ŚFiNiA

Barah/konto usunięte

Biorę.... i się obrażam, na ament!
Idę pooddychać rzadzizną i przenieść się w niebyt.

Marcin Kotasiński

Barah nadal uważam, że to Ty nie potrafisz czytać – postów w których dyskutowałem z Jarkiem. Odpowiedziałem Ci na twoją uwagę o moim staniu się wyznawcą wuizmu to, że mówiłeś do Belvedere to doczytałem. Twój post z 23:11 z tym zdaniem - "Ty wiernym wuizmu nie zostaniesz, a Kotasiński może i owszem." odebrałem jako skierowany do mnie, bo tam nie było już Belvedere. Bzdur, które do kogo kierujesz nie zapamiętuję, bo nie warto, więc w tym sensie „nie doczytałem”.

belvedere/konto usunięte

Oczywiście, że Pana chwalę, musi Pan tylko mocniej zagęszczać, odcedzać i zagęszczać. Jest tu sporo osób zagęszczających prawdę, ale trzeba zagęszczać wytrwalej, mocniej. Przykładowo Pan Dąbrowski, to na dwoje babka wróżyła, w jednym zagęszczenie jest, a z kolei w innym, sama rzadzizna. Pan Dyszyński, na ten przykład, gęsty jest jak cholera, ale nie wiedzieć czemu, czasami mu się zdarza przedmuchiwać swoją gęstość jaką podłą rzadzizną. A Pan Kubuś potrafi całkiem solidną twardość utrzymać na stałym poziomie, wedle stałości jego gęstości można by regulować zegarki. Jest tu jeszcze sporo roboty z pomiarami gęstości, jak tylko pomierzę, to parametry przedstawię Panu rozpisane graficznie na lejkach, plusowym i minusowym. Uprzedzam z góry, że pomiarów gęstości Pana Baraha nie będę wykonywała, to, jak już pisałam, sama rzadzizna niewarta pracy naukowej płucnej. Może Pan sobie wyobrazić, że on jest tak rzadki, że nawet wolna wola mu się nie zagęściła.

Barah/konto usunięte

Marcin Kotasiński

Fajne chłopaki, misiu potrafi pływać, pomocy nie potrzebuje.

OTHER

Dzięki waszym odpowiedziom uświadomiłem sobie czym w zasadzie jest to pytanie „kim ja jestem?”. Dlaczego je zadajemy. Mamy tysiące różnych odpowiedzi. Jak to napisałMichał Dyszyński odpowiadamy sobie że jesteśmy płcią, rasą, kulturą, narodowością. Lecz jak często ta odpowiedź nie jest wystarczająca. To jest to materialne powiązanie nas z rzeczywistością. Marcin Kotarski dał mi tu dużo światła na tą sprawę. Nasza Tożsamość utożsamia się z materią, z światem zewnętrznym. Dlaczego mielibyśmy tego nie robić, prawda? Codziennie rano budzimy się w swoim ciele, w swoim domu i kraju. Idziemy do tej samej pracy lub szkoły co wczoraj. Rozmawiamy z przyjaciółmi których znamy od lat. Więc oczywiste jest to że ja uważam się za mężczyznę, Polaka, ucznia. Lecz tak naprawdę to są tylko przywary które łączą się ze mną. Gdzieś w nas jest fundamentalne Ja, które staje się właśnie Polakiem, mężczyzną itd.

Pytanie „kim ja jestem?” jest pytaniem o fundament naszego jestestwa. Zadajemy sobie je najczęściej bo nie wystarczają nam w/w przywary. Tylko po co nam wiedzieć kim jesteśmy? To pytanie powinien sobie zadać każdy poszukujący prawdy. Odpowiedź jest prosta i nasuwa się od razu. Szukamy odpowiedzi na to pytanie, bo szukamy wolności. Marcin napisał że poznanie siebie równa się wyzwolenie.

We wcześniejszym poście napisałem, że jesteśmy zależni od organów, od Ziemi i Słońca, od atomów itd. Więc gdzie tu jest wolność skoro prawdopodobnie bez któregoś z tych elementów my również przestalibyśmy istnieć? Odpowiedzi w stylu jestem lekarzem, nie daje odpowiedzi na pytanie zawarte w temacie. Wręcz przeciwnie, taka odpowiedź jeszcze bardziej nas ogranicza, nie daję nam wolności a nawet ją nam zabiera. Skoro jestem lekarzem to znaczy że nie jestem górnikiem. Więc nie jest to poprawna odpowiedź na pytanie „kim ja jestem?”.

