ŚFiNiA

Katolikus

Porozmawiajmy o miłości. Czy miłość istnieje? Czym jest?

Niektórzy przekonują, że miłości jako takiej nie ma. Działają na nas różne instrumenty jak np. zauroczenie pod postacią podwyższonej produkcji hormonów i związków chemicznych w mózgu, ciśnienie we krwi, stopniowe przyzwyczajenie więc i w pewnym stopniu uzależnienie i wewnętrzne instynkty, biologia.

Tak więc miłość to tylko reakcja chemiczna i inna nie istnieje. Choć, ktoś może sobie subiektywnie/prywatnie przypisywać jakieś wyższe znaczenie owym reakcjom.

Z kolei według psychologii można sprowadzić miłość do wykresu i ma trzy fazy: namiętność, intymność i zobowiązanie. Namiętność rośnie tak samo szybko, jak spada, dynamika intymności jest łagodna i trwa długo, trzeba ją zbudować, nawet po tym jest naruszalna i może spaść; zobowiązanie ma na celu trwały, stały, stabilny związek, gdy już urośnie, to trwa, aż do rozpadu związku. Namiętność i intymność się wygasza koniec końców - zostaje tylko przywiązanie i zobowiązanie. Tym tropem, filozoficznie mówiąc... miłości nie ma (jeśli końcowo to uczucie się wypala i zostaje zobowiązanie – to czy coś takiego ma wystarczającą wartość, by istniało?).

Może miłość jest wymyślona tylko przez poetów, a ci jak wiemy kłamią choć ładnie to czynią ;-)

Ciekawe też jest to:
[link widoczny dla zalogowanych]

Jakie macie opinie?

Semele

Mnie najbardziej interesuje storge. Ja jestem jednak 55+.

Bog JEST miłością zbyt wiele znaczy i zbyt mało..:-)

szaryobywatel

Katolikus

szaryobywatel

Katolikus

niezbyt jesteś otwarty. Może zadam bardziej otwarte pytanie: czy według ciebie miłość istnieje. Odpowiedź uzasadnij. :mrgreen:

Temat założyłem, bo wciąż na czasie są publikacje i debaty, gdzie czołowy ruch nowego ateizmu sprowadza człowieka, jego myślenia, uczucia, zachowania do reakcji chemicznych, ewolucji itp. Z jednej strony ciężko się nie zgodzić gdy znajdujemy naukowe podwaliny jakiś idei.

Taki np. popularny Dennett, w necie krąży jego wypowiedź, że wszystko co cenimy, od cukru, seksu i piniędzy aż po muzykę, miłość, religię, cenimy z określonych powodów. Za nimi i niezależne od nich kryją się przyczyny ewolucyjne, autonomiczne racje uznawane przez dobór naturalny.

inni wszystko redukują do zasad chemicznych i fizycznych i to byłoby na tyle jeśli chodzi o nasz sens życia szeroko rozumiany. :think:

szaryobywatel

Michał Dyszyński

Ircia

Stan zauroczenia, zakochania, przywiązania można opisać jako reakcje biochemiczne, ale mimo to uważam że Miłość to coś więcej, coś należącego do świata abstrakcyjnych idei, do tego samego świata do którego należy obiektywna liczba pi, która w świecie materialnym potrzebuje materialnych symboli, odpowiednich reakcji w mózgu.

Aby rozpoznać i doświadczyć liczby pi potrzebujemy materialnej geometrii, obiektów które wyznaczają liczbę pi, dzięki którym możemy jej doświadczyć, tak samo istnieją obiekty miłości, ale nie są one samą miłością. Liczba pi ma symbol, mamy jej zapisy w różnych systemach i z różnym przybliżeniem, tak samo mamy słowa określające Miłość, różne jej przybliżenia typu lubienie, zakochanie, pragnienie dobra...

Azael

Jest pewien zarzut podnoszony przez stronę teistyczną, którego w ogóle nie rozumiem. Jest tu kilka teistów to pomyślałem, że zapytam, może wytłumacza.

Teiści przekonują, że z punktu widzenia światopoglądu ateisty, mówienie o miłości jest pozbawione sensu [tutaj ważne dopowiedzenie: według teistów, ateista to ktoś, kto jest naturalistą, materialistą. To nie musi tak być, ale na potrzeby wątku przyjmijmy, że tak jest]. Z perspektywy ateisty, który wierzy, że wszystko (włącznie z ateistą) jest wytworem nieświadomej i nieosobowej siebie materii, miłość to tylko kwestia biochemii. Inaczej mówiąc: jeśli jesteśmy dziełem ślepych sił natury to zjawisko, które nazywamy miłością jes jedynie reakcją biochemiczną, odziedziczoną po przodkach, którzy przeżyli, ponieważ ta cecha pomogła im przetrwać. Jeśli nie wierze w Boga, nie mam żadnych – nawet intelektualnych – możliwości, by wierzyć w miłość, bo skąd by się wzięła miłość.

Żeby nie było, że coś zmyślam to podam to, co wyszukałem w sieci:

https://www.youtube.com/watch?v=aRnaNliL19s

Katolikus

Dziewiecki i filozof Lewis mądrze mówią.

