ŚFiNiA

krystkon

Sens życia zawiera się wyłącznie w emocjach i nie istnieje poza emocjami. Logiczne myślenie (racjonalizm) zabija emocje i prowadzi w pustkę. Prowadzi do miejsca, w którym niczego się nie pragnie, niczego się nie odczuwa i w którym wszystko wydaje się jednakowe.

Oczywiście racjonalizm poprawia pozycję społeczną, bezpieczeństwo, zmniejsza stres i wydłuża życie. Wszystko jednak kosztuje emocjonalną pustkę, samotność w świecie przepełnionym ludźmi i poczucie braku sensu czegokolwiek w życiu.

Jeśli ktoś chce w życiu pragnąć i odczuwać wszystko bardzo emocjonalnie musi porzucić racjonalizm. Musi stać się irracjonalny, chwilami wręcz głupi. Musi się przemienić w Don Kichota. Wówczas jego życie zagotuje się od sensu, wypełni przyjaciółmi chwilami tak samo głupimi i irracjonalnymi jak on sam i wszystko cokolwiek się w życiu wydarzy będzie odczuwane bardzo silnie.

Irracjonalny = żywy
Racjonalny = martwy za życia

Śmierć racjonalizmowi

.

Marcin Kotasiński

Jest jeszcze trzecia droga połączenie emocji i rozumu. Robisz z głową, rozumem wszystko tak, aby dobrze się czuć. Ta droga to mądrość, bo rozumem spostrzegasz swoje uczucia i je racjonalizujesz osiągasz dobre samopoczucie i dobre zrozumienie siebie.

krystkon

Marcin Kotasiński

Spójrz na emocje i rozum jak na spektrum. Jedna jego skrajność to same emocje druga sam rozum. W środku jest równowaga, połączenie obu w najzdrowszych proporcjach. To gdzie będziesz się znajdował zależy od Ciebie. Mądrość to droga środka, droga, aby realnie stąpać po ziemi i jednocześnie zachować wrażliwość. To, co mówisz to mówisz, bo jeszcze nie znasz tej trzeciej drogi. Wielu poznało, dlatego powstało pojęcie drogi środka albo złotego środka. To znasz, a to powstało, bo ktoś to już kiedyś zrobił i tak nazwał. W naszej kulturze był to Arystoteles jak dobrze pamiętam. Na wschodzie Konfucjusz, ale można znaleźć środkową drogę także w innych kulturach. To realne tylko trzeba świadomie oglądać siebie w doświadczeniach, własne uczucia i rozumowo je pojmować czy są one realne nie irracjonalne. Jeśli twierdzisz inaczej to podaj przykład, który uważasz, że nie pozwala się pogodzić a ja wyjaśnię Ci go, tylko realny.
Takim przykładem jest przyjaźń, bo posiadasz wrażliwość z przyjaciółmi, a jeśli będziesz potrzebował to i racjonalnie pomogą, kiedy będzie potrzeba.

mat

Tak to jest jak sie ma czarno-bialy obraz rzeczywistosci, a tymczasem mozna byc na codzien, w pracy - racjonalista; w weekendy, urlopy, itp - irracjonalista.

Marcin Kotasiński

Wiesz Mat nie orientuję się czy to do mnie, bo pisząc o spektrum uczuciowo – rozumowym wyrażam spektrum barw, nie czerń i biel skończenie postrzeganego rozumu i uczuć, które nie mogą się niby łączyć ze sobą. Ja potrafię zachowywać racjonalizm i serdeczność i nie widzę w tym trudności, czuję się dobrze i dobrze rozumiem przez to. Powiedz, co wyjaśnić to postaram się to zrobić. Zapewniam Cię, że w każdym miejscu można zachowywać równowagę uczuć i rozumu. Uczucia są irracjonalne tylko wtedy, kiedy wymykają się rozumowi, ale nie należy ich rozumem tłumić, bo wtedy wychodzi sam rozum. Trzeba zrobić tak, aby dobrze się czuć i zgodnie z Prawdą (rozumem) zachować, to jest mądre. Dbasz o dobre samopoczucie przed, w trakcie i po wypowiadając po prostu Prawdę. W pracy czuj się dobrze, a na urlopie mądrze zachowuj. To jest oczywiste, kłopot może być nie w tym co piszę, ale w tym, czy ulegasz rozumowej presji w pracy, której źródłem są inni ludzie, a na urlopie popuszczasz za bardzo pasa i wychodzą głupoty. Może chodzi o to, czy chcesz podjąć wysiłek, aby równoważyć uczucie i rozum, nie w tym co piszę.