Marcin Kotarski elegancko to wszystko przedstawił i zgadzam się z Tobą w dużej mierze. Szukamy odpowiedzi w otoczeniu, poprzez utożsamianie. Jednak uzyskanie odpowiedzi w ten sposób jest nie możliwe. Tylko jak dużo czasu potrzeba aby zauważyć, że odpowiedź tkwi w naszych wnętrzach?

Budda zanim stał się oświecony dużo doświadczył materialnego życia będąc księciem. Miał dostęp do najpiękniejszych kobiet, najlepszego jedzenia, do pełnego komfortu i luksusu. Jednak zrezygnował z tego. Dlaczego? Bo to mu nie dawało wolności. Mimo bogactwa nadal był zagrożony przez chorobę, starość i śmierć. Nadal czuł że coś go ogranicza, nie czuję się wolny.

Po skierowaniu naszej uwagi do wewnątrz pierwsze co słyszymy to myśli. Wcześniej wyjaśniłem że myśli to tylko efekt ego. To komentowanie i planowanie. Przeszłość i przyszłość. Cały zewnętrzny świat rodzi nasze myśli. Możemy rozmyślać o naszych uczuciach, lecz to nadal będzie rozkmina na temat świata materialnego bo to on rodzi nasze uczucia.

Czy zatem istnieje jakiś osobny świat wewnętrzny oddzielony od tego drugiego świata zewnętrznego? Dużo osób mówi żeby osiągnąć wyzwolenie musimy kierować naszą uwagę do wnętrza. By obserwować jak myśli przychodzą i odchodzą. W taki sposób możemy odnaleźć sławną „świadomość” , którą podobno jesteśmy.

Kiedyś wierzyłem w to bycie świadomością bezgranicznie. Dziś jestem nastawiony sceptycznie. Lecz nie dlatego, że uważam że to nie prawda, tylko dlatego że tego nie doświadczyłem. Nie doświadczyłem wolności. Choć mam na jej temat dużo do powiedzenia nigdy jej nie doświadczyłem. Cały czas czuję się osaczony przez świat materialny, system który ogranicza mnie… Moje ego. Lecz ja czuję się tylko moim ego. Niczym innym. Czy ego też jest przywarą która doczepiła się do naszego pierwotnego Ja? Być może. Wciąż szukam… Szukam ze świadomością że Ja już jestem Ja przez duże Jot. No bo jak można zgubić siebie?

Szukanie siebie to raczej uświadomienie sobie kim się jest. Powiedzą po raz setny „jesteś świadomością!”. A czym do cholery jest ta świadomość?! Czy ktoś z was wyzwolonych jest mi wstanie odpowiedzieć na to pytanie? Nie potrzebuje jej, bo doskonale znam odpowiedź. Bycie świadomością oznacza tyle co być świadomym swojej wolności i jedności z całym wszechświatem. Puste są moje słowa, bo to tylko wiedza której nie czuję w sobie…

belvedere/konto usunięte

Szanowny Panie OTHER, tysiące lat doświadczeń ludzkości nie pozwalają nam na wskazanie żadnego innego ja, jak tylko zlepek społecznego przekazu. Doświadczenie potwierdza, że człowiek jest tylko istotą społeczną. Jednak nie jest tak źle jakby mogło się wydawać, otóż jest sposób, aby uwolnić się od tych kajdan społecznie ograniczających wolność absolutną, o której Pan tak marzy i ja nie zostawię Pana samego w potrzebie, powiem Panu jak tę wolność uzyskać. W brew pozorom jest to bardzo proste, wystarczy wejść na dach wysokiego budynku i skoczyć sobie z tego dachu. Ot i cała filozofia, skacze Pan i po chwili jest Pan absolutnie uwolniony od społecznych kajdan, a na bruku pozostaje tylko czysta esencja Pańskiego prawdziwie wolnego od wszystkiego, ja. Już na wieki wieków Pańskie ja, pozostaje absolutnie wolne. Nie musi mi Pan dziękować za pomoc w rozwiązaniu Pańskiego życiowego problemu, doprawdy nie jest to konieczne, ja robię to dla Pana z dobroci mojego serca.

