ŚFiNiA

Piotr Rokubungi

Moim zdaniem najbardziej podstawowa [i chyba oczywista] definicja boga, to nieprzyswojone, nieznane świadomemu myśleniu [logicznemu]. Ludzie od zawsze obawiają się nieznanego i nazywają to bogiem. Kolejna istotna przyczyna "wytwarzania bogów" przez ludzi, to ich własne zagubienie, niepewność, obawa przed własnymi błędami, niepowodzeniami, próba akceptacji własnych słabości lub udowadniania, że nie jest się takim słabym. Dla mnie to raczej podstawy psychologii.
Kto się z tym zgadza, a kto nie? Proszę o komentowanie.

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

To teraz ja się raczej nie zgodzę. Nie bardzo mam teraz czas się rozpisywać- ale pokrótce.
To, co nazwałeś, odczuwaniem kogoś/czegoś, to "obserwuje z ukrycia"- to czysta psychologia. Mam nadzieję, że sam sobie dopowiesz do tego resztę, przykłady, lub doczytasz w książkach o podstawach behawioru. Również to, co napisałeś o nieznajomości aktualnej godziny, o nieznajomości intencji dziewczyny, nie jest raczej prawdą. Choćby zwróć uwagę, jak często ludzie mówią w takich sytuacjach np.:" bóg to raczy wiedzieć", albo czasem też "cholera wie", albo "proszę boga, żebym się jej podobał"- choćby po cichu, "w duchu". To, co pisałeś o wodzach, władcach też jest istotne w tej kwestii, i wcale nie tak szybko ci władcy lub systemy rządów upadały, a lud nie prędko się orientował, że jest "naciągany"- lub może taki chciał być.
Poza tym jest jeszcze coś, może podstawowego dla tej kwestii [i nie tylko dla niej]. Tak naprawdę ludzki mózg bardzo niewiele się zmienił od około 50 tys. lat. Archetypy, atawizmy, zasada "uciekaj lub walcz"- to wszystko nadal w nas "siedzi", choć może bardziej w sferze przedświadomej lub podświadomej- lecz ma wielki wpływ na postępowanie również współczesnych ludzi.

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Skojarzenia wpoiło ci doświadczenie i wychowanie- tak jak każdemu. Może spróbuj odpowiedzieć do czego jest ci potrzebny bóg, co jest pierwotną przyczyną jego potrzeby w tobie? Oraz co by się stało, gdybyś tą koncepcje odrzucił lub zamienił?

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Z tego wszystkiego, co napisałeś powyżej wynika jasno, że Bóg istnieje po pierwsze i przede wszystkim w twoim umyśle, jako koncepcja SŁUŻĄCA "dopełnieniu" umysłu, uspokojeniu psychiki, jako pewien system pozwalający wierzyć i uznawać procesy myślowe za istotne i słuszne. Krótko mówiąc potwierdza to dość wyraźnie moją [nie tylko, oczywiście] hipotezę, iż bogowie są przede wszystkim wytworami ludzkiej psychiki i umysłu, jako swego rodzaju "podpora" dla tej psychiki i odnośnika do [wątpię, czy słusznego] wyróżniania gatunku ludzkiego.

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Czepiłeś się teraz jakoby sprawy, że w ten sposób formułując tytuł wątku ograniczam w nim swobodę wypowiedzi, a nawet swobodę myślenia?! Nie- moim zdaniem teraz trochę za daleko "pojechałeś". To "czy" w temacie jest "domyślne". A brzmi temat twierdząco, ponieważ ja sam odpowiadam twierdząco na pytanie: czy bóg "powstaje" z potrzeb ludzkiej psychiki? Może to faktycznie nieco sugestywne, ale to mój temat, więc minimalnie "pozwoliłem sobie". Co zupełnie nie oznacza, że można w tym wątku pisać własne rozważania i postulować hipotezy przeciwne!
Natomiast w dalszej części wprowadzasz rozróżnianie różnego rodzaju potrzeb. Może i nie jest to tutaj potrzebne, ale też nie jest zbyt słuszne. Dla uproszczenia równoznacząc pojęci psychiki i umysłu- wszystkie potrzeby rodzą się i wypływają właśnie z owej psychiki czyli umysłu. A co do zmiany tytułu na jaki zasugerowałeś- "Czy wyznawanie bogów jest przede wszystkim efektem jakichś potrzeb?", to spróbuj zastanowić się nad tym: czy cokolwiek kiedykolwiek choćby pomyślałeś bez potrzeby?? Potrzeby są tak naprawdę chyba jedynym powodem wszelkiej aktywności! Nawet tzw. jałowego działania mózgu- bo wtedy się on "defragmentuje", używając określenia z informatyki.

Piotr Rokubungi

Duplikat.

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Chciałem tym wszystkim zbliżyć się do pewnego poglądu w taki sposób, że sam byś go odkrył. I właściwie mi się to udało, choć sam trochę "głupawo" temu [pozornie] zaprzeczasz. Chodzi o pogląd, który jest właśnie tytułem tego wątku.

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Trochę się zgodzę z tym, że zazwyczaj zjawiska są bardziej skomplikowane, niż się to wydaje; nawet naukowcom- choć ci niejako specjalnie upraszczają, aby tworzyć przejrzyste, zrozumiałe modele. Natomiast w prawie całej pozostałej treści twego ostatniego postu widzę w zasadzie to samo- moim zdaniem błędne- nastawienie do kwestii w tym wątku. Napisałeś: "Bo są tu i odczucia, i intelekt, i jakaś forma lęku, i jakaś część nadziei, i odpowiedzi na pytania, i postawienie nowych, nierozwiązanych problemów, i odczucie obecności, ale też jakże często - odczucie samotności, braku, i pewność, i jednocześnie rozterka, i spełnienie i jego przeciwieństwo. Nie zgodzę się więc z podpięciem tego bardzo złożonego stanu odczuwania pod jakieś ograniczone konteksty wynikające tylko ze słowa "potrzeba"." A czym są i skąd pochodzą wg ciebie owe odczucia, intelekt, lęk, nadzieja, wątpliwości, samotność, rozterka, spełnienie? Czy to nie "wytwory" twej psychiki? A dlaczego jesteś w stanie doświadczać "złożonego stanu odczuwania"? Nie dlatego, że posiadasz tak a nie inaczej funkcjonujący umysł, psyche? A teraz: czy ten umysł i psychika [tak zaawansowany rozwój układu nerwowego] utworzyły się tak sobie, przez przypadek, bez potrzeby? Ja uważam, ze jednak na drodze ewolucji [nie koniecznie w znaczeniu ściśle darwinowskim]. A ewolucja to "gonienie za potrzebą", potrzebą dostosowania, przeżycia, ułatwiania [sobie] tego życia. Choć swoją drogą czasem mam wrażenie, że akurat ewolucja człowieka, albo raczej jego "samorozwój w kierunku technologiczno-fantastycznym", prowadzi do komplikowania życia i "zagubienia w fantazjach i potrzebach [głównie sztucznie inspirowanych]" lub nawet do samozagłady gatunku.
Na koniec: Zastanów się, proszę, dokładnie nad tym czy choćby każda drobna myśl zachodzi w tobie bez potrzeby, nie mówiąc już o jakimkolwiek działaniu. Spróbuj "zaobserwować" własne myśli i czyny, i zastanów się głęboko czy choćby niektóre z nich powstają zupełnie "tak sobie", z niczego, czy też każde z nich wynika jakoś z innego albo po prostu z "programu", wedle którego mózg [jako narząd] funkcjonuje- choćby to funkcjonowanie odbywało się bardziej w "sferze" podświadomej?