ŚFiNiA

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5571 Przeczytał: 53 tematy

Czy jest na tym forum ktoś, kto posiada ontologię mogącą wytłumaczyć istnienie fluktuacji kwantowej? Od razu zaznaczę, że nie interesuje mnie tłumaczenia w stylu, istnienie bierze się z nieistnienia, albo przebija się z innego wymiaru.

Problem ten jest szczególnym przypadkiem pytania o to, dlaczego jest raczej coś, niż nic i faktu niestabilności nieistnienia, co sugeruje, że jest ono jedynie konstruktem. Ogólnie przyjęło się uznawać nieistnienie za podstawę, co rodzi wiele problemów, jak nieskończony regres przyczyn.

PS. Tylko ostrożnie z teoriami, bo mi stopki braknie.

Andy72

A czy istnieje takie coś czy to jest tylko fantazja fizyków?

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5571 Przeczytał: 53 tematy

Andy72

Istnienie podawałem przykład - tak jak w C: obiekt new Klasa
pytając się o istnienie , nie chodzi mi o istnienie w sensie Wuja - czyli czy fluktuacja jest samoświadoma, ale czy po prostu jest fizycznie. Bo podobno cząstki wirtualne są nieobserwowalne.

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5571 Przeczytał: 53 tematy

Michał Dyszyński

Andy72

Po wujowemu fluktuacje to prosta sprawa : istnieją w tym sensie co możemy z nimi zrobić

szaryobywatel

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Gdy zaczniemy istnienie „rozkładać na czynniki pierwsze”, w końcu dotrzemy do granicy będzlenia, czyli do „aksjomatu”, że wszystko jest tym samym, co nic, czyli nie wiadomo czym, ponieważ już nie istnieniem. Do tej granicy zbliżają znacznie takie fizyczne pojęcia, jak np.:
- fluktuacja kwantowa, czyli oddziaływanie, energia „z próżni”, będącej jednocześnie nieskończonym zasobem energii „niejawnej”;
- energia punktu zerowego, czyli- z grubsza biorąc- to, co w poprzednim pojęciu;
- wielkości Plancka, po przekroczeniu w których pewnych wartości granicznych „jest” właśnie niepoznane, niepoznane, a być może nawet niepoznawalne, niedostępne empirii;
- różne odmiany teorii strun, w których nie bardzo wiadomo ile powinno „naprawdę” być wymiarów czasoprzestrzeni, a jakoby może być ich i zero (wszystkie wymiary „zwinięte”), i równie dobrze mnóstwo, a nawet nieskończoność;
- cząstki wirtualne, kreacja spontaniczna, które to pojęcia dobrze ukazują, jak istnienie jest ulotne oraz, że istnienie się „wyłania skądś”; to „skądś” nazywam będzleniem. Te szczególnie ostatnie pojęcia ukazują również, że ani czas, ani nawet przestrzeń nie są „nienaruszalną, wiecznie stabilną klatką, w której zawieszone są byty”, lecz przestrzeń i czas są pojęciami jak najbardziej wtórnymi, w sumie tylko wymysłami istniejącymi niewiele „bardziej”, niż przykładowo latający potwór spaghetti, czy inna bzdrynga!..

MrSpock · Dołączył: 21 Kwi 2019 Posty: 70 Przeczytał: 0 tematów

Być może przebija się z innego wymiaru ale w każdym razie myślę że pewne procesy nie są stymulowane żadną siłą które je wyzwala, one po prostu się odbywają. Przejścia kwantowe w atomie właśnie działają na tej zasadzie i wskazują na to, że wszechświat może nie mieć początku.

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5571 Przeczytał: 53 tematy

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5571 Przeczytał: 53 tematy

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5571 Przeczytał: 53 tematy

To tak jakby mówić, że morskie fale są złamaniem mokrości.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5571 Przeczytał: 53 tematy

Używasz słowa chaos i chaotyczność, biorąc różne znaczenia tego słowa. I wychodzi, że regularność jest częścią chaosu, ale załamuje chaotyczność.