ŚFiNiA

Rowszan

Jeśli weźmiemy pod uwagę naukę przyrodniczą jako całość, a nie poszczególne hipotezy, to teza według której pomiędzy praxis a episteme nie musi istnieć żaden związek oznaczałaby, że nie musi istnieć jakikolwiek rezonans pomiędzy nauką a światem. A to dość egzotyczny pogląd.
Teorie naukowe muszą zawierać struktury, które współgrają ze strukturami świata, bo to właśnie te struktury sprawiają, że światem można manipulować.
Skoro zbudowałeś komputer, to nie możesz powiedzieć, że fizyka takich struktur w ogóle nie zawiera.

Jan Lewandowski

Rowszan

Jeśli chodzi o tych Aborygenów, to ich episteme nie jest do końca błędne, bo oni przecież coś poznali. Przykład z matematyki. Gdy poznam, że f(2)>0, a f(3)<0, to coś poznałem. Mogę teraz powiedzieć, że miejsce zerowe to 2,5, co może być błędem. Tym niemniej nie mamy tu sytuacji czarno-białej:poznał/nie poznał. Na bazie tego poznanie kroczę dalej. I sprawdzam dalej. Co owocuje zarzuceniem jednych pojęć na rzecz innych a czasami całych koncepcji. Nie można jednak powiedzieć, że niczego nie poznałem.
I w procesie tego poznania duchy są zastępowane innymi pojęciami jako bardziej zdatnymi w kontekście tego co już ustalone i wobec dalszych testów.

Jan Lewandowski

Rowszan

Skoro astrologia jakoś współgra, to znaczy, że w tym sensie zawiera element episteme. Teraz tylko chodzi o to, by go precyzyjnie nazwać i zintegrować z resztą teorii. Astrofizyka bardziej współgra. Tu chodzi właśnie o to bardziej, które trudno wyrazić liczbą, gdy się porównuje astrofizykę z astrologią.

Jan Lewandowski

Rowszan

Ale episteme to poznanie. Jeżeli astrologia zawiera elementy współgrające, to ta odpowiedniość to jest właśnie episteme. Bo episteme to poznanie. Inną sprawą jest jak zinterpretujesz to poznanie. Jakich słów użyjesz.
Możesz użyć słów duchy, ale z biegiem czasu uznasz, że inne słowa lepiej się nadają. Bo są precyzyjniejsze. Nie chodzi zatem o prawdopodobieństwo narracji słownych takich czy innych, tylko o prosty fakt, że jedne słowa lepiej się nadają do nazywania tego co poznajesz.

Jan Lewandowski

Rowszan

A jaka episteme nie jest złudzeniem?

Rowszan

Albo poznajesz albo nie. Jeżeli poznajesz to poznanie ujmujesz w słowa. I jedne słowa bardziej się nadają niż inne. I w tym sensie są preferowane a nie w tym, że ktoś potrafi wyliczyć prawdopodobieństwo tej siatki pojęć.

Jan Lewandowski

Regulowanie deskrypcji przy pomocy pojęć niewiele tu zmieni. Problem pozostaje - praxis nie przekłada się na episteme i kropka. Kupę przykładów na to dostałeś wyżej. Samo to że mnie pytasz jakie episteme jest wiarygodne tylko potwierdza ten problem

Michał Dyszyński

Rowszan

W jakim sensie to moje pytanie potwierdza problem?

Jan Lewandowski

Semele

[quote="Michał [/quote]
W moim przekonaniu jednak tak zdecydowanie twierdząc, przesadzasz, popadając w jakiś epistemologiczny nihilizm. Praxis nie daje może pewnej weryfikacji, ale daje JAKĄŚ. Z wielu koncepcji prawdy, akurat koncepcja pragmatyczna Jamesa wydaje mi się jednak najbardziej nośna. Inaczej mówiąc - choć pewności nie mamy, to jednak odrzucanie zupełne tego co mamy (właśnie praxis) jest drogą .[/quote)

Pragmatyzm. Prawda nie jest własnością rzeczy, ale naszych o nich przekonań?

Zastanawiam się jak Ty Michale możesz akceptować taki pogląd.
Zakładając ten temat chciałam dowiedzieć się co sądzicie o naukowcach,którzy metodami nauki uzasadniają istnienie Boga. Czy tacy naukowcy istnieją?
Dlaczego tomizm i neotomizm zaliczane są do osiągnięć nauki?

Semele

Jan Lewandowski

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Rowszan

Funkcja pytania jest inna. Czym innym jest poznanie, czym innym ujęcie tego poznania w słowa. Zwierzęta poznają, choć nie ujmują tego w słowa. My na forum i Ty w swoich artykułach posługujesz się słowami. I tymi słowami forsujesz jakieś poznanie. Zatem wszyscy siedzimy na tym samym wózku.

Jan Lewandowski

Semele

Semele

Jan Lewandowski

Jan Lewandowski