ŚFiNiA

Marcin Kotasiński

Omawiam tu swoje odkrycie powszechnego prawa relatywizmu, które wykazuje powszechny zakres działania wzoru E=mc2 pierwotnie odkrytego przez Einsteina. Zapraszam do dyskusji.

Teoria Względności i równanie E=mc2 odkryte i opisane przez Einsteina na początku XX wieku w istocie została przez niego ledwie odsłonięta. Naprawdę słynny odkrywca dopiero dostrzegł możliwość drzemiącą w materii, która pozwala przekształcać ją z energii w masę i z masy w energię. Świadomie piszę masa – energia zamiast jak zwykle energia – materia, co oczywiście zaraz wyjaśnię. Słowo względność, czy relatywizm w nazwie teorii właśnie to oznacza, że ta nasza materia może być przelewana w postać energii lub masy.

Napisałem, że Einstein ledwie odsłonił prawo relatywizmu. Tak, ponieważ prowadząc swoje przemyślenia nad tą regułą zobaczyłem, że ta teoria ma o wiele większy zasięg niż ten, który przedstawił Einstein. Mógłbym tutaj powiedzieć, że odkryłem coś na ten temat, ale gdybym to zrobił, to byłby to wyraz egoizmu i jednostronności, wyniosłość małego ego. Byłoby tak, dlatego, bo naprawdę do odkrycia tego, czym jest i jakie jest prawo relatywizmu doszedłem, bo odkrył to przede mną Bóg. W istocie jest tak, że wszystko, co ludzie odkrywają, to czynią to dzięki Niemu. Człowiek odkrywając coś uzyskuje dostęp do Boskich myśli, który otrzymuje od Boga.

Energia

Przechodząc do tytułowego zagadnienia zacznę od wyjaśnienia tego, że materia występuje w dwóch postaciach. Jedna to wolna energia, druga to energia związana w postaci masy, czyli takiej energii, która wiąże się ze sobą i tworzy skupiska w rodzaju Wszechświata, galaktyk, gwiazd, planet, czy każdego przedmiotu, których pełno dookoła nas i którym jest także ciało. Energia to czysta postać materii, występuje w postaci kwantu energii, paczki czy opakowania, w którym znajduje się siła, dynamika, ruch mówiąc obrazowo. Kwant energii jako wolny, to znaczy nie związany, nie jest przez coś powstrzymywany, nie znajduje się w jakimkolwiek związku, dlatego potrafi wyrażać tylko siłę, ruch. Dlatego wreszcie potrafi przejawiać wszystkie te właściwości energii, jakie obserwujemy w przyrodzie, czyli przede wszystkim największą obserwowaną prędkość światła, niemal 300 tysięcy metrów na sekundę. Tą własność bycia tym, co najłatwiej przemierza „przestrzeń” posiada dzięki swojemu wolnemu stanowi. Będąc niemal bez masy, prawie nie ulega przyciąganiu grawitacyjnemu. Z tego powodu światło, energia opływa obiekty w „przestrzeni” kosmicznej tak, jak woda opływa kamień w rzece. Prawie nie mając ciążenia do pól grawitacyjnych potrafi się zachowywać w ten sposób. Jednak jak wiadomo światło ulega zagięciu wobec obiektów materialnych zbudowanych z masy, co wynika właśnie z tego, że obiekty te „widzi” podobnie jak woda w rzece „widzi” kamienie, które opływa i które zaginają jej nurt. Światło jak i woda natrafiając na obiekty z masy rozciąga swoją cząstkową budowę, stąd bierze się zjawisko Dopplera czyli podwyższenie lub obniżenie widma światła podczas wychodzenia lub wchodzenia w opływ tych obiektów. Tutaj też tkwi tak zwana dylatacja czasu, która mówiąc tylko skrótowo polega na tym, że pomiar czasu odnosimy do światła, którego bieg ulega odkształceniu wobec centrów masowych, jakimi są np. planety czy inne przedmioty z masy.

