ŚFiNiA

evaj23

Nauka, empiria i doświadczenie życiowe w sposób ściśle matematycznie naukowy dają nam 100% gwarancji matematycznej, że i owszem, z macicy, ale tylko w naszym wszechświecie, jednak w innym wszechświecie, tylko z dupy.

Piotr Rokubungi

Gdzieś w tym wątku wujzboj napisał, że świadomość, to nie idea. To zależy, jak dokładnie definiuje się pojęcie idei. Ale świadomość to raczej jest idea, a dokładniej to wyobrażenie- jak dosłownie wszystko, o czym można pomyśleć świadomie; niczym innym nie operujemy w świadomości, jak wyobrażeniami, pojęciami- z tej perspektywy sama świadomość, to również (tylko) wyobrażenie; a innej perspektywy „w obrębie” świadomości nie ma.

Semele

Myślę, że wuj uznał temat za wyczerpany.
Mnie natomiast zniechęcił dziwny komunikat ewej czy coś tam.
Dyskurs jednak przestraszyła się Jimmy Jimmy.
Jimmy Jimmy troche pochulal. Poszedł gdzieś czy tam gdzie pieprz rośnie??

Dyskurs

Dyskurs

Semele

Wuj jednak uważa, że samoswiadomosc to substancja..
Oraz, że jest podstawą bytu. Ta duża samoswiadomość nazywa się Bóg i jest miłością.

Materia nie jest podstawą bytu. Materia ISTNIEJE gdy istnieja samoswiadomosci.

Piotr Rokubungi

Semele

Różne definicje samoświadomości

Samoświadomość: bycie świadomym swojej odrębności od reszty świata, czyli doświadczanie bycia sobą.
Samoświadomość cielesna: bycie świadomym odrębności własnego ciała od reszty świata.
Poczucie własności: świadomość, że gdy wykonujemy ruchy jedną częścią naszego ciała, wprawiamy w ruch nasze ciało jako całość (związek z samoświadomością cielesną).
Poczucie celowości: świadomość, że działamy dążąc do jakiegoś celu.
Świadomość upływu czasu: bycie świadomym własnego istnienia w różnych okresach czasu i tego, że będzie się istnieć w przyszłości.
Meta-samoświadomość: świadomość własnego istnienia, a także tego, że jest się istotą świadomą.
Koncepcyjna samoświadomość: posiadanie wyobrażenia o sobie, jako istoty z pewnymi cechami, które odróżniają je od reszty świata.
Tożsamość narracyjna: złożony koncept i pogląd, w którym istota porównuje z innymi swoją sytuację i historię, w tym swoją własną rolę w społeczeństwie.

Semele

Sama zaś materia
pierwsza jest czymś, co "może przybierać wszelki kształt, co może posiąść każdą własność, co
może stać się wszystkim, a jest niczym, dopóki jakiegoś kształtu, jakiejś formy nie przybierze"
(K. Ajdukiewicz). Ponieważ więc materia pierwsza nie jest "samodzielnym stanem bytowym",
jest ona - ujęta sama w sobie - niedefiniowalna, a zatem niepoznawalna. Sprawia to sam charak-
ter arystotelesowskiej teorii bytu i teorii poznania: forma, która w płaszczyźnie bytowej deter-
minuje materię do bycia konkretną rzeczą, w płaszczyźnie poznawczej - determinuje poznanie
do wytworzenia pojęcia tej rzeczy. Skoro jednak materia pierwsza formy nie ma - nie można

🙂
utworzyć jej pojęcia. W gruncie rzeczy więc, w systemie arystotelesowsko-tomistycznym nie
sposób postawić pytania o istotę materii pierwszej i staje się ona "czymś, o czym nie mam poję-
cia co to jest" (something I know not what - J. Locke), jest "bytem-niebytem, niczym-czymś, pra-
wie niczym, ani ciałem ani duchem ani w ogóle niczym" (A. Farges).
Tę raczej poważną trudność próbowano rozwiązywać na kilka sposobów. Bugajak z kul

Semele

Semele

Wuj

Semele

Tu ciekawa informacja: Jeszcze bardziej kontrowersyjna jest kwestia świadomości. Etycznie dużo bardziej wątpliwa. Uczeni w Yale po sześciu godzinach od ożywienia komórek świńskich mózgów zaprzestali podawania płynu, bo nie mieli pewności, czy organ wyjęty z ciała jest w stanie – jeśli można tak powiedzieć – odzyskać przytomność. Byli jednak przygotowani na użycie środków znieczulających. Wyposażyli zresztą swój płyn perfuzyjny w specjalne składniki, które blokowały pobudliwość neuronów (takie same, jakie stosuje się przy znieczulaniu i usypianiu ludzi podczas operacji chirurgicznych). Nie wiadomo więc, co by się stało, gdyby jednak posunęli się dalej.

