ŚFiNiA

Michał Dyszyński · Wysłany: Wto 14:41, 22 Mar 2016 Temat postu: Mentalność chciwca

Zastanawia mnie działanie ludzkiej psychiki. Standardowy, intuicyjny opis ludzkich motywacji wydaje się względnie prosty - człowiek chce być szczęśliwy, najedzony, szanowany przez innych ludzi, bezpieczny; pragnie zwykle miłości, związku z kimś bliskim; pragnie też (najczęściej) być bogaty. To znaczy tak w całej masie, bo wyjątki się zdarzają. Problemem człowieka jednak jest nie tylko to, że nie potrafi sobie owych dóbr życiowych zdobyć, ale coś bardziej subtelnego - że nie umie ich SKONFIGUROWAĆ.
Chyba najczęstszym problemem z dążeniem do szczęścia, spełnienia jest BRAK OPANOWANIA W ESKALOWANIU JAKIEGOŚ ASPEKTU. Przykładowo - mamy dziewczynę, która się podoba otoczeniu. Nieraz jest wręcz piękna. Jakże często jej emocje "przyklejają się" tak na stałe, bez kontroli do myśli "jestem wartościowa, bo jestem piękna". Dalej - jak będę jeszcze piękniejsza, to będę bardziej wartościowa, szczęśliwsza. I stąd biorą się te pięknisie, malowane lale, które w życiu wszystko robią wokół swojego wyglądu, nie rozwijając się w innych dziedzinach (choć często mogą, bo maja predyspozycje), stawiając wszystko na jedną kartę - piękność, atrakcyjność to całe JA. Potem piękno przemija, a brak wybudowania głębszych odniesień do szczęścia pozostaje. I gorycz niespełnienia zatruwa życie....
Chyba bardziej znamiennym przykładem jest postawa chciwca. Ktoś chce zarobić pieniądze. Udaje mu się to, gromadzi ich całkiem sporo. W jego pragnieniach pojawia się sprzężenie zwrotne - mam więcej pieniędzy, to jest lepiej, to jestem szczęśliwszy, czyli muszę zdobyć jeszcze więcej pieniędzy. I więcej, i więcej... Po jakimś czasie chciwiec "całą swoją duszę" zaprzedaje jednemu celowi - mieć więcej pieniędzy. Taki chciwiec nie rozwija (poprawnych) związków z ludźmi, utwierdzając się w złudnym przekonaniu, że sobie je kupi, jeśli tylko zechce. Że wszystko można kupić, wystarczy mieć tylko więcej pieniędzy.
Przysłowie mówi, że pieniądze szczęścia nie dają. Ale chyba niewielu w to wierzy. Ci co pieniędzy mają naprawdę mało, są przekonani, że gdyby mogli zaspokoić swoje potrzeby, to byliby wreszcie szczęśliwi. Jak ktoś pieniędzy ma z grubsza tyle, ile wystarcza, to pojawiają się nowe cele życiowe, więc znowu trzeba mieć na nie kolejne pieniądze. A jak się ma bardzo dużo pieniędzy, to ich zdobywanie robi się sztuką dla sztuki i pielęgnowaniem emocjonalnym statusu bogacza - teraz można wymagać, grymasić, bo przecież się płaci, to się wymaga. A szczęście?...
Ileż to grymaszenia je zapewni?... Czy mając pięć samochodów ma się pięć razy więcej możliwości, niż mając tylko jeden?... - Przecież i tak da się przemieszczać na raz tylko jednym... Czy siedząc na stołku za 10 tys. zł "siedzi się bardziej", niż na stołku za 30 zł?
Ale w umyśle, poza świadomością człowieka pojawia się połączenie - sprzężenie: mieć więcej, znaczy lepiej. Więc trzeba więcej, trzeba jeszcze zhandlować, jeszcze coś zabrać, jeszcze wynegocjować. Z resztą to się sprawdzi o tyle, że jak się uda, to pojawi się satysfkacja. A ta satysfakcja jest nagrodą samą w sobie, potwierdzi nam myśl o konieczności eskalowania dążenia do dalszego bogacenia się. Choć w istocie NIE MAMY PORÓWNANIA!
Powtórzę ten główny błąd, który robi umysł chciwca, czy ogólnie osoby eskalującej jeden aspekt swojego życia:
Nie mamy porównania tej satysfakcji, którą osiągnęliśmy z tą, którą utraciliśmy rezygnując z innych wyborów.
Do tego trzeba by cofnąć czas, wybrać tamtą opcję i zobaczyć, czy np. gdybyśmy zamiast harować po godzinach w celu kupienia nowego, wybajerzonego samochodu, poświęcili ów czas rodzinie, albo może nawet tylko przeczytali książkę, albo wręczy tylko... wyspali się. Nie wiemy co by było, gdybyśmy nie zdobyli czegoś wymarzonego, a zachowali siły na spokojniejszą rozmową z żoną i dzieckiem, na uśmiech do nich... Nie wiemy co by było, gdybyśmy nie wprowadzili swojego umysłu w stan skupienia na wybranym celu. Bo chciwość to nie tylko strata czasu na jakąś pracę, czy działalność, a potem strata kontaktów społecznych. Jest jeszcze strata bycia ograniczonym do myślenia o czymś jednym, zamiast o wielu rzeczach w życiu, strata "zgłupienia" emocjonalnego i intelektualnego. A może ten rozwój siebie - taki bardziej zrównoważony, pogodzony wewnętrznie - jest czymś cenniejszym, niż zazdrość sąsiada z powodu posiadania lepszego samochodu?...
Nie umiemy skalkulować poprawnie naszego życia. Tego chyba nikt nie potrafi. Nieraz zastanawiam się "co by było gdyby", w sytuacji, gdybym kiedyś coś inaczej wybrał, albo może wręcz tylko trochę inaczej o czymś pomyślał. I właściwie to nawet nie chodzi o pytanie w kontekście dobro - zło. Nie zgadzam się z myśleniem co niektórych, ze wszystko powinniśmy widzieć w kategoriach dobra i zła. Zjadłem śliwkę, a nie gruszkę - czy to lepiej, czy gorzej - dobrze, czy źle?... Absurd! Coś wybrałem, coś się stało, ale przecież ustawianie tego gdzieś na osi dobrozła nie ma sensu. Nawet jeśli coś przyniosło jakąś stratę, to jeszcze nie znaczy, że ta strata była złem. A nawet jeśli coś się udało, to wcale nie znaczy, że owa korzyść nie będzie skutkowała jakaś stratą w przyszłości. Nie wiemy.
Ale jeśli tak niczego nie wiemy, to do czego dążyć?...