wujzboj

Marcin Kotasiński

wujzboj

Psychopatia polega właśnie na braku emocji. To nie jest konflikt rozumu z emocjami. To jest beznamiętne obserwowanie świata i wybieranie np. według kryterium zysku finansowego czy umocnienia władzy. Właśnie brak emocjonalnego odniesienia czyni psychopatę niebezpiecznym. Psychopacie jest obojętne. Nawet perspektywa kary nie ma dla niego większego znaczenia.

Marcin Kotasiński

A czy można zmusić go do płaczu lub kiedy spotka swoja ukochaną, matkę albo kogoś wobec kogo wyrażał silne emocje, to czy wyrazi jakieś albo kiedy gniewa się to czy wyraża emocje? Taki człowiek też ma emocje tylko ma emocjonalno - rozumowy bałagan.

wujzboj

Można go zmusić do płaczu, bo płacz jest niekoniecznie wyrazem emocji, płacz jest również reakcją odruchową. Psychopata ma, rzecz jasna, swoje dążenia, swoje cele, ale nie ma do nich stosunku emocjonalnego. Dąży, niekiedy bardzo konsekwentnie i uporem, ale niepowodzenia nie są dla niego specjalnym problemem. A już cudze niepowodzenia czy sukcesy są mu zupełnie obojętne.

Oczywiście, to jest model "idealnego psychopaty"

. Ale właśnie w tym kierunku działa to zaburzenie psychiki. Nie w kierunku konfliktu pomiędzy emocjami i rozumem, a w kierunku wygaszania emocji i podchodzenia do wszystkiego "na chłodno".

Marcin Kotasiński

Wszelkie akty rozumowe pochodzą ze świadomego oglądu emocji. Te obejrzane stają się wyobrażeniami rozumu, które wcześniej czuło się.
Jarku to absurd twierdzić, że płacz nie jest wyrazem emocji, owszem to może być odruch na skutek odczuwania bólu, ale odruch emocjonalny.
Każde wykrzywienie/zmiana wyrazu twarzy, to wyraz stanu emocjonalnego, a takie posiada każdy człowiek. Rozum mówi chłodno, emocje mają dynamikę.
Nawet przyzwyczajeni do wyrządzania krzywdy faszyści posiadali emocje np. do własnej rodziny albo obiektu kultu, którym był faszyzm i jego symbolika. Psychopaci mają emocje w stosunku do celu, jaki obierają, chcą go, pragną tak bardzo, że gwałcą prawa innych, aby osiągnąć swój cel. Tłumienie emocji świadczy o niezgodzie pomiędzy emocjami a rozumowymi postrzeżeniami w podmiocie, ale to coś innego niż nie posiadanie emocji. Emocji nie posiada maszyna w fabryce, co poznajemy po tym, że zawsze reaguje tak samo - mechanicznie. Takich ludzi nie ma.

wujzboj

Nie chodzi o emocje w rodzaju płaczu odruchowego, za którym nie idzie wola (choćby tłumiona przez inny poziom woli) unikania sytuacji wywołującej ten odruch.

Psychopata nie tłumi emocji. Psychopata nie odczuwa emocji, które musiałby tłumić.

Psychopata może nie zdawać sobie sprawy z tego, że jest psychopatą (szczególnie, że ograniczenia w odczuwaniu emocji wcale nie muszą być stuprocentowe ani nie muszą dotyczyć wszystkich istotnych aspektów życia w społeczności). A gdy się dowie, że jest psychopatą niebezpiecznym dla otoczenia, może nawet uznać, że należy go ze społeczeństwa usunąć. I niekoniecznie będzie to decyzja emocjonalna, związana z poczuciem winy czy obawą o innych ludzi. Może to być decyzja czysto rozumowa, związana z uznaniem pewnego systemu wartości na tej samej zasadzie, na jakiej uznaje się prawa arytmetyki.

Faszyści niekoniecznie byli psychopatami.

Maszyna nie musi wcale reagować mechanicznie (zawsze tak samo) - chyba, że jest to faktycznie prosta, mechaniczna konstrukcja.