ŚFiNiA

Agent Tomek

Bzdury!
Świadomość jest inteligencją duszy - dostrajając swoje wibracje do drgań jestestwa wpada w rezonans z transcendencją.

PS
Domyślam się, że na odpowiedź nie ma co liczyć …

Piotr Rokubungi

artem7, postaram się jeszcze raz dokładniej opisać moją hipotezę- ale nie teraz, bo aktualnie nie mam na to czasu. Może część nadchodzącej nocy poświęcę na to.
Może niepotrzebnie napisze coś jeszcze, ale trochę zirytowało mnie twoje raczej pobieżne "rozpatrzenie", tego co napisałem, a szukanie- czasem trochę na siłę- odniesień do wielu teorii satelitarnych. Chociaż to może moja wina, bo niejedna osoba już mi dawała znać, że często trudno jest mnie zrozumieć. No, cóż- geniuszy zazwyczaj nie rozumiano. ;-P

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Dobra, spróbuję jeszcze raz dokładniej wyłożyć tu moją hipotezę.
Mała uwaga do Michała: gubisz się, bo mieszasz świadomość z wolą.

Agent Tomek

Piotr Rokubungi

Tu się oto "wcisnę" z takim trochę byle jak sporządzonym, ale oddającym chociaż zasadniczą treść mej hipotezy, rysunkiem poglądowym. Może niektórym to ułatwi zrozumienie.[img][link widoczny dla zalogowanych][/img]

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
P. s.: Co za beznadziejny tryb dodawania załączników na tym forum! :fuj:

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Faktycznie, że na supershare.pl tak jest- i to jest możliwy powód.
No, cóż- trzeba poczekać do wyborów: może coś się zmieni. :mrgreen:

artem7

wujzboj

Piotr Rokubungi

Agent Tomek

Michał Dyszyński

wujzboj

Agencie, pytanie o definicję świadomości behawioralnej wcale nie jest złośliwe. Szczegóły definicji zależą od tego, w jakim kontekście się ją stosuje (np. czy chcemy zbadać, czy robot ma świadomość, czy chodzi nam o ustalenie, czy pacjent jest świadomy, a może raczej o to, czy pies lub gołąb to istoty świadome).

W ogólności, rzecz jasna, odpowiedź brzmi: uznajemy, że obiekt wykazuje świadomość behawioralną, jeśli jego reakcje na bodźce zewnętrzne mieszczą się w ramach zakreślonych przez pewne kryteria. Gdy anestezjolog sprawdza, czy pacjent przypadkiem nie odzyskał świadomości podczas operacji w pełnej narkozie, to sprawdza na przykład zachowanie się źrenic. Gdy badamy, czy ofiara wypadku jest świadoma, to raczej sprawdzamy, czy odpowiada na pytania. Podobnie wygląda to w przypadku robota, tyle, że wtedy oczekujemy nie tylko odpowiedzi, ale wymagamy, żeby odpowiedzi te były tego rodzaju, jakiego naszym zdaniem byłyby odpowiedzi udzielone przez człowieka. Gdy interesuje nas pytanie, czy małpy są świadome, robi się im testy w rodzaju testu lustra: sprawdza się, czy rozpoznają w lustrze swoje odbicie.

Natomiast świadomość w sensie "ja jestem" jest doskonale weryfikowalna, ale jedynie subiektywnie. Czyli: ja WIEM; że jestem świadomy, ale nie mogę tego samego "wiem" przenieść na twierdzenie, że ty jesteś świadomy. Nie mam bowiem dostępu do niezbędnych danych, i mieć tego dostępu nie mogę.

Dlatego "ja jestem" zwykliśmy przypisywać istotom, które spełniają kryteria posiadania świadomości behawioralnej.

Piotr Rokubungi

artem7

Proponuje nastepujacy eksperyment myślowy który posluzy jako model do rozważań i proby ustalenia spojnej definicji. Wezmy jako przyklad to o czym już pisał Michał czyli jakiegoś robota.

"Przygody Robota na nieznanej planecie".

Robot zostaje umieszczony w jakimś nieznanym świecie , który to świat z grubsza opiszmy jako wyjałowiony z bardziej zlożonych form np organicznych, w ktorym nie ma zadnych innych istot poza przedstawionym robotem, są tylko skały, kratery, ot taki krajobraz księżycowy. (przynajmniej na poczatek zeby nie komplikować).

Dajemy sobie magiczną moc wnikania w myślenie owego robota jak również ogolnie interakcji z nim tak jakby to byla symulacja w komputerze.

