ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Konsensualna koncepcja prawdy – jedna z nieklasycznych koncepcji prawdy, pojmuje prawdziwość jako wynik hipotetycznej idealnej dyskusji.
[link widoczny dla zalogowanych]

Chciałbym tu rozgrzebać ową ideę w kontekście dyskusji, które prowadzimy np. na naszym forum. Bo mamy dość podstawowe pytanie: jaka dyskusja może być uznana za "idealną"?

Z obserwacji wielu dyskusji widzę dwa nurty traktowania celu, któremu w ogóle dyskusja ma służyć:
1. walka o zwycięstwo, wywyższenie ego danego dyskutanta
2. dążenie do uzgodnienia stanowisk w danej kwestii, wyjaśnienia jakiejś sprawy.

W typowej dyskusji te dwa cele zazwyczaj się przeplatają - z jednej strony każdy dyskutant posiada jakieś ambicje, dążenia do wykazania swojej (!) racji, a z drugiej jednak zależy mu też na interakcji, odbiorze, nie zamierza tylko ogłosić swojego stanowiska jako autorytarnego i absolutnego (w końcu zawsze może to zrobić i odłączyć się na zasadzie "napisałem, jest w internecie, a co tam sobie ludziska myślą, to mnie nie obchodzi bo i tak ja jestem najmądrzejszy"), ale polemizuje, podejmuje (mniej czy bardziej zasadnie) argumenty strony przeciwnej.

W idealistyczny sposób patrząc na sprawę walka ego jest wyłącznie zafałszowaniem dyskusji. W końcu strony powinny dochodzić do jakiejś "czystej prawdy", a nie promować swoje stanowiska na zasadzie "bo to moje". Ja kiedyś w ten sposób dyskusje traktowałem. Ale dzisiaj uważam, że sprawa wcale nie jest taka oczywista...
Aby w ogóle cokolwiek intelektualnie dociekać, poszukiwać, konstruować, umysł musi mieć do tego motywację, energię, impuls do działania. "Koncentratorem" owej energii myśli jest jednak ego - świadomość ja, czyli wyróżnienie jakiegoś sposobu patrzenia, konkretnego stanowiska względem nieskończonej liczby alternatywnych stanowisk. Nie sposób jest myśleć na raz na wszystkie sposoby. Umysły funkcjonują raczej liniowo, a jeśli nawet jakiś paralelizm myśli komuś uda się wdrożyć do swojego rozumowania, to też obejmie on na raz co najwyżej kilka ścieżek, a nie wszystkie możliwe.
Zatem z przyczyn praktycznych, z faktu, że rozumuje zawsze KONKRETNY UMYSŁ, sięga do konkretnego (a nie innego) zasobu doświadczeń, wdrożonych intelektualnie modeli, także przyzwyczajeń mentalnych, dyskusje zawsze będą formą starcia, konfliktu. Bo oto ktoś wybrał dla danego problemu rozwiązanie według ścieżki 1, a ktoś inny według ścieżki 2.

Dyskusje można chyba dość zasadnie porównać do symulacji komputerowych. Naukowcy w ten sposób testują modele, jakie sobie wymyślili. Np. zakładają jakieś tam warunki początkowe, a potem komputer z tych warunków, metodą generowania kolejnych stanów układu sprawdza jak w czasie dany system ewoluuje. I jeśli np. efektem takiej symulowanej ewolucji będzie coś podobnego, do tego co obserwujemy my dzisiaj, to uważamy, że cały model, wraz z warunkami początkowymi jest dobrym kandydatem na teorię opisującą nasz świat.
Przykładowo, wrzucając na komputer różne parametry początkowe, można od wielkiego wybuchu wysymulować wszechświat aż do etapu tworzenia się galaktyk. I dla jednych parametrów te galaktyki powstają, a dla innych nie. Dla jakichś tam parametrów powstałe galaktyki są podobne do tych znanych z obserwacji teleskopami, a dla innych dostaje się obrazy nieobserwowane. Ostatecznie wygrywają więc te teorie i modele, które po symulacjach dadzą nam (wszech)świat podobny do tego znanego z obserwacji.
Trochę podobnie funkcjonują (sensowne) dyskusje. Ktoś ma jakieś stanowisko (analogia to warunki początkowe do rozumowania), a ktoś inne. Porównując tego, co z danego stanowiska nam wychodzi, prowadząc symulację ostatecznie dostajemy jakiś efekt - raz w opcji dyskutanta 1, a za chwile w opcji dyskutanta 2 (oczywiście dyskutantów i opcji może być więcej). Dzięki temu, że różne opcje - symulacje zostały wdrożone, będziemy mieli porównanie, a na koniec możliwość wyboru, czyje przewidywania na temat rzeczywistości (choćby rzeczywistości myśli) są bardziej obiecujące. Tak to by działało w POPRAWNEJ dyskusji.

