ŚFiNiA

Niepoprawna

O przepraszam, powtórzyłam po Lucku, bo nie przeczytałam jego komentarza.

Niepoprawna

Nie kłóćcie się!!

lucek

ja nie mam zamiaru się kłócić, jeśli Michał będzie nadal uciekał od istoty rzeczy - tematu to daruje sobie dalszą dyskusję

Niepoprawna

lucek

problem w tym, że Michał wyszukiwał "sztuczne powody" a nie kwestionował prawdziwości tego co napisałem

lucek

poza tym bardzo daleko od pewnego krytycznego momentu dla Michała

Michał Dyszyński

Hello

lucek

Niepoprawna

Niepoprawna

Wydaje mi się, ze Cię rozumiem Michale. Rzeczywiście zdecydowaną większość zjawisk z naszego otoczenia przyjmujemy jako pewniki, coś sprawdzone przez kogoś wcześniej. Na tym budujemy własne konstrukty myślowe. I rzeczywiście można tak trwać w błędnych przekonaniach, jak ludzkość przed odkryciem Kopernika.

Niepoprawna

lucek

dla mnie to nie na temat ja wolę zajmować się relacją nadawca - odbiorca, kto weryfikuje poprawność przekazu, słowa reprezentują myśli, kto nadaje sens dzwiękom - odbiorca i tylko on

Niepoprawna

lucek

nie zrozumiałaś i o to właśnie chodzi - a raczej w tym problem

za chwilę postaram się napisać zrozumiale

lucek

nie wiem jak to przekazać - myślę, że oboje z Michałem macie w tym momencie blokadę ... a ja zaćmienie umysłu

przeczytaj jeszcze raz te posty z "momentem krytycznym", zwróć uwagę na to, że ja piszę o "odczuciach", Michał odpowiada na temat uczuć, ja piszę, że "odczucia" weryfikować może tylko odczuwający, Michał chciałby ale nie wie jak i cudze ... ale nie to jest najistotniejsze - najistotniejsze jest kto i tylko kto ma do tych treści dostęp

- poddaję się

lucek

Niepoprawna, przeczytaj jeszcze raz uważnie posty* poniżej mój i odpowiedź Michała,

Niepoprawna

No przyznaję, że odczucia z uczuciami zostały pomylone. Nie zmienia to faktu, że odczucia (nawet własne) weryfikowalnymi nie są. No bo niby jak miałyby być zweryfikowane?

lucek

idę do lekarza z bólem wątroby, a on mi mówi, że to nerki - ską wie

/pomijam już fakt, że wiele stanów można współcześnie zbadać poprzez sprawdzenie aktywności określonych ośrodków nerwowych/

Niepoprawna

Marcin Kotasiński

Widziałem, że dyskusja posunęła się dalej, a po przeczytaniu ogólnie tego, co napisaliście odnoszę się do ogółu zagadnienia, które było poruszane.

Odnośnie dyskusji na temat pewnością własnego istnienia.

O istnieniu wiemy stąd, że widzimy własne ciało, czujemy je i z tego, że mamy jego pojęcie w myśli, na które składa się wszystko, co identyfikujemy z nim materialnie. Jest ono naszym przedmiotem jako podmiotu, zarówno materialnie przez doświadczenie jak i mentalnie przez myślenie. Mamy więc także możliwość istnienia wynikającą z myślenia (razem z ciałem). Pojawia się tu wglądający (oglądający) w doświadczenia i myśli (wyobrażenia). Wiedza o sobie tu z pozycji wglądającego we własne doświadczenia i we własne myśli powoduje, że podmiot tu w istocie jest dopiero podmiotem, bo doświadczenie i myśl są jego przedmiotem (przedmiotami wieloma), które ogląda mając je wobec siebie. Obie płaszczyzny (myśl i doświadczenie) to bezpośrednia naoczność podmiotu, doświadczenia i myśli ma przed oczami bezpośrednio. Ale siebie jako podmiot, ten który ogląda myśli i doświadczenia ma tak blisko siebie, jest nim, sobą, że rzadziej spostrzega to, że jest podmiotem oglądającym w myśli swoje myśli i doświadczenia, rzadko spostrzega, że jest tym który ogląda, najczęściej po prostu ogląda to co ma przed sobą . Na obu tych płaszczyznach podmiot wglądające w nie, widzi, że istnieje ponieważ (A)spostrzega, że jest (wglądającym) i (B)że dzieje się przez świadomość swoich myśli i doświadczeń. To jest samoświadomość, wiedza o swoim mentalnym istnieniu, a zatem i przedmiotowym (materialnym) , bo (mentalne) myśli poprzedzają doświadczenie. Podmiot to ta mentalność, która ma myśli (wyobrażenia i wrażenia) i doświadczenia. Tu się pojawia pewność istnienia, ponieważ istnienie ulega samoidentyfikcji (o której pisałem wcześniej) w sobie, dwupłaszczyznowo przez doświadczenie i myślenie, tak identyfikuje każdy człowiek swoje istnienie. Jeśli potrafisz zrozumieć te słowa to znaczy, że rozumiesz je właśnie dlatego, że robisz to co napisałem – identyfikuje własne istnienie.

