ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Tu warto też zwrócić uwagę na jawną sprzeczność interesów egoistycznej jednostki i rozwoju społeczeństwa jako całości.
Egoistyczna jednostka - dąży do tego, aby JAK NAJMNIEJSZYM WKŁADEM WŁASNYM, uzyskać jak największy efekt w postaci dopływu dóbr.
Harmonijnie rozwijające się społeczeństwo - wymaga takiego podziału dóbr, aby każda jednostka w owym społeczeństwie mogła się realizować w działalności dla innych ludzi (o ile to w konkretnym przypadku jest możliwe).

Są to wyraźnie odmienne, sprzeczne cele, co z resztą widać w działaniu realnej gospodarki - ogromna skuteczność jednostek wybitnych na polu finansowych (choć często, od strony ludzkiej patrząc będą to kanalie) generuje układ, w którym miliony ludzi wegetuje w slumsach, bez realnych szans na poprawę swojej sytuacji (mniej w Polsce, ale wielu krajach jest to bardzo widoczne). Gdyby skuteczność w ciągnięciu zasobów tylko do siebie, była u beneficjentów systemu mniejsza, gdyby następowała redystrybucja pozwalająca na wyciąganie kolejnych ludzi z obszarów nędzy, to społeczeństwo jako całość by zyskiwało. Jednocześnie dzisiejsi beneficjenci nie straciliby tak naprawdę dużo, bo nie mówię tu o całkowitym, komunistycznym zrównaniu dochodów, a raczej o pojawieniu się realnej siły, która skierowałaby te środki wytwórcze, które służą wyłącznie zaawansowanemu zbytkowi, zaspakajaniu coraz bardziej wyrafinowanych kaprysów, w stronę ratowania przed degradacją życia biedniejszych ludzi.
Oczywiście pojawia się dość podstawowe pytanie JAK takie coś zrobić?
Realny komunizm XX wieczny deklarował działania w tym kierunku, ale zrobił (w sensie pozytywnym) niewiele. Więcej zdziałały socjaldemokracje w Europie Zachodniej i innych rozwiniętych krajach. Jednak na pewno wiele można zrobić lepiej, a dodatkowo, zmieniający się świat wymusza nowe działania dostosowawcze.
Dodatkowym problemem, jest konieczność przepchnięcia postulowanych zmian przez tygiel polityczny. Bo nawet najlepszy, od strony ekonomicznej, pomysł, "poprawiony" przez polityków, populistów i innych może ostatecznie wywołać więcej skutków negatywnych, niż pozytywnych. I nie ma jednej drogi dla wszystkich - inne działania są skuteczne w społeczeństwach o dużym stopniu odpowiedzialności, kultury współdziałania, a inne w "tradycyjnie" rozproszonych, nastawionych konkurencyjnie, egoistycznie. Czasem receptą może być "więcej państwa", a czasem wręcz przeciwnie - mniej państwa.

Michał Dyszyński · Wysłany: Nie 17:39, 06 Mar 2011 Temat postu:

Jeszcze jedna rzecz w tym temacie przyszła mi do głowy - chodzi mi o spostrzeżenie, jak bardzo sprzeczne są ludzkie przekonania w tym temacie.

Jedna z moich znajomych opowiadała mi o podsłuchanej głośnej modlitwie pewnego robotnika rolnego. Mówił on coś w stylu: Panie Boże, daj mi jeszcze 10 lat życia. Ale żebym w tym czasie mógł pracować!
I faktycznie mniej więcej po 10 latach ciężkiej pracy ten człowiek zmarł.

