ŚFiNiA

wujzboj

To "ja" buddyjskie jest - jak to wyrazil w Kawiarni wodnik42 - przestrzenia, w ktorej rozgrywaja sie doznania. Jesli dodac do tego posiadanie przez te "przestrzen" umiejetnosci oceniania doznan i wplywania na ich sekwencje w sposob zalezny od wyniku tej oceny, to mozesz te "przestrzen" utozsamic z tym, co (lub raczej kogo) stworzyl Bog i kto bedzie zbawiony. Naturalnie, zbawienie nie oznacza pozbawienia doznan; po prostu w warunkach doczesnych ocena i reakcja na doznania jest w znaczacym stopniu powodowana nie przez "przestrzen" wlasnego ja, lecz przez koincydencje doznan rozrywajacych sie w tej przestrzeni; u zbawionego natomiast wszystkie istotne oceny i reakcje powstaja w zgodzie ze stworzona przez Boga natura "przestrzeni" ja, przez co powstaje doznaniowa reprezentacja prawdziwego ja - zbawiony czlowiek "z cialem i dusza".

Czlowiek - czy to zbawiony, czy to doczesny - widzi siebie zawsze w lustrze wlasnych doznan. Jest to owe dynamiczne "ja", ktore widzimy w sobie na codzien, ktore jest przedmiotem nauki chrzescijanskiej, i ktore bynajmniej zbawieniu podlegac nie musi, bo moze byc calkowicie skorumpowane, zupelnie odlegle od reprezentacji prawdziwego ja. Taka "upadla" reprezentacja nie jest przez Boga poprawiana na sile. Bog wie, ze z czasem oczysci sie ona z WLASNEJ WOLI na tyle, ze bedzie gotowa z wlasnej woli przyjac pomoc Boga w oczyszczeniu sie z tego, co szkodliwe. A przestzegajac przed takim upadkiem, religie Ksiegi mowia o piekle.

Michał Dyszyński

wujzboj

Na to zeszla w tej chwili rowniez nasza rozmowa w watku Świadomość; patrz moja dzisiejsza odpowiedz #32994.

W sumie chodzi o to, ze stalosc "ja" decyduje o tym, jakiego rodzaju zmiennosc doznan jest dla niego w pelnym zakresie akceptowalna.