ŚFiNiA

wujzboj

Nie ma paradoksu właśnie dlatego, że myślenie nie jest czymś oderwanym od reszty postrzegania. Podobnie jak dotyk nie jest czymś oderwanym od wzroku.

konrado5

wujzboj

Rzecz w tym, że ja nie muszę o tym myśleć, by być tego świadomym.

konrado5

Phenomen · Dołączył: 28 Gru 2007 Posty: 2 Przeczytał: 0 tematów

Konrado5 wciąż utożsamiasz myślenie z postrzeganiem!

konrado5

Phenomen: wysłałem do ciebie prywatną wiadomość. Odpowiedz na nią.

wujzboj

konrado5

wujzboj

Po prostu uświadamiane treści NIE OGRANICZAJĄ SIĘ do myśli. Wydzieliłeś sobie kawałeczek całości i dziwisz się, że to nie całość.

konrado5

wujzboj

Faktem jest, że sformułowałeś paradoks, który bierze się stąd, że wydzieliłeś część całości i chcesz tę część traktować jako całość. Nie ma czegoś takiego, jak "pomyśleć sobie coś" bez odniesienia do innych elementów świadomego postrzegania.

Dokładnie tak samo można pomyśleć sobie o tym, że istnieje coś, o czym się nie myśli, jak można powąchać kwiat, którego się nie widzi. To drugie ma sens, bo zapach i widok są powiązane ze sobą w kwiecie. To pierwsze ma sens, bo myśl i inne rodzaje uświadamiania sobie są powiązane w świadomości.

konrado5

wujzboj

Ależ rzecz polega na tym, że w polu świadomości pojawia się wszystko powiązane ze sobą: w każdym zapachu jest nieco obrazu, w każdym obrazie jest nieco myśli, w każdej myśli jest nieco zapachu. Dzielimy to sobie wszystko potem na kawałki, przypisując nazwy według tego, co w jakim obszarze dominuje. Ale nie jest to poszatkowanie absolutne, powiązania zostają. Gdyby ich nie było, osobowość człowieka byłaby porozbijana - i nawet by tego nie zauważał! A skoro by nie zauważał, to znaczy, że w ramach tego, co zauważa, wszystko jest powiązane

.

konrado5

Czyli o każdym doznaniu choć trochę myślimy?

wujzboj

Można tak powiedzieć.

konrado5

A ja bym powiedział, że MA zawiera pewien błąd logiczny, który popełnia ktoś mówiąc, że nie może mówić o X o którym nikt nie mówi.
jeśli w chwili t mówię:
w chwili t nie mówię o x
to mam paradoks bo mówię, że nie mówię a to sprzeczność
a gdy mówię w chwili t:
w chwili t' nie mówię o x
to wszystko zależy do tego czy w chwili t' mówię czy nie.
Podobnie jest z krzesłem. Mogę zaobserwować TERAZ krzesło, które nie zawsze jest obserwowane i nie ma tu paradoksu w rodzaju "jestem w relacji z X, z którym nie jestem w relacji".

wujzboj

Ta "sprzeczność" polega na tym, że pomyliłeś poziomy wypowiedzi (podobnie jak w "to zdanie jest fałszywe").

konrado5

wujzboj

konrado5

wujzboj

Możesz mówić, że wcześniej nie mówiłeś o X. Ale to nie ma tutaj nic do rzeczy, bo istota MA polega na czymś zupełnie innym: na tym, że aby o czymkolwiek mówić czy myśleć, musisz znać z własnego doświadczenia wszystkie elementy, z których składasz swoje wypowiedzi i myśli. Z czegoż takiego nie da się złożyć pojęcia "coś nieobserwowane", bo te wszystkie elementy mają tę własność, że są obserwowane.

konrado5

wujzboj

Jeśli składasz pojęcie "krzesło nieobserwowane minutę temu" z elementów obserwowanych, to nie charakteryzujesz "krzesła minutę temu" (czegoś oderwanego od obserwacji i mogącego wobec tego występować samodzielnie, bez obserwatora), lecz porównujesz swoje obserwacje dokonane minutę temu i teraz. Wtedy wszystko jest w porządku.

Problem pojawia się, gdy ktoś zaczyna utrzymywać, że "krzesło nieobserwowane minutę temu" odnosi się do "krzesła minutę temu" (do czegoś oderwanego od obserwacji i mogącego wobec tego występować samodzielnie, bez obserwatora).

konrado5