ŚFiNiA

Semele

Wuj

wujzboj

Semele

Wuj

wujzboj

Nie. Wyrośnięte ciasto nie ma doznań. Doznania mają osoby. Ciasto nie jest osobą. Nie jest więc bytem.

Semele

wujzboj

Doznajesz ciasto tak samo jak kota i tak samo jak mnie - ale zupełnie inaczej doznajesz ciasto, kota, i minie, niż doznajesz siebie. I dlatego nie jesteś w stanie zbadać, czy ciasto, kot i wuj są osobami, czy nie.

Pomimo to dla twoich decyzji jest ważne, czy i który z obiektów takich jak ciasto, kota lub wuj uznajesz za osobę. Na przykład ciasto upieczesz i zjesz, a wuja nie upieczesz ani go nie zjesz, z kotem też będziesz uważać, by go nie skrzywdzić. Ciasta zaś nie potraktujesz jako kogoś, kogo można skrzywdzić, lecz jako przedmiot, którego skrzywdzić się nie da, choć można go zepsuć, uczynić nieprzydatnym - na przykład do jedzenia.

To różnorodne traktowanie bierze się - powtórzę i podkreślę - nie stąd, że POSTRZEGASZ osobę w wuju i w kocie; osobę postrzegasz wszak wyłącznie w sobie. Twoje różnorodne traktowanie bierze się stąd, że obiekty te zachowują się różnie, a zachowania wuja i kota są w miarę podobne do tych, jakich mogłabyś się w wielu podobnych sytuacjach spodziewać po sobie. Gdyby ciasto zaczęło do ciebie gadać, a dziobane widelcem uciekałoby z wrzaskiem, zmieniłabyś o nim zdanie. Zmieniłabyś to zdanie jednak nie na podstawie obserwacji OSOBY ciasta, lecz na podstawie obserwacji ZACHOWANIA ciasta. Postrzegając w cieście świadomość BEHAWIORALNĄ, traktowałabyś je tak, jakby to co z ciastem robisz było odczuwane przez inną osobę, przez osobę ciasta, podobnie jak ty byś odczuwała w sytuacjach, na które tak byś reagowała.

Gdybyśmy cały czas mówili tylko o twoich doznaniach, to mówilibyśmy jak w solipsyzmie: byłabyś tylko ty, a wuj, kot i ciasto to byłyby tylko twoje doznania. My natomiast mówimy o twoich doznaniach ORAZ, konsekwentnie do założenia odrzucającego solipsyzm, także o doznaniach innych osób.

Zmieniając słowo "byt" na słowo "obiekt", zmieniłaś sens wypowiedzi i sens pojęć. Obiekt jest czymś bardziej ogólnym od bytu, bo na upartego każdy byt można nazwać obiektem, ale nie każdy obiekt można nazwać bytem. Przynajmniej ja nazywam - właśnie dla jasności - bytem tylko to, co dałoby się umieścić w jakiejś racjonalnej ontologii jako element podstawowy, niepochodzący od elementów innej kategorii. Dlatego właśnie nic nieosobowego nie nazywam bytem.

Dokładnie tego dotyczy zdanie o istnieniu, tyle że nie wyszło mi to zdanie poprawnie gramatycznie, bo przy edytowaniu mi się posiekało:

syndirel · Dołączył: 21 Mar 2021 Posty: 389 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna

Tak, tak Wuju - magnes jest jeden ale ma dwa bieguny, a państwowych mononpoli nie stwierdzono!

Semele

Realizm stanowisko filozoficzne, które w przeciwieństwie do idealizmu uznaje istnienie rzeczywistości niezależnej od aktów świadomości oraz poznawalność przedmiotów zewnętrznych względem poznającego podmiotu.

HIPOTEZA BOGA. Rzeczywistość fizyczna jest reprezentowana w umyśle

Boga, od którego zależne są nasze myśli i postrzeżenia.

Hipoteza ta, stanowiąca odpowiedź na pytanie, jaki może być świat,
zaproponowa przez George Berkeley,a, traktujacego ją zarazem jako metafizyczny poglad na naturę rzeczywistości. Większość filozofów traktowała takie rozwiazanie jako sceptyckie. Jeżeli jednak mam rację, to Berkeley jest bliżej prawdy. Hipotezę Boga można potraktować jako odmianę Hipotezy Matriksa, z tą jednak różnica, że symulacja świata jest zaimplementowana w umyśle
Boga. Powinniśmy zatem stwierdzić, że procesy fizyczne zachodzą naprawdę, na poziomie jednak bardziej fundamentalnym są one konstytuowane przez procesy w Boskim umyśle.
Chalmers

wujzboj

Berkeley uważał, że obalenie przez niego realizmu jest równoważne udowodnieniu istnienia Boga. Ale o ile realizm obalił, o tyle istnienia Boga nie udowodnił.

