Głęboko zakorzenione poczucie winy oraz odrzucenie ze strony społeczności.
Jak sądzisz, czy istnieją pośród nas takie "skotniałe społeczności", czy też to tylko moje fantazje?

Zadałeś mi pytanie czy uważam, że to co było kiedyś moralnym, dziś takowym już nie jest. Za czasów Abrahama, w Ur, był zwyczaj, że pierworodnego się zabijało a jego zwłoki się grzebało w fundamentach nowego domu. Ten zwyczaj uświęcała swą tradycją tamtejsza religia. Dużo się zmieniło w ciagu tych kilku tysięcy lat. Dziś stoimy na stanowisku, że jednym z wyznaczników poziomu cywilizacji jest jej stosunek do dzieci. Kościół katolicki stara się zaszczepić ideę, że człowiek jest pełnowartościowy od momentu poczęcia i przegrywa w Europie Zachodniej swoją batalię. Na razie. Niemniej pare tysięcy lat temu za moralne uważano zupełnie odmienne zachowania. Nikt nie odczuwał śmierci tych pierworodnych jako zbrodni, grzechu jakiegoś. Religia to uświęcała. Było to ważne wydarzenie w życiu nowo powstającej rodziny. Nic z tragizmu jakim dziś by otoczono śmierć dziecka. Niemniej co innego odbiór społeczny tego co jest dobro a co zło, a co innego co jest dobrem obiektywnym. Ale ponieważ samo pojęcie dobra wymyślił człowiek na tym etapie rozmowy na którym się znajduję, jestem bezradny wobec tego problemu.

Ks.Marek · Wysłany: Nie 3:31, 05 Mar 2006 Temat postu:

pipokze · Dołączył: 09 Sty 2006 Posty: 391 Przeczytał: 0 tematów