Najbardziej bedzie nas interesował umysł tej maszyny. Wyposażamy go wiec w sensory aby mógł odbierać sygnaly z zewnątrz , rownież czujniki wewnętrzne typu pomiar temperatury itp. itd. Jako umysł posłuzy system który bedzie bardzo elastyczny , bedzie sie dostosowywal ewolucyjnie do wszelkich zmian i tu wyobrazam sobie spontaniczne powstawanie procesow (programow ) w "glowie" tego robota i ich testowanie (tj wykonywanie).
Musiałby istnieć jeszcze moduł oceny dzialania tych programów tak aby testowanie miało sens. W prawdziwej ewolucji testem jest sama rzeczywistosc i to czy dany osobnik przekaze swoje geny dalej.

Poniewaz jednak tutaj mamy przyklad jakby-symulacji wiec robot moze dowolną ilosc razy "ginąć" i "ożywać" modyfikując swoje algorytmy. Efekt bedzie ten sam.

Pozostaje sprawa najważniejsza. Jaki ma być CEL tego robota? Aby nie stał bezczynnie cale stulecia, dajmy tu koniecznosc zdobywania energii. To znów magicznym sposobem rozwiązujemy tak: robot posiada baterie sloneczne ktore umozliwiają na jakis czas jego funkcjonowanie ale nie wystarczają aby po pewnym czasie zywiac sie tylko tym zrodlem energii - nie zginąl. Wiec musi on znalesc bardziej solidne pożywienie - wiekszą porcje energii ktorą bedzie mial na dluzej i ktora posluzy do bardziej energo kosztownych operacji. Ponieważ jest to taka quasi symulacja mozemy sobie wyobrazic ze porcje takiej energii odnawiają sie i sa porozrzucane po calej tej planecie ktorą bedzie eksplorował robot.

Ustalmy tez CEL naszego dzialania, poniewaz zachowujemy interakcje i inicjujemy ten eksperyment. Celem jest obserwacja rozwoju umyslu tego robota oraz proba przejscia przez mocno uproszczony model do wiekszych komplikacji.

Dokladnie na jakiej zasadzie bedzie dzialal umysl tej maszyny omowie w nastepnym poscie juz na jakichs konkretnych przygodach robota.

Agent Tomek

Piotr Rokubungi

Co ty za "przedszkole" tu wprowadzasz, artem7?
#1: Jak możesz porównywać takiego robota do współczesnego człowieka? Przecież celem tego drugiego nie jest tylko przeżycie i rozmnożenie się?
#2: Czy "coś" lub "ktoś" wnika w myślenie człowieka i modyfikuje je, albo przynajmniej sprawdza?
#3: W przypadku "prawdziwej ewolucji" człowieka testem nie jest sama rzeczywistość i szanse przeżycia, lecz bardziej zgodność zawartości świadomości z rzeczywistymi warunkami otoczenia, czego następstwem są dopiero szanse przeżycia i wyprodukowania potomstwa.
Taką "bajeczką", jaką tu przedstawiłeś, owszem- sprawdzisz oprogramowanie maszyny, jak sprawdza się ono na drodze osiągania założonych celów. Natomiast słabiutko to się ma jako symulacja, czy nawet porównanie do działania całego umysłu ludzkiego, a choćby funkcjonowania samego ego- nie rozszerzając już na psyche [umysł]. Niezmiernie uprościłeś wyobrażenie o funkcjonowaniu umysłu ludzkiego, jeśli naprawdę uważasz ten przedstawiony przez ciebie pomysł, jako jego symulację [tzn. takiego umysłu]. W tym kontekście to takie "bajanie" grubo poniżej Lema. ;-P

artem7

Piotr Rokubungi

artem7, a o co ci właściwie chodzi w tym wątku? O testowanie robotów, czy o model funkcyjny ludzkiej świadomości? :think:

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Głównie gdybanie i może, Michale. A może czas już na konkrety i testy na ludziach? Na pogrzebanie we własnym umyśle, jako modelu. Jeśli nie chirurgicznie, to chociaż medytacyjnie. Teorię psychiki w ogólnym zarysie mamy już gotową [głównie dzięki psychologii i dyscyplinom pokrewnym]. Teraz należałoby na to wszystko spojrzeć bardziej globalnie i poskładać razem. Ale mam wrażenie, że tu każdy skupia się raczej na fragmencie, który jemu wydaje się najistotniejszy.