Barah/konto usunięte

Kori

też nie jestem wyzwolony.

sęk w tym, że nadal szukasz na zewnątrz- tylko, że tym razem jest to zewnątrz w tobie samym. twoja skorupka. Skorupka, co ją boli ten fakt, denerwuje i męczy bardzo już to niespełnienie, dysonans między swoją brzydotą a skorupkami wielkanocnych jaj. Jednak skorupka jest tylko odbiciem stanu jajka. Nie ma tu miejsca na żadne pretensje do siebie, żadne poczucie winy.

miej wyjebane na to, jak się czuje i jak o sobie myśli skorupka. Miej wyjebane na wygląd skorupki, swoich myśli, swojego nastroju.

wdaj się w natłok myśli, zacznij przeklinać na wszystko i wszystkich, najbardziej bzdurne i bezsensowne rzeczy, najbardziej nielogiczne i porojone słowa i ich połączenia. zacznij narzekać, klnąć na siebie, skarżyć się przed sobą, na głos lub w myślach. Twórz takie słowne wiązanki. Rób wszystko, co robiłeś do tej pory, albo i nie, ale wzmacniaj wszystkie bodźce, wzmacniaj niezadowolenie, poczucie niespełnienia. Są w tobie bodźce, czyste, pozbawione interpretacji i samooceny, ale ty je interpretujesz po swojemu, osądzasz, oceniasz, tworzysz na ich podstawie myśli, wyobrażenia. Zacznij je jeszcze bardziej ,nawet wbrew samemu sobie, rozwijać. Zacznij jeszcze bardziej się oskarżać, osądzać, rób to w twoim nastroju, intensyfikuj go, poczuj jak jesteś do dupy i mów sobie tak, bo jesteś do dupy i każdy to widzi.

Skorupka płacze:" buuu, ale jestem debilna, nie ma we mnie świadomości, nie czuję jej, k***a, i nawet te słowa są do dupy, bo nie odzwierciedlają jak jest naprawdę, i nic się nie zmieni, przez tyle lat się nie zmieniało, dlaczego miałoby się teraz zmienić...".

Jeżeli robisz coś, jesteś wbrew sobie, tak jak teraz, to rób to do końca, a nie jak baba.

Chyba że się boisz, bo może coś stracisz, może stracisz oświeconko, i co wtedy będzie?

Bądź tym! Bądź swoim niezadowoleniem, bądź swoim pragnieniem, bądź szukaniem siebie i bądź wkurwieniem na siebie, że szukasz siebie.

Na tym polega samoregulacja, że masz wyjebane nie tylko na zewnętrzną presję i autorytety - ale przede wszystkim na wewnętrzną presję i autorytety.

(teoria jeszcze nie opracowana właściwie, nie wiem, co o niej myśleć, ale mnie to nie obchodzi, a jeśli mnie obchodzi, to tym lepiej. Dobrze jest powiedzieć sobie, że się czuję winnym, że się jest wielkim przegranym, straconym, że się marnuje czas, nie tłumić żadnej myśli i interpretacji, żadnego nastroju, ba, samemu brać w tym udział. Mieć wyjebane, czyli myśleć to wszystko, odczuwać to wszystko. Wtedy pojawia się dystans i rodzi się świadomość bycia obserwatorem, ale ty masz wyjebane. Możesz być gównem, możesz być świadomością, co za różnica? Jak coś tam jeszcze czujesz, coś cię kłuje, że jednak jakaś różnica jest, że oświecenie, że mistycy, że tamto, sramto, to nie tłum tego! Tylko mów, jak jest, jakie masz bodźce, od razu na wierzch, np. teraz znów poczułem że muszę osiągnąć oświeconko i być szczęśliwym. to jest bardzo ważne, oj jak to jest ważne, to ja po prostu nie zmogę. to jest tak poważna sprawa, muszę teraz iść do domku i posłuchać na you tube wykładu tego starego capa z brodą, bo on to mądrze mówi na ten temat....)

po prostu to nie jest jasna sprawa. to nie jest tak, że my jesteśmy świadomością i mamy jak na dłoni wyłożone, jak funkcjonujemy, jaki mechanizm powoduje niezadowolenie.

raczej jest tak, że to nie my tłumimy siebie, po prostu mózg się nakręcił jak każdy mechanizm i pod nieobecność gospodarza, czyli świadomości, stworzył system samoregulacji i mechanizmów obronnych, w tym właśnie automatycznego tłumienia pewnych bodźców, automatycznych dogmatów i interpretacji, automatycznych reakcji.

mechanizm jest doskonały i działa jak należy, i tak ma być. Mózg jest zajebisty, tak samo jak społeczna tresura. Bycie 100% świadomością wyklucza poczucie winy, ale ty je czujesz, tzn. nie ty, tylko twój mózg nawykowo tak to odczytuje. Więc daj mu pracować. Głupotą jest mieć żal do łopaty, że nie kopie tak przyjemnie i lekko dołów.

