ŚFiNiA

Katolikus

Tu też ciekawa dysputa zwłaszcza ta pomiędzy Janem, a matem. Bo tu też jest ciekawy temat na temat tego skąd wiemy, co jest możliwe, a co nie. Czy ożywanie zmarłych jest możliwe czy nie? Ateiści często twierdzą, że nie bo jest to sprzeczne z prawami nauki. Tak więc teista wierzący w powrót do życia ziemskiego po wcześniejszej śmierci ciała jest w sprzeczności z racjonalną nauką.

Ja kiedyś spotkałem się z dość sugestywnym argumentem. Ktoś twierdził, że -> gdyby to było możliwe (powrót do żywych rzecz jasna ; )), to już dawno temu ktoś wróciłby zza grobu. Ciekawe uzasadnienie.
Czy waszym zdaniem wniosek jest logicznie powiązany z przesłanką ?
Jest tu jakieś błędne koło ?
Może błąd z „milczenia” ? – słyszałem o takim błędzie.
Żeby wyprowadzić taki wniosek trzeba poczynić wiele ukrytych założeń ?

Mnie wydaje się to słabe z kilku powodów:
a) Opieramy się na codziennym doświadczeniu, ze nikt nie powraca do życia, jak już definitywnie odda ducha ; ) no ale doświadczenie może się mylić.
b) Nie mamy bezpośredniego dostępu do historii życia na ziemi (może zaszły takie przypadki, a my o tym nie wiemy – celowo tu pomijam aspekt chrześcijański)

Ale rozważmy tak jak chce autor tezy: załóżmy, że wiemy, że nigdy nie było powrotu do żywych. Czy nawet gdybyśmy posiadali taką wiedzę, z której jednoznacznie wychodzi, że nie było w historii takich momentów to wynikałoby z tego, że powrót do żywych jest niemożliwy ? Tu przyznam, że mam problem z dostrzeżeniem ukrytych założeń o ile takie występują, żeby z jednego wynikało drugie czyli: nigdy nikt nie wrócił zza grobu, a więc jest to niemożliwe. – logiczne ?

Piotr Rokubungi

@ Katolikus i nie tylko: Po pierwsze i przede wszystkim, prawa nauki, a prawa natury, to coś innego. Nie do końca, ale do tego stopnia, że:
1. Prawa, zasady znane przez naukę, przez ludzi w ogólności są podzbiorem praw natury, ponieważ nie znamy ich wszystkich [i prawdopodobne, że nie poznamy nigdy wszystkich];
2. Prawa znane przez ludzkość nie są tak naprawdę prawami, wedle których funkcjonuje natura; tzn. są poniekąd, ale stanowią tylko prawdopodobnie [mały] podzbiór tych drugich. Tu niby powtórzyłem punkt pierwszy, ale w tym punkcie chodzi mi o coś raczej zupełnie innego. Mianowicie o to, że zasady fizyczne nie opisują, jak działa świat, Kosmos, Natura, a jedynie, jak istoty ludzkie (wespół)oddziałują ze swym otoczeniem.

Ponadto nauka cały czas ewoluuje, zmienia się- w tym także jej nawet podstawowe, niby już ugruntowane teorie.
To, co wydawało się [dla człowieka] niemożliwe kiedyś, obecnie jest możliwe, a nawet "zwyczajne", a w przyszłości z wielkim prawdopodobieństwem "kierunek ten będzie się pogłębiał". Wobec czego "wykłada się" argument, iż niby gdyby to było możliwe (powrót do żywych rzecz jasna ;)), to już dawno temu ktoś wróciłby zza grobu.

Kolejna sprawa: czy doświadczenie może się mylić? W ogóle zdanie to jest skrótem myślowym i jest niepoprawne semantycznie; ale mniejsza o to. Doświadczenie, to człowiek; a czy człowiek może się mylić? Odpowiedź jest chyba oczywista.
Natomiast nie należy przy tym zapominać, że doświadczenia własne oraz innych ludzi są właściwie jedynym, co mamy, co potrafimy, aby poznawać otoczenie. Nie posiadamy dostępu do innych, lepszych może sposobów poznawania, badania otaczającego świata. Ale jeszcze raz powtórzę, iż tak naprawdę nie jest to sposób na badanie, jak funkcjonuje świat, lecz jedynie na poznawanie, jak my korespondujemy, oddziałujemy ze światem, jakie łączą nas relacje z otoczeniem.

Jan Lewandowski

Błażej

Piotr Rokubungi