Najlepszą odpowiedzią, jaka przychodzi mi tu do głowy, brzmi: warto dążyć do ZROZUMIENIA samego siebie i związków ze światem. Ale chyba owo zrozumienie zawiera coś więcej, niż prosta diagnoza aktualnego stanu faktycznego. Nawet najdokładniejsza informacja o stanie aktualnym nie jest jeszcze wystarczająca dla dokonania wyboru na przyszłość - trzeba mieć jeszcze jakoś WYMODELOWANĄ STRUKTURĘ SZCZĘŚCIA, SPEŁNIENIA W KONTEKŚCIE CAŁOŚCIOWEGO ROZWOJU. Nawet jeśli wiedzielibyśmy, że w aktualnej sytuacji zjedzenie czekolady da nam największe szczęście, to wcale jeszcze nie znaczy, że warto tę czekoladę zjeść. Bo może stracimy w ten sposób jedną OPCJĘ NA PRZYSZŁOŚĆ. A może ta właśnie stracona opcja była najważniejsza po skalkulowaniu wszystkich możliwych alternatywnych rzeczywistości?...
Tak więc chyba ważniejsza wiedzą, niż to jaki jest faktyczny stan aktualny, jest to JAKI MODEL NAS JEST POPRAWNY. Dlatego zdobywanie nawet najdokładniejszej wiedzy o zależnościach świata (materialnego) jest niekompletne, niewystarczające dla tego celu wiedzy, jakim jest nasze szczęście. Trzeba czegoś więcej....

Prosiak · Wysłany: Wto 22:40, 22 Mar 2016 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Wto 22:55, 22 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Wto 23:06, 22 Mar 2016 Temat postu:

Nie znam nikogo kto powie, że zna rozwiązanie dla samotności kiedy ktoś ma silne pragnienie miłości.

Tu na 100% nie ma rozwiązania.

Cel jest po to żeby prowadziła do niego droga. Sens może być tylko w przeżywaniu w danym momencie. Inne "sensy" to "sensy" głupca, które wiążą się z mentalną konstrukcją, zamiast z desygnatem, którym jest doświadczenie.

Błażej · Wysłany: Wto 23:55, 22 Mar 2016 Temat postu:

Refleksja nad naturą ludzką. Zazdroszczę i podziwiam umiejętności tak głębokiego i mądrego wgłębienia się w rzecz. Obserwując ludzi dookoła z mojego otoczenia (np. ludzie na uczelni) to śmiało mogę powiedzieć, że u wielu osób refleksja kończy się na.. grze w komórce. Ludzie sami redukują się do maszyn nastawionych na przetrwanie i powtarzanie przyjemnych doznań. Coś wyparło i wypiera ludzi z refleksji. Może prosteckie telewizyjne show zalewające sztucznymi emocjami i sztucznym śmiechem ? Może tak bardzo przyzwyczajamy się do tego życia, że nie dostrzegamy, że nasze istnienie i natura jest zdumiewająca. Bo np. czy nie jest zastanawiające, że jesteśmy moralnymi istotami żyjącymi w amoralnym świecie ? Ze światem jest chyba wszystko OK. to z nami coś jest nie tak.