Kori

Marcin Kotasiński

Other:

belvedere/konto usunięte

Definicja sprawdzalna w praktyce społecznej jest tylko jedna: człowiek jest tylko istotą społeczną (istotoą społeczną w znaczeniu materializmu marksistowskiego). Wszystkie inne definicje są wewnętrznie sprzeczne, co daje się stwierdzić na gruncie logiki, o ile taka definicja jest zdaniem logicznym, bo z reguły, są to tylko banialuki niepoddające się analizie logicznej, ot, jak choćby te posty tu powyżej.

rafal3006

belvedere/konto usunięte

Może prościej będzie, jak Pan Panie Kubusiu powie, co w Panu jest takiego, czego nie otrzymał Pan od społeczeństwa. Jak Pan to wskaże, to będzie to dowodem na to, że plotę banialuki.

rafal3006

Barah/konto usunięte

rafal3006

Barah/konto usunięte

Spierdalaj przygłupie, i tak nic byś z tego nie zrozumiał.

rafal3006

... i Pani Belvedere to tez przygłup, inaczej nie sprała by cie po za twoje słynne:

Odebrałem Pani Belvedere wolna wolę, czy jej sie to podoba czy nie !

Dowód ... przez tupnięcie nozką.

... wyleczyłes przynajmniej siniaki po praniu jaki ci Belvedere zgotowala ?

Marcin Kotasiński

Barah może teraz zajmiesz się pomostem w świetle mojego wcześniejszego postu. Ale jeśli chcesz mi odpowiedzieć coś w niskim stylu to proszę zaoszczędź mi tego.

Barah/konto usunięte

Barah/konto usunięte

rafal3006

Marcin Kotasiński

Michał Dyszyński

Może Ja, to moje myśli?...
- ale jeśli akurat bezmyślnie gapię się w sufit, to mnie nie ma?...
To może Ja jest potencjalną możliwością do myślenia?
- Ale z drugiej strony, potencjalność jest czymś nieokreślonym, nieistniejącym, dopóki się nie stanie.
Może Ja, to po prostu ten strumień świadomości, który przepływa gdzieś w pobliżu myślenia o sobie samym?...
Ale jeśli strumień staje się słabszy, to przecież chyba Ja nie maleje.
To może Ja jest tym hipotetycznym "poza" myśleniem, odczuwaniem, potencjalnymi zachowaniami - ciągle nieuchwytnym, ale z tym wszystkim powiązanym?...
Tylko w takim razie, czy możemy na 100% powiedzieć, że w czymś tam zupełnie nie ma naszego Ja, a w czymś innym jest na pewno?...
Ktoś powie, że "ja" to złudzenie, bo wszystko co robię, jest z czymś powiązane. Ale przecież na tym świecie wszystko jest jakoś powiązane, a ludzie wyróżniają takie obiekty jak kamień, pies, czy gwiazda. Tak więc z samego faktu dostrzegania powiązania nie ma sensu negować istnienia.
Wuj z Ja wiąże tajemniczą naszą "prawdziwą naturę". Problem w tym, że jest to byt tak samo nieuchwytny, jak dowolny inny postulat odnoszący się do nas - np. "nasza prawdziwa chciwość", czy "nasza prawdziwa kulkowatość". Choć pewnie coś w tym jest.
To może warto zrezygnować z myśli o sprecyzowaniu twardego, ujmowalnego w słowa i definicję Ja, a wskazywać tylko niejasne powiązania i zawsze głosić, że gdzieś w tle owo Ja da się doszukać. Ale takie podejście skazuje nas na ogromny subiektywizm i "sobiemyślizm" o tym pojęciu, wraz z konsekwencją, że ktoś za swoje prawdziwe Ja uzna np. bliżej nieokreślone "uniwersum seksualnego ubawu".
Pytania można mnożyć.
Ostatecznie uważam, że Ja jest najbardziej w tym co w sposób w miarę stały czujemy w związku z naszymi pragnieniami, dążeniami i strukturą myślenia. Choć nawet nie potrafię do końca powiedzieć, co przez ową "stałość" chciałbym określić (bo wcale nie chodzi mi o stałość rozumianą jako niezmienność poglądów, przekonań, czy typów reakcji).