ŚFiNiA

Dyskurs

Użytkownik JimmyJimmy widocznie jest młodszy od nas (sorry za nawiązanie, ale w świętowaniu urodzin podałeś wiek) i ma "książkowe" spojrzenie na życie w PRLu. Do Twojego wpisu warto dodać, że po WWII nie warto było starać się o wyjazd do jakiegokolwiek kraju zachodniego, bo mogło to się skończyć więzieniem. Mój Dziadziu po stronie Mamy o tym pamiętał podobnie jak o tym aby nie "świecić" nikomu miejscem urodzenia w Trenton, NJ w USA. Ale na nic się zdała "konspiracja", bo sąsiad, który i koni pożyczył do orki, etc. zadenuncjował miejsce urodzenia i Dziadziu odsiedział za nie 4 lata (1945-1949) w katowniach jak Wronki, Nowy Wisnicz, i Potulice gdzie wiadomy oprawca Ludwik Szenborn zawsze go znalazł i pragnął wykończyć własnymi łapskami lub przez wysłanych oprawców, bez skutku. Doroczne podania o paszporty zaczęliśmy po tym jak Dziadziu wrócił do USA w roku 1970. Dzięki "opiece" oprawcy mieliśmy sukcesje odmów i nie był to proces tani ale nie zniechęcaliśmy się i podania składaliśmy co roku. Gdyby nie udało się Mamie i Jej Bratu wyjechać w 1975 roku, potem starszemu Bratu w maju 1984 (samolotem), Tatusiowi, Siostrze, i młodszemu Bratu w czerwcu ostnim rejsem Batorego i mnie w listopadzie 1985 roku samolotem, to wyjechalibyśmy w roku 1989.

Masz rację co do wymiany walut, bo na bilet na samolot sprzedałam pianino Legnica, które Rodzice kupili mi w roku 1972 kiedy zaczęłam naukę gry w szkole muzycznej I stopnia. Panino sprzedałam za 110 000 PLN i w podobnej cenie był bilet obejmujący mnie i młodszego Syna, który siedział mi na kolanach. To były moje roczne zarobki w Banku PKO S. A.

Pamiętam doskonale jak nieuczciwi kasjerzy dorabiali sobie wymiana bonów PKO na dolary. Mimo, iz trzeba było dokładnie rejestrować w jakiej formie klient Pewexu dokonywał opaty za towar, to przykładowo, jeśli ktoś płacił dolarami, nieuczciwy kasjer wpisywał otrzymane środki do kolumny bony i pobierał prowizej od "cinkciarza", który walutę sprzedawał drożej.

W paszporcie (mam do dzisiaj) mam wbity oficjalny stempel zakupu 50 USD w Banku PKO S. A. w Rzeszowie przed wyjazdem do USA. Po przybyciu do JFK, gdyby Siostra i starszy Braty nie wyjechali po mnie samochodem, ta suma starczyłaby mi owszem na autobus z Manhattanu do stanu Rhode Island, ale nie było jeszcze air train z JFK do jednej z linii metra w NYC, więc nie starczyłoby mi na taksówkę.

Rodzice podarowali dom jednorodzinny pod miastem członkom rodziny, bo za cenę nabycia 3 000 000 PLN kupiliby zestaw mebli. Szeregowke Tatuś sprzedał za trochę wyższą cenę i meble/zestaw sypialny które za te transakcję kupił (całe drewniane) używa nadal Mama z wyjątkiem łóżka, bo zmieniliśmy Jej na pojedyncze.

Fenomen kryzysu charakteru moralnego jest spójny ze stanem kultury narodowej i w Polsce ten stan jest głęboki.

JimmyJimmy

JimmyJimmy

evaj23

Michał Dyszyński

Nie tak miało być...
- Tak pewnie sobie o brexicie myśli każdy jego zwolennik w GB.
Nie tak miało być...
- Tak na sądzie pomyśli sobie każdy grzesznik.

Problem w tym, że w obu przypadkach (czyli przy przyjętych założeniach) NIE MIAŁO JAK BYĆ INACZEJ. :cry:

Grzech i głupotę można by właściwie utożsamić ze szczególną formą marzycielstwa.
Marzenie polega na tym, że wpatrujemy się w stan docelowy, separując umysł od aspektów ubocznych, wad ewidentnych, konieczności występujących na etapie realizacji. Chciałoby się, aby coś było, ale nie miało tych wszystkich wad, jakie...
... musi mieć, jeśli ma być właśnie takie, jak sobie to wymyśliliśmy!
To trochę tak, jakby się chciało, aby 2+2 wyszło nam więcej niż 4, wszak marzenie jest, że jak ty masz 2 złote, i ja mam 2 złote, flaszka kosztuje 18 zł, to dobrze byłoby, aby starczyło na flaszkę. Ale to nie wychodzi.

Więc biedny umysł, nie pogodzony z uczuciami i logiką raz się wpatruje w realia, a za chwilę w te marzenia. I tak mu sie wydaje, że jednak te 2+2 starczy na flaszkę...