ŚFiNiA

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9040 Przeczytał: 53 tematy

dobrze, wybaczam. choć nie powinienem :think:

Dyskurs

Michał Dyszyński

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9040 Przeczytał: 53 tematy

Michał Dyszyński

Dyskurs

Tak, Michał. Nie jesteśmy w stanie doświadczać bez zranienia. To integralna część kondycji ludzkiej podobnie jak empatia do siebie. Represja emocji z powodu doświadczania to niewyobrażalne cierpienie "efektu cienia" podświadomości, który przychodzi po kolejną ratę na coraz wyższy procent. W filmie Bicentennial Man kiedy robot ma instalowany system nerwowy człowieka, naukowiec wykonujący ten proces wypowiada słowa: Welcome to the human condition - witam w kondycji ludzkiej, gdyż od tego czasu robot staje się człowiekiem czyli ->

Pragnę, myślę, i czuję
Każdym momentem dnia
W nocy marzę i maluję
Pędzlem wyobraźni w snach
Barwami kolorowymi
Mgiełką lekką jest płótno me
Kwiatami rozsianymi
Ubieram pragnienia swe
Wiatr mnie kołysze muzyką
Słońce rozgrzewa co dnia
W sercu mym słyszę ciszę
Energia i moc to ja
E + moc = ja
AW, 7/12/12

Akurat słuchałam i muzyka pasowała czyli nastąpił fenomen entrainment:
Hans Zimmer "Lost but Won"
https://youtu.be/kOYcbod5J0w

Teraz cappuccino, masaż ciała fusami z kawy, prysznic, artykuł naukowy, bo Prof. Dr. B. subtelnie zachęca prosząc o szkic. Mąż już tekstował, że infuzja komórek macierzystych pozostałych od dawcy musi być odłoźona, bo specjalista musi skorygować mikroskopijne krwawienie w żołądku - to odwiedzę Go

Zdjęcie z września z okresu transplantacji. Teraz mamy odrobinkę śniegu.

I elektronicznie częstuję - organiczna kawa palona w Whole Foods z obniżoną zawartością kofeiny:

Smacznego i pozdrawiam

Dyskurs

Jeszcze dodam odsyłając do Mapy Świadomości Ludzkiej Hawkins, 2005, że “wchodząc między wrony, kraczesz jak i one” funkcjonuje jak wir z eksponencją w dół. Kluczem jest nie obniżać świadomości poniżej poziomu Prawdy i fałszu (200 LOC), bo im niższa świadomość wyjściowa, z której musimy się odbijać, tym trudniej świadomość unosić. Im wyższa świadomość, tym dzwignia z eksponencją w górę jest szybsza. Kiedy wysłałam Ci link z kreskówki Spirit - Stallion of the Cimarron funkcjonowałeś na poziomie intelektu 499 LOC i subtelnie "dotykałeś" niewidzialnej granicy (termin umowny) pomiędzy świadomością linearną i nielinearną/mistyczną. Wybór jest Twój - ja jestem tylko przechodniem

Brian Adams "I will allways return" from Spirit Stallion of the Cimarron
https://youtu.be/cIAMTE6Bgz0