Masa

Materia w postaci masy posiada właściwości odwrotne. Masa to energia znajdująca się w związaniu. To stan materii, w którym wolne kwanty energii przestają być tymczasowo wolne, bo ulegają związaniu ze sobą tworząc układ współzależności. Układ współzależności, masa powstaje na tym, że utrzymuje się przez przepływ energii uwięzionej w energetycznej strukturze. Poprzez strukturę energia jest w niej utrzymywana, powstrzymywana przed uwolnieniem, a jednocześnie struktura istnieje, dlatego bo utrzymuje ją poruszająca się w niej energia, która swoim krążącym ruchem spaja całość w strukturę masy o różnym stopniu złożoności jak cząstki subatomowe, atomy, molekuły i gromady molekuł. Tym jest masa, można ją złączyć w większe fragmenty przy użyciu jej mechanizmu zatrzymywania energii jak i rozbić na mniejsze fragmenty, nawet czystą energię uwalniając ją w taki sposób z tego związku.

Emcek (E=mc2)

Równanie na relatywizm wyraża możliwość wyznaczenia stopnia przemiany. Zasadniczo informuje o tym, że przemiana energii w masę lub uwolnienia energii z masy jest możliwa. Ale nim całość ulegnie zmianie, to następuje ona stopniowo. Należy nawet powiedzieć więcej, przemiana masy w energię, jaka następuje np. w elektrowniach jądrowych, to tylko jeden ze sposobów, w jaki ona następuje, to wierzchołek góry i sposób, w jaki potwierdzono matematyczne dowodzenie Einsteina. Jednak chodzi tu o coś więcej. Relacja, jaka zachodzi pomiędzy energią a masą następuje tak pomiędzy dwoma skrajami jednej rzeczy. Z jednej strony jest czysta energia pozbawiona masy, a z drugiej tylko masa pozbawiona energii, oba są materią. Całkowicie żadna ze stron swojej odwrotności, czyli energii lub masy pozbawiona nie jest, bo i kwant trochę waży jak i masa uwydatnia odrobinę energii. Chociaż może to być zupełnie niewidoczne gołym okiem, to nawet cząstki tworzące głaz od wieków leżący przy drodze wciąż drgają, mają energię. Drgają mocniej, kiedy nagrzewa głaz słońce i trochę słabiej, kiedy jest mróz.

Światło

Światło to absolutna postać materii, czyste tworzywo, podstawowa postać materii. Jest absolutna, bowiem w świetle energia przemnożona jest przez samą siebie stąd c2. Mówi się nawet „energia światła”, czyli światło razy światło lub energia razy energia. To początkowa i końcowa postać materii, zawsze wyjściowa. Ta, od której zaczyna się przemiana materii w masę i ta, do której przemiany masy dochodzą uwalniając się od swojego związku i dochodząc do wolnej energii. Czysta energia to szczyt równania E=mc2. Kiedy energia znajduje się w związku masowym, to znajduje się w relacji z masą, ze związkiem z sobą jako wolną i związaną. Wtedy równanie, które będę nazywał wzorem przyjmuje taką postać: c2=e/m lub c2=e*m, bo to jest relatywne, bowiem energia przez masę nie jest pomnażana ani dzielona, ale znajduje się w stosunku (będąc w) jednej całości, jaką jest (pojemnik) c2. Gdy masa ulega całkowitej przemianie w energię, to wzór wygląda tak: c2=e/e lub tak: c2=e*e, czyli na powrót staje się absolutna c2=c2, bo c (światło) to e (energia), podniesione do kwadratu, bo wyzwolone z masy przemnaża się (lub dzieli) przez samą siebie, a naprawdę jest w stosunku do siebie, bo nie dochodzi do wyniku tych działań, ale do utrzymania absolutnego stosunku (w) Teraz. Dlatego też wolna energia e2, czyli światło c2 jest absolutne, kiedy jest przez siebie, dlatego można także powiedzieć, że światło stoi i płynie jednocześnie, co zależy od punktu widzenia. Gdy przemnaża się lub dzieli przez masę, to absolutna nie jest, dlatego powstaje znana postać wzoru c2=e*m lub c2=e/m.

