ŚFiNiA

Piotr Rokubungi

@ Jan Lewandowski: Błędnego koła można się dopatrzyć, "skonstruować" je właściwie w wielu schematach rozumowania- w tym w materializmie, jak i w idealizmie empirycznym... Ale masz poniekąd rację, co do pierwszego cytatu; jednak tylko poniekąd, bo tezy naukowe można chociażby udowadniać- filozoficznych idei raczej nie...
Druga sprawa, ze co znaczy "pewne"? Teorie naukowe mają niekiedy mało dokładnie, ale czasem dość dokładnie określone prawdopodobieństwo potwierdzalności- czyli w ramach ściśle określonych, może i w pewnym sensie metafizycznych, założeń, są sprawdzalne w ramach danego systemu formalnego. W filozofii- powtórzę się- nie ma nawet tego.
Jedynym, co jest w stanie w ogóle oceniać jest nie filozofia, ale człowiek. I te oceny- jeśli w ogóle- mogą być oparte na powtarzalności zjawisk doświadczanych, jak również na czystym konfabulowaniu, czyli filozofii właśnie.

Jan Lewandowski

Błażej

Jan Lewandowski

Piotr Rokubungi

@ Janek: Co do twego komentarza pierwszego cytatu- pomimo, że nie poczytałem w całości tego, co zalecałeś, ale kiedyś się z tym zapoznawałem trochę, tyle, że nie wszystko już pamiętam- to znów się zgadzam prawie i znów tam błędnie raczej użyłem pojęcia "udowadniać". Natomiast ten ograniczony zakres potwierdzalności jest w "naszym" ograniczonym świecie zazwyczaj wystarczającą przesłanką do wyprowadzania właśnie prawdopodobieństwa i na tym opiera się ocena "realności" zdarzeń, obiektów i t. p. W sytuacji, gdy podstawą jest prawdopodobieństwo nie ma tez, teorii zupełnie pewnych, ale też nie może z tego właśnie względu być jakakolwiek obalona przez jeden czy nawet kilka kontrprzykładów- patrz prawdopodobieństwo potwierdzalności, słuszności znów. Problemat Duhema-Quine'a wydaje mi się dość oczywisty i słuszny, co nie przeczy ograniczonej stosowalności i potwierdzalności tez naukowych.
Co do drugiego akapitu twego wcześniejszego postu [tego fragmentu poniżej linku do Wikipedii], to także masz w większości tu rację. Tym bardziej, że sam mocno mieszam fizykę, szczególnie kosmologię z "moją" filozofią, co szczególnie widać w mej Hipotezie Wszystkiego. Jednak nie zgodzę się, że doświadczenia nie są gwarantem niczego- są gwarantem, że z pewnym prawdopodobieństwem, zazwyczaj przekraczającym 50% w dostatecznie zbliżonych warunkach uzyska się w miarę podobny wynik. I nauka faktycznie nic więcej nie może- ale może aż tyle.

Piotr Rokubungi

Jan Lewandowski

Michał Dyszyński

Jan Lewandowski

Piotr Rokubungi

@ Janek Lewandowski: Nie będę teraz polemizować z tobą, bo nie mam ani chęci aktualnie, ani wiedzy potrzebnej do tego. Innym powodem jest to, że niewiele bym i tak polemizował, bo z większością się zgadzam znów.

Jednak szczególnie zastanawia mnie taka mocna krytyka rozumowania indukcyjnego... Jeszcze nie zapoznałem się z tym bliżej, ani z poglądami Poppera, ale mam dwie uwagi: 1. Ja dość często stosuje wnioskowania indukcyjne i jakoś nie najgorzej na tym "wychodzę". Ponadto moja Hipoteza Wszystkiego w dużej mierze opiera się właśnie na rozumowaniu od szczegółu do ogółu, a uważam, że wcale nie jest jakimś "gniotem od czapy". ;-P

2. Jak ma się to, co m. in. głosi tutaj wujzboj, iż nie wiemy nic, ponad to, czego doświadczamy- a z czym się zgadzam, ale w pewnej mierze tylko i w określonych ramach, sytuacjach- do tego: "a wiemy, że wszechświat, w którym żyjemy jest niezwykle rozległy w porównaniu z ilością dostępnych nam świadectw empirycznych"? Jak to właściwie rozumieć? Niby wiemy coś, czego nie wiemy, czego empiria nie dostarcza?? :wink:

Agent Tomek

szaryobywatel

wujzboj

Dyskurs

wujzboj

Tyle, że w nauce tylko tyle ma sens, ile jest zdefiniowane.