– Wątpię, czy w takim wypreparowanym z ciała mózgu możemy w ogóle mówić o świadomości – mówi dr Boguszewski. Bo jest z nią problem już na etapie definicji. – Większość rozumie ją jako przytomność, ale dla mnie jest pojęciem szerszym. Należy mówić o pewnej właściwości, która pozwala organizmom w trybie rzeczywistym wchodzić w reakcje z otoczeniem.

Mówiąc prościej, żywy mózg, by mógł cokolwiek wokół siebie postrzegać, wymaga podłączenia do narządów zmysłów, takich jak oczy lub uszy. Ale z drugiej strony badania prowadzone na ośrodkowym układzie nerwowym podczas snu sugerują, że może on być świadomy bez odbierania bodźców zewnętrznych.

– Wykonujący eksperyment celowo nie chcieli sprawić, by użyte mózgi poddane perfuzji podjęły aktywność na poziomie całego narządu w formie procesu świadomości – podkreśla naukowiec z Instytutu Nenckiego. – Granica między pojedynczymi komórkami a całym narządem wydaje się dość płynna i komórki mogły między sobą przesyłać impulsy świadczące o podjęciu pracy. Jednak nie wiemy, czy miałyby jakiś sens i czy rzeczywiście nastąpiłaby integracja wyższego rzędu.

Poproszony o komentarz współautor amerykańskiego badania prof. Nenad Sestan powiedział: „Człowiek może przelecieć ze spadochronem kilkaset metrów nad ziemią, ale czy to oznacza, że potrafi fruwać?”. – Mimo to rozpętała się gorąca dyskusja, czy mózg zwierzęcia bez kontaktu z ciałem, ale żywy, może odczuwać cierpienie wynikające ze stanu, w którym się znajduje – mówi dr Boguszewski. Na to pytanie także nie ma odpowiedzi. Ba, nie wiadomo nawet, jak się z tym problemem zmierzyć. – Wciąż w pełni nie określono struktur, które tworzą świadomość lub są jej siedliskiem – wyjaśnia dr Boguszewski. – Na pewno jednak nie będzie to pojedynczy obszar, jak hipokamp czy kora przedczołowa, ale raczej współdziałanie różnych struktur podkorowych i korowych.
[link widoczny dla zalogowanych]

wujzboj

Semele, powiedziałaś jakiś czas temu (pewno pod koniec września), że wątek odświeżyłaś. Co zobaczyłem dopiero dziś. Widzę, że przynajmniej o niektórych z tych spraw (chociażby właśnie o "dziecku Semele" oraz o różnicy między nauką a filozofią i między świadomością behawioralną a świadomością realną) dopiero co mówiliśmy, w wątku równoległym. Nie chcę dublować. Jeśli coś jest tu nowego lub przynajmniej nie omawianego teraz przez nas obok, proszę zacytuj. Tylko proszę po jednym problemie na raz, bo inaczej będzie o wszystkim, czyli o niczym!

Nb, postawione po raz n-ty pytanie "co znaczy istnieje" jest w kontekście tego wątku na prawdę niepoważne. Zgadnij, czemu ten wątek jest poświęcony. Czy pamiętasz swój własny wątek, zatytułowany "ISTNIEJE" (tak to ten wątek, w którym teraz piszemy)? Czy pamiętasz, ile razy dostawałaś w nim odpowiedź, nie tylko w postaci jednego zdania, akapitu czy postu, lecz w postaci dyskusji ciągnącej się niekiedy przez wiele stron? I teraz zostało ci z tego wszystkiego tylko pytanie "co znaczy istnieje"? Co ja mam zrobić? Odesłać cię jakieś 70 stron do tyłu w twoim własnym wątku i poprosić, żebyś sobie przypomniała tę dyskusję i przynajmniej napisała, jakie wątpliwości cię w związku z nią teraz naszły? Chyba tak. Co więc niniejszym czynię!

Semele

wujzboj

Semele

Wuj

wujzboj

Słucham?

A jak ty nazywasz ਸ਼ੀਸ਼ਾ ?

Ciąg dźwięków czy linii i kropek - a z tego składają się języki publiczne!!! - niczego nie mówi słuchaczowi, jeśli nie zostanie przetłumaczony na język prywatny słuchacza. Czyli na jego doświadczenia. A to tłumaczenie polega na tym, że widząc czy słysząc "ਸ਼ੀਸ਼ਾ", myślisz o lustrze. Myślisz sobie przy tym zapewne polskie słówko "lustro", ale kiedykolwiek się choć odrobinę zastanawiasz nad tym, co myślisz, to twoja pamięć przywołuje ci wrażenia, w których występuje lustro. Zaś gdy się nie zastanawiasz, to twój umysł podsuwa ci takie zdania ze słowem "lustro", które pasują co takich wrażeń. W efekcie, słowo "ਸ਼ੀਸ਼ਾ" staje się dla ciebie zrozumiałe - zrozumiałe dokładnie w tym stopniu, w jakim możesz je przetłumaczyć na swoje doświadczenia, na swoje wrażenia zapisane w twojej pamięci.

Semele