Przemiany

Wzór E=mc2, czyli kiedy występuje w nim masa, czyli kiedy energia ulega przemianom w masę lub masa uwalnia energię posiada swój obraz. Wygląda on tak:

Skrajności mają na nim postać absolutną, światło przemnożone przez siebie, najdłuższe poziome linie na rysunku. Patrząc od spodu, kiedy zwiększa się poziom masy zaznaczony pionową strzałką, to poziome linie wyznaczające poziom energii skracają się. Poziom masy wzrasta do środka wzoru zaznaczonego na środku rysunku. Wtedy poziom energii jest najmniejszy, a masa najbardziej ciąży. Kiedy osiąga szczyt, to znaczy, że masy jest szczytowy poziom i od tego punktu środka zaczyna się uwalniać energia zmniejszając ilość masy. Dlatego od środka wzrasta poziom energii, a masa na powrót przybiera coraz mniejsze skupiska z tych, które obserwujemy w przyrodzie. Proces przemiany masy w energię trwa do momentu, aż masa przybierze postać czystej energii i osiąga poziom absolutny, czyli c2 przemnażając się sama przez siebie, to górna długa płaska linia rysunku. Powyższy obraz przedstawia wzór z punktu widzenia energii, a taki jest rysunek wzoru z punktu widzenia masy:

Zupełny obraz wygląda następująco:

Widać na nim, w jaki sposób przemiana energii w masę jest zastępowaniem energii przez masę lub jak masa ustępuje energii, kiedy w nią się przemienia. Owo zastępowanie wyznacza poziom energii względem masy lub poziom masy względem energii. Czyli kiedy zmniejsza się energia to, dlatego bo zmienia się w masę, której poziom rośnie. I odwrotnie, kiedy zmniejsza się, czy też przekształca masa w energię, to mamy do czynienia z rosnącym poziomem energii i mniejszym rozmiarem (ciężarem) ciała masy. Wyjaśnia to także, dlaczego małe cząstki posiadają wysoką energię wyrażaną np. przez prędkość i jednocześnie posiadają małą masę, i jak duże obiekty masowe posiadają małą energię, są bezwładne, bo zamiast energii znajdują się w stanie dużych skupisk masowych jak planety, gwiazdy czy zwykłe przedmioty.

Powszechność emceka

Wszystkie przemiany, jakie w ogóle są następują według równania na relatywizm, dlatego równanie to nazywam wzorem. Jest to najbardziej ogólne prawo, jakie jest, obejmujące kosmologię i fizykę kwantową. Przemiany, jakie następują dotyczą przemian materialnych i w myśli, bo myślenie też przebiega według tego wzoru. Jednak każda przemiana następuje według jednej całości wzoru, to znaczy według połówki każdego wyżej przedstawionego rysunku. Ponieważ powyższe rysunki obrazują przemianę jako zaistnienie myśli lub ciała, począwszy od początku (dolna krawędź) do środka rysunku, który jest miejscem i momentem powstania przemiany, czyli myśli lub ciała. Przekształcenie, które następuje od środka do szczytu rysunku jest przemianą przekształcającą wcześniejszą przemianę (zjawisko wystąpienia myśli lub ciała) ponownie w energię (lub myśl, świadomość wiedzy), zacierającą powstałe w środku rysunku zjawisko. To znaczy, że każda pojedyncza przemiana następuje według tego rysunku:

Ten rysunek obrazuje, w jaki sposób następuje przemiana w jedną stronę, jako tylko powstanie. Bez względu na to, czy to powstanie, czy zanik, bowiem każdy zanik, to w istocie powstanie nowego w miejsce starego. Gwiazdka pomiędzy energią i masą oznacza stosunek energii do masy, nie jest to mnożenie lub dzielenie. Powyższy obraz przedstawia, w jaki sposób od początkowej energii, niemal tylko energii, następujące stopniowo zmiany tej energii w masę doprowadzają do powstania obiektu z masy o niskim poziomie energii. Albo, w jaki sposób początkowy całkowity poziom masy stopniowo ulegając przekształceniu zmienia się tylko w energię.

