ISTNIEJE - ŚFiNiA

ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.

FAQ

Szukaj

Użytkownicy

Grupy

Galerie

Rejestracja

Profil

Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości

Zaloguj

ISTNIEJE
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 84, 85, 86, 87 Następny

Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Filozofia

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Autor

Wiadomość

szaryobywatel

Dołączył: 21 Wrz 2016
Posty: 5999
Przeczytał: 77 tematów

Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Pon 17:45, 22 Lip 2024 Temat postu:

Banjankri napisał:

szaryobywatel napisał:

Prosta reakcja obronna. Nie muszę pytać czy mówi Ci coś logika pierwszego rzędu i predykat egzystencjalny.

Śmiechłem poraz drugi. Czy ty nie widzisz jak komicznym jest ubieranie twojej definicji w piórka, które nie czynią jej klarowniejszą? Doskonale o tym wiesz, bo później dwa razy ubierałeś to w "inne słowa".
A najśmieszniejsze jest to, że MaluśnaOwieczka przewidział dokładnie, że tak się zachowasz. :mrgreen:

No to gratuluję że śmiechłeś po raz drugi, natomiast to nie jest żadne moje "ubieranie definicji w piórka" ani "nieudolna próba sformalizowania definicji", tylko predykat egzystencjalny jest tak właśnie sformalizowany:
istnieje x takie że p(x),
a "moja" definicja istnienia jest wzięta wprost z logiki i używana przez filozofów od dawna.
Jeżeli to nie jest dla Ciebie wystarczająco klarowne, to jesteś w tyle za dziećmi w szkole które się o tym predykacie uczą.

Banjankri napisał:

Cytat:

Znowu popełniasz zabawny błąd. Mieć nieskończenie wiele cech, to nie to samo co mieć wszystkie cechy.

Nie kolego, to ty na wyrost puściłeś bąka nieskończoności, a za nim ciągną się konsekwencje. Która cecha nie zawiera się w nieskończonym zbiorze cech? Proszę o dowód, nie błędną analogię.

Tak kolego, jeszcze w poprzednim poście byłeś zdania że mieć nieskończenie wiele cech, to mieć wszystkie cechy. Jeżeli już rozumiesz na czym polega błąd, to analogia z potęgami dziesiątki powinna być wystarczająca. Weź ten atom i zobacz w jakich sensach istnieje, a w jakich nie.

Banjankri napisał:

Cytat:

Krytykuję jedno i drugie miszczu, ale wolałbym się skupić na Twoich definicjach i poglądach.

Nie wychodzi ci.

Widać po Twojej frustracji.

Banjankri napisał:

Cytat:

Nie chodziło mi konkretnie o fizyczne układy odniesienia, które oczywiście też się wliczają w "odnoszenie się do 5 atomów". Nie wiem co ma mieć do rzeczy zmienność rzeczy, zechcesz wyjaśnić?

Wytłumaczyłem na przykładach, przepisać, czy znajdziesz? Kompletnie pominąłeś kluczowe zarzucy czyniące twoją definicję absurdalną.

Nie podałeś takich zarzutów, pokazałeś tylko że nie rozumiesz co czytasz.

Banjankri napisał:

Cytat:

Niczego nie mnożę, w rzeczywistości trafiamy na nieskończoną złożoność gdy się jej przyjrzymy.

Jak wygląda nieskończoność? Fajnie byłoby zobaczyć jak w tej twojej teorii zarządzac informacją. Jakoś niesamowicie gładko przychodzi ci składowanie i operowanie nieskończoną ilością danych.

Znowu zabawny błąd pokazujący jak niewiele rozumiesz. Zapytaj dzieci w szkole jak to robią, że tak gładko im przychodzi składowanie i operowanie nieskończoną ilością danych gdy mają na lekcji geometrię. To że coś można dzielić i wyodrębniać w nieskończoność, to nie znaczy że operuje się nieskończoną ilością danych.

Banjankri napisał:

Cytat:

A skąd ty wiesz o niepostrzegalnej mechanice?

Z tego co postrzegam.

