ŚFiNiA

Radosław

Tego jeszcze chyba nie było.

O to krytka każdego dowolnego swiatopogladu.

1), Każdy światopoglad jest masochistyczny i hedonistyczny za razem. Dzieje sie tak ponieważ każdy wyznawca, dowolnego światopoglądu jest przekonany, iż przyjmuje go bo jestnajbardziej wymagającym, wyrzekajacym się złudzeń, wykazującym brak komformizmu, skłania do twórczego i rozwijającego wysiłku. Ale jednocześnie utrzymuje, iz jego swiatopoglad jest najopłacalniejszym, najłatwiejszym i najbardziej życiowym.

mirecque · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 115 Przeczytał: 0 tematów

To wszystko zależy jak się rozumie pojęcia hedonizmu i masochizmu.

Chrześcijaństwo może być z boku postrzegane jako masochistyczna religia, gdyż w średniowieczu rozpropagowane zostały wzorce, że święty musi cierpieć jak Pan Jezus. A po błogich minach na obrazkach można wnioskować, że to cierpienie sprawiało im radość.

Jednakże trzeba powiedzieć jasno, że dzisiaj taki pogląd upada. Nie ma już "Szymonów Słupników". (Na owe czasy potrzebnych). Dzisiaj rozumujemy tak, że cierpienie nie pochodzi od Pana Boga, ale jeżeli już jest, to Pan Bóg potrafi obrócić je w dobro.

A przy dążeniu do Świętości (czyli żeby nie było niedomówień - dążeniu do Pana Boga, bo tylko On jest Świętością) zdarzają się ataki szatana, które powodują cierpienie. Takie cierpienie uszlachetnia (przy pomocy Boga) człowieka i pokazuje mu, że jedyną prawdziwą Miłością i Mocą jest Pan Bóg a nie on sam.

Poza tym cielesność prowadzi nas do hedonizmu właśnie i chcąc się go ustrzec (tutaj pytanie o Twoje rozumienie hedonizmu), patrzymy nan naszą cielesność z pewnym dystansem. Panujemy nad naszą cielsnością i przy tym odczuwamy wspaniałą Miłość obecnego przy nas Pana Boga.

Z boku może to być postrzegane jako umartwianie się i czerpanie z tego radości.

Otóż ta radośc nie płynie z umartwiania tylko z przebywania z Panem Bogiem. Jeśli zaś poddamy się cielesności to w nie możemy przebywać z Panem Bogiem, gdyż robimy sobie bożka z ciała. Z początku to wygląda niewinnie, a potem spada człowiek jak lawina, aż orgazm, jedzenie, pieniądze czy inne rzeczy materialne staną się jego obsesją. I to jest chyba hedonizm w czystej postaci.

Tutaj przytoczę epizod z życia sw. Ojca Pio. Kiedyś pewien egzorcysta chciał wyrzucic złego ducha z człowieka i nie wyrzucił, bo zły duch powiedział mu " ty, który jadłeś i piłeś dzisiaj chcesz mnie wyrzucić z tego człowieka?". A Ojciec Pio, który pościł i panował nad swoją cielesnością z pomocą Bożą wyrzucił go od razu.

Nie widzę natomiast związku z przeżywaniem radości duchowej z hedonizmem.

Chrześcijaństwo nie jest najłatwiejszą religią. Wymaga ona od człowieka tylko jednej rzeczy. Oddania się Panu Bogu całkowicie jako swojemu Stwócy i wykonywanie jego woli. Stwórca tak nas stworzył, że wykonywanie Jego woli będzie dla nas najprzyjemniejsze na świecie.

Ale Pan Bóg dał nam wolną wolę w Swojej nieskończonej miłości. Ta wolna wola czyni nas w wyborach równymi Bogu. (Na przykład możemy odbierać życie innym ludziom.). Nieprzebywanie ze Stwórcą stwarza w nas zagrożenie przebywania ze złym duchem. A to powoduje wzrost pychy. Ta pycha z kolei stwarza w nas przekonanie o swojej nieomylności i najlepszej wiedzy o wszystkim. Nawet o tym co jest dobre, a co złe.

Tą pychę można zobaczyć tylko oddając się Bogu, ale z kolei aby się Jemu oddać trzeba się wyrzec pychy.

Błędne koło? Tak. Dlatego więc łaska Boża nas zbawia. Ale też jeśli Pan Bóg widzi w nas dobre chęci czynienia dobra czyli nasze dobre uczynki, to nam tą łąskę daje.

Czyli reasumując: trudność w chrześcijaństwie polega na wyrzeczeniu się własnego "ja" i zaufaniu Panu Bogu. A to jest największa trudność.

