ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Śledzę doniesienia na temat zmagań w parlamencie, w brytyjskiej polityce związanych z brexitem. Niedawno uświadomiłem sobie, że cały ten chaos, jaki głosowaniom, sporom politycznym i społecznym towarzyszy jest sam w sobie bardzo pouczającym modelem (ściślej raczej analogią) dla pojmowania filozofii, epistemologii. Mamy tutaj pięknie zobrazowane to, jak pewne marzenia, przekonania, oczekiwania, zderzają się z rzeczywistością budując ostatecznie pewien konkret w postaci decyzji, potem zmiany historii kraju, życia wielu ludzi. Mamy pięknie podane zagadnienie WYŁONIENIA SIĘ poglądu w wybory, a potem w konsekwencje tych wyborów.
Co mieliśmy na starcie?
- Jakieś rozpoznanie, jakieś wrażenie przynajmniej części Brytyjczyków, że z UE im źle się wiedzie, że rygory jakie stawia członkostwo w tej wspólnocie są obciążające dla tego kraju.
Potem pojawiła się decyzja budująca konkret - referendum. Powstaje decyzja "opuścić UE". Ta decyzja powstała jako pewna suma statystyczna małych decyzji milionów ludzi. Ludzie Ci podejmowali swoje decyzje w oparciu nie o jakieś ścisłe dane i modele, ale o bardzo luźny zbiór kryteriów - trochę wynikłych z marzeń (o powrocie potęgi dla tego kraju), trochę z powodu propagandy stron konfliktu, trochę z jakichś tam własnych przekonań i przeświadczeń (w stylu np. "lepiej jest być samodzielnym, niż współzależnym"). Choć decyzja tutaj była rozmyta na te cząstkowe wybory wielu ludzi, to chyba dość podobnie to funkcjonuje nawet u pojedynczego człowieka - też jest tam walka idei, stawiane są pytania o to "co jest ważne", "co jest obiecujące na przyszłość".
Czy jest tu jakaś obiektywna prawda?
W moim przekonaniu chyba jednak nie. Jest mnóstwo prawd relatywnych - cząstkowych, w stylu np. "jeśli priorytet będzie miała samodzielność, niezależność, to słusznym jest dążenie do jej zwiększenia i wyzwalanie się spod obcych wpływów". Jednocześnie jednak, zmieniając paradygmaty oceny na priorytet współpracy dostaniemy "prawdę" w rodzaju: "słusznym jest zwiększać zakres współpracy między krajami, narodami, bo do pozwala na lepsze dopasowanie, dynamizuje związki między ludźmi".
Zapewne ostatecznie pojawią się (zakładam, że jednak do niego dojdzie) zarówno pozytywne, jak i negatywne (pytanie pod jakim kątem patrząc) skutki brexitu. Jedne firmy zarobią, inne stracą; ktoś odczuje radość i satyfakcję z powodu życia w bardziej niezależnym kraju, ktoś inny będzie zirytowany, że ma kłopoty w komunikowaniu się ze znajomym w innych krajach, że trudniej jest prowadzić ponadagraniczny biznes. Zapewne Wielka Brytania stanie się krajem bardziej zamkniętym (przynajmniej w kontekście reszty Europy) - ze wszystkimi tego negatywnymi i pozytywnymi konsekwencjami.
Ja bym raczej stawiał na to, że - przynajmniej przejściowo - Brytyjczykom wiele się utrudni, a zawirowania w biznesie spowolnią rozwój (może wygenerują recesję) kraju. Ale może też być tak, że ta niezależność przed czymś tam istotnym Wielką Brytanię uchroni (bo np. w Parlamencie Europejskim przegłosują jakąś wyjątkowo głupią decyzję).

Najbardziej filozoficzna refleksją dla mnie jest to, że nie ma tu jakiejś pewnej "obiektywnej prawdy". Może PKB tego kraju wzrośnie (wskutek brexitu), a może zmaleje. Ale nawet jeśli wzrośnie, bądź zmaleje to wcale nie oznacza, że od razu będzie można ocenić brexit jako korzystny, albo niekorzystny. Bo może ważniejsze jest dla kogoś samo poczucie niezależności.
Tu pięknie wychodzi jak istotną sprawą jest uwzględnienie w epistemologii tego co SUBIEKTYWNE. Nie ma predefiniowanego i absolutnego kryterium oceny czy słuszne jest dążenie do niezależności, czy do współpracy. Jedni ludzie wolą współpracować, inni wolą być niezależni w jaki najwyższym stopniu. Ale nie ma w tym "obiektywnej racji", czy jakiegoś absolutnego "jak się powinno".

