ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Do czego w życiu dążyć?
Co jest celem/sensem życia?
Jedną z odpowiedzi "wysysamy z mlekiem matki" - to odpowiedź na sposób ewolucji. Personifikując (to zabieg formalny, bo nie twierdzę, iż ewolucja jest osobą) ewolucję można by przypisać jej następujący "cel działania": przesiać jednostki pod kątem najlepszego przystosowania do przeżycia w danym środowisku, dać się rozmnożyć przede wszystkim zwycięzcom w rywalizacji o przetrwanie i dominację. Ewolucja "kocha" zwycięzców, a gardzi przegranymi, choć tych, których kocha też ostatecznie porzuci na rzecz ich następców. Ewolucja ma swój "system perswazji", którym się posługuje, aby osiągnąć swój cel, czyli ma swój sposób na zmuszenie jednostek do realizowania owego celu. Tym systemem są instynkty, archetypy, system odczuwania. W jego ramach większość osobników pragnie się połączyć w pary, dać początek potomstwu, chce też pokonać rywali w walce o dostęp do najbardziej obiecujących partnerów do rozrodu. Osobnik posłuszny ewolucji powinien przeżyć (o ile nie jest słaby, bo wtedy lepiej niech szybko zginie), powalczyć o prawo do rozmnażania i - jeśli wygra - przekazać geny. Jeśli jest wyjątkowo zdolny w tej materii konkurowania o swoje życie i partnerów, dobrze jak zrobi to wielokrotnie, a w końcu niech umrze, dając miejsce innym.
Ewolucja nie pyta się swoich poddanych o to, co myślą na temat rozmnażania się (może mieliby inne zdanie, czy w ogóle warto), walki konkurencyjnej, czy podlegania tyranii całej masy pomniejszych instynktów.
Ewolucja w przypadku zwierząt stadnych wypracowała sobie dodatkowy zasób środków nacisku na poddanych - mają one za cel walkę o pozycję w stadzie, ale tez (często) i walkę pomiędzy stadami. Stąd wynalazkiem ewolucyjnym jest identyfikowanie się ze stadem (zaczątek patriotyzmu). Walki pomiędzy stadami mają istotne znaczenie w układance ewolucyjnej - po pierwsze trenują skuteczność osobników do kooperacji, a po drugie przenoszą na wyższy poziom dobór naturalny. W związku z tym wynalazkiem część gatunków wypracowała sobie nowy element - wrodzony altruizm. Tenże altruizm odnosi się do członków własnego stada, bo obce jednostki (także obce stada) dostają domyślną emocję: nieufność/wrogość. To powoduje, że stada walczą ze sobą, dzięki czemu nie dochodzi do szkodliwego wypełnienia niszy ekologicznej - gdy osobników danego gatunku robi się zbyt dużo, walki pomiędzy stadami redukują populację. Tak więc wrogość między stadami należy uznać za ważną zdobycz ewolucyjną służącą utrzymaniu stabilności gatunku i ekosystemu. Osobniki powinny podlegać prawom ewolucji powszechnie, bez znaczących wyjątków. I tak się dzieje - jak wykazują badania psychologów - już niemowlęta wykazują spontanicznie zachowania wspierające podział "swój - obcy".

Ja (Michał Dyszyński) jestem buntownikiem - nie zamierzam (przynajmniej bez walki) poddawać się ewolucyjnym wytycznym. Próbuję rozszyfrować ewolucyjne instynkty we własnej psychice, poddać je ocenie, zaś przyjąć będź odrzucić w konfiguracji, jaka uznam za racjonalną w kontekście celów życia KTÓRE JA WYZNACZĘ. To wyzwolenie się spod tyranii ewolucji traktuję jako wyraz mojej osobistej WOLNOŚCI I ŚWIADOMOŚCI. Świadomość ogólniej traktuję w dużym stopniu jako narzędzie uwalniania umysłu spod tyranii maści wszelakiej.

