ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Od jakiegoś czasu hołduję poglądowi, że np. nauka jest swego rodzaju ŚWIADOMOŚCIOWYM FILTREM CELOWYM. Co przez to rozumiem?
- Ano to, że uprawianie nauki polega na nałożeniu na swój umysł WYMOGU METODOLOGII, która służy wielu różnym celom, skupiających się na naturalistycznej wizji rzeczywistości. Te cele to: użycie terminologii uznanej w nauce, metod postępowanie, sposobów publikowania osiągnięć itp.
Czy ten zestaw zaleceń, postępowań dotyczący nauki jest jakoś uniwersalny?
- Otóż nie. On jest CELOWY. Służy konkretnemu celowi - głównie temu, aby z jednej strony formułować myśli w sposób precyzyjny, nie mylący po ich wejściu w przestrzeń publiczną, a z drugiej, aby aspekty nieweryfikowalne, subiektywne zostały usunięte - wtedy zostanie to, co niejako wspólne dla umysłów zajmujących się powtarzalnymi aspektami świata.
Czy nauka "poznaje rzeczywistość"?
- Niewątpliwie tak. Ale warto zadać trudniejsze pytanie: czy poznaje ją na pewno "taką, jaka ona jest"?
Weźmy postulat naturalizmu. Uznajmy go za cenny i wartościowy, zastosujmy w spojrzeniu na świat. Czy z jego pomocą odkryjemy rzeczy bardziej "prawdziwe"?...
Ja uważam, że taki pogląd byłby nadużyciem. Odkryjemy to, co zostanie po nałożeniu flitra naturalizmu. Dokładnie to i tylko to.
czy świat JEST naturalistyczny?
- Tego nie wiadomo.
Ale zakładając naturalizm, skazujemy się na odfiltrowanie z pola widzenia aspektów z naturalizmem sprzecznych.
Nie wiemy zawczasu CZY nasz świat poprawnie opisuje się postulatem naturalizmu. Może tak, ale może i nie. Jeśli jednak ten postulat przyjmiemy i będziemy w jego stosowaniu konsekwentni to ŚWIAT NAM WYJDZIE Z OWYM POSTULATEM ZGODNY. Wyjdzie nam dlatego, że wszystko inne będziemy naginać do postulatu, który sam z siebie jest przecież nienaruszalny.
Czy to jest z mojej strony krytyka naturalizmu?
- Akurat NIE. Jakieś założenia trzeba przyjąć, jakoś trzeba sobie podążanie ścieżkami myśli zawęzić. Krytykuję jednak wnioskowanie, w którym z przyjętych arbitralnie założeń dla myśli, będziemy potem wnioskowali jakiejś "obiektywnej" niezależnej naturze świata.
Gdyby były sobie dwa światy
1. Naturalistyczny, w którym nauka przyjęła ów postulat i się konsekwentnie go trzymała.
2. Bez zgody na naturalizm (nie wiemy co w zamian, ale coś by było) - też by jakaś wiedza w tym układzie powstała.
Obstawiam, że świat z naturalistyczną nauką odkryje inne zależności świata, niż ten bez naturalizmu. Będzie to wynikało z przyjętych założeń.

Jan Lewandowski

Michał Dyszyński

wujzboj

Świat nie jest naturalistyczny, to akurat dobrze wiadomo. Ale naturalizm jest w wielu przypadkach właściwym praktycznym podejściem do świata. Faktycznie, typowym błędem ateistów jest patrzenie na wszystko przez ów "naturalistyczny filtr", co prowadzi na przykład do ideologizowania nauki i do sprzeczności w światopoglądzie. Z drugiej strony, patrzenie wyłącznie przez ten filtr nie jest warunkiem koniecznym dla ateizmu.