Michał Dyszyński

Widzę ten brexit trochę na podobieństwo pewnych moich układów rodzinnych. Mam taką sytuację, że z pewnymi ludźmi jest mi bardzo trudno się dogadać, bo one maja BARDZO SILNE PRZEŚWIADCZENIA, czasem MARZENIA. "To tak jest", jak owa osoba mówi, choć kompletnie tego nie uzasadnia, a na próbę wskazania, że jednak jest inaczej, owa osoba reaguje jedynie bardzo silnymi emocjami, nie dając dojść do głosu, negując wszystko, zarzucając oponenta oskarżeniami na wiele niezwiązanych tematów.

Dla niektórych ludzi prawdy są SILNIE PERSONALNE. Widać to po tym, że owe osoby nie potrafią rozmawiać o czystej sprawie, tylko muszą postrzegać ją zawsze przez pryzmat jakichś intencji (często ukrytych), celów (jakże często domniemanych, nie mających uzasadnienia w realiach). Oto kamień nie lezy po prostu na drodze, ale "ktoś go tam celowo umieścił".
Mamy chyba wszyscy ten aspekt w rozumowaniu, że odnosimy prawdy i stwierdzenia do siebie. Ale mamy go w większym, albo mniejszym stopniu. W skrajnych przypadkach odnoszenie czegoś do siebie zaczyna gubić sens, staje się samonakrecającą spiralą.

Brexit był dla mnie takim marzeniem wszystkich tych, którzy własną samodzielność, niezależność, "godność" (dość szczególnie pojętą) postawili nagle na piedestale, ignorując inne zależności, często ignorując realia.
Ale może się mylę w kwestii brexitu; moźe Angole go przeprowadzą z sukcesem...

Nawet jeśli...
Nawet jeśli brexit się uda, to samo zagadnienie poszukiwania autonomii jest w nim interesująco postawione.

Andy72 · Wysłany: Czw 12:57, 21 Mar 2019 Temat postu:

Samo wejście Polski do UE miało swoje plusy i minusy, jednak to dopiero Traktat Lizboński był zdradą stanu, Polska straciła niepodległość.

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 13:43, 21 Mar 2019 Temat postu:

Andy72 · Wysłany: Czw 14:08, 21 Mar 2019 Temat postu:

Niepodległość to wielka wartość. Polacy oddawali życie za nią. A teraz gdy się słyszy że traktat Lizboński sprawił że prawo Brukseli jest nadrzędne nad prawem krajowym to się scyzoryk w kieszeni otwiera.

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 17:01, 21 Mar 2019 Temat postu:

Andy72 · Wysłany: Czw 17:02, 21 Mar 2019 Temat postu:

Masz duszę niewolnika?

Andy72 · Wysłany: Czw 17:13, 21 Mar 2019 Temat postu:

Polacy walczyli o niepodległość by nie mówić po niemiecku jak we Wrześni. Ale przyznaję że czasem reżim narodowy jest gorszy niż obcy.
Przykład - czerowni Khmerzy.
Albo jaki sens miała walka Ghandiego z Anglikami, skoro nie było tak źle, Anglicy wprowadzili dużo reform m.in. zakazali palić wdowy, a potem Indie rozpadły się na trzy biedne skłócone kraje?

Andy72 · Wysłany: Czw 17:18, 21 Mar 2019 Temat postu:

A u nas bardzo dużo sensu miało Powstanie Śląskie:
https://www.youtube.com/watch?v=CsZYRRruhW4 (Dwa plus jeden Czerwone słoneczko)

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 17:47, 21 Mar 2019 Temat postu:

Andy72 · Wysłany: Czw 17:51, 21 Mar 2019 Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

ale trzeba mieć niskie poczucie wartości i być niewolnikiem przesądów marksizmu kulturowego..

szaryobywatel · Wysłany: Czw 17:56, 21 Mar 2019 Temat postu:

Andy72 · Wysłany: Czw 18:01, 21 Mar 2019 Temat postu:

A to też fakenwes:http://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2019-03-15/rabiej-najpierw-wprowadzimy-zwiazki-partnerskie-pozniej-czas-na-adopcje-dzieci/
?
Zmiany są wprowadzane etapami:
najlpierw : to bzdura, nigdy tak nie będzie!, wprowadzamy
potem : to oczywiste, tak ma być i następna zmiana jest w fazie 1.
Tak jak teraz specjalne przywileje do homo uważane sa za oczywistość, a jeśli chodzi o inne upodobania, to jeszcze są w fazie "to bzdura, nigdy tak nie będzie!"dotąd aż nie nastąpi zmiana.