Na drugim biegunie mamy beneficjentów kapitalizmu - ludzi, których ambicją jest jak najwięcej dostać, przy jak najmniejszym wkładzie własnym. Tak postępują menedżerowie wielkich instytucji finansowych, których treścią pracy jest budowanie mechanizmów wysysania środków finansowych z otoczenia, zaś pytanie o użyteczność ich pracy dla ludzi, zwykle w ogóle nie pada. Jest ono wręcz niezgodne z mechaniką systemu, bo przecież każdy towar, usługa jest wart tyle, ile ktoś zechce nam za to zapłacić, a kategoria "użyteczności" dla ludzi jest iluzoryczna, umowna.
Co jest więc bardziej "prawidłowe"?
- Czy dążyć do maksymalnego zysku najmniejszym wkładem własnym (kapitalizm, egoizm)?
- Czy dążyć do bycia najbardziej realnie użytecznym dla innych, nie przejmując się zbytnio ile się przy tym zarobi?

Oczywiście, od strony etycznej większości pewnie bardziej spodoba się postawa 2. Choć wydaje się ona niepraktyczna, nawet w jakiś sposób "głupia". Ale chyba na tym właśnie polega człowieczeństwo, z tym związana jest świadomość "ja", że myślę sobie coś w stylu: najważniejsze dla mnie jest nie to, jak świat wycenia to co ja robię, ale to jak jak potrafię nadać wartość moim działaniom.
I ja mam tę moc, aby nadać ogromną wartość choćby chwili, którą spędzam z moimi bliskimi, pamiątce z lat dziecinnych, czy wszystkiemu co cenię. Skoro ja jestem tu głównym kryterium, to nie muszę się przejmować, że może ktoś inny tego nie ceni, że w pieniądzach to nie ma wartości, że to nie jest "prestiżowe". Człowiek, który robi coś nie dla pieniędzy, ale z przekonania dowodzi (samemu sobie, ale także innym) swojej niezależności wobec zewnętrznego sterowania. Pokazuje pewnego rodzaju moc.
I odwrotnie - ktoś, kto działa w imię pieniędzy, jest właśnie tymi pieniędzmi "zarządzany", a im rzadziej temu zarządzaniu jest w stanie się przeciwstawić, tym bardziej ukazuje swoją słabość.

Przynajmniej tak rozumiem ten odwieczny dylemat "mieć, czy być", tzn. czy zostawiam sobie prawo do obdarzania czegoś wartością, bez względu na ocenę tego w pieniądzach, czy uznaniu innych ludzi, czy też przyznaję, że jestem zbyt mały, słaby, aby moja decyzja o wartościowaniu była prawomocna, a wtedy decydującą rolę ma werdykt świata - wycena w pieniądzach, w prestiżu itp.

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 10:57, 24 Mar 2011 Temat postu:

Niedawno oglądałem w TV program pokazujący życie mieszkańców Afryki.
Afryka pustynnieje. Związane jest to z tym, że ludność wycina kolejne polacie drzew, aby mieć opał. Jak wszystko na jakimś terenie wytną, robi się pustynia. Wtedy przenoszą się dalej. W końcu dotrą do brzegu, do oceanu...

Wydaje mi się, że ten przykład idealnie pokazuje rolę egoizmu w życiu społecznym. Na krótką metę wygląda to sensownie - każdy stara się o siebie, ci co sie starają lepiej, przeżywają, ci mniej zaradni - przegrywają i nieraz giną. Dobór naturalny.
Problem w tym, że to myślenie na krótki zasięg. Dbanie tylko o siebie będzie w miarę dobrze działało dopóty, dopóki ZEWNĘTRZNE ZASOBY SĄ NIEWYCZERPYWALNE. Jeśli z grubsza zasobów jest wystarczająca ilość, tylko ew. dostęp do nich jest utrudniony, co uruchamia mechanizm konkurencji, wtedy nie ma zagrożenia katastrofą. Problem pojawia się wtedy, gdy sprawoność sięgania po zasoby stanie się odpowiednio duża - gdy przekroczy wydajność ekosystemu. Wtedy dojdzie do rabunkowej eksploatacji, a na koniec katastrofalnej degradacji dla wszystkich - tak przegranych, jak wygranych w poprzedniej walce konkurencyjnej.

To jest swoisty paradoks, widoczny w wielu dziedzinach - gdy przedmiotem konkurencji są ograniczone zasoby systemu, wtedy pojawia się progowy poziom skuteczności, po przekroczeniu którego "lepiej" prowadzi do katastrofy.

