ŚFiNiA

Piotr Rokubungi

Chcę tu- na razie tylko ogólnikowo, tym bardziej, że o poruszanych w tym post'cie kwestiach pisałem już kilka razy w innych tematach tego forum- zwrócić uwagę na pewną niepełność empiryzmu oraz na założenie, że "świat jest racjonalny, a rozum własny i doznania nie oszukują mnie"; jest to sformułowanie dość często przytaczane na tym forum przez wujazboja. Jednak nie wypada się zgadzać z takim założeniem komuś, kto rozumuje "po kolei", bez "antropocentryzacji" czy "solipsyzacji" świata.
Co do naiwności, czy raczej niedostateczności empiryzmu nie będę się rozpisywać, bo wydaje mi się, że dla większości współczesnych ludzi jest dość oczywiste, iż zmysły człowieka odbierają tylko wąskie spektrum wszelakich doznań, czy po prostu zdarzeń, zjawisk, które we Wszechświecie zachodzą. A jeszcze mniejsza ilość tych doznań dociera do świadomości ludzkiej i jest rozumowo identyfikowana. Z tego wyraźnie wynika, że zmysły, doznania, rozum, nie tyle oszukują, ile "odsłaniają" tylko rąbek interpretacji Prawdy- a samej Prawdy zupełnie nie.
Jeśli zaś chodzi o pogląd, iż "rozum nie płata figli", iż tzw. zdrowy rozsądek pozwala wnioskować o dopiero co poznawanym na podstawie np. analogii do już poznanego- jest to też tylko częściowo słuszne podejście. Ponadto chcę zwrócić uwagę- w szczególności może wujowizbojowi- na to, iż postulat "świat jest racjonalny" jest zupełnie "postawiony na głowie". Bo to wcale nie Rzeczywistość jest racjonalna- ta jest, jaka jest, po prostu- tylko ludzki sposób myślenia określamy jako racjonalny, jeśli tak modeluje świat wyobrażony, że w oparciu o te modele, schematy możemy adekwatnie [w miarę] korespondować z otoczeniem i czasem wpływać na nie lub/i [racjonalnie] korzystać z warunków środowiskowych.
Więc, podsumowując, świat, rzeczywistość jest, jaka jest. A to ludzie wymyślili sobie nazwę "racjonalnie" na określenie tego, co na podstawie danych empirycznych tworzy takie schematy, modele w rozumie, które "sprawdzają się w praktyce". Ale nie do końca da się nawet pogodzić "racjonalności" w pracy kowala, z "racjonalnością" pracy elektronika czy krawca. A co dopiero mówić o jakiejś zgeneralizowanej "racjonalności" Kosmosu całego.

Jan Lewandowski

Andy72

Logika i rozum mówi że świat to nie matrix. Empiryzm: "a jak udowodnisz że to nie matrix"
Więc empiryzm trzeba rozbić o kant

Piotr Rokubungi

Zgadzam się raczej w zupełności z treścią poprzedzającego postu Jana Lewandowskiego. Dodam tylko, że- jak to pisał nieraz wujzboj, poniekąd słusznie- w coś trzeba wierzyć, żeby nie być szalonym. Wujzboj wierzy m. in. w adekwatność racjonalizmu i empiryzmu. W tym też ma rację- znów tylko poniekąd- ponieważ są to jedyne środki, instrumenty dostępne człowiekowi w celach poznawczych. Natomiast ja uważam, że aby nie zwariować, wystarczy wierzyć, że się żyje- nawet tylko jako jedno ze zwierząt ziemskich. Jednak taka wiara jest bardzo słabą "podporą" dla jestestwa, tym bardziej, że również nie możemy stwierdzić z absolutną pewnością, iż to życie nasze biologiczne jest "stuprocentowo realne". Tak więc przyznaję, że jestem w pewnym stopniu szalony i nieco niezrównoważony, choć trudno z tym żyć... Jednak usiłuję być na tyle rozsądny, by nie wierzyć ślepo ani w moje zmysły, ani w rozum. W tym kontekście szczęśliwi są ci, którzy wierzą w jakieś moce nadprzyrodzone sprawujące kontrolę i panujące nad tą "niepewną" Rzeczywistością- np. ci, którzy wierzą w dobrego i rozumnego Boga. Ja jednak nie bardzo zauważam jakiekolwiek przesłanki, by w takiego kogoś [lub coś] wierzyć. I nie przekonuje mnie do takiej wiary nawet moje poczucie braku pewności, bezpieczeństwa, pustki wewnętrznej. Dlatego też jestem dodatkowo nieszczęśliwy... Ale wyobraźmy sobie świat, w którym to porywy psychiki sterowałyby ludźmi: ich lęki, pragnienia, negatywne emocje, które wzbudza nie tylko "złośliwość rzeczy martwych" ale również ludzie sami we wzajemnych relacjach... Tylko- z przeciwnej strony- czy nie jest najbardziej prawdziwe i z tego też powodu słuszne to, co w danej chwili czujemy? Czy nie dobre- w szerokiej perspektywie- byłoby wyrwanie się ze zniewolenia rozumem lub/i bogiem?..

Może niepotrzebnie odniosę się jednak również do postu, który popełnił Andy72. Odniosę się w ten sposób, że go nie skomentuję, bo jest zbyt debilny w swej skromnej treści.