ŚFiNiA

konrado5

Jeżeli wszelkie pojęcia odwołują się bezpośrednio albo pośrednio do moich doznań, to oznacza to, że nie mogę sensownie zdefiniować świadomości jako obserwatora doznań (mojego "ja"). Otóż nie mogę zaobserwować samego siebie. Pewnie ktoś powie, że można zaobserwować swoją świadomość przez introspekcję. Otóż obserwatora nie można zaobserwować, bo ta obserwacja jest aktem obserwatora. Obserwator nie jest żadnym doznaniem, tylko jest tym, co doznaje doznań. Jak wyobrazić sobie świadomość wyobrażającą sobie świadomość, wyobrażającą sobie wyobrażającą sobie... itd itp w nieskończoność z wyprzedzeniem + 1 czego własnie nie można sobie wyobrazić?

ptr

Więc miast mówić o świadomości wyobrażającej sobie wyobrażoną siebie przez siebie, poznać należy z czego świadomość się składa. Z kwarków? fotonów?

Czym jest ów konstrukt, którym jest świadomość od strony fizycznej?
Może zamiast męczyć się w metafizyczne rozważania filozofów (ukłony dla Radosława), pozwólmy to rozstrzygnąć fizyce. ;)

wujzboj

Konrado, obserwacja nie zmienia świadomości. Obserwacja zmienia to, co pojawia się w polu świadomości, czyli w polu obserwacji. Świadomość nie jest obserwowana w tym samym znaczeniu, w jakim obserwowany jest obraz. Świadomość jest niezmiennym obserwatorem, czyli tym, który widzi. Ego w znaczeniu "to, co widzę, myślę, pamiętam" jest zmienne, zmieniane także przez obserwację. Ego nie jest niczym bezwzględnym, wiecznym, nieśmiertelnym; ego ewoluuje. Í jest przy tym obserwowane przez świadomość, która przy tym lubi się z tym ego identyfikować. Czyli uważać, że ona to właśnie ego.

Jeśli prawdziwy jest solipsyzm, to świadomość jest Wszystkim, a obserwacja przez nią dokonywana jest wydzieleniem z tego Wszystkiego pewnego malutkiego obszaru i skupieniu uwagi na tym obszarze - czyli przemienieniu tego obszaru w "obraz w polu świadomości". Życie jest wędrówką takich obrazów po świadomości: tak, jakby świadomość wzbudzała się do różnych stanów ("oglądanych obrazów"). Obrazów tych może być wiele jednocześnie i mogą ze sobą oddziaływać; stąd wielość jednostkowych, zmiennych, tymczasowych "ego".

Jeśli zaś prawdziwy jest polipsyzm, to świadomość jest wszystkim, ale w ramach jednej "monady". Oglądany obraz jest na raz tylko jeden w jednej monadzie, ale istnieje mechanizm korelujący obrazy oglądane przez różne monady. Mechanizm ten może polegać na przykład na tym, że wszystkie te monady są częścią Boga - tu uzyskujemy model podobny do solipsystycznego, lecz różniący się od niego postulatem obecności stabilnego podziału świadomości Boga na autonomiczne obszary będące monadami. Inną możliwością jest zapostulowanie, że monady nie są całkowicie rozłączne, lecz sczepione ze sobą tak, że wzbudzenie wędrujące po jednej monadzie koreluje się częściowo ze wzbudzeniami wędrującymi po innych monadach.

W każdym z tych przypadków posługujemy się pojęciami ściśle związanymi z obserwatorami. Dobrze wiadomo, co znaczy taki "obraz" (jest nim dokładnie to, co widzisz - czyli obserwator jest w tym obecny). I dobrze wiadomo, co znaczy taki "mechanizm" (są to obserwowane związki pomiędzy kolejnymi obserwacjami).

Nie ma żadnego paradoksu.

konrado5

To co wyżej napisałeś nie zmienia faktu, że obserwatora nie możesz zaobserwować, bo obserwator nie jest żadnym doznaniem, tylko podmiotem doznającym doznań. W związku z tym, jeżeli sądzisz, że rozumiesz pojęcie obserwatora, to nie jest prawdą twierdzenie, że wszelkie pojęcia odnoszą się bezpośrednio albo pośrednio do doznań.

wujzboj

Treść świadomości jest dokładnie tym, czego nie da się oderwać od żadnej obserwacji, i wobec tego czymś, co jest obecne w każdym pojęciu. W każdym omawianych przypadków posługujemy się pojęciami ściśle związanymi z obserwatorami. Dobrze wiadomo, co znaczy taki "obraz" (jest nim dokładnie to, co widzisz - czyli obserwator jest w tym obecny). I dobrze wiadomo, co znaczy taki "mechanizm" (są to obserwowane związki pomiędzy kolejnymi obserwacjami).

konrado5

wujzboj

Ależ ja nie muszę obserwować obserwatora w żadnej pętli. Ja nim JESTEM i po prostu dobrze wiem, co to znaczy. To jest fakt. Może być on dziwny, bo wygląda nieco inaczej, niż inne doznania, ale fakt pozostaje faktem. Teoria nie może przeczyć faktom.

konrado5

wujzboj

Nie przypominam sobie takiego rozdwojenia jaźni. A ty?

konrado5

wujzboj

Nie musisz siebie "obserwować". I to jest fakt doświadczalny. Po prostu jesteś, i wiesz, co znaczy, że jesteś.

konrado5

wujzboj

Wciąż przenosisz werbalnie swoje doświadczenie "widzę kota" na znaczenie "jestem". Ale to nie jest to samo. Paradoks bierze ci się z połączenia różnych rzeczy w jedno.

"Jestem" nie jest tego samego rodzaju, co "widzę kota". "Jestem" znajduje się w każdym "widzę kota", "słyszę muzykę", "boli mnie noga", "czytam książkę", "śni mi się, że fruwam", "siedzę na krześle", "myślę sobie", "mam pusto w głowie"...

konrado5

wujzboj

A wiesz, co znaczy, że ty jesteś?

konrado5

wujzboj

Wobec tego ugryź się w język, a następnie zapytaj się, dlaczego tego nie zrobisz ponownie.

anbo

Być, to czuć ból? Potrafi wuj udowodnić, że tylko takie byty istnieją, które czują ból?

konrado5

wujzboj

KTO dozna bólu?

konrado5

wujzboj

konrado5

wujzboj

Co jest niezrozumiałe? Tu nie chodzi o słowa, lecz o odczucia. Jeśli zmienisz zdanie "ja doznaję bólu" na zdanie "zachodzi doznanie bólu", to nie zmienisz odczuć; jedynie utrudnisz sobie myślenie. Możesz zmienić to zdanie na "kokoszka", utrudniając sobie myślenie jeszcze bardziej. Tylko po co?

konrado5