Tak, człowiek, który wierzy, że jest jedynie nieco bardziej wyewoluowanym zwierzęciem, wytworem nieświadomej i bezrozumnej materii, nie ma powodów, by wierzyć w coś takiego jak miłość. Miłość to tylko iluzja. W ramach naturalistycznego modelu jesteśmy tylko zwierzętami, wprawdzie u zwierząt obserwujemy zachowania „altruistyczne” (na przykład utrata życia w obronie potomstwa), to jednak zwierzęta nie czynią tego ani świadomie, ani dobrowolnie. Wykonują jedynie program, który (w ich naturę?) został (przypadkowo?) wpisany. Nie ma miłości prócz przetrwania i prokreacji. W ateistycznej wizji nie ma miejsca nie tylko na miłość, ale też człowieczeństwo, wolność, odpowiedzialność, świadomość. Jeżeli za wszystko odpowiada „biologia i chemia” to naszym jedynym celem staje się mechaniczne dokonywanie wyborów, które pozwolą nam przeżyć (tak jak to jest w reszcie świata zwierząt).

Największe trudności intelektualne mają ci ateiści, którzy decydują się na to, by kochać innych ludzi. Z perspektywy ateizmu jest to bowiem zachowanie irracjonalne, a zatem sprzeczne z założeniami samego ateizmu. Jeśli ateista stawia sobie większe cele, np. próbuje kochać, rozwijać swoją świadomość czy chronić swoją wewnętrzną wolność, to postępuje wtedy w sposób sprzeczny z własnymi przekonaniami. Wierzy bowiem, że pochodzi z materii albo z nicości, a stara się zmierzać do tego, czego w materii czy nicości nie ma: do miłości, prawdy i odpowiedzialności. Ateista, który postępuje w sposób szlachetny, zasługuje na szacunek, gdyż czyni to, co trudniejsze i wartościowsze. Z drugiej jednak strony taka postawa jest sprzeczna z jego własną wiarą w to, że ostatecznie z nicości pochodzi i do nicości zmierza.

Wierzący nie mają tego problemu. Wierzymy w Boga w oparciu o doświadczenie niezwykłości własnego człowieczeństwa, którego nie da się racjonalnie wytłumaczyć jako wytworu nieosobowej i nieświadomej siebie materii. Świadomość, wolność i miłość to wyjątkowe zdolności człowieka, które nie są spotykane w świecie zwierząt, roślin czy minerałów. Wierzyć w to, że świadomy siebie i zdolny do miłości człowiek pochodzi od świata nieosobowego, to irracjonalny pogląd. Naturalista nie wyjaśni dlaczego człowiek, którego ciało jest przecież podobne do ciała zwierząt, potrafi myśleć, kochać i podejmować wolne decyzje, czyli zachowywać się w sposób nieosiągalny dla zwierząt.

Michał Dyszyński

decir

Semele

Semele

tutaj ksiądz ocenia ateistów :

Zaskakujące słowa księdza o niewierzących. Jest ekspertem MEN

Czy ateiści potrafią kochać i są zdolni do stworzenia relacji międzyludzkich? Zaskakującą odpowiedź na to pytanie dał ksiądz Marek Dziewiecki podczas jednego ze swoich kazań. Duchowny, który jest także ekspertem Ministerstwa Edukacji z zakresu przedmiotu Wychowanie do życia w rodzinie, stwierdził, że osoba niewierząca nie jest w stanie ani założyć rodziny, ani nawet mieć przyjaciół.

– Kiedy mi ktoś z nastolatków czy dorosłych mówi "proszę księdza, ja nie wierzę w Boga", ojojoj..., żal mi ciebie chłopcze czy dziewczyno, czy dorosły człowieku. "A dlaczego?". Bo nie wierzysz w miłość, to ani rodziny nie założysz, ani przyjaciół nie będziesz miał. "A nie, proszę księdza, ja w miłość to wierzę, tylko w Boga nie wierzę". Chwileczkę, facet, pomyślmy po męsku – tłumaczył ksiądz Marek Dziewiecki w czasie kazania na jednej z mszy świętych. Wypowiedź sprzed kilku lat właśnie zyskała na popularności w sieci.

decir

Oj Semele ,zapomniałaś ,że Bóg = miłość .
Więc niewiarę w Boga podciągają wręcz z automatu jako niewiarę w miłość .A ,że to inne "sprawy" to ich nie obchodzi . Strony równania muszą się zgadzać .
A jak ładnie i z "miłością" można "dokopać" ateistą

Co do księdza .
Jak wiadomo ,nikt nie wie tyle o życiu uczuciowym i rodzinnym , o relacjach międzyludzkich ,niż człowiek ,który ślubował celibat (jakże chętnie łamany) a mówiąc o ludziach świeckich ,uwielbia używać terminologii pasterskiej - owieczki, a on to pasterz .

Równie idiotyczne rojenia księdza ,jak kolegi Katolikusa .

lucek

Katolikus

Decir,
Większość tego, co napisałeś to jakaś emocjonalna niezgoda na to, co ja napisałem. Ciężko doszukać się argumentów. Ty może nawet masz rację z tym, że ja g* prawdę napisałem, że wykazałem się arogancją. Tylko poza takim emocjonalnym rzygiem z twojej stron to właściwie nie widzę uzasadnienia. Pominę twoje emocjonalne poruszenie, a odniosę się tam, gdzie można z czymś jako tako dyskutować.

lucek

mat

lucek

Semele

Katolikus.

Michał Dyszyński

decir

lucek

tylko decir jedna uwaga - mylisz religiantów z teistami - bo akurat, większość z tych dzięki, którym piszesz to co piszesz, było teistami - zazwyczaj panteistami i byli tego świadomi, w przeciwieństwie, którzy tworzyli takie pojęcia jak ateizm, ci nie zrozumiawszy nawet teizmu, tworzyli nowe ideologie, o czysto religijnym charakterze - klasyków chyba nie muszę wymieniać

z religią to ty sobie walcz - nie mam nic przeciwko, ale jeśli w zamian chcesz wciskać inną - ateizm, to raczej z Katolikusem powinniście sobie rączki podać