Niestety, wdrożenie poprawnych dyskusji łatwe nie jest. Bo nasze umysły dziedziczą pewne odruchy zwierząt stadnych - walczymy o prymat, skupiamy się na warstwie personalnej, czasem wręcz PORZUCAJĄC ASPEKT MERYTORYCZNY. Nasze geny wołają do umysłu z głębi uczuć: nieważne co tam sobie ustalamy, ale TWOJE ma być na wierzchu! To zaś powoduje, że dyskutanci nie są w stanie utrzymać reguł poprawnej symulacji. Typową reakcją jest odstąpienie od przyjętych założeń myśli i atakowanie drugiej strony już personalnie - nie analizowaniem głoszonych przez nią poglądów, nie rozważaniem myśli, a np. używaniem jałowych merytorycznie epitetów względem samej osoby. Tak prowadzona dyskusja niczego sensownego nie wyłoni, bo porzuciła ona swój cel (jest nim rozwiązanie jakiegoś problemu), przejmując cel zastępczy - atrapę, czyli poniżenie przeciwdyskutanta.

Niestety, oderwać dyskusji od walki ego tak całkiem się nie da. Do tego, aby "prowadzić symulację", rozważać jakąś opcję, trzeba mieć powód, napęd, energię. A tę energię daje nam właśnie ego, przekonanie o słuszności tej konkretnej opcji. Choć z drugiej strony, jeśli ktoś owemu ego da 100% mocy, to wyląduje w, opisywanej wyżej, sytuacji skrajnej, gdzie ktoś ogłosi, że ma rację, że jest najmądrzejszy i zamknie się na realną dyskusję, czyli na taki jej stan, w którym argumenty sa podnoszone, rozważane, rozwiązywane ZGODNIE Z REGUŁAMI poprawnego myślenia.
Dlatego chyba jakoś tam to swoje ego-ja trzeba mieć, godzić się na ten swój indywidualizm i subiektywizm, choć z drugiej strony nie wolno dać owemu ego "poszaleć", nie wolno naszej wewnętrznej racjonalności dać się zepchnąć do defensywy, w ramach której rozum zawiesimy na kołku, a będziemy toczyć nie kończace się boje o to "ja, ja, ja...". Które to ja nawet nie do końca jest jasno zdefiniowane, więc nieraz będzie tak, że - z jednego punktu widzenia patrząc - ja będziemy wspierać, a z innego, je pogrążać...

Andy72

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Prawda to będzlenie. Jednak nie ma rozum ludzki, świadomość człowieka dostępu do tego. Wobec czego Prawdą Uniwersalną może być dla ludzi jedynie jak najwierniejsza interpretacja, opis będzlenia. Już „pierwszy krok” zbliża ogromnie do tej Prawdy- mianowicie zaakceptowanie pojęcia będzlenie.

Andy72

Andy72

Marksiści bardzo lubią "pościć", czyli mamy post-modernizm, czasy post-metafizyczne, w kraju post-narodowym,społeczeństwie post-sekularnym.
Czyli mamy czasy post-ludzkie.

Michał Dyszyński

Andy72

Marksiści wciąż nas pouczają, przypominają lemowskiego Malapucyusza Chałosa, który był niereformowalny. Choć owszem, mogę Habermasa pochwalić że krytykował postmodernizm z pozycji modernizmu.

Michał Dyszyński

MrSpock · Dołączył: 21 Kwi 2019 Posty: 70 Przeczytał: 0 tematów

Z tego co zauważyłem, sporo ludzi, szczególnie młodszych, uczestniczy w dyskusjach nie dla wyjaśnienia pewnych zjawisk, tylko dla rozładowania frustracji na innych ludziach. Często brak umiejętności sformułowania argumentów powoduje wybuchy złości. Jeśli problem dyskusji jest kontrowersyjny, szczególnie często powoduje to nieakceptowalne spory. Ja w debatach filozoficznych nie uczestniczyłem wcześniej a dopiero w momencie gdy zdecydowałem że będę studiował filozofię na uniwersytecie.

Zobaczcie jak ludzie o bardzo różnych poglądach potrafią spokojnie dyskutować i wzorujcie się na tym.
[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

MrSpock · Dołączył: 21 Kwi 2019 Posty: 70 Przeczytał: 0 tematów

Powiedziałbym że jest nawet gorzej, bo część ludzi rozładowuje frustrację przez obrażanie innych nieświadomie, a duża część robi to celowo znajdując w tym przyjemność. Nasza cywilizacja jest negatywna i niestety ludziom sprawa przyjemność walka. Przecież właśnie dlatego wstępują do policji bo cieszą się że będą mogli krzywdzić innych bezkarnie. Vide motyw na ten temat przedstawiony w filmie "Mechaniczna pomarańcza". Albo dlaczego kolega z mojej klasy w pierwszym tygodniu studiów założył grupę na fejsbuku, do której zaprosił wiele osób z klasy, żeby mnie obrzucać bez żadnego powodu ordynarnymi wyrazami. Koleżanka która była w tej grupie opowiedziała mi o tym. Gdy ten matoł się o niej dowiedział, odszukał ją po opisie wyglądu i zagroził jej pobiciem, więc wycofała zeznania. Dyrektor instytutu nie podjął żadnego działania, prowadzący zajęcia ignorują sytuację. Atmosfera jest tak zła, że muszę pójść na inny kierunek studiów, od października zaczynam filozofię. Zachowania studentek na każdych zajęciach przypominają gimnazjum. Chyba trafiłem na najgorszą klasę na uczelni. Przypominam sobie film "Buntownik bez powodu" i tam Natalie Wood, która dała znać do rozpoczęcia śmiertelnego wyścigu samochodowego, zachowała się właśnie jak taka kompletna idiotka.