W nauce definiuje się pojęcia za pomocą wyników doświadczeń. Ewentualnie, za pomocą relacji matematycznych (co też sprowadza się do wyników doświadczeń, chociaż innych). Nie wiem, co Stefanescu miał tu na myśli z tą religią.

Jan Lewandowski

Jan Lewandowski

Piotr Rokubungi

Więc jakoś pokrętnie trochę to rozumiesz. Bo o tej rozległości wszechświata wiemy dopiero właśnie na podstawie danych dostępnych przy użyciu teleskopu; a tego, co "siedzi" jeszcze dalej, poza zasięgiem teleskopu po prostu nie wiemy- może tam jest nawet granica wszechświata, czyli dalej nic. To, co tu napisałem nie oznacza, że nie zgadzam się z tobą w tym względzie, przynajmniej do pewnego stopnia. Ale wymaga to raczej głębszego zastanowienia się, dlaczego wiemy coś, czego jakoby nie wiemy.

Często o tym pisał również wujzboj- że nie ma nic sensownego, poza tym, o czym da się rozmyślać. Ale ja się właśnie nie bardzo z tym zgadzam [może jedynie co do sensowności, ale nie co to tego, że nie istnieje nic, poza tym, co znamy] i mam swoje wytłumaczenie, dlaczego jednak coś poniekąd wiemy, o czymś, o czym nie wiemy nic, albo nic konkretnego przynajmniej: tym wytłumaczeniem, tą odpowiedzią jest właśnie rozumowania indukcyjne.

Więc się Janku zdecyduj jakie jest rzeczywiście twoje nastawienie do tego "procesu"- bo zdaje się, że raz używasz tego jako argumentu, a innym razem, jako kontrargumentu. ;-P

Chyba, że w inny sposób tłumaczysz to, że o czymś wiemy, chociaż nie wiemy o tym.
Jeszcze coś: Jeśli właściwie wszystko jest wiarą, w tym przekonania naukowe, to raczej równa się temu, że wszystko jest w jakimś stopniu "by a chance". Wynika z tego wprost, że- jak już kilkakrotnie pisałem- nie ma nic pewnego, ale nie masz też nic absolutnie niepewnego, w sensie, że nie może zajść cokolwiek. To również miałem na myśli, pisząc o prawdopodobieństwie- wszystko mieści się w granicach prawdopodobieństwa właśnie, ale bez "dotykania" tych granic- dlatego prawdopodobieństwo najlepiej opisuje rzeczywistość, jej zjawiska, wg mnie.
Następna sprawa: Jestem w stanie wykazać, ze rozumowanie dedukcyjne też obciążone jest nieprecyzyjnością, błędami we wnioskach. Jednak w tej chwili mam zbytniego lenia, by to wykazywać. ;-P

Ale mam taką właśnie intuicję, granicząca z pewnością, że dedukcja też może dawać błędne wyniki...

Jan Lewandowski

szaryobywatel

Piotr Rokubungi

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Zrozumcie przede wszystkim, że tak złudzenie czasu i przestrzeni, jak i złudzenie materii [korpuskularnej] zachodzi- jak wszystko, co się dzieje- z powodu relacji, współoddziaływań fenomenów. To oddziaływania są pierwotne wobec wszelkiego istnienia, bo one istnienie, obiekty, byty wytwarzają. Jeszcze głębiej sięgając można zrozumieć, że wszystko bierze się z pustki- jak sugeruje pojęcie śunjaty w buddyzmie- ale pustki pozornej tylko, którą ja Niebytem nazywam [nie Nicością], a która jest zbiorem nierozróżnialnych noumenów. Jednak noumeny "wzbudzone" przez Wolę wytwarzają wszelakie fenomeny, które nie są już więcej puste. Tym się różni mój pogląd od buddyjskiej śunjaty: istnienie nie jest pustką, choć z pustki się wywodzi- w pewnym sensie z pustki...

Dyskurs