ŚFiNiA

konrado5 · Wysłany: Czw 13:08, 15 Mar 2007 Temat postu: Egzystencjalizm

Co sądzicie o egzystencjaliźmie np. o tym, że jesteśmy skazani na wolność w świecie absurdalnym?

wujzboj · Wysłany: Czw 20:54, 15 Mar 2007 Temat postu:

Ze jest to smutny skutek przedkladania pesymistycznej niewiary w samego siebie nad optymistyczna wiare w samego siebie.

konrado5 · Wysłany: Czw 22:09, 15 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Pią 11:05, 16 Mar 2007 Temat postu:

Dlaczego, ze smutny, czy dlaczego, ze skutek wlasnie tego?

konrado5 · Wysłany: Pią 14:50, 16 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Sob 0:35, 17 Mar 2007 Temat postu:

Smutny, bo ow absurd jest absurdem smierci.

Skutek przedkladania pesymistycznej niewiary w samego siebie nad optymistyczna wiare w samego siebie, bo wiara w smierc bierze sie z braku wiary w to, ze skoro pragnienie zycia jest tak podstawowe, ze smierc wydaje sie absurdalna, to smierci nie ma (poza smiercia fizyczna, rzecz jasna).

1KOR13

Ja uważam egzystencjalizm za największe odkrycie filozofii XX wieku.
Zasadniczo egzystencjalizm Sartre'a doskonale pokazał, czym byłby świat bez Boga. I w tym sensie jest dla chrześcijanina ważny.
Co więcej, kilka jego podstawowych tez: takie jak egzystencja poprzedza esencję czy też człowiek jest wolnością to tezy na wskroś chrześcijańskie.

Radosław

Oczywiście a wuj nam włąsnie wyjawił, że jedyne co oferuje to wybór miedzy dwiema wersjami egocebntryzmu. To nei ma nic wspólnego z egzystencjalizmem.

Genkaku

Egzystencjalizm mi się bardzo podoba. Choć nie rozumiem dlaczego niektórym ludziom wydaje się, że to jest smutne. Świat bezcelowy, życie absurdalne* jest piękne. Daje to wielką moc, potęgę, siłę, albowiem przez uświadomienie sobie tego, człowiek odkrywa bezgraniczną, niebezpieczną, dziką WOLNOŚĆ. Wolność rodzi trwogę oraz odpowiedzialność. Mogę zabijać, mogę ratować, dawać życie, pomagać. Ja sam jestem odpowiedzialny za swoje czyny, a one są często nieodwracalne (jak np. morderstwo), tak więc ważna jest rozwaga. Absurdalność życia znaczy, że jam jest tym, który mnie stwarza, jam jest tym, który może innym szkodzić bądź pomagać. To jest źródło rozwoju i piękna... Tajemniczość, moc zdumienia.

Ciekawa jest niezależność religijna. Tj. odpowiedzialność nie może tutaj spaść na bogów, demony, itd. Przykładem tego jest "Dżuma" Alberta Camus.

* Tj. życie dla życia samego w sobie, a nie dla czegoś, co będzie w innych wymiarach, światach, itd.

1KOR13

wujzboj

Genkaku

1KOR13,

moje rozumienie absurdu jest takie, jak napisałem, gdyż wynika ono z moich własnych przemyśleń i doświadczeń.

Ale z chęcią dowiem się, jakie jest znaczenie tego pojęcia dla różnych egzystencjalistów.

wujzboj

Jeśli masz na myśli odpowiedzialność absolutną, to gdzie piękno w tym, że można to piękno zniszczyć z własnej glupoty, nieuwagi czy zwyczajnej nieprzekraczalnej niewiedzy?