Czy jest rozwiązanie, czy mamy możliwość uchronienia się przed zagrożeniem?
- Oczywiście, że tak, ale jego WARUNKIEM JEST WYJŚCIE POZA EGOIZM.
Ludzie w afryce musza przestać myśleć o sobie, starać zebrać jak najwiecej drzew przed innymi, a wspólnie się zjednoczyć i POSADZIĆ DRZEWA. A potem jeszcze pilnować, żeby rosły. I żeby nikt ich nie ściął.
Zasada egoizmu - mimo swojej skuteczności na krótką metę - ostatecznie prowadzi do katastrofy dla wszystkich i powinna być odrzucona na rzecz ZASADY WSPÓŁPRACY.

Michał Dyszyński

[link widoczny dla zalogowanych]

Mamy pewien skutek uboczny polityki, jaka była "uprawiana" przez neoliberalne rządy III RP. Jak napisali w artykule:

Adriatyk

Pewnie wpływ na to miał jaki meteoryt, co sobie pizgnął o ziemię, ale i również genetyka, jak nic widać, że w trzy dekady zmieniła się struktura genetyczna.

Michał Dyszyński

Adriatyk

To nie ja muszę bronić swoich twierdzeń, ponieważ oparłem je na faktach empirycznych i analizie logicznie formułującej związki przyczynowo-skutkowe, natomiast ty, Dyszyński, nie odniosłeś się do ani jednego mojego twierdzenia w sposób logicznie weryfikowalny, ale za to przedstawiłeś ogrom swoich opinii opartych tylko i wyłącznie na swoich, a jakże, głębokich odczuciach i wrażeniach, a jeszcze póki co, wnioski merytorycznie uzasadnione, można weryfikować tylko i wyłącznie merytorycznie, a o swoich wrażeniach i odczuciach opowiadaj swoim kochankom, stare kurwy to uwielbiają. A w tym wspomnianym przez ciebie wątku, od kilku dni nie jesteś w stanie odnieść się do merytorycznie postawionych tobie zarzutów. Trzeba dużej dozy chamskiej bezczelności, aby zarzucać dogmatyzm formującemu swoje wnioski w sposób logicznie weryfikowalny, a samemu nie odnosząc się do nich w sposób logicznie weryfikowalny, a jedynie pierdolić o swoich odczuciach i wrażeniach, właśnie dogmatycznych, bo nieweryfikowalnych logicznie. No i jeszcze jedno, jak już tak nie możesz żyć z mitami, jak to sobie nazywasz osiągnięcia naukowe sprzed wieków, to zlikwiduj durniu swoim zdrowym rozsądkiem Twierdzenie Pitagorasa sprzed trzech tysiącleci i dopiero jak ci się to uda, będziesz mógł swoim zdrowym rozsądkiem likwidować marksizm, ale dopóki jeszcze Twierdzenie Pitagorasa obowiązuje, to marksizm swoim zdrowym rozsądkiem co najwyżej możesz pocałować w dupę, zupełnie tak samo, jak może każdy analfabeta swoim najzdrowszym z najzdrowszych, rozsądkiem.

Adriatyk

DO MODERATORA
Jeżeli nie widzisz, że ten moralny degenerat w pełni świadom swojej perfidii prowokuje mnie, człowieka o gołębim sercu, do sklnięcia go od najgorszej szumowiny, byś mnie zbanował i w ten sposób ten zidiociały analfabeta mógł triumfalnie ogłosić zwycięstwo swego plugawego obskurantyzmu, to jesteś takim samym zidiociałym analfabetą i banuj mnie, niech tu triumfuje obskurantyzm i zgnilizna moralna.

Adriatyk

A może byś tak Dyszyński, do swojego zdrowego rozsądku przekonał noblistów z ekonomii, którzy twierdzą i to nie w oparciu o swoje nieweryfikowalne głębokie odczucia, a w oparciu o weryfikowalną wiedzę, że marksizm jest najefektywniejszym narzędziem do analizy kapitalizmu. Może ich twój stan ducha pobudzony upadkiem meteorytu, a może i genetyka twa, przekona do twojego zdrowego rozsądku.