Michał Dyszyński

mat

wujzboj

Myślę, Michale, że silnym impulsem popychającym ludzi w stronę ateizmu jest problem dobra i zła. Teodycea. Jak pogodzić ewidentne istnienie zła, wręcz koszmarnego zła, z hipotezą istnienia wszechmocnego Boga. Klasyczna teologia zupełnie sobie z tym dziś nie radzi, bo opiera się na etyce dziś już zbyt bezdusznej: wrażliwość ludzi rozwijała się w ostatnich stuleciach szybciej, niż myśl teologiczna. Scjentyczne idee stają się w tej sytuacji łatwą protezą zastępującą Boga jako podstawę świata; nie trzeba tutaj głębszej spójności filozoficznej, bo przeważającej większości ludzi i tak rozważania filozoficzne w ogóle nie interesują, wystarczy im jakieś tam zaklejenie taśmą lepiącą co bardziej rażących dziur. Co jest zupełnie zrozumiałe.

wujzboj

mat

wujzboj

Pisząc wielką literą słowo "Bóg" w zwrocie "wszechmocny Bóg", miałem na myśli wszechmocne dobro, a nie - wszechmocne zło lub wszechmocne raz to, a raz tamto.

Problem teodycei jest jedynym naprawdę trudnym problemem dla teizmu. Ale jest to problem rozwiązany - tyle, że nie uczą tego w seminariach.

Michał Dyszyński

Błażej

Michał Dyszyński

wujzboj

mat

wujzboj

lucek

wujzboj

Piotr Rokubungi

Błażej

Wujzboj,

Genesis zawiera się ona w metaforycznym opowiadaniu..

Trochę moje pytanie skieruje dyskusje na inne tory, ale zaryzykuje. W katolicyzmie raczej przyjmuje się, że historia Adama i Ewy to metafora zawierająca pewne prawdy religijne ( „raczej” ponieważ, gdy dawno, kiedyś tam wszedłem w dyskusję na temat zła na świecie z księdzem katolickim to zło wyjaśniał upadkiem Adama i Ewy, kiedy zapytałem czy to nie metafora, odparł, że zdarzyło się naprawdę. Z innym księdzem dyskutując o historii Adama i Ewy, gdy stwierdziłem, że wedle dzisiejszej wiedzy, wszystkie fatalne skutki wypływające z grzechu Adama i Ewy występowały przed pojawieniem się człowieka, ksiądz argumentował, że to metafora – z osobistego doświadczenia widzę, że niektórzy księża sami nie wiedzą jak się mają z poglądami, albo argumentują tak jak im wygodnie, a ktoś taki jak ja pozostaje z jeszcze większym mętlikiem ), ale czy to jest słuszny pogląd ? Wuj jest katolikiem, więc osoba Jezusa nie jest Wujowi obojętna. A, co Jezus miał dopowiedzenia an temat historii Adama i Ewy ? „Od początku stworzenia ‚On [Bóg] uczynił ich mężczyzną i kobietą. Z tego względu mężczyzna opuści ojca i matkę i oboje będą jednym ciałem’ (...). Co zatem Bóg wprzągł we wspólne jarzmo, tego niech człowiek nie rozdziela” (Marka 10:6-9). Czy Jezus użyłby alegorii jako uzasadnienia dla ważnego przepisu prawnego? W żadnym wypadku! Powołał się na wydarzenia z Księgi Rodzaju, ponieważ były to fakty.” (skopiowane z jakiejś strony Świadków Jehowy). Łukasz w swojej Ewangelii doprowadził rodowód Jezusa aż do Adama. Wszystkie imiona ujęte w tych rodowodach opisują realnych ludzi, a zatem Adam, wymieniony w każdym z nich, też był realnym człowiekiem (przekonują świadkowie). No właśnie, Jeżeli na przykład Adam nie był postacią historyczną (a jedynie symbolem, częścią metafory), to czemu w Piśmie Świętym opisuje się relacje historycznego realnie Jezusa do niehistorycznego(symbolicznego) Adama ? Paweł z Tarsu twierdził ze Jezus umarł by zmazać grzech Adama i Ewy (zatem mowa o postaciach historycznych). Nie mogę obecnie znaleźć fragmentu, ale jest chyba taki, gdzie Jezus wypowiada się o Adamie i Ewie, jak o postaciach historycznych. Jezus chyba nie traktował metaforycznie Księgi Genesis.

Piotr Rokubungi

O.K.

Błażej

O.K.

mat