W jakiej formie występuje ta twoja wiedza? Projekcji, mentalnej fabrykacji?

Dowodów i wniosków.

Banjankri napisał:

Cytat:

Czy kształt Twojego doświadczenia wynika tylko i wyłącznie z Twojego nałożenia istnień na to doświadczenie?

To jest źle zadane pytanie, bo kształt doświadczenia, to jest nałożone istnienie. Czy kształt babki z piasku zależy wyłącznie od kształtu wiaderka? Tak, ale jakby nie było piasku to, by nie było kształtu. Dlatego mówimy o nałożeniu kształtu na doświadczenie. Ten akt może być odruchowy, w którym to doświadczenie będzie dyktować kształt, albo intencjonalny, w którym niezgodności z doznaniem mogą być duże. Dzięki temu, na przykład, jesteś w stanie policzyć w głowie, ile to jest 7+9*3.

No i uciekasz jak zwykle, ale z Twojej odpowiedzi już wynika to o co mi chodzi i dlaczego Twoja definicja jest do pupy - de facto dzielisz istnienie na 2 rodzaje, tylko o tym drugim nie mówisz że to istnienie - to jest jakieś nieistotne coś czym nie warto sobie w ogóle zaprzątać głowy. Dlatego tak jak napisałem, Twoja definicja jest tylko służącym Tobie uproszczeniem, a nie czymś co nadaje się do opisu rzeczywistości.

Banjankri napisał:

Cytat:

Masz dostęp do tego co niedane w doznaniu, i nie są to fenomeny a wzorce w które układa się doświadczenie.

Przyjrzyj się z czego te wzorce są zbudowane. Weź sobie 7+9*3 za przykład, licz to w głowie i obserwuj co robisz.

7 nie możesz podzielić na równe części inaczej niż dzieląc je na 7 części, a 6, 8, 9 możesz podzielić na więcej niż jeden sposób. Taka sama własność dotyczy kolejno 11, 13, 17, 19, 23 i tak dalej w nieskończoność. Chcesz zobaczyć ten wzorzec w "materialnym" doświadczeniu, to spróbuj z kamyczkami. Wedle Twojej definicji on nie istnieje jeśli nie nadasz mu istnienia, a jednak wynika z niego kształt Twojego doświadczenia.

Banjankri napisał:

Cytat:

Twoja definicja jest spoko o tyle, o ile nie reklamujesz jej jako poprawnego opisu rzeczywistości.

A czym jest rzeczywistość, jak nie właśnie rzeczami widzianymi? Rzeczywistość, to nie jest to jak sobie samo jest, ale jak to widzimy. To słowo jest zresztą świetnym przykładem tego, jak ten proces obiektywizacji przebiegał, od subiektywnego doświadczenia, do obiektywnej prawdy. Obiektywna prawda, to subiektywna prawda uznana przez więcej niż 1 osobę. Później rodzą się takie prawdziwki, jak istnienie prawdy ostatecznej, którą zna tylko pambuk.

A ja twierdzę że ten wzorzec dotyczący 2, 3, 5, 7, 11, 13, 17, ... nie musiał być widziany by determinował to jak widzenie wygląda. Czyżbyś miał jakieś obiekcje?

Banjankri napisał:

Cytat:

To jest to samo krzesło, jeżeli krzesłem nazywamy pewien zbiór jego przejawów - sensów w jakim istnieje.

Przypominam ci, że w twojej definicji, tez zbiór jest nieskończony i dynamicznie się zmieniający. To, że redukujesz go do jednego istnienia, które się nie zmienia mimo zmiany perspektywy, jest twoją projekcją mentalną. Używasz "mojego" istnienia w życiu, a swojego w filozoficznych dywagacjach.

Nie musi być ani nieskończony, ani nie muszę się w ogóle nad nim zastanawiać. W życiu codziennym stosujemy uproszczenia, a w dyskusjach filozoficznych próbujemy jak najlepiej coś opisać. Te uproszczenia jednak nie są Twoją definicją istnienia. Istnienie to jest coś na czym się zafiksowałeś, a powinno być dla Ciebie bez znaczenia co i jak istnieje.