Logiczna niemożliwość zaprzeczenia istnieniu JA

ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.

FAQ

Szukaj

Użytkownicy

Grupy

Galerie

Rejestracja

Profil

Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości

Zaloguj

Logiczna niemożliwość zaprzeczenia istnieniu JA
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 7, 8, 9 ... 14, 15, 16 Następny

Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Filozofia

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Autor

Wiadomość

towarzyski.pelikan

Dołączył: 19 Sie 2018
Posty: 5675
Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Ze wsi
Płeć: Kobieta

Wysłany: Sob 10:37, 05 Lis 2022 Temat postu:

Banjankri napisał:

towarzyski.pelikan napisał:

Istnienie gruszki w mojej świadomości jest prostą konstatacją - skoro doświadczam gruszki, to znaczy, ze gruszka istnieje. Tak więc nie jest projekcją mentalną, tyllko faktem odkrytym przez mój rozum.

Skoro istnienie jest konstatacją, to skąd się bierze konstatacja? Przylatuje na fotonach? Czy ty ją tworzysz?
Skoro twój rozum odkrył jakiś fakt, to znaczy, że ten fakt musiał gdzieś istnieć zakryty. Zakryty musiał dostać się do twojej świadomości. Jak to zrobił?

Uściślę: mojej świadomości jest konstatacją, co nie znaczy, ze istnienie gruszki sprowadza się do konstatacji. A bierze w się - tak jak pisałam - z obcowania zmysłowego z gruszką.
Nie tworzę tej konstatacji w tym sensie, że sobie ją wymyślam, ona się sama narzuca rozumowi jako oczywistość.

Cytat:

Mamy skórę, mamy gruszkę, które są (choć nie istnieją) i dajmy na to, że skóra dotyka gruszki, wskutek czego przytomność załamuje się do śwadomości i tym samym istnien konkretnego ciała i gruszki.

No ale przecież mamy i skórę i gruszkę, to dlaczego ich istnienie jako skóry należącej do konkretnego ciała i konkretnej gruszki miałoby byc projekcją mentalną, a nie uświadomionym faktem?

Pierwsza cześć jest już wnioskiem z drugiej. Nie mamy na początku ani gruszki ani skóry. Mamy doznanie, w którym z czasem uczymy się wyodrębniać gruszkę i skórę, i dopiero wtedy zaczynają istnieć w naszej świadomości. Na tej podstawie zakładamy, że są także poza naszą świadomością i były wcześniej. To jest jednak założenie, więc również projekcja.

Pierwsza część jest wnioskiem z Twoich wypowiedzi:

Cytat:

towarzyski.pelikan napisał:

A co Ci każe zakładać, że świat fizyczny nie jest źródłem doznań, tylko projekcją na doznaniu?

Istnienie jest projekcją na doznanie, dlatego istnienie świata fizycznego jest projekcją na doznanie, a nie świat fizyczny jest projekcją na doznanie. Jeśli tak by było, to mógłby myślami zmieniać doznanie\świat fizyczny.

Cytat:

Albo prościej, przytomność jest polem, które załamuje się do konkretnego istnienia, czyli świadomości o konkretnym kształcie. To pole jest nieskończone, choć ograniczane świadomością, budowaną na podstawie impulsów zmysłowych. Dzięki impulsom ze skóry, możliwa jest projekcja istnienia w polu tak, aby powstała świadomość skończonego ciała. W przeciwnym razie, zatraciłyby się ramy i świadomość rozbiegłaby się po polu, gubiąc punk odniesienia, czyli zatracając dualizm, zlewając się w jednię i wracając do pola.

Co miałeś w takim razie na myśli, pisząc, że "świat fizyczny nie jest projekcją" i "Dzięki impulsom ze skóry możliwa jest projekcja istnienia w polu..."?

Cytat:

Nie rozumiesz, bo starasz się patrzeć z pozycji Boga, czy niezależnego obserwatora, co jest niemożliwe. Zacznij obserwować z własnej perspektywy. Bardzo ciekawym epizodem w historii filozofii jest fenomenologia, która nagle dokonuje właśnie tej zmiany i zaczyna opisywać świat w zupełnie inny sposób. Można debatować, który punk widzenia jest właściwy, czy ten niezależnego obserwatora (obiektywny), czy ten pierwszoosobowy (subiektywny), ale to jest temat na inną dyskusję, bo wymaga uzgodnienia kryteriów oceny.

Wręcz przeciwne, jako naiwny realista patrzę na wszystko z czysto ludzkiej perspektywy.