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 18:14, 21 Mar 2019 Temat postu:

Andy72 · Wysłany: Czw 18:17, 21 Mar 2019 Temat postu:

Piszesz tak jakby w nie było marksizmu i jego milionów ofiar...

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 18:25, 21 Mar 2019 Temat postu:

Andy72 · Wysłany: Czw 18:29, 21 Mar 2019 Temat postu:

Marksizm to raczej coś w rodzaju kompleksu Edypa.
Nienawidzi się swojej kultury, nauki, religii.
Neomarksizm to postmodernizm, który tak lubisz.

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 18:48, 21 Mar 2019 Temat postu:

Andy72 · Wysłany: Czw 18:58, 21 Mar 2019 Temat postu:

Nie chodzi mi o nazwy,ale o to co za nimi stoi, za postmodernizmem stoi szatańska pustka marksizmu.
Dyszyński: naród - be, patriotyzm - be, nauka - be, postmodernizm - lubię :nie:

Andy72 · Wysłany: Czw 19:08, 21 Mar 2019 Temat postu:

Czym jest postmodernizm:
[link widoczny dla zalogowanych]

Andy72 · Wysłany: Czw 19:33, 21 Mar 2019 Temat postu:

Specjalnie dla Dyskurs i Dyszyńskiego:
[link widoczny dla zalogowanych]
Mi niestety przeszkadza, że jest po angielsku...

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 19:40, 21 Mar 2019 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Sob 3:50, 30 Mar 2019 Temat postu:

Brexit bez umowy jest po dzisiejszym głosowaniu coraz bliższy. I trudno się dziwić brytyjskim deputowanym - wszak obietnice opiewały na cos innego, na sukces. A tu sukcesu nie widać, więc wszyscy zagłosowali przeciw brakowi sukcesu. Głosować można...
To samo mamy w życiu - jakieś marzenia, jakieś oczekiwania. Czasem zachowujemy się tak, jakby świat miał się dostosować do tego co chcemy. Ma być inaczej, niż jest, ma być po naszemu. A jak nie jest, to zagłosujemy przeciw temu światu...
Ale stanie się, jak się stanie, nawet jeśli zagłosujemy przeciw temu co się ma stać. Trudno jest człowiekowi zaakceptować ograniczenia własnej sprawczości.
Mamy tu różne strategie:
- nie brania w ogóle pod uwagę tego, że mamy ograniczenia, oszukiwanie wszystkich i siebie, że jest inaczej, niż jest
- zwalanie winy na innych - wszak my chcieliśmy odpowiednio, dobrze, a "ktoś" to zepsuł
- ogólne denerwowanie się, depresja, złość. To tez nie zmienia stanu naszej sprawczości.
To zdarzenie marzeń, oczekiwań, modeli z tym, co się ostatecznie dzieje jest testem dla umysłu. Zdolność do przyjęcia prawdy, faktów, niezaprzeczalnych praw - to wcale nie jest łatwe...

Michał Dyszyński

Brexit wydaje mi się swoistą alegoria współczesnej polityki.
Polityk powinien mieć wizję, do czegoś dążyć, żądać. Więc politycy żądają. Kto żąda więcej, ten - w populistycznym odbiorze - wydaje się lepszy. Bo on więcej chce, może więcej zrobi, pewnie jest zaangażowany, więc "takiego nam trzeba". A jak polityk żąda czegoś mało sensownego?...
Całe to brexitowe zamieszanie powstało z narzekania na to, co się dzieje w kraju. Pogorszyła się sytuacja, więc trzeba było znaleźć winnego - kozła ofiarnego. Została nim UE, co większość Anglików łyknęła, głosując za brexitem.

Ale problem jest ogólny. Nastały nam czasy, gdy pięknie sprzedają się marzenia. Media co rusz sprzedają nam przykłady ckliwych marzących - a to ciężko chory chłopiec chciałby uścisnąć dłoń jakiegoś sportowca, a to komuś tam sfinansowano drogą operację. O marzeniach się mówi, "należy" je mieć, niestety, nie do końca zastanawiając się nad ich realnością.
Politycy w tym nurcie marzeń sprzedają własne marzenia i interesy. Ludzie marzą - jacy to będziemy wielcy (my Polacy, albo - np. my Anglicy, czy my Niemcy, albo my Francuzi), jak to zawojujemy świat. Przecież nie na nas mocnych! Wspaniali jesteśmy!
Kto by się tam przejmował taka "głupotą", jak realia... :think:

JimmyJimmy