Michał Dyszyński

Dziś przyszło mi do głowy, że jest sens mówić o wierze jak o formie INTELEKTUALNEGO ROZPOZNANIA.
Czym jest funkcja rozpoznawania?
- Wydaje się, że jest to ARBITRALNE ZALICZENIE CZEGOŚ DO OKREŚLONEJ KATEGORII. Patrząc na zdjęcie mówię - "to jest piesek sąsiadów", albo "to chyba jest ciocia Władzia". Nie pytamy się tu o dowody (choć oczywiście niezależnie możemy spytać, ale to jest osobna instancja, osobna czynność, czynność niekonieczna) - po prostu TAK NAM SIĘ SKŁADA, że oto jakiś układ pikseli przypisujemy do czegoś, co znamy, co zapamiętaliśmy.
Bardzo podobnie działa wiara w odniesieniu do kwalifikacji pewnych problemów egzystencjalnych, filozoficznych, ale też i praktycznych życiowych. Oto pewien układ informacji, obrazów, myśli - też ARBITRALNIE - ostatecznie uznajemy za wystarczająco podobne do jakiejś kategorii, którą znamy. Np. mówimy: wierzę, ze ten polityk nas nie oszuka, będę na niego głosował" - nie wiemy do końca jak będzie, mamy wątpliwości, bo w końcu politycy rzadko mówią wprost, wiele rzeczy ujmują tak aby lepiej wyglądały, niż są w rzeczywistości. Jednak, biorąc wszystkie okoliczności pod uwagę, może też dając sobie jakiś margines błędu, pobłażliwości chcemy i uważamy, że jest sens uznać tę osobą za (wystarczająco) wiarygodną. W przypadku wiary religijnej jest dość podobnie - oto jest jakiś zestaw pytań egzystencjalnych, dotyczących poznania świata, miejsca w nim ludzkiej świadomości, koncepcji Boga. W pewnym momencie jakoś zamykamy owe pytania, wątpliwości, niejasności w taką kapsułę, opatrujemy etykietą-tagiem "wiarygodne" i "puszczamy w nasze życie". Pewnie niejedno w tym jeszcze zmodyfikujemy, ale - przynajmniej na teraz, tak jak to uważamy - przecinamy owe wątpliwości (aby nie dręczyły w nieskończoność) i jakoś dekklarujemy się wewnętrznie po jakiejś stronie. Czasem nawet nie ma świadomej deklaracji, tego jasnego powiedzenia sobie "już od teraz wierzę", ale tylko zmiana postawy, rozpoczęcie nowego sposobu myślenia, stosowania nowych wzorców do oceny świata i siebie - np. zaczynamy bardziej szukać dobra innych ludzi, a mniej (tego wąsko pojętego) własnego, zaczynamy starać się bardziej mówić prawdę, więcej ludziom wybaczać, szukać porozumienia i zrozumienia. W coś zaczynamy wierzyć, co odzwierciedla się w życiu.

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9040 Przeczytał: 53 tematy

Jest osoba X, osoba X rozmawia przez telefon z osobą Y, znajdującą się oddalonym o 100 km i nigdy nie była bliżej miejsca, w którym znajduje się osoba X. I jest kamień K, który ogląda i dotyka osoba X.

Wiara1. - Osoba Y, wierzy o sobie X, że ta ogląda, dotyka kamień, gdy ta ją o tym fakcie informuje przez telefon.

Wiara2. - Osoba X widzi i dotyka K, ale zaczyna się zastanawiać, czy aby zmysły ją nie oszukują, czy materia w ogóle istnieje, etc .... Ostatecznie uznaje, że jednak doznania ją nie zwodzą, więc wierzy, że kamień rzeczywiście istnieje, że za chwilę nie zniknie, że jeśli dziś doświadcza K, to i jutro tak będzie, o ile np. ktoś do nie zabierze ....

Uwaga dość istotna, osoba Y musi wiedzieć co to takiego Kamień, w przeciwnym razie jego wiara będzie bezprzedmiotowa. Osoba X też musi znać pojęcie Kamień, w przeciwnym razie, może jedynie opisywać swoje doznania osobie Y np. to to jest zimne, ciężkie, ....

Pytanie Michale, o której "wierze" chcesz pisać Wierze1. czy Wierze2. ?

wujzboj

Ja sądzę, że to, o której wierze jest akurat mowa, wynika zwykle z kontekstu. Na przykład, gdy dwie osoby rozmawiają ze sobą o filozofii i mają na jakiś temat podobne zdanie, to raczej nie będą określały tego zdania słowem "wiara"; po prostu zazwyczaj nie mają po temu powodu, nawet jeśli zdają sobie sprawę z tego, że poprawności ich zdania nie potrafiliby w stu procentach dowieść. Ale już gdy rozmawiają ze sobą osoby mające różne zdanie w tej samej kwestii, wtedy termin "wiara" w odniesieniu do tego zdania może być jak najbardziej na miejscu. Jest on na miejscu zawsze wtedy, gdy osoby te posługują się różnymi zbiorami założeń, z których swoje stanowisko wywodzą. Gdy jednak jest to jeden i ten sam zbiór, wtedy znów nie trzeba mówić o wierze, lecz raczej po prostu należy zająć się uzasadnianiem oraz wyszukiwaniem błędów w argumentacji.

erminologia musi być jawnie dopasowana do tematyki.

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9040 Przeczytał: 53 tematy

wujzboj

Jasne, że powinno być i jest nie zawsze się pokrywają. Stąd pytanie twoje jest jak najbardziej na miejscu - o wszelkie niejasności trzeba pytać i im wcześniej się to zrobi, tym więcej czasu się zaoszczędzi sobie i innym.

Michał Dyszyński · Wysłany: Sob 14:49, 11 Mar 2017 Temat postu:

W wątku http://www.sfinia.fora.pl/aktualnosci,23/plantinga-kontra-dennett-w-temacie-nauka-kontra-teizm,9185-50.html zdarzyła się ciekawa polemika, która wg mnie pasuje tutaj.