ŚFiNiA

wujzboj

Dlaczego musi być wiadomo, kto co cierpiał? Bóg to wie; chyba wystarczy? A jeśli z jakiegoś powodu (choćby dla zaspokojenia ciekawości) potrzebne by komuś było porównanie dwóch cierpień, to przecież nie potrzeba w tym celu ładować sobie do głowy cierpień całego świata. Nawiasem mówiąc, porównanie takie byłoby możliwe tylko i wyłącznie poprzez interwencję Boga; On zaś zgodzi się zainterweniować jedynie wtedy, jeżeli eksperyment będzie bezpieczny.

wujzboj

Andy72

Andy72

konrado5

wujzboj

wujzboj

konrado5

wujzboj

Identyczność trzeba sprawdzić, żeby była to wiedza, a nie przypuszczenie. To raz. A dwa: niezależnie od technicznych szczegółów i od nazewnictwa, o ile odczucie Boga jest dostatecznie wiernym odwzorowaniem mojego, o tyle Bóg mnie nie skrzywdzi - właśnie dlatego, że wie, co krzywda dla mnie znaczy.

I nie chodzi tu o "nie skrzywdzę, bo MNIE BĘDZIE BOLAŁO JAK JEGO", lecz o "nie skrzywdzę, bo POSTRZEGAM, CO TA KRZYWDA ZNACZY". Innymi słowy: Bóg nie skrzywdzi mnie nie z obawy o Siebie, lecz o mnie.

konrado5

Isa_bel

Boga...myślę, że nic nie boli, jak nie boli człowieka po śmierci/ducha.

wujzboj

Zacznijmy więc od rozważenia sensu zwrotu "rozumiem odczucie bólu".

wujzboj

Banjankri

Mówić, że Bóg coś potrafi, to go ograniczać. Jeżeli "cokolwiek komuś uczyniłeś, uczyniłeś to Bogu.", to cokolwiek zostało uczynione, Bóg to uczynił. Niestety jest to niepełny obraz, choć prawdziwy. Bóg to nieprzerwane jestestwo, które manifestuje się w obrazach. Mówiąc prosto, Bóg to "Teraz" które trwa wiecznie, wszechobecnie i absolutnie. Wszystko wyłania się z Boga, wszystko w nim zanika. Nic poza "teraz" nie istniej, a wiec wszystko jest Bogiem i w Bogu. "Teraz" nie jest bytem, bo byt jest w "teraz". Chcesz poznać Boga, poznaj siebie, albo cokolwiek... nie da się również od niego uciec, no bo gdzie? Tragedią Boga, jeśli można to tak nazwać, jest zaślepienie jego dzieci, które go nie rozpoznają, mimo że nie znają niczego poza nim.
Moralność to kolejny zbiór zasad dla ślepców.

wujzboj

Banjankri

Jeśli wystarczająco długo będziesz patrzył się na cień padający na ścianę, to "zniknie". Jeżeli coś jest zawsze i niezmiennie, nie widać tego. Taka jest natura postrzegania. Rozmawiać o Bogu, jako o osobie, to tak jak rozmawiać o przestrzeni jako o osobie. Fakt, przestrzeń i osoba są nierozłaczne i osoba manifestuje przestrzeń. Ograniczając przestrzeń do osoby, wypaczamy jej naturę, przez co możemy wszystko zrobić przestrzenią, tak jak robi się to z Bogiem. Spytasz mnie, co to przestrzeń, a ja powiem długopis. BIC, pomarańczowy z granatową skuwką.
Wybacz, ale taka rozmowa o Bogu jest nie tylko próżna, ale i myląca, chociaż ostatenie nie jest fałszywa.

wujzboj

Jeśli rozmawia się o Bogu, to czyni się to zwykle w jakimś celu. Tym celem bywa wypracowanie - w sobie, w drugiej osobie, w sobie i w drugiej osobie - jakiegoś konkretnego stosunku do rzeczywistości, do nas wszystkich, do przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. To, co człowiek mówi o Bogu (a ogólniej - o podstawach rzeczywistości), jest odbiciem jego intuicji, jego introspekcji, jego potrzeb, jego doświadczenia z innymi ludźmi i z przyrodą.