1KOR13

Radosław

wujzboj

Radosław

Ale oni własnie chcą ponosić pełną odpowiedzialność za porażki, dla nich to co robisz to zwykłe zwalanie na ludzką imaginacjęi zgadzam sie taki Bóg to imaginacja.

wujzboj

wujzboj

Radosław

Streszczam poglądy takich jak Sartre czy Camus. Zresztą dla nich w ich wizji rzeczywistości jest całkiem na odwrót, człowiek to nie słoń w składzie porcelany tylko myszki, które rozdeptuje nieustannie wielkolud. Owe myszki czyli ludzie starają się tworzyć rózne miraze wielkości, spokoju i szczęścia ale los, smierć, kataklizmy, ludzka podłość zawsze upomni sie o swoje, to własnie owe żywioły natury są słoniem, ludzie to porcelana, której etyczność ma polegać na samoświadomości własnej iracjonalnie nałożonej na barki swiadomości, przerażajacej odpowiedzialności za to, ze są porcelaną, ów słoń jest bowiem nieswiadomy i głuchy. Nie wątpliwie jest w egzystencjaliźmie romantyczna pochwała cierpietnictwa i martymologii, protest przeciw zależnośc od czegokolwiek co nieświadome oraz świadomość, że wszechświat to bezmiar niieświadomosci od której zalezymy w sposób nieodrwracalny, jedyny, całkowity.

Uważam, ze zarzut, iż Bóg został wyprodukowany w niektórych teologiach tylko po to aby było człekowi bezpieczniej za słuszny, Zapoznaj sie z Camusem i Sartreyem a zrozumiesz czemu twoje poglądy nie traiaja do wielu ludzi w tym do wielu ateistów.

Możesz pustymi hasłami i sofizmatami paru wpisów, racjonalizacji zagłuszać owo dzikie piekno ale nic ci to nie a lepiej poczytac owych autorach zobaczyc jak pieknie przedstawiaja to co myslą. Egzystencjalizm z góry twierdzi, ze racjonalizacje sa puste, naiwne i nic wobec nieszczęść nie dają. Są formami samobrony jedynie, samobrony przed smutną świadomością tego ajk jest na prawdę,.

wujzboj

Gdyby Sartre czy Camus zdawali sobie sprawę z tego, że w warunkach egzystencjalizmu człowiek JEST słoniem w składzie porcelany i że to on niechcący rozdeptuje myszki (którymi są także i inni ludzie!), wcale ich nie zauważając, wtedy zapewne mieliby nieco inną filozofię.

A pojęcie Boga da się usprawiedliwić tylko o tyle, o ile przynosi człowiekowi przekonanie o bezpieczeństwie. Ale za to wtedy usprawiedliwienie to może być bezkonkurencyjne i nie do podważenia.

Proszę nie mów mi nic o "sloganach" (Regulamin zabrania mi odpowiadać w tym samym stylu). Raczej skup się na odpowiadaniu argumentami na argumenty, OK?

Radosław

Nie zgadzam się, pojecie Boga da się usprawiedliwić o ile Bóg jest wzywajacym przeciw światu, przeciw bezpieczeństwu, do bezpieczeństwa wystarczy bezrozumne, zmysłowe życie. Zrsztą historia religii to potwierdza wszystkie wielkie religie i mniejsze ruchy religijne u swych poczatków wzywały przeciw światu. Dziwie sie też tobie, ze uważasz się za lepszego znawcę egzystencjalizmu od nich samych. Prosiłbym o uzasadnienie dlaczego uważasz, ze oni nie zdawali sobie sprawy z tego co uważają, jak odczuwaja i czy to nie jest przykład obrazania nieobecnych. Oni w przeciwieństwie do ciebie nie odczuwali potęgi nauki czy człowieka a wręcz odwrotnie, nie możesz mówić im ich uczucia są błędne.

Ps: Ja nie będe mówił o sloganach jak ty nie bedziesz mówił od czasu do czasu nie uzasadniaja, ze coś jest puste abo dyktował mi co mam odczuwac co jest nagminne na przykład w temacie empatii.

1KOR13

Radosław

Masz racje Kor ja trochę za szybko przejąłem żargon wujowy w tej wypowiedzi. Dopóty człowiek wyobraża sobie, że musi jakoś ulepić pojęcie Boga i je usprawiedliwić dopóty lepi bożków i nie zna Boga.Można oczywiście postawić pytanie kiedy i w jaki spsób dzieje się tak, że istnienie Boga ma dla nas sens, ano wtedy gdy nam się objawia i wzywa "przeciw światu".

Jan Lewandowski