Michał Dyszyński

Adriatyk

Czyli, ty Dyszyński uważasz, że Nobla z ekonomii przyznano nie ekonomistom, a historykom i że Nobla przyznaje się za osiągnięcia ideologiczne, a nie naukowe? Bardzo ciekawa interpretacja Nagrody Nobla. No, a co z algebrą, jakim to cudem opisane w niej zależności logiczne nie zdezaktualizowały się przez tysiąclecia? Jak to możliwe, że te tysiące lat temu odkryte zależności logiczne algebry dalej są aktualne w analizie logicznej nowopowstałych i nikomu nieznanych tysiące lat temu, działach matematyki? Marksizm jest logicznym systemem formalnym pozwalającym w sposób logicznie niesprzeczny wewnętrznie analizować procesy ekonomiczne wykazując w sposób logicznie niesprzeczny wewnętrznie współzależność procesów ekonomicznych z procesami społecznymi. A jeżeli kto chce negatywnie zweryfikować marksizm, to musi to zweryfikować identycznie logicznie, jak weryfikuje się twierdzenia matematyczne, więc, wybierz sobie Dyszyński jakie twierdzenie marksistowskie i zweryfikuj je tak, aby w sposób logicznie niesprzeczny wykazać w takim twierdzeniu sprzeczność logiczną, natomiast, o swoich negatywnych odczuciach, najrozsądniej byłoby opowiadać swoim kochankom, one do szaleństwa podziwiają gorące emocje i za nie gotowe są całe się oddać, ale ja nie pożądam ciebie Dyszyński i twoje głębokie odczucia mam w dupie. Jednak, gdybyś napisał co weryfikowanego logicznie, to jest duże prawdopodobieństwo, że mógłbyś mnie tym podniecić.

Michał Dyszyński

Adriatyk

Głębię duchową, bo na pewno nie merytoryczną, analizy marksizmu przez Poppera najgłębiej odczuć duchowo, kiedy się zestawi z jego analizą jego własnej koncepcji społeczeństwa otwartego, w której nie dostrzegł swym lotnym umysłem odymionym duchem humanizmu, że się nie falsyfikuje, a odwrotnie, że jak najbardziej jest falsyfikowalna, no i falsyfikuje się, co prawda nie to, co chciał żeby się falsyfikowało, ale jednak coś się tam falsyfikuje – gender, feminizm, multikulti z całą resztą humanistycznej poprawności politycznej. Jednak ta zacofana analiza marksistowska przewidziała procesy generujące to gówno, zanim jeszcze Popperowi mogły się, choćby tylko, to przyśnić. No a ten twój autorytet, a jakże, naukowy, Stiglitz, w swojej, a jakże, naukowej analizie rynków z 2001 roku, za co dostał nagrodę od tych banków, które kilka lat później dostały miliardy z budżetów państw na ratowanie ich upadających dup, nie tylko nie przewidział kryzysu z 2008 roku, a wręcz odwrotnie, w sposób ściśle matematycznie naukowy i kto wie, czy nie jeszcze bardziej naukowy od naszego Kubusia, wykluczył taką możliwość, a zacofana analiza marksistowska dawała sobie rękę uciąć za to, że właśnie ten kryzys wystąpi. Tak więc, jeszcze raz powtórzę, Dyszyński, wybierz jakiekolwiek twierdzenie marksistowski i uzasadnij w sposób logiczny, że nie jest w stanie logicznie zweryfikować jakiegokolwiek współczesnego procesu ekonomicznego, bo ja w odróżnieniu od ciebie, Dyszyński, potrafię jakimkolwiek wskazanym przez ciebie twierdzeniem marksistowskim zweryfikować logicznie w sposób niesprzeczny wewnętrznie, każdy wskazany przez ciebie współczesny proces ekonomiczny. Więc po co mamy się tu przekomarzać, jak jakie przekupki na targu, kiedy ty magister nauk ściętych, przecie nie będziesz miał problemu z przedstawieniem swoich argumentów logicznie weryfikowalnych, co przecie powinien potrafić już licealista.