Dlatego mamy tak mało prawdziwych chrześcijan. Ale z pomocą Bożą mogą być zbawieni. Dlatego każdy z nadzieją żyje.

Ale rozpisałem się nie na temat.

Wszystko co napisałem powyżej to moja świadomość. Nie oznacza to, że ja zyję według tego. Byłbym kłamcą gdybym tak napisał.

Dlatego ja szczególnie potrzebuję łaski Pana. Bo mając świadomość co trzeba zrobić, trzymam się czasem kurczowo moich własnych przekonań, a to utrudnia Panu Bogu we wdrażaniu we mnie Jego życia.

Z miłością Pana

mirek

Megel · Dołączył: 05 Kwi 2006 Posty: 11 Przeczytał: 0 tematów

Co więcej jeśli jeśli mianem hedonizmu okreslimy działanie -"dla siebie" unikanie cierpienia to jest nim każde działanie celowe. W tym rozumieniu owego słowa najbardziej hedonistyczne są te działania które dowodzą naszego "altruizmu". I piszący te słowa niewidzi w tym nic niezwykłego, czyteż negatywnego. Winą jest tutaj "ludowe znacznie" owego słowa.
Jeśli hedonizm powiązac z cielesnością jak byc powinno aby nie określac poprostu osoby myślacej, słowo zaczyna nabierac sensu a twój wywód go traci.
Co do masochizmu - jest to radośc z cierpienia samego w sobie, nie z przezwycięzania tródności.

Więc napisałes coś wiążąc z sobą różne znacznia w całośc czym dowiodłes że istnieją wyrazy wieloznaczne! Aż się ręce same składają do braw

idiota

hedonizm jako wyznacznik działań ma dwie twarze.
jest krzywa morda hedonizmu zaborczego (jak najwięcej przyjemności -tak dziś żyją społeczeństwa cywilizacji zachodu) oraz hedonizm obronny, bążący do eliminacji ciewpienia (jest to stanowisko Epikura). dróga wersja może nawet być pobudką do wielkich czynów jeśli jego wyznawca nie ogranicza tej regóły do siebie. nie należy bowiem mylić hedonizmu z egoizmem. egoizm pocąga hedonizm byćmoże ale napewno nie odwrotnie.

idiota

Radosław

Chyba źle mnie zozumieliscie. Miałem na myśli hedonizm w sensie potocznym jakodążenie do zaspokojenia przyjemności. To co napisałem wynika z prostej obserwacji wielu dyskusji nie tylko wewnątrzchrześćjańskich. Oóż powszechnie wystepuje nastepujace zjawisko. Ten sam człowiek utrzymuje, że wybiera swoja postawę życiową ponieważ jest ona najbardziej wymagajaca, szlachetna, rozwijająca, co nie przeszkadza mu twierdzić, ze jest ona jednoczesnie najbardziej opłacalna, wygodna, tania, pewna... . Dotyczy to zarówno chrześćjan jak i ateistów czy buddystów. Jak sądzę dużą rolę gra tutaj potrzeba zaspokojenia dwóch rodzajów własnej próżności. Pierwszy rodzaj domaga sie wykazania, ze jestesmy lepsi iż inni bo jesteśmy realistami, obcinamy koszty, nie żyjemy w złudzeniach i dbamy o siebie, czujemy się bezpiecznie, i wszystko mamy już na tacy. Drugi rodzaj zaś doaga się zaspokojenia innego rodzaju próżności, który chce wykazać naszą wyższość niz inni. To, że wkąłdamy wiecej wysiłku, rozwijamy się, wyrzekamy się wielu rzeczy, patrzymy realistycznie.

Z tego może wyniać jak sadze podważenie podejscia Jarka Dąbrowskiego do kwesti światoopoglądowych. Bowiem budową naszego świaopogladu min. kieruje zupełnie co innego niż dązność do racjonalizacji.

Megel · Dołączył: 05 Kwi 2006 Posty: 11 Przeczytał: 0 tematów

Radosław

Myśle, ze się nie da. Jednakze bardzo wiele działań jest nie wpełni, lub źle przemyślanych i prowadzi to do różnych rzeczy.

idiota

ptr

mirecque · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 115 Przeczytał: 0 tematów

wujzboj

Alez Radku, przeciez ja wlasnie podkreslam, ze kazdy wierzy w to, z czym - jego zdaniem - czuje sie najlepiej

Jak zas ladnie zauwazyl mirecque, prawdziwa radosc bierze sie wlasnie z przebywania z Bogiem. Inne radosci zawieraja w sobie smutek.

A masochista cierpi, jesli nie cierpi :shock:

idiota

wujzboj

idiota

porównaj z łacińskim Religia i greckim liturgia

wujzboj

Bede wdzieczny, jak porownasz dla mnie, bo nie jestem jezykoznawca...