Ale wracając do tyranii...
W ludzkich społeczeństwach pojawiło się ciekawe rozwinięcie idei walk pomiędzy stadami i wzmocnienie identyfikacji ze stadem. To walki między narodami - społeczeństwami, a także tyrania władców - WODZÓW. Wykorzystując instynkt przynależności stadnej, jak i instynkt podległości przewodnikom stada, szczególnie ekspansywne jednostki są w stanie zorganizować całe społeczeństwa wokół idei walki z innymi społeczeństwami. Wystarczy do tego celu odpowiednio wzmocnić naturalne poczucia patriotyczne i kult jednostki - wodza. Podobnie jak to było w przypadku ewolucji, jednostka jest tu tylko mięsem armatnim. Jak pisał Majakowski, piewca tyranii komunistycznej "jednostka niczym, jednostka bzdurą". Liczy się klasa/naród/idea społeczna, choć w istocie...
...ambicja wodza. Nikt nie pyta się jednostek, czy cel, który postawił sobie wódz - tyran, jest im bliski, czy się z nim identyfikują. Nie, oni mają ów cel przejąć, a potem - podlegając rozkazom wodza - nawet oddać za niego życie. Co prawda wojny, jakie toczą współczesne społeczeństwa wysprzęgliły się z okowów ewolucji w tradycyjnym stylu (wręcz grożą unicestwieniem gatunków), jednak sama zasada jest podobna - jednostka, jako mięso ewolucji w realizacji celów wyznaczonych przez siły i logikę, interesowi jednostek obcym.

Powyższe mechanizmy tyranii instynktów/władzy wobec jednostek warto skonfrontować z trzecią opcją - UWOLNIONEJ JEDNOSTKI.
Jednostka uwolniona, to jednostka ŚWIADOMA, czyli taka, która ZNA WŁASNY CEL. Jednostka świadoma nie potrzebuje realizować celu ewolucji (wywalczyć prawo do rozrodu, rozmnożyć się i zginąć dając miejsce następcom), nie potrzebuje też identyfikować się z żadną władzą (nie czuje się ani gorsza, ani nijak podległa jakiemuś tam wodzowi, który nie jest dla niej żadnym autorytetem, tylko po prostu jednym z osobników własnego gatunku, który wspiął się wysoko po szczeblach władzy), ale ZROZUMIAŁA SIEBIE, swoje MIEJSCE W SPOŁECZNOŚCI i dąży do tego, co uważa SAMA za słuszne.
Oczywiście sam fakt zbuntowania się przeciw ewolucji, czy tyranii władzy nie gwarantuje jeszcze, że jednostka znajdzie odpowiednio spójny, wartościowy dla jej natury, cel istnienia. Może z tym pobłądzić. Ale może też, ostatecznie, z owych błędów się wyplątać i zacząć samodzielnie rozwijać świadomość.

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

We współczesnym świecie raczej juz nie tyle chodzi o doslowny rozlew krwi, co o polityczna, systemową walke o suwerennosc swojego "plemienia", o własną kulturę, tradycję, religię i mitologię. O własną etykę.

Podam przykład z rzeczywistosci: Unia Europejska (imperium europejskie oparte na cywilizacji bizantyjskiej) vs. suwerenne państwa narodowe wyrosłe na gruncie cywilizacji łacińskiej. Jest to tak naprawdę starcie pomiędzy cywilizacjami.

Euroentuzjaści pod przykrywką walki ze złem (państwami narodowymi, które są w ich mniemaniu źrdółem wojen), chcą zniszczyć Europę jako mozaikę niezależnych narodów (takich właśnie indywidualistów) i zastąpić ją opartą na miltaryzmie Eurokołchozem, w którym wszyscy są równi, bo ubrani w mundur politycznej poprawności, biurokratycznego posłuszeństwa. Sama idea zjednoczonej Europy w znaczeniu jednego wielkiego imperium pochodzi od Niemców (właśnie o tym marzył Hilter, a co mu się nie udało właśnie dzięki europejskim nacjonalizmom).

Unia Europejska czy Unia Bizantyjska?
Piotr Jaroszyński
(...)
Współczesny bizantynizm opiera się na wszechpotężnej biurokracji, legalizmie, etatyzmie, mechanizmie, których skuteczność zwielokrotniona została poprzez bezprecedensowe zastosowanie komputerów. Struktury polityczne stoją ponad moralnością i ponad religią, miejsce społeczności złożonej z osób (których szczytowym wykwitem są narody) zajmuje gromada-masa, zwana zasobami ludzkimi. Jednak w odróżnieniu od bizantynizmu, cezaropapizm unijny dąży najpierw do dechrystianizacji, a następnie do ateizacji społeczeństwa europejskiego. Pod tym względem Unia Europejska stanowi dziedzictwo antyklerykalnego oświecenia i „bezbożnego komunizmu". W dalszej perspektywie prowadzić może nawet do totalitaryzmu.12

Wbrew hałasom, naciskom i propagandzie, na problem integracji europejskiej patrzeć należy nie tylko przez pryzmat polityczny czy gospodarczy, ale nade wszystko cywilizacyjny. Jako Polacy tworzymy naród o swoistej polskiej kulturze, która powstała i rozwijała się w ramach cywilizacji łacińskiej. Unia Europejska jest cywilizacyjnie nam obca i dlatego wobec procesu integracji musimy zachować jak najdalej idącą ostrożność.

[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński