ŚFiNiA

Dyskurs

A skoro juz jestesmy w temacie SARS-CoV-2 czyli wirusa odzwierzecego/zoonotic, ktory w organizmie ludzkiem ma potencjal manifestacji jako zespol chorobowy COVID-19, to

Michał Dyszyński

Dylemat koronawirusowy o tyle jest typowy, że rządzący, którzy podejmą decyzje, wiedzą, iż - co by nie postanowili - zawsze będzie coś źle. Zamknięcie się służby zdrowia z powodu koronawirusa skutkuje brakiem dostępności tej służby dla innych chorych. Szpitale skupiające się na epidemii nie wyleczą chorych na raka, zwykłe zapalenie płuc, czy stan przedzawałowy. Ktoś umrze (dodatkowo) jaka by owa decyzja nie była. Nawet nie sposób jest przewidzieć w którą stroną będzie tutaj bilans.
Mamy więc grę - grę z własnymi szacunkami, założeniami, hierarchią wartości. Kogoś ten "wagonik" zabije. Nie wiadomo tylko kogo.
Ale problem jest też dla współczesnego społeczeństwa WYCHOWANEGO NA ILUZJACH.
Narracja władz (nie oskarżam tych konkretnie władz, bo każda władza tutaj działa niemal identycznie) jest z grubsza następująca: mamy profesjonalne służby, które wykonują swoją pracę zgodnie z najlepszą naukową wiedzą, robią co jest w ich mocy, czyli społeczeństwo jest chronione...
- Ale przed czym chronione?
- Przed śmiercią?...
- tutaj już średnio rozgarnięty człowiek orientuje się, że żadna medycyna ostatecznie nie jest w stanie człowieka przed śmiercią ochronić. A jak ktoś trochę więcej się na medycynie zna, jak się wgryzie w jej działanie i procedury, to szybko dojdzie, że leczenie przyczynowe wcale nie jest takie częste, że dominuje podejście objawowe, w ramach którego właściwą chorobę trochę się zalecza, a pacjent dostaje środki przeciwzapalne i przeciwbólowe, alby się lepiej poczuł. Wszyscy tu grają w swoistą grę, w ramach której o śmierci się nie mówi, głosi się przekonanie iż "zawsze trzeba mieć nadzieję", zaś choroby nieuleczalne, to temat tabu.
Epidemia pokazuje tę starą prawdę, że ZAWSZE JEST COŚ ZA COŚ. Jak nie umrze ta grupa ludzi, to umrze inna. A w ogóle...
umrze!
Ale ten ostatni fakt jest zawsze brany... po fakcie.
Zgony są jako przeszłość. A żyjemy udając, że się nie umiera. Cywilizacja jest potężna, nauka "poczyniła wielkie postępy", więc udajemy, że nie umieramy. Wszak zajmują się nami profesjonaliści.
Ale umieramy, cierpimy. Nic tu nie pomoże udawanie, że jest inaczej. :shock: