ŚFiNiA

wujzboj

To zależy, o jak określonym "ja" mówimy.

Jeśli poruszamy się w obszarze określonym behawioralnie, to noworodek nie ma żadnego "ja", bo nie jest w stanie przejść żadnych testów, przez które przechodzi człowiek już nieco bardziej doświadczony w obcowaniu z otoczeniem.

Ale nie o tak rozumianej samo-świadomości tutaj mówię. Starałem się to podkreślić. Nie o reakcję na bodźce i nie o wewnętrzną ocenę doznań zmysłowych chodzi, przynajmniej mnie gdy o samo-świadomości (tej subiektywnej) mówię.

Możesz nazywać to jaźnią. terminologia tutaj nie jest powszechnie ustalona, bo sam problem nie jest dobrze ugruntowany. Tego samego słowa używa się w wielu różnych znaczeniach i tak chyba już pozostanie.

Ja upieram się przy słówku "ja", bo uważam, że nawet jeśli dochodzi do nieporozumień, to przy użyciu takiej terminologii są one zdecydowanie mniej znaczące, niż nieporozumienia będące skutkiem używania nazw wyabstrahowanych, odległych od codzienności, sprawiających wrażenie czegoś, co trzeba dopiero oddestylować. Tymczasem samoświadomość nie wymaga żadnej destylacji, ona jest najbardziej wszechobecna i naturalna ze wszystkiego. Kiedy się już raz na nią "spojrzy", wtedy zostaje w centrum i w tle już na stałe. I zastępuje sobą to, co przedtem było nazywane "ja" a zawierało poza samoświadomością jeszcze wiele różnych przelotnych dodatków. Ważnych i praktycznych, ale będących dodatkami, a nie istotą rzeczy samej.

Piotr Rokubungi

No, niezupełnie. Może zerknij do definicji w miarę dobrze ustalonych i dość powszechnie używanych właśnie, choćby w Wikipedii [na początek]. Może wtedy zauważysz, że "ja" jest mniej więcej synonimem samoświadomości oraz ego. Natomiast jaźń jest czymś znacznie szerszym, obejmującym zarówno ego, jak i id oraz superego- wedle klasycznej teorii psychoanalizy. W innym ujęciu nieco- które mi osobiście bardziej pasuje- na jaźń "składa się" z nieświadomości, przedświadomości oraz świadomości. Jest to ujęcie zbliżone do hipotez i terminologii C. G. Junga, gdzie jaźnią nazywa się całość ludzkiej psychiki. Jaźń zawiera m. in. archetypy, jak i sama jest archetypem podstawowym.

wujzboj

To są definicje utworzone na potrzeby psychologii i psychoanalizy.

Ja natomiast mówię o ontologii. To zupełnie inna para kaloszy.

To "ja" nie jest żadnym fragmentem. Jest całością. Patrząc na pewne fragmenty tej całości, łatwiej jest w pewnym momencie ogarnąć całość; patrząc na inne, trudniej jest to osiągnąć, czasami do tego stopnia, że staje się to niemożliwe. Chodzi po prostu o rozłożenie akcentów.

O ile wyczuwasz w sobie coś "podświadomego" lub "nieświadomego", o tyle mówisz nie o tym całościowym "ja jestem", o którym mówię ja.

"Ja jestem" to nie jest zrozumienie, to nie jest wynik analizy ani obserwacji. "Ja jestem" to bycie. Takie, jakie znasz - a to z żadnymi wynikami czegokolwiek nie ma bezpośredniego związku.

Piotr Rokubungi

Myślę, że najlepiej by było, gdyby definicje były maksymalnie interdyscyplinarne.
Ale to coś podświadomego, czy nawet nieświadomego, to przecież też ja- skoro czuję to ja, a nie np. Szarik.
Co do treści z ostatnich zdań twego postu: Istnieją byty, obiekty bez "ja" świadomego- tj. bez ego; natomiast nie ma bytów bez jaźni.
Sądzisz więc, że "bycia", istnienia nie da się zrozumieć? :think:

wujzboj

Piotr Rokubungi

wujzboj

Piotr Rokubungi

Jarku, twój rozum [świadomość] jest tak potężny, że przysłania ci wszystko, co poza nim. Żeby nie napisać, że z nadmiaru wiedzy poprzewracało ci się nieco w "jajku w okularach". ;-P

Przecież ego to ja! To dosłownie właśnie to oznacza po łacinie. Więc niech nieobeznani pozostają w swej- fałszywej- konfuzji.

wujzboj

Rozum to nie świadomość.

Ego to ja, ale właśnie po łacinie.

Co zaś miałoby poza świadomość wykraczać, Piotrze? Unzmwuyj? Przecież to zupełnie nic nie znaczy. To samo-oszukiwanie się pięknymi a pustymi słówkami.

Do tego, nie ma najmniejszych powodów po temu, żeby świadomość nie była podstawowym bytem.

Nie wiem, co masz na myśli mówiąc, że posługuję się wyłącznie rozumem. Chyba coś odległego od tego, co ja robię. Posługuję się rozumem, by przetwarzać dane w sposób niesprzeczny i nieprzypadkowy, oraz żeby nie ulegać w niekontrolowany przeze mnie sposób wpływom innych ludzi. Nie jest jednak możliwe, żeby te dane z rozumu pochodziły; to byłoby błędne koło. Dane pochodzą z doświadczenia, jak najszerzej pojętego. Należą do tego doświadczenia także emocje i intuicje.

Piotr Rokubungi

To może jeszcze raz zdefiniujesz krótko "rozum" i "świadomość", podkreślając różnice?
A myślisz, że dlaczego masz świadomość i rozum funkcjonujące? Dlatego, że je masz i że funkcjonują? Tu dopiero zamykasz się w swego rodzaju perpetuum mobile, które wiadomo, że funkcjonować zgodnie z rzeczywistością nie może. Aby istniała świadomość, musi istnieć budująca ją energia i wola, aby cokolwiek nie było tylko wirtualne.
Zauważ, że niektóre emocje oraz instynkty czy intuicje nie są przetwarzane rozumowo i nie interpretuje ich świadomość. Dopiero ich efekty w działaniu mogą być doświadczone świadomie i analizowane.