ŚFiNiA

Piotr Rokubungi

@ Semele: Przeczytałem kilka innych książek z tego wydawnictwa. Tyle mi to dało, iż dowiedziałem się, że jestem niekategoryzowalny i nieopisywalny; o czym w sumie sam wiedziałem od urodzenia, bo w książeczce zdrowia dziecka miałem pusto pod "gatunek". [Niby homo, ale nie wiadomo.] :fuj:

wujzboj

Semele

Nie za bardzo to rozumiem. Może jakiś konkretny przykład?
Jeśli chodzi o naukowca vto zapewne musi on wierzyć w sens tego co robi?

Błażej

Mały błąd, bo napisałem Istotą tego, żeby coś przejrzeć, jest fakt, że dzięki temu możemy coś zobaczyć. Okno powinno być przejrzyste, ponieważ ulica lub ogród za nim są przejrzyste.

*nieprzejrzyste - jest prawidłowe :oops:

Semele

wujzboj

He-he, pewno nikt nie zauważył tego przejrzystego ogrodu

Życie korektora musi być koszmarne, bo ludzie czytają zwykle nie literkami, ale pojęciami, widząc to, czego oczekują. To zresztą utrudnia życie nie tylko korektorom, ale i każdemu autorowi, który stara się wytłumaczyć coś nieoczekiwanego: musi się przedtem sporo nabiedzić, żeby jego słowa dotarły do słuchaczy tak, jak je wypowiedział, a nie tak, jak je im uszy dostarczyły

Semele, czy pytasz o przykład tego minimum wiary? Ja tutaj mam na myśli raczej "minimum absolutne", czyli takie, poniżej którego w żaden sposób zejść się nie da, nawet jeśli by się zjadło wszystkie rozumy na świecie.

Oczywiście, w praktyce każdy musi wierzy w jakiś sens tego, co robi. Chociażby dlatego, że wszystkiego sam sprawdzić nie da rady. Mnie chodzi jednak o "drugie dno" tego samego zjawiska. Nie o to, że żaden naukowiec nie przeprowadza sam wszystkich badań i wszystkich dowodów, które składają się na naszą wiedzę naukową. Ale raczej o to, że NAWET gdyby je był w stanie przeprowadzić, to i tak nie zmieni to w niczym faktu, że będzie musiał opierać się na czymś, czego udowodnić nie będzie w stanie. A to dlatego, że każdy, absolutnie każdy dowód musi się na czymś opierać. Jeśli chcesz udowodnić zasadność podstaw twojego dowodu, potrzebujesz kolejnej podstawy. Ta wymaga, rzecz jasna dowodu - i kolejnej podstawy tego dowodu. I tak bez końca; takie dowodzenie nie ma więc żadnej szansy powodzenia, ze względów jak widać zupełnie podstawowych. Trzeba się więc gdzieś zatrzymać i powiedzieć: dalej zagłębiać się nie ma sensu.

Jan Lewandowski

Semele

Dalej zgłębiać nie mam siły :wink:

Częściej jednak spotykam się z osobami bardzo religijnymi, które pozjadaly wszystkie rozumy. ROZUMY.
:think:

Mnie wciąż nurtuje pytanie dlaczego ateistów oskarża się o racjonalizm?
Sami teiści nie dostrzegają swego racjonalizmu? :wink:

Jan Lewandowski

mat

O.K.

Jan Lewandowski

O.K.

Jan Lewandowski

Semele

Semele

[quote="Michał Pasjami robią to kobiety... :rotfl:

Gdy kobieta formułuje swoje opisy, wtedy dość często mężczyzna zaczyna się dziwić: jakże to się robi, że u ciebie to samo raz jest jakieś, a raz inne?...
".[/quote]

Mężczyźnie też są w tym nieźli

.

Odnośnie nauki jako takiej inne spojrzenie niż w lekturze która najpierw podałam.

Mimo wszelkich różnic, Quine, podobnie jak Carnap, nie uważa ontologii za jakąś samodzielną dyscyplinę, którą moglibyśmy uprawiać za pomocą właściwych dla niej metod. Zajmuje się on jedynie kwestią tego co dana wypowiedź lub teoria uznaje za istniejące, tym samym przyjmując ukryte założenie o nieistnieniu swoistej dla filozofii weryfikacji twierdzeń ontologicznych[18]. "Myślę, że przyjmowanie jakiegoś systemu ontologii jest w zasadzie podobne do przyjmowania teorii naukowej, powiedzmy – określonego systemu fizyki; mianowicie o ile postępujemy racjonalnie, to przyjmujemy najprostszy aparat pojęciowy, który pozwala objąć i uporządkować chaotyczny zbiór danych doświadczenia. Naszą ontologię determinuje wybór uniwersalnej aparatury pojęciowej, odpowiadającej całej, najszerzej rozumianej nauce. Konstruując w racjonalny sposób którykolwiek fragment tej aparatury – na przykład jakąś część fizyczną lub biologiczną – stosujemy w istocie kryteria tego samego rodzaju jak te, które wyznaczają racjonalną konstrukcję całej aparatury. Przyjęcie jakiejś ontologii można nazwać wybraniem określonego języka w tym samym – lecz nie większym – stopniu, w jakim wybór jakiejkolwiek teorii naukowej wolno uznać za decyzję o charakterze językowym"[19].

Ten stosunek do ontologii wiąże się z ogólnymi poglądami metafilozoficznymi Quine'a. Ponieważ cała nasza wiedza pochodzi z doświadczenia, filozof nie może się sytuować poza schematem pojęciowym nauki. W rzeczywistości granica pomiędzy filozofią i naukami szczegółowymi jest płynna, filozof posługuje się zasadniczo tymi samymi metodami co naukowiec, a względnie wyróżnia go tylko to, że bada on kwestie znajdujące się bardziej centralnie w strukturze teoretycznej nauki, które są w sposób bardziej pośredni powiązane z doświadczeniem, lecz także on musi na jakiś odległy sposób zachowywać z nim łączność[20]. Zdaniem Quine'a nie posiadamy więc żadnej innej wiedzy poza wiedzą naukową, dlatego zasadnie można mówić o jego scjentyzmie. Nikt nie może umieścić się ponad nauką i z jakichś teoretycznych wyżyn orzekać o zasadności jej twierdzeń. Jak pisze Quine "metoda naukowa (niezależnie od szczegółów) wytwarza teorię, której powiązania ze wszystkimi możliwymi pobudzeniami receptorów określa jedynie sama metoda naukowa, nie wsparta przez żadne wyższe czynniki kontrolne. W tym właśnie sensie jest ona najwyższym arbitrem prawdy"[21]. Dlatego w radykalnym przeciwieństwie wobec myślicieli takich jak Kartezjusz czy Husserl Quine postuluje uprawianie "epistemologii znaturalizowanej", swobodnie korzystającej z wyników nauk szczegółowych, bez lęku przed popadnięciem we w gruncie rzeczy nieuniknione i straszne tylko dla fundacjonistów błędne koło

Semele

wujzboj

wujzboj

Semele

Rowszan

Rowszan

Jan Lewandowski

mat

Jan Lewandowski