ŚFiNiA

malaavi

Nie potrzebowałeś w tym celu tyrad.

Pan Szanowny

malaavi

Rozumiem, że tak w twoim gimnazjum wygląda konsekwentne wycofanie się z rozmowy.

--

Wracając.
Mierzysz jedynie własnymi, dość ubogimi (eufemizm), wrażeniami stopień lekkomyślności. Zabawne, ale opisałem to zjawisko zanim je ukazałeś, a i tak nie byłeś w stanie tego nie zrobić. Potępiasz zatem nie za lekkomyślność, ale za własne wrażenia. Za przypadki, które cię ukształtowały.

Pokazałem ci, że brak miary racjonalnej, który wynika z analizy nieostrych pojęć, sprawia, że jest tylko kwestią kulturowego przypadku, co za normę ma większość, może być zatem i tak, że kobieta lekkomyślnie odsłoni twarz i jako dziwka zostanie zbiorowo zgwałcona, za karę.

Jeszcze zanim pokazałeś w pełni swoje poglądy, ja już opisałem zjawisko spychania ludzi, potencjalnych ofiar, do defensywy. Człowiek słaby ma prawo (w sensie ustaw) być tam, gdzie niebezpiecznie, ale jest już moralnie współodpowiedzialny za zdarzenia. Ciągle obwiniasz i obwiniasz. Słabsi, czyli mniej zabezpieczeni, czyli i biedniejsi, i słabsi fizycznie, i mający gorsze znajomości, są zatem z założenia albo pozbawiani możliwości NIEWINNEGO przebywania tam, gdzie silni być mogą, albo też ponoszą WINĘ narażania się. W obu przypadkach jest to szowinizm. Niezależnie od ustaw, słabsi mają mniej moralnych praw. Choć sprawcę byś może i karał tak samo, widzisz winę słabego w jego słabości, a ja takiego szowinizmu nie lubię.

W ramach kontrargumentacji zastosowałeś parę razy wybieg, że czasem trzeba albo czasem jakoś jest, tylko to "czasem" nie miało zastosowania w omawianych przypadkach. W szczególności oparłeś dużą część argumentacji na przykładach sprawowania opieki.
Opieka nad drugą osobą, nad dzieckiem, nad chorym, odpowiedzialność przewodnika na wycieczce, a także odpowiedzialność za używane mienie, to wszystko jest kwestią podjętych zobowiązań, czy to w formie podpisanych umów czy zobowiązań ustnych, mających jednakże znaczenie prawne. W przypadku lekkomyślności nie ma miejsca żadne zobowiązanie wobec siebie, ponadto złamanie takiej umowy, gdy jest się obiema jej stronami, może skutkować odszkodowaniem jednej strony na rzecz drugiej, czyli niczym.

Dlatego lekkomyślność pozostaje lekkomyślnością, nie jest zaś winą.

Obwinianie, czyli mieszanie właśnie słowa wina, postulowanie istnienia powinności wobec siebie analogicznych do powinności wobec innych w przypadkach omawianych zobowiązań, sam sens słowa wina zakładający występek, zachowanie nieodpowiednie - to wszystko charakteryzuje obrońców gwałcicieli, tak, nierzadko, prawników, jak i obrońców na forach.
To nie ty jesteś zagrożony, nie ty musisz unikać większej ilości miejsc, wracać wcześniej, mieć obstawę. Ty tylko obwiniasz osobę, której nie dajesz równych praw, bo ona jest słabsza, zatem winna.
Różnica między obroną gwałciciela w opisanych przypadkach 1. i 2. ma charakter, wobec nieistnienia racjonalnej miary, najwyżej ilościowy, czyli różnica jest taka, jak różnica między bronieniem 100 gwałcicieli a bronieniem 15, obwinieniem 100 ofiar a obwinieniem 15.

Fakt, że starasz się widzieć różnicę jakościową, oznacza, że po pierwsze nie zdajesz sobie sprawy z języka, którym się posługujesz, po drugie bronisz się przed przemyśleniem tematu, po trzecie masz założoną tezę i dopasowujesz rzeczywistość do swoich wrażeń, zabobonów, pomyłek. Ot, w bardziej jawnej wersji, to po prostu "u nas w domu tak się mówi, to ja tak będę mówić". Bez pomyślunku, a tylko z wrażeniem normy, wrażeniem dopuszczalnych i niedopuszczalnych stopni lekkomyślności.