„Mentalność chciwca” – Dlaczego taki problem w ogóle występuje w naturze ludzkiej ? Czy jesteśmy ofiarami psychologicznych popędów i systemów społecznych ? Żeby lepiej zrozumieć siebie i innych to ja odnajduje między innymi pewną ciekawą podpowiedź o naturze ludzkiej w Biblii. Biblia jest właśnie lustrem, w którym jednostka i społeczeństwo może znaleźć prawdę o sobie. Pierwsze przykazanie „nie będziesz miał bogów cudzych przede mną” – czytam głębiej. Żeby twoim bogiem nie stał się pieniądz, hedonizm, egoizm, kariera itp.. Człowiek porusza się w układzie sił, które mogą go złamać jak zapałkę. Warto być w kontakcie z kimś, kto jest ponad tymi siłami. Pieniądze to tylko jeden mały element. Ale ciekawy, bo pieniądze są chyba synonimem niezależności, wolności, dla innych są miarą ich powodzenia, sukcesu. I wszystko jest porządku dopóki służą jako narzędzie, tak jak młotek czy wiertarka. Problem zaczyna się, gdy narzędzie staje się przedmiotem uwielbienia. Gdy narzędzie nabiera rangi „kosmicznego znaczenia”. Miłość do młotka to raczej paranoja ?

Niestety obecny system i układ sił jaki tworzą ludzie, nie sprzyja dążeniu do zrozumienia siebie, swojej natury. Obecny system sprzyja produkowaniu bezmyślnych robotów nastawionych na konsumpcje, posiadanie, na wyścig szczurów. To wszystko głębszym rozrachunku sprzyja temu, że człowiek ma problemy z wartościami, ze samym sobą, relacjami ludzkimi, w podejmowaniu decyzji. Gubimy się na prostych wyborach. Żyjemy w iluzji, że dobre to jest to, co jest przyjemne, a złe jest to, co jest nieprzyjemne (dziecięce rozróżnianie dobra i zła), żyjemy w iluzji, bo wierzymy, że naszą tożsamość i wartość zbudujemy opierając się na rzeczach z natury nietrwałych, przemijających, nadając im rangę ostatecznej wartości stajemy się niewolnikami własnych potrzeb i marzeń. Tak ciężko wyrwać się z tego błędnego koła..

Nie znam nikogo kto powie, że zna rozwiązanie dla samotności kiedy ktoś ma silne pragnienie miłości.

Poszukaj relacji. jak ? zacznij pomagać innym. :think:

Prosiak · Wysłany: Śro 0:17, 23 Mar 2016 Temat postu:

Na szczęście nie znam ludzi, których refleksja kończy się na grze na komórce

Za to ludzie myślą powtarzalnie i stereotypowo, ale to nie nowość.

Moralność to mechanizm ewolucyjny dający spójność grupie, ale też nieraz obraca się to przeciw ludziom i spójności.

Żeby bożkiem nie stał się pieniądz czy cokolwiek innego po prostu nie należy tworzyć tego typu przywiązań. Nie potrzeba do tego żadnego Boga.

Błażej · Wysłany: Śro 3:20, 23 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak,

Prosiak · Wysłany: Śro 12:02, 23 Mar 2016 Temat postu:

Błażej · Wysłany: Czw 13:00, 24 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak,

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 13:38, 24 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Czw 17:30, 24 Mar 2016 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 18:09, 24 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Czw 18:37, 24 Mar 2016 Temat postu:

Religia i wiara w Boga obraża ludzi, a gloryfikuje samą ideę.

@Błażej -

Prosiak · Wysłany: Czw 18:48, 24 Mar 2016 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 19:01, 24 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Czw 19:04, 24 Mar 2016 Temat postu:

Ale bzdury i pustosłowie, przykro mi...

I w żaden sposób nie przystaje to do idei, którą wyznajesz.

I ciekawe po co cierpienie w trybie personalistycznym, które jest skazane na wieczne cierpienie przebywając w tym trybie...

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 19:08, 24 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Czw 19:11, 24 Mar 2016 Temat postu:

To dlaczego nawet nie potrafisz tego wytłumaczyć i przedefiniowujesz pod to wszystkie pojęcia tak żeby pasowało?