Michał Dyszyński

Adriatyk

No i nareszcie, Dzyszyńki, możemy rozmawiać poważnie, darując sobie te tak ulubione przez ciebie, intymne obmacywanki. Mógłbym przedstawić analizę marksistowską tego zjawiska w kilku zdaniach, ale byłaby zrozumiała dla nielicznych nawet marksistów, ponieważ większość marksistów nie rozumie marksistowskiej nauki, a jedynie wierzy w jej ideologię. Tak więc, bardzo chętnie podejmę się tej analizy, jednak z powodu innowacyjności tego zjawiska społecznoekonomicznego, będę zmuszony dla szerszego zrozumienia, rozwinąć i ustalić definicje z nim związane, a to wymaga, sukinsynie mściwy, odrobinę wysiłku, i nie, nie intelektualnego, dla marksisty, to pestka, ale objętościowego. Tak więc, przed końcem weekendu analiza będzie tu przedstawiona i to nawet w sposób tak ukochany przez Kubusia, ściśle matematycznie naukowy, co nie przeszkodzi jej być również tylko, po prostu, weryfikowalną logicznie. Liczę jednak na to, że również zdobędziesz się na wysiłek i zamiast prezentacji swoich wrażeń, odniesiesz się do mojej analizy w sposób logicznie weryfikowalny, a jak nie, to w mordę.

Adriatyk

Wczoraj głęboko zagłębiłem się w swoim jestestwie, aby wydobyć z głębi ducha mego prawdę, jednak, dla jeszcze głębszego zgłębienia zgłębiłem też głęboką butelkę spirytusu i dopiero wtedy odczułem całą swoją głębią, że się zagłębiam głęboko, a dzisiaj, jak tylko się obudziłem, od razu odczułem głęboko, że z głębi wyrzuciło mnie na plugawą powierzchnie z głębokim bólem w głębi głowy, więc nawet głęboko nie myśląc, zagłębiłem się znowu w głęboką butelkę spirytusu i od razu odczułem gdzieś w swojej głębi, że się zagłębiam tak głęboko, że w takiej głębi, to już nic, tylko sama głęboka prawda i tę głęboką prawdę z głębi wydobytą cisnę ci Dyszyński w twarz, abyś głęboko ją odczuł w swojej głębokiej głębi. Co prawda, jestem już głęboko w głębokiej prawdzie, ale żeby głęboką prawdę wydobyć z głębokiej głębi, muszę zgłębić głęboko jeszcze jedną głęboką butelkę spirytusu i dopiero wtedy cisnę głęboką głębią w twoją głębię głęboką. No i co Dyszyński, boisz się mojej głębokiej prawdy z głębokiej głębi, prawda? A może nie, może się nie boisz, może ten nocny ostrzał rakietowy Syrii tak głęboko uduchowił twoje jestestwo, że tak bardzo się pogłębiło, iż moja głęboką głębia nie jest wcale głębsza od głębokości twojej głębokiej głębi?

Adriatyk

Michał Dyszyński

Adriatyk

Ano ma to, że pomimo, iż od kilku dekad trwa odwracanie kierunku wektora rozwoju społecznego zapoczątkowanego rozwojem społecznym klika wieków temu Renesansem, to dialektyka rozwoju społecznego nie pozwoli na regres rozwoju społecznego i parła będzie ku socjalizmowi, a to dlatego, że regres mógłby się dokonać globalnie jedynie w warunkach globalnego monopolu, a już widać, że ta globalizacja się nie udaje, a w tej sytuacji, to zróżnicowanie wymusza konkurencję, a konkurencję wygra tylko i wyłącznie rozwój społeczny, a ten wymaga socjalizacji społecznej, czego konsekwencją jest socjalizm. To nie, Dyszyński, zatrzymane w rozwoju społecznym cywilizacje (Egipt, Chiny, Indie i inne podobne) wykreowały rozwój nauki i technologii, a i humanizmu, a cywilizacja europejska, która różniła się od pozostałych socjalizującym rozwojem społecznym, tak wiec, wyścig technologiczny pozwalający zdominować świat, a przynajmniej zachować niezależność od innych, wygrają państwa socjalizujące społeczeństwa. Realizacja pomysłu na globalny monopol uprzedmiotowienia człowieka na całej planecie nie udała się i to już jest widoczne, a wygrają ci, którzy wcześniej i efektywniej rozpoczną socjalizację społeczną upodmiotowiając człowieka, a uprzedmiotowiając kapitał.

