ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Czym jest postmodernizm?
Napisałem tu na forum sfinia parę tekstów broniących postmodernizmu. Teraz się zastanawiam, czy miałem rację... :think:

Bo czytając jednak nieco więcej o postmodernizmie dochodzę do wniosku, że ze słusznych spostrzeżeń ostatecznie ten kierunek jakby się stoczył, przesadził, popadł w śmieszność.
Z drugiej strony zgadzam się z pewnymi zarzutami postmodernistów względem tradycyjnej nauki, czy filozofii. Wiele starych dogmatów się zdewaluowało, wiele koncepcji upadło, a ludzie zachowują się tak, jakby nic się nie stało, jakby rzeczy były po staremu. Uważam, że spora część zarzutów postmodernistów względem tradycyjnie pojętej wiedzy jest słuszna... trochę... tak jakby wymagająca chyba więcej pokory.
Jednak sam postmodernistą raczej nie jestem. Wierzę, że pewien niesprzeczny sens ludzkie poznanie jednak ma i nie wszystko jest wyłącznie grą konwencji i pozorów. Problem w tym, że to co rozumowe nie będzie nigdy absolutne, nie da się potwierdzić w 100%. Ale może już 90% to jest całkiem przyzwoity wynik i nie należy na niego psioczyć...

Postmodernizm a religia
Coś jest w religii z postmodernizmu - jakiś taki sprzeciw wobec świata. Ewangelia mówi o odkryciu podstawowych prawd religii prostaczkom, a zakryciu ich przed "mądrymi". W innym miejscu jest powiedzenie, ze to co jest mądre u ludzi, jest głupstwem u Boga.
Jednak w moim przekonaniu religia (chrześcijańska) ogólnie z ducha postmodernistyczna NIE jest. Z drugiej strony ta religia mówi jasno o prawdach i zależnościach w duchowości, daje konkretne przykazania, wprowadza zasady, które nie mają być odczytywane jako tymczasowe, czysto kulturowe.
Jednak chyba religia postmodernistyczne raczej NIE jest, niż jest. Choć ma taki drobny, zadziorny quasipostmodernistyczny rys...
Przynajmniej tak to mi się dzisiaj jawi. Może jeszcze zmienię tu zdanie... :think:

Taki postmodernistyczny "bicz" na naukowo-wymądrzające się zadęcie - to by się przydało. Taki kubeł zimnej wody dla tych, co są przekonani, że wszystkie rozumy zjedli. Ale chyba jednak nie ma sensu ten postmodernizm, jaki się ukształtował w dzisiejszych czasach...

Dyskurs

Michał Dyszyński

mat

Semele

Michał Dyszynski

Michał Dyszyński

Semele

Michał przestań już tak zawzięcie szukać złotego środka.
Uwolnij się. Bądź sobą.

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Uważam, że równolegle istnieją dwa nurty "złotego środka::

1. Nurt niezdecydowanych, którzy trzymają się złotego środka ze strachu przed podjęciem decyzji (dualizm - ani A, ani B)

2. Nurt zdecydowanych, którzy do złotego środka dochodzą w sposób zdecydowany, złoty środek nie tyle jest celem co efektem (synteza, zarówno A i B, nowa jakość C)

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Ja z kolei staram się nie obwarowywać żadnymi standardami. Nie mam w głowie żadnego modelu siebie. Nie mam wobec tego żadnych kryteriów do ustalania, co do mnie pasuje, a co nie. Nie zależy mi na niesprzeczności w takim sensie, że nie pozwalam sobie na myślenie/mówienie rzeczy, które formalnie stoją ze sobą w sprzeczności. Akceptuje u siebie wszystko jak leci. Nie zastanawiam się, czy idea, która wykluła się w mojej głowie, pasuje do idei sprzed tygodnia lub jakiegoś większego systemu. Nie mam systemu.

Później sobie uświadamiam, że te sprzeczności, ta chaotyczność, zmienność, brak konsekwencji, są tylko pozornie sprzeczne, tylko pozornie nie pasują do siebie. Na głębszym poziomie ten mój chaos jest właśnie syntetycznym porządkiem, moje myśli spontanicznie (bez żadnego wysiłku z mojej strony) się porządkują w holistyczną wizję świata, wymykającą się jakiejkolwiek systematyzacji. Ponieważ system/model/teoria są ograniczone logiką, a ja już nie potrafię się zmieścić swoim światopoglądem w logice.

Stąd oczywiście często się spotykam z zarzutem, że to, co produkuje to bezsensowny bełkot. Jednak w moim umyśle ten bełkot ma sens i określony kierunek, ale nie nadany przeze mnie, ale zaakceptowany przeze mnie. Całkowicie oddaję się woli Stwórcy.

Michał Dyszyński

Semele

towarzyski.pelikan

Ja bym to zmodyfikowała na "każdy fakt jest interpretacją"

Semele

towarzyski.pelikan

Np. pies jest ssakiem.

Człowiek uważa, że to fakt. A pies nie. A więc "Pies jest ssakiem" jest interpretacją rzeczywistości przez człowieka, a nie jakąś obiektywną prawdą niezależną od podmiotu.

Semele

Jaka jest interpretacja psa?

Ircia

Faktem jest pies, faktem jest że ktoś go zaklasyfikował jako ssaka, faktem jest że doświadczyłam przeczytania posta o psie, że doświadczyłam napisania tego posta. Doświadczanie jest faktem, doświadczanie interpretacji faktów też jest doświadczanym faktem. Tak więc fakty jest czymś ... subiektywnym... bo tego że faktycznie doświadczyłam uczucia prądu w kręgosłupie nikt nijak nie potwierdzi, dla osoby której to powiem faktem jest to że doświadczyła tego że jej to powiedziałam oraz swoich interpretacji tych słów...

Michał Dyszyński