Ja mówię o Bogu jako o zrozumiałej gwarancji tego, że warto żyć, i to żyć wiecznie. Mówię o Bogu jako o nieograniczonej perspektywie na przyszłość i jako o wartości tego, co przeminęło, co przemija, co właśnie trwa. Tę gwarancję, perspektywę i wartość postrzegam w osobie, a nie tylko w relacjach czy zasadach. Dlatego mówię o Bogu jako o osobie i wierzę w Boga jako w osobę. Uważam, że jest to (tj. mówienie o Bogu jako o osobie) podejście optymalne, przybliżające rzeczywistość w sposób najprecyzyjniejszy z możliwych. Oczywiście, mogę się mylić, jak mylić może się każdy z nas. Ale nie ulega dla mnie wątpliwości, że mówienie o Bogu jako o osobie nie jest ani próżne, ani mylące.

Sądzę też, że jeśli nie chce się mówić o Bogu jako o osobie, to z praktycznego punktu widzenia lepiej przedmiotu rozważań nie nazywać Bogiem, lecz Absolutem. Niby można tak i tak, ale chyba w ten sposób najłatwiej uniknąć nieporozumień. Zawsze lepiej jest mieć dwa różne słowa na określenie dwóch różnych "obiektów", nawet jeśli rozmówcy zgadzają się co do tego, że w pewnym sensie oba te "obiekty" sprowadzają się w taki czy inny sposób do tego samego.

Banjankri

Jest sposób, aby się nie mylić w poznawaniu Boga. To, i tylko to było misją Jezusa. Nie ma to nic wpsólnego, ani z osobą, ani z absolutem. To są pojęcia filozoficzne, próby uchwycenia czegoś czego uchwycić się po prostu nie da. Co więcej, nie chodzi o znalezienie sobie przytulnego miejsca w wieczności, a odnalezienie siebie w wieczności. Cała ewangelia Tomasza jest właśnie o tym. Nigdy nie odnajdziesz Boga przez personifikację, chociaż jest on dostępny tu i teraz, do wglądu.
Jak człowiek stracił Ojca z oczu, opisane jest w micie o Edenie. Jak go ponownie zobaczyć, opisane jest w nowym testamencie. Co ważne, nie robi się tego przez wytrzeszczanie gałek, a zaprzestanie szukania. Nie da się odnaleźć czegoś, czego się nie stracilo, więc wszelkie poszukiwanie jest próżne. Wspomniałeś o trzech czasach. To największa zmyłka jaka istnieje. Matka ignorancji. Czy zdarzyło ci się kiedyś doświadczyć czegoś poza teraźniejszością? Zapewne nie. To dlaczego szukasz rozwiązania poza nią? Koncepty działają na podstawie tego co było, przewidując to co będzie, z pustego przelewając w puste. To jest cholernie mylące. Jeżeli spojrzy się na świat bez przeszłości i przyszłości, bez przyczyny i skutku co się wyłoni? Nieuchwytna i niemożliwa do uprzedmiotowienia „pustka”, która tryska obrazami, które nie są nią i niczym poza nią. Owe obrazy to jedyne co poznawalne, cała reszta jest niezgłębialna. My, nasze myśli i akcje, wszytko to obrazy Ojca. Ojca, bo z niego się rodzą i do niego wracają.
A teraz kilka cytatów ;):
Rzekł Jezus: "Obrazy ukazują się człowiekowi, a światłość, która jest w nich, ukryta jest w obrazie światłości Ojca. On ujawni się, a jej obraz ukryty jest w Jego światłości".
Rzekł Jezus: "Jeśli ujrzycie takiego, którego nie zrodziła kobieta, padnijcie na wasze twarze, uczcijcie go - ten jest waszym ojcem".
Zapytali Go uczniowie Jego: "W jakim dniu nadejdzie królestwo?" "Ono nie nadejdzie wtedy, gdy go wyczekują. Nie będą mówić: 'Oto tutaj, albo oto tam', lecz królestwo Ojca rozszerza się na ziemi, a ludzie go nie widzą"Jesus said, "I am the light that is over all things. I am all: from me all came forth, and to me all attained. Split a piece of wood; I am there. Lift up the stone, and you will find me there." (Po anielsku, bo polskie tłumaczenie jest kompletnie z dupy).