Ujmując rzecz z jeszcze innej strony, jesteś winien. Jesteś winien propagandy, być może przekonania kolejnej osoby, być może ośmielenia jej do gwałtu. Twoja wina związana z propagandą moralnie większa jest niż jakakolwiek lekkomyślność dotycząca własnego bezpieczeństwa, bo tu już jest szkodzenie drugiej osobie. Nie rezygnujesz z praw własnych, bo nie sobie, ale komuś polecasz siedzieć w domu, miejsc unikać etc, by ten ktoś mógł się czuć niewinny.

W każdej, dokładnie każdej sytuacji przestępstwa, skoro ono zaszło, to oczywiste jest, że ofiara nie była na nie należycie przygotowana. Zatem każde, dokładnie każde przestępstwo, było - skoro się zdarzyło - możliwe, a ktoś założył, że miejsca mieć nie będzie, choć może. Umiesz powiedzieć, jakie prawdopodobieństwo (inna rzecz: jak je mierzyć), jest już dość duże, by obwiniać ofiarę? 0,5? 0,1? 0,01?
Tabliczka na drzewie w lesie jaki ma zasięg? Może potrzebne są mapy, jak pogodowe, z izo-czymśtam pokazującym linie równego prawdopodobieństwa bycia ofiarą? Jaka jest ta odległość od niebezpiecznego lasu, że byś własnej siostrze już tam iść pozwolił bez jej - i twojej - winy?
Takich danych nie ma. Kryteria "na wrażenie" są przypadkowe i nic nie znaczą. Nie można nikogo obwinić w oparciu o własne wrażenie. A ty obwiniasz.

Stworzyłeś na potrzeby argumentacji las gwałcicieli. Odpowiedzialny jest sprawca, winna jest ofiara, ale zupełnie przypadkiem niewinni są intelektualni gimnazjaliści, którzy jak ty (ha, miałem wspomnieć, że już w loginie dwa razy skłamałeś, rozbawiło mnie to dziś rano) szerzą szowinizm i pozwalają na istnienie lasów gwałcicieli. Jednakże jeśli osoba, która może przewidywać skutki, jest już winna, to lekkomyślnie było za mało patroli tam, gdzie miały być, lekkomyślnie wychowuje się dzieci (o widzisz, zasadnie obwinimy ci rodziców), bo mówimy o części świata organizowanej przez ludzi.
Kolejną, już bodajże trzecią rzeczą, którą opisałem, zanim bezmyślnie mi ją zaserwowałeś, jest mylenie świata naturalnego, pozamoralnego, z tym, co organizowane przez ludzi, zatem ocenialne moralnie. Winę w rozumieniu "można zapobiegać" ponosi o wiele więcej osób, nie tylko ofiara, ponoszą ją solidarnie całe społeczeństwa. W szczególności małe łośki, które się nie przejmują problemem, jeśli ich nie dotyczy, bo łatwiej jest ofiarę obwinić, a potencjalną ofiarę przekonać, że winna nie będzie tylko, jeśli się w bezpiecznym miejscu zamknie.

Miałem nadzieję, że zrozumiesz temat, ale wybrałeś drogę bronienia zabobonu, bo własny. Ot, w stylu wioskowego intelektualisty od strugania kołków.

Hello

Michał Dyszyński

Kruchy04

Michał Dyszyński

Semele · Wysłany: Śro 3:18, 20 Mar 2019 Temat postu:

Hello · Wysłany: Śro 14:56, 20 Mar 2019 Temat postu:

