ŚFiNiA

wujzboj

I bardzo słusznie prawisz. Bo kto zamierza kochać, to musi zrezygnować z solipsyzmu.

Dlatego właśnie napisałem na początku: "Jeśli mam być tu jako solipsysta, to /.../ jako solipsysta, któremu odpowiada to, że jest na świecie sam, a reszta to tylko jego gadanie do siebie."

neko

Niepoprawna

Michał Dyszyński

Niepoprawna

Hmm! Ale skoro oni są wytworem umysłu, to czemu, że tak powtórzę po Neko, uczymy się zapisów, które są projektem naszego umysłu? A właściwie powinnam pytać, czemu ja się ich uczę? Powinnam je chyba wszystkie znać?

Niepoprawna

Dlaczego, będąc solipsystą, nie obsadzam siebie w najlepszej roli? Dlaczego mam poczucie, że świat nie jest taki, jak bym chciała, żeby był? Dlaczego kładę sobie (wymyślam) kłody pod nogi? Dlaczego marząc o czymś, nie powoduję, że to staje się moją solipsystyczną rzeczywistością?

Michał Dyszyński

Niepoprawna

Muszę stwierdzić, z niemałą dumą, że niektóre z moich wytworów są całkiem całkiem - krnąbrne, ale bystre. Zadziwiają swojego autora :mrgreen:

Niepoprawna

Popatrz Michale, jak się bardzo skupię, to udaje mi się przez chwilę panować nad tym, co mój umysł tworzy. Np. teraz - zamarzyłam sobie spokoju i jest względny spokój. Ach! trening czyni mistrza :mrgreen:

Michał Dyszyński

Niepoprawna

wujzboj

Michał Dyszyński

Weźmy sny. Chyba nikt nie ma wątpliwości, że powstają w umyśle człowieka.
A często jakże trudno je odróżnić od jawy...
A gdyby ten sen był jakiś bardziej dopracowany i dłuższy, to jakie mielibyśmy szanse zorientować się, że jest snem?
W szczególności, że szybko byśmy się przyzwyczaili do konwencji z owego snu, nieścisłości uznali za naturalne, a ostatecznie wszystko inne, nie przypominające "naszego" snu (uważanego za jawę) wydawałoby się dziwne i sztuczne.
Słuchał ktoś "Sonaty z trylem diabelskim" Tartiniego. Ten utwór - wg znanej historii - przyśnił się kompozytorowi. We śnie grał go diabeł. Czyli można być we śnie całkiem dobrze kreatywnym.

Dygresja
Podobno skrzyżowanie dłoni przed oczami jest dobrym testem dla śpiącego, na sprawdzenie, czy śni, czy też jest na jawie. We śnie podobno wzrok przenika przez skrzyżowane ręce. Sam jednak tego nie sprawdzałem.

Niepoprawna

Michał, dlaczego skrzyżowane dłonie?
We śnie gałki oczne się poruszają, więc jak można mówić o "przenikaniu wzroku" przez skrzyżowane ręce?

Dygresja
Wymknąłeś mi się spod kontroli - miałeś spać :wink:

Michał Dyszyński

Niepoprawna

Takie mnie wątpliwości naszły, czy ja aby na pewno to wszystko sobie wymyślam? No bo dlaczego jedne myśli stają się rzeczywistością, a inne pozostają nierealne? A w ogóle to jak Ty możesz śnić Michale, sam snem/myślą moją będąc? Oto jest pytanie.

Michał Dyszyński

Niepoprawna

O, to chyba niejeden taki film był. Np. Avatar. Oglądałeś? Ja się popłakałam w kinie. Dobrze, że byłam bez makijażu ;-)

Z resztą do kina zawsze wolę iść nieumalowana bo nigdy nie wiadomo co mnie wzruszy, albo rozśmieszy (wtedy też mogą łzy lecieć).

13 piętro muszę zanotować. Dawno leciał?

neko

neko

Michał Dyszyński

neko

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Dzisiaj znowu szczególnie mi dyskusje uświadomiły, że komunikatywność jest czymś bardziej podstawowym niż prawdziwość w domyślnej postaci. Konkretnie chodzi mi o to, że można się komunikować nawet gdy komunikowany jest fałsz. Komunikatywność zatem będzie, a prawdziwości - przynajmniej tej standardowo rozumianej - już nie będzie.

Oczywiście efektem komunikatywności z fałszem będzie z dużym prawdopodobieństwem jakaś forma powstania błędnych wyobrażeń na temat tego, co ktoś komunikował. Ale to jest już efekt dalszego rzędu.
Poza tym kwestia prawdziwości jest o wiele bardziej złożona filozoficznie, niż komunikatywność. Komunikatywność jest do sprawdzenia w relatywnie prosty sposób - np. można dość łatwo stworzyć warunki doświadczalne, w których po zakomunikowaniu komuś jakiejś tam sprawy, odbędzie test skuteczności owego skomunikowania się. I będzie to działało, niezależnie od tego, czy to, co było komunikowane jest prawdą, czy fałszem.

W wielu przypadkach spory o prawdziwość uważam za bezprzedmiotowe z tego choćby powodu, że nie został spełniony ten warunek bardziej podstawowy - komunikatywności. Jeśli nie możemy uzyskać komunikatu o stanie czegoś, o czyimś poglądzie, to nie sposób jest i tak ustalić prawdziwości tego poglądu.
W dyskusjach jest to, niestety, dość częsty problem, że ludzie gorączkują się na temat "prawdziwości" tego, o czym dyskutują, w sytuacji, gdy nieprawidłowo owo coś zakomunikowała jedna ze stron. Kłócą się, choć tak naprawdę to nawet nie wiedzą na temat czego się kłócą... :shock: