ŚFiNiA

Raino

Oczywiście można się burzyć na takie "zrównanie", bo przecież przez 30 wieków najwybitniejsi filozofowie (teiści, deiści, agnostycy, ateiści) uważali koncept Boga za wart rozważania, a koncept wróżki nie.
Na początku. XXI wieku pojawili się naukowi ateiści i twierdzą, że oba te koncepty są równoznaczne.

Ateista domaga się, by uznać go za większy autorytet niż Arystoteles, Platon, Augustyn, Kartezjusz, Pascal i Leibnitz razem wzięci...

Można używać argumentu do autorytetu, ale... może lepiej przedstawić nam powód, dla którego koncept boga jest wart rozważania, a koncept wróżki nie.

Michał Dyszyński

Azael

Michał - Chyba prawie nikt nie mówi, że ludzie, którzy twierdzą ze mieli doznania mistyczne, kłamią. Raczej że takie doznania nie są wiarygodną metodą poznania rzeczywistości, bo nie mamy żadnych powodów aby sądzić, że dzieje się to poza ich umysłem, a za to mamy dobre powody aby sądzić, że dzieje się tylko w ich umyśle. Poza tym wnioski z takich doznań są często sprzeczne. Krysznaici doswiadczają swiadomosci Kryszny, buddysci doswiadczają nirwany, poganie jednoczą się z naturą i energią przodków, gnostycy doznają poznania wiedzy tajemnej, adepci sztuk mantycznych przewidują przyszłośc i wypędzają złe duchy, ufolodzy sa porywani przez ufo, psychonauci też mają swoje doświadczenia, niektórzy ludzie wychodzą ze swoich ciał etc.

Kruchy04

Michał Dyszyński

Azael

Michał chciałbym poznać twoją opinię na temat moich argumentów - zwłaszcza to o istnieniu sprzecznych doświadczeń. Jak twój światopogląd się na to zapatruje. Ponad to jeśli to tylko dzieje się w umyśle wierzących to twój argument upada. Oczywiście możesz mieć jakiś wane powody, by jednak nie komentować. Nie zmuszam i żadnych wniosków z twojego milczenia nie wyciągnę, więc luz.

mat

Semele

Zaciekawił mnie ten fragment:
Wszystko wydawało jej się bezsensowne. Nie czuła już Boga. Wszystko było pogrążone w mroku. Nawiedzały ją ateistyczne myśli. Jak sama pisała, "prześladują mnie myśli najzagorzalszych materialistów". W ostatnim roku życia święta Teresa doświadczyła, że rzeczywiście istnieją ludzie niewierzący, ateiści. (…) W swym doświadczeniu ciemności Teresa czuła się solidarna ze wszystkimi, którzy wątpią w Boga, zwąc się ateistami. Zasiadła do ich stołu goryczy, by dzielić z nimi chleb. Pojęła, że są jej braćmi. Przy tym braterskim stole doznała tej samej ciemności, która odbiera wszelką nadzieję. Pozwala więc przemawiać do siebie tej ciemności, którą personifikuje: "Wierzysz, że pewnego dnia rozproszą się chmury, które cię otaczają! Nic z tego! Ciesz się na śmierć, która nie da ci tego, na co masz nadzieję, lecz otoczy cię jeszcze głębszą nocą, nocą nicości".

Jean‑François Six, biograf Teresy, interpretujący niesfałszowane, autentyczne teksty świętej karmelitanki, przeczy jednak, by Teresa z Lisieux w ostatnim roku życia popadła w radykalny ateizm. Solidarnie cierpiała natomiast z ateistami, doznając podobnych doświadczeń. Dzięki tym doświadczeniom nie wynosiła siebie ponad nich. Była przekonana, że sam Jezus "posadził ją przy stole z niewierzącymi".

Semele

Zaciekawił mnie ten fragment:
Wszystko wydawało jej się bezsensowne. Nie czuła już Boga. Wszystko było pogrążone w mroku. Nawiedzały ją ateistyczne myśli. Jak sama pisała, "prześladują mnie myśli najzagorzalszych materialistów". W ostatnim roku życia święta Teresa doświadczyła, że rzeczywiście istnieją ludzie niewierzący, ateiści. (…) W swym doświadczeniu ciemności Teresa czuła się solidarna ze wszystkimi, którzy wątpią w Boga, zwąc się ateistami. Zasiadła do ich stołu goryczy, by dzielić z nimi chleb. Pojęła, że są jej braćmi. Przy tym braterskim stole doznała tej samej ciemności, która odbiera wszelką nadzieję. Pozwala więc przemawiać do siebie tej ciemności, którą personifikuje: "Wierzysz, że pewnego dnia rozproszą się chmury, które cię otaczają! Nic z tego! Ciesz się na śmierć, która nie da ci tego, na co masz nadzieję, lecz otoczy cię jeszcze głębszą nocą, nocą nicości".

Jean‑François Six, biograf Teresy, interpretujący niesfałszowane, autentyczne teksty świętej karmelitanki, przeczy jednak, by Teresa z Lisieux w ostatnim roku życia popadła w radykalny ateizm. Solidarnie cierpiała natomiast z ateistami, doznając podobnych doświadczeń. Dzięki tym doświadczeniom nie wynosiła siebie ponad nich. Była przekonana, że sam Jezus "posadził ją przy stole z niewierzącymi".

Semele

Powtórka

Semele

Kłopoty z wysyłaniem...

Semele

Semele

Raino

Michał Dyszyński

fedor