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Ech, durnoty! Dowodliwość, niesprzeczność, rozstrzygalność- można rozważać TYLKO w ramach modelu i teorii, które ze swej natury niejako są zawsze ograniczone. Natomiast dowodu na niebędzlenie nie da się nigdy przeprowadzić, właśnie dlatego, że nie postrzegamy będzlenia, a jedynie jego model [uproszczony znacznie], czyli istnienie. Prosty, choć może nie bardzo dokładny przykład: NIE WIADOMO, czy w dziesiątym wszechświecie równoległym, a może prostopadłym, a może krzywym nie będzlą w czterdziestu wymiarach istoty orkopodobne; właśnie nie wiadomo, ponieważ nie da rady tego sprawdzić. Oraz ponieważ BRAK DOWODU ZACHODZENIA, BĘDZLENIA NIE JEST, BYĆ NIE MOŻE DOWODEM NA NIEZACHODZENIE,, NA NIEBĘDZLENIE; a słuszniej jest zakładać, że ponieważ zachodzi- już jako istnienie- coś, to prawdopodobnie zachodzi wszystko inne również [w sensie, że będzli, bo nie istnieje (jeszcze), ponieważ poznane, a nawet doznane nie jest]. Poza tym jeszcze jest wiele poznawczych i logicznych problemów z nieistnieniem, o których- niektórych najistotniejszych- napisałem w tym wpisie, w wielu innych, również w temacie „Problem pojęcia „nic” i powiązany problem braku istnienia”.

P. s.: Bez wprowadzenia pojęcia będzlenie, czy jakkolwiek by tego nie nazwać nie ma wyjścia z „pętli nonsensu ontologicznego” i stąd wasze „wieczne” spory, ponieważ nie znajdujecie bazowego „aksjomatu”, który byłby nie do zaprzeczenia, nie do obalenia, który mógłby wobec tego słusznie służyć, jako podstawa przynajmniej w miarę prawidłowej ontologii.

Piotr Rokubungi

A pan wuj, to chyba zwykły jest..zbój jednak. :fuj:

JanelleL.

O, już się Piotr obudził ...

Semele

MrSpock · Dołączył: 21 Kwi 2019 Posty: 70 Przeczytał: 0 tematów

Co innego jest nieistnienie jakiejś rzeczy w matematyce a w świecie otaczającym. W zasadzie jest niemożliwe udowodnienie że coś nie istnieje. Może nie istnieć w naszej rzeczywistości a istnieje w innej rzeczywistości o innych prawach fizyki. My mamy dostęp pomiarowy głównie do naszej rzeczywistości. Albert Einstein, gdy pisał w latach trzydziestych dwudziestego wieku swoją pracę naukową o"piątym wymiarze", faktycznie dowodził istnienia czwartej gęstości, bardzo odmiennej od naszej. Jak wynika z dalszych wydarzeń jakie nastąpiły po opublikowaniu tej pracy, Einstein dostał łapówkę, żeby nie publikował dalszych prac z tej tematyki. Jego badania zostały użyte tylko przez rząd USA na przykład do przeprowadzenia Eksperymentu Filadelfia - sprawa zatajana przez osoby u władzy od 80 lat.

Piotr Rokubungi

MrSpock · Dołączył: 21 Kwi 2019 Posty: 70 Przeczytał: 0 tematów

Chodzi o publikację z roku 1931, teoria Kaluza-Klein'a. Zawierała pewne niedokładności, ale zasadniczo była bliska odkryciu nadrzędnego wymiaru. Dalsze prace Einsteina były kontrolowane i nic się nie wymknęło do opinii publicznej. Einstein dostał za to dużą łapówkę. Odkryto siedem "gęstości" (wymiarów pionowych) i niezliczoną liczbą poziomych (światy równoległe). Dopiero w roku 1943 technologia umożliwiała wykorzystanie odkryć Einsteina w Eksperymencie Filadelfia. Były już lampy elektronowe i specjalnie do obliczeń dla generatora elektromagnetycznego zbudowano komputer Eniac.

Hello

Piotr Rokubungi

Semele

Hello

MrSpock · Dołączył: 21 Kwi 2019 Posty: 70 Przeczytał: 0 tematów

Semele

Hello

Semele

Na fb nie. Tutaj nie zaczne dyskusji o komkordacie. Bo to forum filozoficzno-apologetyczne. Kto się przejmuję zyciem doczesnym. Tym, że jakiś uczeń musi czekać na fizykę na korytarzu bo religia niezgodnie z zaleceniami władz nie jest na koncu ani na początku.
W wyniku strajków nauczycieli szkoły w ogóle mogą zostać przekazane pod wladanie zakonów..:-) :-) :-)