ŚFiNiA

Błażej

Czytając lektury o tematyce filozoficznej odnoszę częste wrażenie, że trwa jakiś nie do końca sprecyzowany konflikt na linii filozofia-nauka. Ogólnie w śród mas jest jakiś popyt na tzw. "światopogląd naukowy", a sami naukowcy często odcinają się od kolegów z branży filozoficznej, gdyż filozofia nie daje nic więcej jak sofisterie i złudzenia.

Z kolei niektórzy filozofowie przekonują, że różnica pomiędzy filozofią, a nauką jest złudna...
Gdyby tak było to pewnie filozofowie cieszyliby się, bo w końcu nie czuliby się spychani na margines.

Zastanawiam się czy współczesna filozofia ma coś konkretnego do zaproponowania nauce? Albo czy może mieć na nią wpływ w jakiś aspektach np. na metodologie? Może wpływać na treść teorii naukowych?

Jak w tym miejscu widzicie rolę filozofii?

O.K.

wujzboj

O.K., dokładnie!

Piotr Rokubungi

Filozofia jest właściwie wszystkim, bo "myślę, więc jestem".
Rozdział pomiędzy filozofią a nauką jest oczywiście sztuczny, ale poniekąd służy on nauce... Gorzej chyba jest ze sztucznym i "prowokowanym" rozdziałem nauki od religii.

JanelleL.

wujzboj

Ach nie, rozdział między nauką i filozofią nie jest sztuczny. Jest niezbędny do tego, by jedno i drugie mogło się rozwijać. To zupełnie różne dziedziny, należące do zupełnie różnych kategorii epistemologicznych.

Filozofia może (i powinna) zawierać w sobie interpretację nauki, ale odwrotna sytuacja jest nie tylko niepożądana, wręcz degradująca naukę do przesądu. Ogólnie rzecz biorąc, filozofia jest niezbędna każdemu (choćby i nie wiedział, że filozofuje), a bez nauki można by się obyć. Tyle, że to niewygodne obywanie się

Podobnie jest z rozdziałem nauki od religii: jest on koniecznością, bo bez niego nauka staje się zabobonem, a religia - sieczką. Religia ma w zasadzie taki sam status poznawczy, jak filozofia, tyle, że ma do tego swoje cechy charakterystyczne, których filozofia posiadać nie musi. Na bazie tej samej religii mogą być rozwijane różne filozofie; konkretna religia formułuje dla nich dość ogólne ramy, oczywiście będące po części różne dla różnych religii. Natomiast nauka jest wspólna dla wszystkich religii, które nie odrzucają naukowości z założenia (żadna ze znanych mi, dominujących religii tego nie robi). Podobnie, jak nauka jest wspólna dla wszystkich filozofii, które nie odrzucają naukowości z założenia (także i żadna ze znanych mi, dominujących filozofii tego nie robi).

Katolikus

O.K.

@Katolikus

Nauka twierdzi że nasz Wszechświat zaczął sie w Wielkim Wybuchu.

Ja, będąc katolikiem, zgadzam się z tym poglądem (choć nie muszę, bo nauka nie daje ostatecznych odpowiedzi, zwłaszcza w takich kwestiach jak Wielki Wybuch i ostateczne pochodzenie Wszechświata).

Pewien ateista uznający naukę też się zgadza z tym samym poglądem (choć też nie musi się zgadzać, z tych samych powodów).

Jednocześnie jako katolik, uważam że Wszechświat został (w taki czy inny, nieważne jaki, sposób) stworzony przez Boga. Po prostu w to wierzę.

Ateista zaś uznaje że Boga nie ma, on też w to wierzy.

Nauka jest ta sama, obydwoje, ja i ateista, posługujemy sie tą samą nauką, i przyjmujemy te same naukowe wnioski.

Jednocześnie w sprawie poglądów wychodzących poza naukę się nie zgadzamy. Wolno nam, bo istnieje wolność poglądów, a nauka się w to nie wtrąca, bo leży to poza jej działką.

Nauka jest ta sama, ale uznawana filozofia i światopogląd zupełnie różne. Nawet jeśli głupiec, mieniący się "naukowym ateistą", uznaje że nie wchodzi on w żadną filozofię, to jednak w nią wchodzi, nawet jak nie przyjmuje tego do wiadomości.

Nauka pochodzi od filozofii, bo jest sferą ludzkiej działalności, ale wychodzi ponad konkretną filozofię. Fizykę jeszcze za czasów Newtona nazywano "filozofią przyrody". Nauka łączy bowiem ludzkie poglądy na świat, z obserwacjami i wnioskowaniem, które te poglądy mogą zmodyfikować. Zawsze jednak poglądy będą odgrywały tu role i nie da się od nich uwolnić.