Co do symulacji, to jak to pisałem w dyskusji z Anbo, określenie "symulacja" jest tutaj mylące. Tu nic nie jest symulowane, po prostu prawa fizyki dotyczą dobrze zdefiniowanych wielkości (naszych postrzeżeń), a nie - jak w realizmie - wielkości niemożliwych do zdefiniowania ani do pojęcia.

lucek

Semele

wujzboj

Odpisuję Semele, Lucku, i wobec tego używam słowa "realizm" w znaczeniu, które ona przed chwilą podała.

Solipsyzm orzeka zarówno o poznaniu, jak i o przedmiocie. Jest co prawda coś takiego, jak "solipsyzm epistemologiczny", ale to jest jedynie stwierdzenie FAKTU (co prawda nieakceptowanego przez realistów, co uzasadnia nazywanie tego "stanowiskiem" i przypisanie temu osobnej, choć dziwacznej nazwy "solipsyzm"): faktu, że mamy do czynienia wyłącznie z własnymi doznaniami i tylko z nich możemy budować cokolwiek, także nasze fantazje.

Świat jest realny: nie jest złudzeniem. Świat nie jest taki, jak przedstawiają to "realiści", bo prawa fizyki dotyczą dobrze zdefiniowanych wielkości (naszych postrzeżeń), a nie - jak w realizmie - wielkości niemożliwych do zdefiniowania ani do pojęcia.

A istnienie Boga? Można sobie wyobrazić wiele sposobów,na które ten realny świat może być zorganizowany tak, by dało się go poznawać. Tylko niektóre z tych sposobów wymagają istnienia Boga. Podawałem kilka alternatyw.

Semele, co do obalenia realizmu (w znaczeniu realizmu, które podałaś): realizm jest obalany przez Master Argument Berkeleya. Z Master Argument wynika wprost, że nie ma sensu mówienie o czymkolwiek niezależnym od aktów umysłu. Berkeley wyjaśnia następnie istnieniem Boga (osoby!) obiektywność w zachowaniu się świata: świat trzyma się kupy i nie da się z nim robić co dusza zapragnie, bo Bóg nad tym czuwa.

Andy72

Berkeley wychodzi z tego co trzeba by dopiero udowodnić.

Semele

Wiem wuju , że bytem nazywasz tylko to co jest żywe. Chociaż niekoniecznie świadome siebie (mucha).

Natomiast byt w filozofii może mieć różne znaczenia:
byt, jedno z najważniejszych i najbardziej ogólnych pojęć filozoficznych, oznaczające: 1) wszystko, co istnieje, tzn. zbiór wszystkich rzeczy w ogóle; 2) każdą poszczególną rzecz, o ile stanowi ona pewien odrębny od innych rzeczy zespół treści; 3) sam „moment istnienia”, tzn. to, że każda rzecz lub ich zbiór różnią się od nicości
.e.pwn

Ja używam pojecia bytu w znaczeniu nr 2.

Wuj

lucek

lucek

wujzboj

Semele

Wuj

Michał Dyszyński

wujzboj

OK, czyli tu używamy tej samej terminologii, Semele. Jeśli więc nazywasz materię bytem, to masz na myśli hipotezę świadomej materii, czyli nie chodzi ci o klasyczny materializm, lecz o idealizm empiryczny zastosowany do materii: to, w czym byty są semelkami. Zgasza się?

Semele

wujzboj

Semele

Wuj

wujzboj

PS. Semele, na "bytem nazywam tylko to, co jest świadome siebie, chociaż niekoniecznie żywe" odpowiedziałaś: "Jednak wuj umieścił muchę na rysunku dla liniskoczka. Co nieżywe może być świadome siebie?". Otóż:

Tak, umieściłem tam muchę, bo mucha ma układ nerwowy i mogę sobie WYOBRAŻAĆ: "ja, wuj, jestem muchą". Ale nie umieściłem tam kamienia, bo wyobrażenie "ja, wuj, jestem kamieniem" jest dalekie od tego, co uważam za warte wysiłku - chociaż JEST ono wykonalne. O takich kamiennych wyobrażeniach pisałem, gdy pisałem o semelkach. Można sobie wyobrazić siebie jako kamień czy jako elektron, problem w tym, że nie bardzo wiadomo, co zrobić z wnioskami z takich wyobrażeń. Pamiętasz, wspomniałem kiedyś o tym, że szinto jest formą takiego "kamiennego wyobrażenia", w sumie sympatyczną, ale dla mnie tak dalece arbitralną, że niepraktyczną. Możemy do tego wrócić, jeśli chcesz.

PPS. Semele, proszę, zaznaczaj cytaty!!!! Bo inaczej nie wiadomo, co jest twoją myślą, a co jest myślą z którą polemizujesz. Być może stąd bierze się wiele nieporozumień.

Semele