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 19:30, 24 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Czw 19:55, 24 Mar 2016 Temat postu:

No to mógłbyś napisać definicje tych pojęć?:

Wg Prosiaka:

Wolna wola - zgodność pragnień, marzeń z możliwością ich realizacji i indywidualności, a także sensu.

Rzeczywistość: nie ma wolnej woli, są przymusy, sankcje, represje.

Osoba - podmiot, który ma autonomię, jest świadomy i odpowiedzialny za swoje czyny

Świadomość - życie, zdawanie sobie sprawy z czegokolwiek (istnienie podmiotu doznającego).

Uważam, że świadomość może tylko doznawać i nie jest czynnikiem twórczym.

Twórczość - skupienie się na myślach, które działają autonomicznie względem świadomości. Z tych myśli czasem coś wynika co w świadomości jest interpretowane jako impuls zrozumienia. Wynik obliczeń jest przypisywany do świadomości człowieka, w którego mózgu zaszły obliczenia. Dlatego pomocniczo istnieje termin "ja"'

"JA" - termin pomocniczy tak jak obliczenia w słupku na sprawdzianie z matematyki, albo narysowanie sobie pomocniczych linii, czy dwusiecznej kąta.

Utożsamienie - "ja" i świadomość to jedno - to jest utożsamieniem "ja" ze świadomością.

Świadoma jaźń - to czym jest obserwacja treści świadomości. Świadoma jaźń patrzy na normalna jaźń i jest systemem, który ją ocenia i jednocześnie ma poczucie nadrzędności nad uczuciami.

Uczucia - nadają sens istnieniu, wyznaczają pojęcie dobra i są kojarzone z mentalnymi pojęciami przyjemności (dobre uczucia) i nieprzyjemności (złe uczucia) - kojarzone z neuroprzekaźnikami mózgu.

Spójność - interpretator rzeczywistości w mózgu tworzy mentalne usprawiedliwienia dla emocji, uczuć, instynktów, spaja także impulsy dochodzące w różnych momentach w jedną całość. Schizofrenia i działanie fencyklidyny to właśnie zaburzenie tej części mózgu co daje urojenia i zaburzenia poznawcze. Właśnie za takie zaburzenia uważam religię

Religia - zespół wierzeń i obrzędów opartej o jakąś ideę. Pojęcie tożsame z sektą, która jest religią na mniejszą skalę.

Religia jest jednym z wielu memów, tak jak wartości moralne i idee.

Racjonalizm - spojrzenie na rzeczywistość odnoszące się do obserwowalnej (intersubiektywnej) interpretacji

Teizm - wiara w jedno z wyjaśnień przyczynowych świata, którego centrum stanowi personalizm i idealizacje (hiperbole)

Brak wiary - brak utożsamienia i opowiedzenia się po stronie, która wprowadza wiarę, czyli jakąś tezę na zasadzie argumentum ad ignorantiam.

Uważam, że miałbym wolną wolę gdyby okazało się, że moje naturalne pragnienia są dobre lub, że można je zmienić i to tak żeby nie było to dostosowanie się na siłę "skoro musisz żyć to masz do wyboru tylko takie (z dupy) opcje".

Prawdziwe "ja" istniałoby gdyby to świadoma osoba decydowała o tym jaką podejmie decyzję i byłoby to niezależne od przyczyn wpływających na myślenie osoby i od losowości. Czyli taka osoba musiałaby mieć autonomię wyboru nieodłączną od świadomości istnienia i wykrystalizowaną od innych czynników (czyli obliczeń mózgu i zastanych a priori uczuć).

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 20:54, 24 Mar 2016 Temat postu:

lucek · Wysłany: Czw 22:19, 24 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Pią 2:52, 25 Mar 2016 Temat postu:

Uuu aż mi się zrobiło niedobrze kiedy wyobraziłem sobie ten świat podmiotowy...

Ale na szczęście życie nie ma nic wspólnego z niektórymi definicjami Michała, a ma z moimi.

Błażej · Wysłany: Pią 3:44, 25 Mar 2016 Temat postu:

Ok, skoro tak odpowiadasz. To trzeba zaradzić w tradycyjny sposób.,

Prosiak,

Prosiak · Wysłany: Pią 11:24, 25 Mar 2016 Temat postu:

Przeczytałem kilka zdań i mamy to co już wcześniej, co u Ciebie jest tradycją. Potem może odpiszę, ale to będzie już naprawdę ostatni post w Twoim kierunku, bo nie ma w Tobie woli dyskusji, tylko burzy się ego, o którym piszę, żeby je odrzucić i że jest płytkie.