Aby wyjaśnić jak bardzo powszechny jest wzór E=mc2 i w jaki sposób praktycznie dochodzi do zaistnienia przemiany przedstawię jej następowanie na konkretnym przykładzie. Przykładem niech będzie gotowanie wody w czajniku. Na początku przemiany następuje napełnienie czajnika zimną wodą. Woda ta niech posiada najniższy wyjściowy poziom energii, który można oznaczyć przez jej temperaturę niemal zera stopni Celsjusza, temperaturę graniczną z zamarzaniem, choć można tutaj przyjąć także inną wartość wyjściową. Woda ta znajduje się na początku przemiany, czyli jej poziom energii znajduje się w najniższym punkcie powyższego rysunku. Energię w tym przypadku obrazuje lewy lejek rysunku rozszerzający się do góry. Masa to drugi lejek, środkowa część rysunku, oznacza poziom nienaenergetyzowania wody lub jej poziom oporności w stosunku do energii. Wraz z tym jak do czajnika dostarczana jest energia w postaci prądu elektrycznego lub płomienia palnika gazowego energia ta jest przekazywana wodzie. W rezultacie przyjmowania przez wodę energii wzrasta jej poziom w wodzie według lewej strony rysunku i jednocześnie spada poziom nienaenergetyzowania, czyli część środkowa. Jednoczesne przenikanie się poziomu naenergetyzowania wody i jej nienaenergetyzowania obrazuje prawa strona rysunku, gdzie oba lejki są nałożone na siebie. Wraz ze wzrostem energii w wodzie wzrasta jej temperatura, która wyraża poziom energii. Kiedy woda dociera do wrzenia, to poziom naenergetyzowania dochodzi do szczytu rysunku, ponad którym znajduje się c2, czyli szczytowy poziom naenergetyzowania. Tutaj wraz ze szczytowym naenergetyzowaniem następuje wrzenie, a woda zmienia się w parę, czyli dochodzi do skokowego przekształcenia. Tym samym w szczytowym punkcie wrzenia wody zanika poziom nienaenergetyzowania. Przemiana została dokonana.

W taki sam sposób następują wszystkie inne przemiany w naszym otoczeniu np. rozmarzanie wody, pieczenie ciasta, przejazd bądź przejście z punku A do B, wyprodukowanie jakiegokolwiek przedmiotu, napisanie lub przeczytanie książki, opad deszczu, parowanie wody po opadzie, wzrost roślin, zwierząt czy ludzi do punktu dojrzałości, kiedy przejrzewanie (starzenie) obrazować może druga wyższa część pierwszych trzech rysunków w tym artykule. Zatem według tego wzoru następuje również odczytanie tego artykułu.

Do myślenia ma się to w ten sposób, że myślenie np. nad niniejszym artykułem, podczas którego wzrasta rozumienie omawianego zagadnienia następuje tak, że u początku Czytelnik nie wie jeszcze, o czym dokładnie jest niniejszy tekst. Zna (znasz) dopiero tytuł zdobywając początkowy wyjściowy poziom energii, tutaj jako wiedzy i zaczynając od najwyższego poziomu masy tutaj rozumianej jako niewiedza, nieznajomość tego tekstu (tej teorii). Wraz z odczytywaniem kolejnych zdań i osiąganiem ich zrozumienia, początkowy najwyższy poziom niewiedzy i najniższy poziom wiedzy, zastępowany jest przez rosnący poziom wiedzy (energii), który zastępuje nieznajomość (masę). Kiedy i jeśli w wyniku przeczytania artykułu całkowicie zrozumiesz Czytelniku tłumaczone tutaj zagadnienie, to osiągniesz szczyt poziomu zawartej tu wiedzy, a niewiedzy nie będzie, niemal. Co powinno nastąpić w tym miejscu. Dlatego owo wstępne omówienie zagadnienia relatywizmu zakończę w tym miejscu nadmieniając, że w mającym powstać następnym artykule wyjaśnię, dlaczego lejki na rysunkach są zaokrąglone i dlaczego wzór E=mc2 a właściwie c2=e (do) m źródło ma w Boskiej SamoŚwiadomości. Wyjaśnię w tym lub tych kolejnych artykułach, dlaczego wszystkie skupiska masy wyrażają wzór na relatywizm i dlaczego ciała wszystkich organizmów wyrażają ten wzór. Wreszcie wyjaśnię jak ma się ta wszelka cielesność do myślenia, z którego wynika. Bowiem każdy akt refleksji, czyli nasza samoświadomość powstaje według tego wzoru. W ten sposób Boska Refleksyjność wyraża się w całym Bycie, w myśleniu wszystkich podmiotów i całej materii ukazując Boskie pochodzenie i punkt dojścia Wszystkiego.