*************************************************************

Jeśli chodzi o wojujących ateistów (mieniących się niekiedy, niesłusznie "naukowymi"), to w moim odczuciu opierają się oni nie na nauce, tylko na stereotypach, pysze, pogardzie, poczuciu wyższości i uprzedzeniach.

Co jest dla nich typowe, choć nie przyznają tego wprost, to przekonanie że wszyscy wierzący muszą sprowadzać sie do pewnej stereotypowej kliszy, karykaturalnego obrazu osoby nawiedzonej religijnie. Ze wszyscy wierzący to niewykształcone naiwne masy, mohery, fanatycy religijni, fundamentalistyczni kreacjoniści usiłujący za wszelką cenę utrzymywać obraz świata jaki miałby wynikać z literalnego odczytania świętych ksiąg, ogólnie ludzie tępi, niezdolni do samodzielnego myślenia, nietolerancyjni, bez wiedzy o świecie, bojący się poznać o nim prawdę itp. Natomiast z drugiej strony ateiści to ludzie którzy wyszli ponad opisane cechy, rzekomo nierozłącznie związane z religią, ludzie samodzielnie myślący, dysponujący dużą wiedzą, znajomością świata, zdolnościami krytycznego myślenia itp.

Tymczasem prawda jest zupełnie inna, owszem i wśród osób religijnych można znaleźć takich wpisujących się w ten negatywny opis, ale można też znaleźć ludzi mających te pozytywne cechy. Jak również po drugiej strunie, wśród ateistów można znaleźć takich, którzy wpisują się w ten negatywny opis fanatyka religijnego.

Ateizm nie zawsze łączy się z uczonością, a wiara religijna z nieuctwem. Nieskromnie jako przykład podam moją niedawną dyskusje z Irbisolem na temat prawdopodobieństwa. Generalnie, zawsze gdy dyskutuje się z wojującym ateistom, to na końcu okazuje się że jego powody dla których Bóg nie może istnieć, opierają się nie na poprawnych obserwacjach i rozumowaniu, tylko właśnie na pozorach i błędach we wnioskowaniu. Sofizmatach, które jemu, głupcowi przekonanemu o własnej mądrości, wydają się rozsądkiem.

Co ważne jest, to to by nie dać się onieśmielić bezczelną propagandą wojujących ateistów, tylko robić swoje. Wiara, Twoje własne poglądy w niczym Ci nie ujmują.

Moim zdaniem, żaden mądry, rozsądny człowiek, nawet jeśli uważa się za ateistę, to nigdy nie przystanie do wojujących ateistów. Przekonanie o posiadaniu wiedzy ostatecznej, pogarda i nietolerancja dla wszystkich innych absolutnie dyskredytuje tą grupę w oczach wszystkich którzy mają odrobinę rozsądku, pokory i szacunku dla innych.

wujzboj

mat

O.K.

mat

ptr

Katolikus

O.K. & Wujzboj. - zapraszam do tego wątku, starałem to sobie jakoś przelać na forum, bo w tym temacie opis problemu nie wyszedl w sposób mnie satysfakcjonujący.
http://www.sfinia.fora.pl/filozofia,4/naddatek-ontologiczny,10009.html#334747

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Do mat'a oraz O.K. głównie, a również do pozostałych: Świadoma, "osobowa" kreacja nie jest w sprzeczności z ewolucją, mat!
Natomiast treści pism świętych i tym podobnych- jakichkolwiek- wliczając w to ideologie i przekazy gnostyczne, mogą bez wyraźnej sprzeczności z wiedzą naukową zostać dość dosłownie rozumiane i zaakceptowane, jeśli przyjmie się "postawę", iż w takich tekstach są opisane nie tyle "zewnętrznie" zaszłe zjawiska, obiekty, osoby, istoty, ile bardziej wytwory ludzkiej wyobraźni, czy nawet fantazji, tylko w mniejszym lub większym stopniu mające odbicie czy/i dopełnienie w "realnych" zdarzeniach, osobach, istotach. Czy wobec tego uznawać je za kłamstwa? Chyba nie. Bo, czy kłamstwem jest, że w tej chwili wyobrażam sobie miłego, mądrego, acz potężnego smoka albo jakowegoś boga w innej postaci, np. kosmity, "ufoludka"?..

JanelleL.

mat

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

mat

Piotr Rokubungi