Odczucia i ich weryfikacja

Odczucia i wyobrażenia/myśli, tak naprawdę to jedno i to samo. Chodzi o to, że one znajdują się w odpowiednim układzie, którego nie znacie, a który sprawia że wyglądają na coś innego, a naprawdę różnica polega na innym udziale świadomości w odczuwaniu i oglądaniu myśli. Przyjrzyjcie się najpierw takiej sytuacji, leżysz na leżaku w słoneczny dzień z zamkniętymi oczami, ale zachowujesz ciągłą trzeźwość, nie chce ci się spać, ale się mocno uspokajasz, tak, że zauważasz siebie myślowo (obecność własną), a ciało jest tak bardzo uspokojone, że jakby „odłożone”. W takiej sytuacji kiedy uwaga nie jest przesunięta na cielesność, kiedy dotknie cię coś np. w nogę, to wyraźnie widać, że najpierw czuje się to, ale nie wie się świadomie co to jest, co dotknęło cię. Prawdopodobnie każdy miał takie zdarzenie lub podobne gdzie najpierw poczuł coś, a później nie potrafiąc od razu zidentyfikować, co dzieje się otwiera oczy i podnosi wzrok. Wtedy to coś łaskoczącego zostaje świadomie dopiero postrzeżone, obejrzane zostaje odczucie.

Nasza świadomość czegokolwiek, posiadanie czegoś w oglądaniu świadomością, to rezultat poczucia, które się posiada według własnego widzi mi się i w oparciu o to czym się żyje, co poza ogółem Prawdą i Miłością ma się zakodowane w myśleniu (język, schematy myślowe, jak i schematyczne myślenie jakieś, poglądy, doświadczenia). Odczuciem jest ten istniejący podmiot, ten którego wcześniej opisywałem jako oglądającego myśli i doświadczenia. Ten podmiot, co zauważcie jest odśrodkowy, patrzy od środka świadomością skierowany będąc na swoje myśli i doświadczenia które ma przed sobą. Czy dostrzegacie odstęp pomiędzy oglądającym, a myślami i doświadczeniami? Mam nadzieję. Ten odstęp nazwijmy "przestrzenią" świadomości biegnąca od odczucia do świadomości skoncentrowanej na oglądaniu (myśli i dośw.) W tym odstępie odbywa się subiektywny proces odczytywania własnych uczuć poprzez wydobywanie ich z podświadomości, z siebie, i wyświetlanie jako myśli i koncepty na doświadczenie. Zatem na tym powstaje język i schematy myślowe oparte o Prawdę i Miłość zasadniczo, a fałsz okazjonalnie. "Mechanizm" jaki tu następuje to uświadamianie sobie uczuć do postaci wyobrażeń, myśli, dosłownie uczucia są wyświetlane jako wyobrażenia w świadomości (umyśle, mentalności). Te zostają wyrażone prze języki, zachowania ale jako także uczucia, przez wzbudzanie ich u odbiorcy. Wszystko dokonywane jest w oparciu o ogólną ustaloną interpretację przez obyczaj, przyzwyczajenie, wspólnotowość ludzką.

Na pytanie o weryfikację uczuć odpowiedź jest taka ze uczucia weryfikują się przez poznawanie ich, ulegają one uświadomieniu, a to uświadomienie to odbicie tego, co czuje się w naoczności, jako wyobrażenia, świadome myśli, te następnie rzutuje się na świat przez język i zachowania, a tu następuje weryfikacja międzyludzka wyższa od tej wydawałoby się subiektywnej, wydawałoby się ponieważ cel – poznać Prawdę i Miłość jest dla każdego człowieka taki sam tak jak każdy jest samoświadomy – to cechy wspólne wszystkim.

Niepoprawna

A, no i Lucuś, weź mie wyjaśnij te dźwięki, bo mię ciekawość zeźre.

Niepoprawna

Marcinie, toż to nadprodukcja! W święta nie wypada tak intelekt swój eksploatować i rozmówców swoich.

lucek

Niepoprawna

dzięki pomocy szymona :

wszystko co da się powiedzieć (pomyśleć) nazwę przedmiotami mentalnymi (np. byt, ból zęba, ...)

i każdemu przedmiotowi (od osoby) przypiszę właściwości: P - prawdziwość, W - weryfikowalność (dostępność)

to jeden i tylko jeden przedmiot będzie wspólny dla wszystkich - osiągnie maksymalne wartości właściwości P i W i to jest oczywiście przedmiot Prawda

/mniej więcej o to chodzi każdemu czubkowi ;) /