krowa

darujmy sobie miłość lub litość

rafal3006

Marcin Kotasiński

Jeśli masz rację, co do NTI to jestem pewien teraz już, że jeśli wyjaśnisz mi zagadnienia tylko podstawowe to, jeśli są prawdziwe to zaraz wskaże Ci je na gruncie powyższej TW. Dlatego kiedy pisaliśmy ostatnio prosiłem Cię abyś wyjaśnił mi założenia NTI w sposób przystępny, jeśli możesz to bez notacji logicznej, a na konkretnych przykładach zdań. Jeśli NTI jest Prawdą to zapewniam Cię, że wykażę Ci na miejscu jej związek z TW, dlatego ponieważ cały Byt to jedna Prawda przejawiająca się przez różne możliwości, przez wszystkie nauki, dziedziny ludzkiej działalności i wszystko co tylko jest. Tym bardziej zachęcam Cię, bo twierdzisz, że dzieci działają/myślą zgodnie z NTI, ja także wiem, że dzieci posiadają coś, co nazywam „otwartością poznawczą” to jest ich przewaga nad dorosłymi, którzy zastępują tą pozytywną i pogodną postawę życiową swoimi ‘ego – widzi mi się’. Wyjaśnij mi NTI a jeśli jest Prawdą to zobaczysz, że potwierdzi się z TW.

rafal3006

post powtórzony

rafal3006

belvedere/konto usunięte

Panowie, przepraszam, że się wtrącę, ale muszę. Wasze teorie są i owszem piękne, ale bez teorii najważniejszej są nic nie warte, tą najważniejszą teorią jest teoria oddychania. Dopiero znając zasady właściwego oddychania, można zrozumieć wszystko, bo cała wiedza jest w powietrzu i stosując właściwe techniki oddychania, filtrujemy tę zawartą w powietrzu wiedzę, odcedzając ją od plewy. Tak odcedzoną wpompowujemy specjalną metodą zadławionego wydechu do mózgu i tam sobie dopiero możemy z tej odfiltrowanej z powietrza wiedzy korzystać dowoli. Jeżeli kto umie dobrze filtrować, to żadna prawda nie jest mu obca, w powietrzu jest wszystko, trzeba tylko wytrwale ćwiczyć filtrowanie płucne, a mądrość sama przyjdzie. Bez ćwiczeń oddechowych drodzy Panowie, wasze teorie leżą i kwiczą.

rafal3006

Marcin Kotasiński

Belvedere:
Teorią oddychania jest e=mc2, spójrzcie na zamieszczony rysunek:

Liczby na rysunku:

1.Moment bezdechu, płuca są puste, od tego punktu rozpoczynamy wdech jego obrazem jest obszar oznaczony „A” i zakreślony liniami poziomymi (nie mylić z podobnym obszarem „B1”, który jest wyżej!)
2,3,4,5,6. Rozwijanie się wdechu, lejek obrazuje jak w płucach przybywa powietrza, co następuje stopniowo, a z każdym stopniem powietrza w płucach jest coraz więcej, co trwa do wypełnienia płuc powietrzem.
7. Osiągamy stan absolutny, pełnego wypełnienia płuc i ten punkt jest punktem przemiany, bo od niego zaczyna się wydech, czyli wchodzimy na obszar „A1” zakreślony liniami pionowymi (nie mylić z B).
8,9,10,11,12. Stopniowe wypuszczanie powietrza z płuc, każda liczba symbolizuje kolejny stopień wydechu.
13. Nie ma w płucach powietrza

1. Ponownie zaczyna się ten sam proces.

TO JEST CAŁA TEORIA WZGLĘDNOŚCI

Teraz odwrotność, która występuje jednocześnie z powyższym:
1. Obszar „B” nieobecność powietrza w płucach.
2,3,4,5,6. Stopniowa zanikanie „pustości” w płucach, która zastąpiona zostaje wdychanym powietrzem.
7. Niema (prawie) pustości w płucach, zaczyna się przemiana, bo do płuc nie wchodzi więcej powietrza. Wchodzimy w obszar „B1”
8,9,10,11,12. Stopniowy wzrost pustości spowodowany wydychaniem powietrza.
13. (Niemal) całkowite opróżnienie płuc, płuca są puste, co symbolizuje szczytowa szerokość lejka.

