ŚFiNiA

Prosiak

Doczytaj definicje, bo nie chce mi się dyskutować o Twoich brakach semantycznych, tym bardziej, że raczej zgadzamy się co do meritum.

Jeszcze raz, łopatologicznie, żeby nie było już możliwości odpowiedzi i niezgadzania się z tym co piszę

Solipsyzm to pogląd, że na świecie istnieje tylko obserwator, a to czego doświadcza to jego wewnętrzna właściwość. Agnostycyzm poznawczy zakłada to samo z pkt widzenia jednostki, ale nie zakłada istnienia jedynie tej jednostki - oznacza tylko tyle, że jednostka jest w stanie poznawać rzeczywistość właśnie w taki sposób.
[link widoczny dla zalogowanych]

I nie ma dyskusji z oczywistościami ;)

lucek

Prosiak

Wszystko piszesz na odwrót

Solipsyzm nie mówi, że solipsysta ma dostęp tylko do własnej świadomości. Solipsyzm to założenie, że TYLKO ta świadomość istnieje. To jest znaczna różnica, bo agnostycyzm poznawczy zakłada, że tylko własną świadomość można poznać. W solipsyzmie prawdą absolutną jest istnienie jedynie świadomości solipsysty, a w agnostycyzmie poznawczym jednostka nie poznaje prawdy absolutnej jako takiej, tylko własną perspektywę. To jednak spora różnica.

lucek

Prosiak

Toż to właśnie mówię, że to wszystko tylko moje wyobrażenia, podobnie jak "ja" to wyobrażenie.

Nie jestem solipsystą, bo zakładam, że rozmawiam z takim człowiekiem jak ja, a nie jedynie z projekcją mojego umysłu ;)

lucek

Prosiak

Toż to właśnie jest na odwrót. Dla solipsysty inni ludzie to projekcja umysłu solipsysty, tak jak stół lub krzesło. Ja nie jestem solipsystą, dlatego nie traktuję innych przedmiotowo.

lucek

Zatem, nie jest ważne jak zwał, ważne, że Prosiak nie będzie więcej traktował ludzi przedmiotowo. Bo Prosiak wie, że najpierw trzeba zrozumieć siebie, swoje potrzeby, swój sposób postrzegania .......... żeby być w stanie zrozumieć innych i nie traktować ich przedmiotowo, każdego jako osobną indywidualność. Nie tak, jak to jest w agnostycyzmie materialistycznym, gdzie Prosik i inni to jedynie zbiór jednostek :wink:

.

Prosiak

Nie da się zrozumieć swoich potrzeb. Traktowanie ludzi jako zbioru nie jest przedmiotowe. To tylko różne spojrzenia na to samo.

Piotr Rokubungi

A, to się mądrują luc(dz)ko-świnie!.. :mrgreen:

lucek

Prosiak

Nie ciesz się, bo każde spojrzenie na to samo jest innym pojęciem

A ja pisałem o agnostycyzmie poznawczym, który traktuje ludzi jako zbiór jednostek i o indywidualnym podejściu, które ni ch**a nie jest solipsyzmem

lucek

Pisałeś o poglądzie, z gruntu fałszywym. Jedyny prawdziwy punkt widzenia, w oczywisty sposób, to punkt widzenia, z punktu widzenia jednostki. Tylko jednostki tworzą koncepcje intelektualne - to oczywista oczywistość. Zatem, każda teoria, opisująca rzeczywistość, z innego punktu widzenie, pisana przez człowieka, jest u podstaw fałszywa.

To charakterystyczna cecha totalitarnych, antyludzkich ideologii. ;-P

Michał Dyszyński

Prosiak

Z pukntu widzenia jednostki zawsze jest iluzja Lucku

Dlatego dążymy do obiektywizacji myślenia, co nie znaczy, że unikamy w ten sposób błędów, ale właśnie wyjście z perspektywy jednostki jest najważniejsze. Trzeba umieć spojrzeć na siebie z boku, a najlepiej z góry. I dzięki temu spojrzeniu wiem, że jestem lepszy od większości ludzi i Michał Dyszyński pisze coś w podobnym tonie, tylko naniosę tu poprawki

Bo miałem kiedyś dość podobnie jak Ty Michale, ale to punkt, w którym stoi się w miejscu, bo w końcu nic nie ustalisz, coś umyka. Tym czymś moim zdaniem jest skala.

Plebejusze myślą zero-jedynkowo, a ktoś kto wychodzi poza perspektywę ego dostrzega wiele odcieni. I tu można dojść do wniosku, że nic nie wiadomo, choć pewne rzeczy jednak wiadomo, a pewne inne są bardziej prawdopodobne od jakichś innych, lub pewne przesłanki i wniosku są ważniejsze od innych. Wyobraź sobie teraz twierdzenia jako suwaki, gdzie po jednej stronie jest np ateizm, a po drugiej teizm. Ty masz wszystkie ustawione na 0, ale przez to wszystko się rozmywa. Ja mam pewne wnioski, które po prostu się bronią i wygrywają, choć na najgłębszym poziomie można widzieć je jako jedynie hipotezy.

Klucz jest w metazałożeniach i ocenie prawdopodobieństwa. To, że wszystko co mówimy wynika z jakichś założeń, to ok. Ważne jakie to założenia i co za nimi stoi (argumenty).

Ja przyjmuję czystą kartę jako punkt startowy rozważań i to pogląd musi mi udowodnić, że jest logiczny sam w sobie, oraz że jest wartościowszy od innych poglądów, które z nim konkurują. Postawiłem siebie w centrum, a otaczają mnie poglądy, które wybieram lub odrzucam, a ludzie zazwyczaj stawiają się w centrum, ale wraz z poglądami, które wyznają i etykietkami, z którymi się utożsamiają.

lucek

Michał Dyszyński

lucek

Prosiak