Michał Dyszyński

Adriatyk

Nie, Dyszyński, to właśnie jest analiza marksistowskiej dialektyki i odpowiada na twoje pytanie. Jednak, zawsze możesz moją odpowiedz poddać weryfikacji logicznej, wskazując na to, jak niespójna jest moja odpowiedź z koncepcją marksistowską, a wtedy, ja będę mógł w sposób weryfikowalny odnieść się do twoich weryfikowalnych zarzutów, bo do tych twoich nieweryfikowalnych odczuć przedstawionych powyżej odnieść się w sposób weryfikowalny zabrani mi kategorycznie, ta w dupę jebana, logika. Ale mógłbym się odnieść nieweryfikowalnie, jednak nic by to nie dało, bo zaraz ten szubrawiec moderator usunąłby moją odpowiedź i szukaj wiatru w polu.

Adriatyk

Adriatyk

A wiesz co, Dyszyński, chodzi mi po głowie taki pomysł, aby w sposób logicznie niesprzeczny wewnętrznie przedstawić dialektykę marksistowską, jako odkrycie projektu boga, który bóg opracował dla stworzenia świata i jeszcze tak go opracował, że pozwala człowiekowi samemu ten jego projekt odkrywać, aby w ten sposób mógł człowiek zbliżać się do obrazu na podobieństwo jego.

PS. Czy ty, Dyszyński, możesz to sobie wyobrazić, że po przedstawieniu takiego modelu logicznie niesprzecznego wewnętrznie, musiałbyś uznać mnie za syna bożego, że już o Marksie i Engelsie nie wspomnę?

PPS. No i co oczywiste, Stalin okazałby się tą siłą, która zawsze zła pragnąc, zawsze dobro czyniła.

Michał Dyszyński

Adriatyk

Dyszyński, ciężka robota z wyrwaniem ciebie z algorytmów współczesnej kultury, uczłowieczenie ciebie, to wielki wysiłek, prawie, jak syzyfowa praca, ale moja durna naiwność każe mi wierzyć (nie mniej, niż ty w boga), że uda mi się ciebie zewangelizować.

Na razie powiem tylko tyle. Metodologia modelu opisująca ewolucję sprzed sześciuset milionów lat, jest identyczna z metodologią opisującą ewolucję dzisiejszą, tak, jak metodologia marksizmu sprzed stu pięćdziesięciu lat analizująca ówczesne procesy ekonomicznospołeczne, jest identyczną z metodologią analizy tych procesów dzisiaj. Marksizm, Dyszyński, to jest metodologia, a nie reportaż opisujący ówczesne wydarzenia, zupełnie taka sama metodologia, jak metodologia algebry sprzed tysięcy lat, a pozwalająca analizować nowe problemy matematyki. Nie posiadasz, Dyszyński, wiedzy o marksizmie, a jedynie posługujesz się antymarksistowskimi algorytmami, które spłycają marksizm do określonych opisów rzeczywistości, a skrywają jego metodologię analizy rzeczywistości. No i o tym będziemy mogli sobie rozmawiać w sposób logicznie weryfikowalny, ale i też nieweryfikowalny, jednak, jak tylko ja zacznę dyskusję nieweryfikowalną, to moderator wyjebie to w pizdu i szukaj wiatru w polu, i zupełnie słusznie, bo sam nie zniósłbym tak obrzydliwych wulgaryzmów.