1. Ponownie zaczynamy ten sam proces.

ZAUWAŻCIE, że obszar „A” i „B” jednocześnie zastępują się, pustość płuc ustępuje, bo są one napełniane, tak jak materia ustępuje energii, kiedy jest w nią przemieniana.
Obszar „A1” i „B1” pustość płuc wkracza, bo zastępuje wydychane powietrze, energia zamienia się w masę.

TO JEST SUPER PROSTE!

Rafał, Kubuś: potrzebuję na to więcej czasu, również dlatego, bo wstawiłeś dużo notacji formalnej logiki. Muszę to rozkodować. Poza tym może lepiej byłoby gdybyś wziął te posty i założył temat np. pod tytułem „Wyjaśnienie NTI na chłopski rozum.” To, co wstawiłeś nie jest jeszcze na mój chłopski rozum pięciolatka, ale postaram się to zrozumieć.

rafal3006

Marcin Kotasiński

Nie becz jakby chłopy beczały, to by domów nie pobudowały

uzupełnienie:

jakby dziewczyny chłopaków nie przytulały, to domy też by nie powstały

rafal3006

Marcin Kotasiński

Rafał:

Duża ramka w poście z Pon 13:44, 18 Kwi 2011 czyli pierwszym z Twoimi wyjaśnieniami zgadza się. Chyba niepotrzebne jest tam słowo „człowiek”
Nie jest dla mnie jasne do końca działanie księżniczki, ale to chyba kwestia wczytania się.
NTI ma tylko zastosowanie do zjawisk przyrody/przedmiotów, nie ma zastosowania wobec wolnej woli podmiotów, kiedy jest konieczność, czyli „=>”. To „~>” ma i wyraża każde działanie podmiotu.
Myślę również, że NTI zgadza się z klasyczną logiką i nie wiem, dlaczego uważasz, że:

rafal3006

belvedere/konto usunięte

Panie Kotasiński, oddychać każdy potrafi, to i nie dziwota, że TW wyjaśnia takie byle co, ale filtrować, oddzielać prawdę od plewy, o, to jest dopiero sztuka i z tym sobie TW nie poradzi, lejki się zejdą jeden w drugi i dupa zimna. Co innego NTI, tu sprawa jest w pewnym sensie jasna, bo oczywistym jest, że bez chmury nie będzie deszczu. Jednak i tu zabrakło filtrowania płucnego, bo jak już się jaka chmura pojawi, to niewiadomo czy będzie z niej padało. Dlatego na skali od 1 do 13, TW osiąga 4, tam gdzie schodzą się lejki A i B, a NTI osiąga 7, pomiędzy padaniem deszczu i jego niepadaniem, natomiast 13-kę osiąga tylko teoria oddychania filtracyjnego Pana Bola.

rafal3006

krowa

wykasowano

rafal3006

krowa

wykasowano

rafal3006

Marcin Kotasiński

rafal3006

wujzboj

Barah/konto usunięte

Witamy Marcina Kotasińskiego z powrotem na ziemi! :pidu:

Kiedy następny lot w chmury ?

Marcin Kotasiński

Jarku:

Z większością rzeczy zgadzam się, co oznacza, że potwierdzają one „moją” teorię. Zacznijmy od tej masy mas.

Masa spoczynkowa to wyrażenie tradycyjne. Tradycyjne, dlatego bo odnoszone do obiektów spoczywających, posiadających bierność, takich, którym trzeba nadać energię, np. uderzyć, aby się poruszyły. Czy rozważamy tu atom, czy jakiś przedmiot, których dużo wokół nas, czy galaktykę, gwiazdę albo planetę. Wszystkie te obiekty spoczywają, aby się ruszyły należy im nadać energię poprzez ich pchnięcie. Ilość energii potrzebnej do ich poruszenia zależy od ich masy. Atomy, wiadomo maleństwa, poruszają się gromadami choćby wtedy, kiedy wstajemy z krzesła i powodujemy tym zawirowanie w powietrzu, a tam są one w cząsteczkach np. O2. Przy poruszaniu łopatą należy wprawić ją w ruch odpowiednią większą energią. Planet wiadomo ogromną i inne wymienione tym bardziej. Układy planetarne czy galaktyczne w ruchu i układzie znajdują się dzięki wzajemnym oddziaływaniom, które mają odpowiednią energię, aby ten układ i ruch wytworzyć.
Cechą charakterystyczną obiektów, którym przypisujemy termin masa spoczynkowa jest to, że ich energia jest mniejsza niż masa. Dlatego ich energia nie potrafi poruszyć ich samodzielnie, ale wymaga dodatkowej energii z poza obiektu, która łącznie z energią obiektu pozwala na ich poruszenie. Oczywiście ubiegając ewentualne obiekcje zauważam, że np. łopacie (planecie, itp.) trudno przypisywać jakąś energię, ale ona jest jedynie w tak małej ilości, że łopata pozostawiona sama sobie leży, to samo atom lub planeta. Np. wiejący wiatr jest energią, która łącznie z energią liścia sprawia, że zostaje on poruszony, bez wiatru energia liścia nie potrafi go ruszyć.

Masa relatywistyczna, o niej mówi się w stosunku do obiektów, których nie potrafimy zatrzymać np. w stosunku do fotonu, kwantu światła. Ten, bowiem – mówiąc obrazowo – przy próbie zwarzenia umyka z wagi. To samo tyczy się każdej cząstki subatomowej. Bowiem w tych cząstkach występuje coś odwrotnego względem obiektów, o których mówi się, że posiadają masę spoczynkową. O ile przy spoczynkowej jak powiedziałem masa przeważa nad energią obiektu. To przy relatywistycznej, to energia przeważa nad masą. Dlatego nie można również zatrzymać np. elektronu w jego biegu, bo przy próbach zatrzymania traci (zmienia) swoje właściwości, które obserwujemy wtedy, gdy jest oglądany jako wolny/swobodny (w tym sensie także elektron na orbicie atomu ma swobodę, bo jego „uwięzienie” dotyczy utrzymania jego swobodnego ruchu na orbicie atomu). Gdybyśmy spróbowali zatrzymać kwant energii pędzący z prędkością światła, to jego energia, która nadaje mu prędkość zwróciłaby się ku sobie tworząc tak masę spoczynkową. Kwant przestałby być kwantem a stałby się obiektem posiadającym zamiast energii masę. Masa ta byłaby większa niż masa kwantu podczas pędu z prędkością światła, bowiem energia, która pozwala mu pędzić z tą prędkością zostałaby zwrócona ku sobie i przekształcona w masę. Byłaby to tylko energia zamknięta w obiekcie, relatywnie słabo wyrażającą się poza nim w postaci pędu/prędkości.

Dlatego wreszcie terminy m. relatywistyczna i m. spoczynkowa odnoszą się do tej samej „rzeczy” do ciężaru obiektu posiadającego to lub to, który to ciężar stwierdzamy w polu grawitacyjnym np. ziemi. Poza polem grawitacyjnym ta wielkość wyrażałaby się w (A)bezwładności (spoczynku) lub w (B)ruchu obiektu. (A) dotyczy przewagi masy nad energią w 100% pojemności obiektu, (B) odwrotnie w 100% jest więcej energii niż masy. Zauważ, że teraz obiekt, który w 100% swojej objętości całkowitej posiada przewagę masy nad energią choćby tylko w małej różnicy 49% energii i 51% masy to ten obiekt będzie spoczywał, ponieważ energii jest nie dość do tego, aby uniosła masę, której jest więcej. Kiedy jest na odwrót, czyli masy jest np. 45% (może być 49%) a energii 55% to obiekt porusza się samodzielnie. Np. rakieta kosmiczna bez włączonych silników posiada zdecydowaną przewagę masy nad energią i stoi na ziemi. Kiedy włączone zostaną jej silniki to one są tak skonstruowane, że energia, która z nich wydobywa się jest większa od masy rakiety i potrafi ją unieść. To także przykład funkcjonowania TW.

Dlatego wreszcie m. spoczynkowa i m. relatywna to te same masy. Pierwsza została nadana obiektom, których poziom energii nie potrafi ich unieść, druga tym obiektom, w których energia przeważa nad masą i unosi ją, czyli te obiekty. Masa jest jedna (i energia też.)

Stwierdziłeś to sam w swoim poście: